Yapı İşleri İnşaat, Makine Ve Elektrik Tesisatı Genel Teknik Şartnamelerine Dair Tebliğ (Tebliğ No: YFK-2007/1) de Değişiklik Yapılmasına Dair Tebliğ

Kurum: Çevre, Şehircilik ve İklim Değişikliği Bakanlığı
RGT: 18.08.2024 RG NO: 32636

MADDE 1 – 30/6/2007 tarihli ve 26568 mükerrer sayılı Resmî Gazete’de yayımlanan Yapı İşleri İnşaat, Makine ve Elektrik Tesisatı Genel Teknik Şartnamelerine Dair Tebliğ (Tebliğ No: YFK-2007/1)’in ekinde yer alan “8. Yığma Bina İşleri Genel Teknik Şartnamesi” ekteki şekilde değiştirilmiştir.

MADDE 2 – Aynı Tebliğin ekinde yer alan “9. Duvar, Döşeme İşleri Genel Teknik Şartnamesi” ekteki şekilde değiştirilmiştir.

MADDE 3 – Aynı Tebliğin ekinde yer alan II-İnşaat Genel Teknik Şartnamesinin “Y-21 Cam İşleri” başlıklı bölümü yürürlükten kaldırılmıştır.

MADDE 4 – Aynı Tebliğe ekte yer alan “16. Kapı, Pencere ve Camlama Sistemleri İşleri Genel Teknik Şartnamesi” eklenmiştir.

MADDE 5 – Aynı Tebliğin ekinde yer alan IV-Elektrik Tesisatı Genel Teknik Şartnamesine ekte yer alan “29. Yapılarda Elektrik Tesisatı Deprem Güvenliği Genel Teknik Şartnamesi” eklenmiştir.

MADDE 6 – Bu Tebliğ yayımı tarihinde yürürlüğe girer.

MADDE 7 – Bu Tebliğ hükümlerini Çevre, Şehircilik ve İklim Değişikliği Bakanı yürütür.

YIĞMA BİNA İŞLERİ GENEL TEKNİK ŞARTNAMESİ; DUVAR, DÖŞEME İŞLERİ GENEL TEKNİK ŞARTNAMESİ; KAPI, PENCERE VE CAMLAMA SİSTEMLERİ İŞLERİ GENEL TEKNİK ŞARTNAMESİ ve YAPILARDA ELEKTRİK TESİSATI DEPREM GÜVENLİĞİ GENEL TEKNİK ŞARTNAMESİ içeren EKLERİ İÇİN TIKLAYINIZ. PDF & PDF_OCR & WORD Metin kısmı aciliyete göre arama yapabilmeniz için aşağıdadır.

Diğer formatlarda eklerin temini, bilgi ve hukuki danışmanlık için randevu alarak iletişime geçebilirsiniz.

1. Gazbeton Yığma Bina İşleri Genel Teknik Şartnamesi
  1. Donatılı Gazbeton Elemanları İle Yığma Bina İşleri Genel Teknik Şartnamesi

8.I.I.I. Kapsam

Donatılı gazbeton elemanları ile yapılan “Yığma Bina” uygulama kurallarına ilişkin esasları kapsar.

8.I.I.2. Tanım

Donatılı Gazbeton Taşıyıcı Düşey Duvar Elemanı: TS EN 12602 standardına uygun olarak, Gazbeton 5 sınıfında 60 cm genişliğinde ve l’er cm aralıklarla en fazla kalınlığın 15 katı uzunlukta ve 20-30 cm’ye kadar, 2,5 cm aralıklarla çeşitli kalınlıklarda üretilmektedir.

Donatılı Gazbeton Döşeme Elemanı: TS EN 12602 standardına uygun olarak, Gazbeton 5 sınıfında 60 cm genişliğinde ve uzunluk/kalınlık/anma yükü değişkenlerine göre çeşitli boyutlarda üretilmektedir.

