Hong Kong mahkemesi, hakemlere yönelik açık önyargı itirazını reddetti.

İtirazı ileri süren taraf, mahkeme tarafından alınan çeşitli usul kararlarının ve yapılan yorumların açık bir önyargı gösterdiğini iddia etmiştir. Bunlar arasında şunlar yer almaktadır: mahkemenin bir delil başvurusu üzerine sözlü duruşma yapmayı reddetmesi; itiraz eden tarafın davasını sunma fırsatından mahrum bırakıldığı ve çeşitli usul meseleleriyle ilgili olarak eşit olmayan bir şekilde muamele gördüğü iddiaları; mahkeme tarafından itiraz eden tarafın davranışına yönelik eleştiriler; ve itiraz eden tarafın avukatlarına “ima yoluyla” yapıldığı iddia edilen bir saldırı.

İtiraz ilk olarak HKIAC’ye (yürürlükteki kuralların gerektirdiği şekilde), itiraz eden tarafın atadığı hakem (kıdemli bir avukat) de dahil olmak üzere üç hakeme karşı yapılmıştır, ancak HKIAC itirazı reddeden bir karar vermeden önce istifa etmiştir. İtiraz eden taraf daha sonra, mahkeme tarafından “itibarlı ve deneyimli hakemler” olarak tanımlanan başkan hakemin (HKIAC tarafından atanmıştır) ve diğer tarafın atadığı hakemin görevden alınması için mahkemeye başvurmuştur.

İtirazı reddeden mahkeme şu kararları vermiştir: (i) usule ilişkin konularda sözlü duruşma ihtiyacı “tartışmasız” değildi ve mahkeme tarafından alınan kararı destekleyen “saygın argümanlar” vardı; (ii) diğer ilgili kararlar, mahkemenin usule ilişkin takdir yetkisinin meşru kullanımlarıydı; (iii) mahkemenin itiraz eden tarafın davranışlarına yönelik eleştirileri gerçeklere dayalı ve adildi; ve (iv) itiraz eden tarafın avukatlarına yönelik “ima yoluyla” saldırı şikayeti yapılmadı. Dolayısıyla, adil düşünen ve bilgi sahibi objektif bir gözlemci (klasik “hayali seyirci”), Jung Science Information Technology Co Ltd v. ZTE Corporation [2008] 4 HKLRD 776 kararında belirtilen açık taraflılık testini uygulayarak, gerçek bir taraflılık olasılığı olduğunu düşünmeyecektir.

Bir hakem itirazını hayali seyirci perspektifinden değerlendirirken, mahkemelerden (diğer hususların yanı sıra) aşağıdakiler beklenebilir (i) hakemlerin bazen, yetkilerini kullanmaya devam etmekten kendilerini diskalifiye etmeksizin, sonradan pişman olabilecekleri şeyler söyleyebilecekleri veya yapabilecekleri gerçeğini dikkate almaları; (ii) taraflara veya temsilcilerine yönelik münferit bir öfke nöbetinin veya bağlamından koparılmış sözlerin uyandırdığı izlenime dayanarak aceleci bir sonuca varmamaları; ve (iii) hakemlerin davranışlarını değerlendirirken ne kayıtsız ne de aşırı hassas veya şüpheci olmaları (her ne kadar (i) ve (ii) maddeleri mevcut davada doğrudan uygulanabilir görünmese de).

Karar ayrıca, Hong Kong mahkemeleri önünde hakemlere yapılan itirazlarda ileri sürülebilecek argümanların kapsamı hakkında da yararlı bir rehberlik sağlamaktadır. Bu tür başvurulara yalnızca başarısız bir itirazın (i) taraflarca kararlaştırılan usuller uyarınca veya (ii) bu tür usullerin bulunmaması halinde hakem heyeti tarafından karara bağlanmış olması halinde izin verilmektedir (UNCITRAL Model Kanunu Madde 13(3), Hong Kong Tahkim Yönetmeliği’nin 26. bölümü tarafından yürürlüğe konmuştur).Bu çerçevede, itiraz eden taraf ilk itirazında ileri sürdüğü argümanlarla sınırlı mı kalmalıdır, yoksa (bu davada itiraz eden tarafın iddia ettiği gibi) mahkeme önünde yeni itiraz gerekçeleri ileri sürebilir mi?

Mahkeme, UNCITRAL Model Kanununun 13(3) Maddesinin, denetim rolü gereği, daha önce karara bağlanmış başarısız bir itiraz hakkında yeniden karar vermesini gerektirdiğine karar vermiştir. İtiraz eden tarafın ek gerekçelere dayanmasına izin verilmesi halinde, mahkemenin önündeki itirazın artık daha önce karara bağlanmış başarısız itiraz olmayacağı oldukça açıktı.Bu doğrultuda, mahkeme, itiraz eden tarafın HKIAC’ye yapılan ilk başvuruda ileri sürülmemiş olan en az iki ciddi yeni gerekçe (mahkemenin dolandırıcılık savunmasına önyargılı yaklaştığı iddiası da dahil olmak üzere) sunma girişimini reddetmiştir. Mahkeme ayrıca, ek gerekçelerin her halükarda “açık bir önyargı göstermeye yaklaşmadığı” yönündeki geçici görüşünü de belirtmiştir.

simon chapman kchkiacsözlü duruşmauncitral kurallaruncitral model yasakathryn sangermartin wallaceönyargı mücadelesihong kong tahkim yönetmeliği

The Hong Kong Court of First Instance has dismissed an application for the removal of arbitrators in an UNCITRAL arbitration administered by the HKIAC (P v. D [2024] HKCFI 1132).

The party advancing the challenge contended that various procedural decisions and comments made by the tribunal demonstrated apparent bias.  These included: the tribunal’s refusal to hold an oral hearing on an evidential application; allegations that the challenging party had been deprived of an opportunity to present its case on, and had been treated unequally in relation to, various procedural matters; criticisms by the tribunal of the challenging party’s conduct; and an alleged attack “by insinuation” on the challenging party’s lawyers.

The challenge was initially made to the HKIAC (as required by the applicable rules) against all three arbitrators, including the challenging party’s appointee (a senior counsel), who resigned before the HKIAC issued a decision rejecting the challenge.  The challenging party then applied to the court for an order removing the presiding arbitrator (who had been appointed by the HKIAC) and the other party’s appointee, who were described by the court as “arbitrators of standing and experience”.

In dismissing the challenge, the court held that: (i) the need for an oral hearing on procedural matters was “not without controversy” and there were “respectable arguments” in support of the decision taken by the tribunal; (ii) other relevant decisions were legitimate exercises of the tribunal’s procedural discretion; (iii) the tribunal’s criticisms of the challenging party’s conduct had been factual and fair; and (iv) the complaint of an attack “by insinuation” on the challenging party’s lawyers was not made out.  An objective fair-minded and informed observer (the classic “fictitious bystander”) therefore would not consider there to be a real possibility of bias, applying the test for apparent bias set out in Jung Science Information Technology Co Ltd v. ZTE Corporation [2008] 4 HKLRD 776.

In assessing an arbitrator challenge from the perspective of the fictitious bystander, the courts can be expected (amongst other things): (i) to take account of the fact that arbitrators may sometimes say or do things they might later regret, without necessarily disqualifying themselves from continuing to exercise their powers; (ii) not to reach a hasty conclusion based on the appearance evoked by an isolated episode of temper or remarks to the parties or their representatives, which was taken out of context; and (iii) to be neither complacent nor unduly sensitive or suspicious in assessing the conduct of arbitrators (although points (i) and (ii) do not appear to have been directly applicable in the present case).

The decision also provides helpful guidance on the scope of the arguments which can be advanced in challenges to arbitrators before the Hong Kong courts.  Such applications are permitted only if an unsuccessful challenge has already been determined (i) under the procedures agreed by the parties or (ii) by the tribunal, in the absence of such procedures (Article 13(3) of the UNCITRAL Model Law, given effect by section 26 of the Hong Kong Arbitration Ordinance).  Against that backdrop, should the challenging party be confined to the arguments advanced in the original challenge, or can it advance new grounds of challenge before the court (as contended by the challenging party in this case)?

The court held that Article 13(3) of the UNCITRAL Model Law required it, in its supervisory role, to decide afresh on an unsuccessful challenge previously determined.  It was quite plain that, if the challenging party were allowed to rely on additional grounds, the challenge before the court would no longer be the unsuccessful challenge previously determined.  Accordingly, the court rejected an attempt by the challenging party to introduce at least two serious new grounds (including an allegation that the tribunal had prejudged its fraud defence) which had not been argued in the original application to the HKIAC.  The court also indicated its provisional view that the additional grounds “[did] not come close to showing apparent bias” in any event.