Donatılı Gazbeton Çatı Elemanı: TS EN 12602 standardına uygun olarak, Gazbeton 3,5 sınıfında ve Gazbeton 5 sınıfinda, 60 cm genişliğinde ve uzunluk/kalınlık/anma yükü değişkenlerine göre çeşitli boyutlarda üretilmektedir.

Harç:

Bileşenler: ■

Kum: Yıkanmış, elenmiş

Çimento: Portland çimentosu – 42,5R TS EN 197-1 Karışım oram: Su/çimento/kum: 1/1/4

Tamir Malzemesi: TS EN 998-1 standardına uygun olarak üretilen, gazbeton donatılı elemanların tamiri için özel olarak geliştirilmiş çimento esaslı malzemedir.

Karışım oram: Su/tamir malzemesi: 1/3

İnşaat Çeliği: TS 708 standardına uygun olarak, S220/420 sınıfında üretilir.

Duvar Kavrayıcısı: Düşey duvar elemanları kaldırmada ve bunların montajmda kullanılır.

Döşeme/Çatı Kavrayıcısı: Donatılı gazbeton çatı/döşeme elemanlarını kaldırmada ve bunların montajında kullanılır.

8.1.1.3. Uygulama Esasları

Kullanım Yeri: Yığma Binaların oluşturulmasında ana unsurlardan olan dış ve iç duvarlar, kat döşemeleri ve çatı döşemeleri donatılı gazbeton elemanların kullanım yeridir.

Hazırlık:

Zemin cinsine uygun temel tipi belirlenir.

Yapı temelinin oturacağı alanda sırasıyla aplikasyon, telöre, hafriyat, reglaj, seri kalıp, grobeton, temelde su izolasyonu uygulamaları ile kalıp-donatı-beton işleri yapılır, su basman kotuna ulaşılır.

Uygulama:

Donatılı taşıyıcı duvar elemanlarının birleşim yerlerine denk gelecek şekilde, donatı filizleri, beton dökümü öncesi duvarın oturacağı betonarme temele yerleştirilir.

Duvar elemanının oturacağı su basman zemini üzerine 2 cm tesviye harcı serilir.

Duvar uygulamasına yapının herhangi bir köşesinden başlanır. Taşıyıcı duvar elemanı harç üzerine duvar kavrayıcısı ile yerleştirilir. Taşıyıcı duvar elemanının devrilmesini önlemek üzere ahşap payandalarla iki doğrultuda duvar elemanı desteklenir ve düşey doğrultuda terazi kontrolü yapılır. Köşede iki eleman birbirine dik olarak yerleştirildikten sonra, köşeden köşeye, köşeden pencere boşluğuna veya köşeden kapı boşluğuna doğru montaj sürdürülür.

Uygulamada her bir duvar elemanı yerleştirildikten soma ahşap desteklerle devrilmelerine karşı önlem alınır. Duvar elemanlarının birleşim yerlerindeki şerbet kanalına, duvar yüksekliği ve aderans boyu kadar arttırılmış derz donatısı yerleştirilir ve bu donatılar önceden bırakılan çelik donatı filizlerine bağlanır. Yapı köşelerindeki taşıyıcı duvar elemanlarının projesine uygun birbirine bağlantısı sağlanır. L ve T tipi köşe birleşimlerinde bloklar birbiri üzerine bindirilmeli, kilitlenme sağlanmalıdır.

Taşıyıcı duvar elemanları ile montaj bitirildikten sonra, şerbet kanalı ıslatılır ve akıcı kıvamdaki harç ile doldurulur.

Duvar üstü hatıl (kalıp, donatı, beton) imalatına geçilir. Döşeme ve varsa üst katın duvar filizleri, hatıl betonu priz almadan önce yerleştirilir.

Hatıl betonu prizini alıncaya kadar ahşap destekler sökülmemeli ve duvar üzerinde herhangi bir işlem yapılmamalıdır.

Duvar üstü hatıl üzerine tesviye harcı serilir ve döşeme/çatı kavrayıcısı ile döşeme elemanları projesine uygun yerleştirilir.

Tüm döşeme elemanları yerleştirildikten sonra, döşeme elemanları birleşim yerinde ölçüsüne uygun beton dübel boşlukları açılır, kırıntılar temizlenir, önceden yerleştirilmiş donatı filizleri birleşim yerlerindeki kanallara bükülür, döşeme elemanı uzunluğunca birleşim yerine ilave donatı konur. Kanal yeri ıslatılır, birleşim yerindeki kanal ve dübel boşlukları akıcı kıvamdaki harçla doldurulur.

Bu uygulamada harç sertleşme sürecini tamamladıktan sonra, varsa üst kat duvar ve duvar üstü hatıl uygulamaları yapılır. Son katın duvar üstü hatılı üzerine çatı elemanları, döşeme uygulama prensipleri doğrultusunda uygulanır.

Bu aşama ile kaba yapı. tamamlanır, ardından çat su yalıtımı, çatı kaplaması, tesisat uygulamaları, ince işlerle ilgili imalatlar tamamlanır,

Oluşabilecek tüm kırık ve hasarların onarımı, üreticinin belirtmiş olduğu tamir malzemesi ile yapılır.

Depolama ve nakliyede dikkat edilecek hususlar:

Donatılı duvar/döşeme/çatı elemanları paletler üzerine yerleştirilir, sevk edilir. Donatılı elemanların indirilmesinde ve istifinde 50 cm’den fazla konsol çalışmamasına dikkat edilmelidir. Paletler, tesviye edilmiş düzgün bir zemin üzerine, üç sıradan fazla üst üste istiflenmemelidir.

İndirmede hasar oluşumunu önlemek üzere, donatılı elemanlar paletler halinde, sapanla ve forklift veya vinç yardımıyla indirilir.

imalat sonrası dikkat edilecek hususlar, uyanlar:

Duvar/Döşeme/Çatı uygulamaları sonrasında tesisat geçişleri ve benzeri nedenlerle boşluklar açılması üreticinin talimatları doğrultusunda yapılır.

1. 1. 1. Uygunluk Kriterleri

Yapı Malzemeleri Yönetmeliği,

Yapı Malzemelerinin Tabi Olacağı Kriterler Hakkında Yönetmelik, Türkiye Bina Deprem Yönetmeliği,

Binaların Yangından Korunması Hakkında Yönetmelik, Binalarda Enerji Performans Yönetmeliği,

Binalarda Su Yalıtımı Yönetmeliği,

Binaların Gürültüye Karşı Korunması Hakkında Yönetmelik Uyumlaştırılmış Standartlar

İlgili rehber doküman esas alınarak düzenlenmiş Ulusal Teknik Onaylar (UTO) ve/veya Avrupa Teknik Değerlendirmeleri (ETA)

inşaat Demiri izleme Sistemi Tebliği

4708 sayılı Yapı Denetimi Hakkında Kanun Kapsamında Denetimi Yürütülen Yapılara Ait Taze Betondan Numune Alınması, Deneylerinin Yapılması, Raporlanması Süreçlerinin İzlenmesi ve Denetlenmesine Dair Tebliğ

1. 1. 1. İlgili Standartlar

TS EN 12602 Önyapımlı donatılı gazbeton yapı elemanları TS 708 Çelik – Betonarme için – Donatı çeliği

TS EN 197-1 Çimento – Bölüm 1: Genel çimentolar – Bileşim, özellikler ve uygunluk kriterleri TS EN 998-1 Kagir harcı — Özellikler — Bölüm 1: Kaba ve ince sıva harcı

1. 1. Donatılı Gazbeton Duvar Elemanları ile Taşıyıcı Düşey Duvar İşleri Genel Teknik Şartnamesi
    1. Kapsam

Donatılı gazbeton duvar elemanları ile yapılan taşıyıcı düşey duvar uygulama kurallarına ilişkin esasları kapsar.

8.I.2.2. Tanım

İnşaat Çeliği: TS 708 standardına uygun olarak, S220/420 sınıfında üretilir.

Harç;

Bileşenler.

Kum: Yıkanmış, elenmiş

Çimento: Portland çimentosu – 42,5R TS EN 197-1 Karışım oram: Su/çimento/kum: 1/1/4

Tamir Malzemesi: TS EN 998-1 standardına uygun olarak üretilen, gazbeton donatılı elemanların tamiri için özel olarak geliştirilmiş çimento esaslı malzemedir.

Karışım oranı: Su/tamir malzemesi: 1/3

Duvar Kavrayıcısı: Donatılı gazbeton düşey duvar elemanlarım kaldırma da ve bunların montajında kullanılır.

8.1.2.3. Uygulama Esasları

Kullanım Yeri: Yığma Binaların oluşturulmasında ana unsur olan dış ve iç duvarlar, donatılı gazbeton taşıyıcı düşey duvar elemanların kullanım yeridir.

Hazırlık:

Zemin cinsine uygun temel tipi belirlenir.

Uygulama:

Donatılı taşıyıcı duvar elemanlarının birleşim yerlerine denk gelecek şekilde, donatı filizleri, beton dökümü öncesi duvarın oturacağı betonarme temele yerleştirilir.

Taşıyıcı duvar elemanının oturacağı su basman zemini üzerine 2 cm tesviye harcı serilir.

Uygulamada her bir duvar elemanı yerleştirildikten sonra ahşap desteklerle devrilmelerine karşı önlem alınır. Duvar elemanlarının birleşim yerlerindeki şerbet kanalına, duvar yüksekliği ve aderans boyu kadar arttırılmış derz donatısı yerleştirilir ve bu donatılar önceden bırakılan çelik donatı filizlerine bağlanır. Yapı köşelerindeki taşıyıcı duvar elemanlarının projesine uygun birbirine bağlantısı sağlanır. L ve T tipi köşe birleşimlerinde bloklar birbiri üzerine bindirilmeli, kilitlenme sağlanmalıdır.

Taşıyıcı duvar elemanları ile montaj bitirildikten sonra, şerbet kanalı ıslatılır ve akıcı kıvamdaki harç ile doldurulur.

Duvar üstü hatıl (kalıp, donatı, beton) imalatına geçilir.

Oluşabilecek tüm kırık ve hasarların onarımı, üreticinin belirtmiş olduğu tamir malzemesi ile yapılır.

Depolama ve nakliyede dikkat edilecek hususlar:

İndirmede hasar oluşumunu önlemek üzere, donatılı elemanlar paletler halinde, sapanla ve forklift veya vinç yardımıyla indirilir.

İmalat sonrası dikkat edilecek hususlar, uyarılar:

Duvarda uygulama sonrasında tesisat geçişleri ve benzeri nedenlerle boşluklar açılması üreticinin talimatları doğrultusunda yapılır.

8.I.2.4. Uygunluk Kriterleri

Yapı Malzemeleri Yönetmeliği,

Yapı Malzemelerinin Tabi Olacağı Kriterler Hakkında Yönetmelik, Türkiye Bina Deprem Yönetmeliği,

Binaların Yangından Korunması Hakkında Yönetmelik, Binalarda Enerji Performans Yönetmeliği,

Binalarda Su Yalıtımı Yönetmeliği,

Binaların Gürültüye Karşı Korunması Hakkında Yönetmelik Uyumlaştırılmış Standartlar

İlgili rehber doküman esas alınarak düzenlenmiş Ulusal Teknik Onaylar (UTO) ve/veya Avrupa Teknik Değerlendirmeleri (ET A)

İnşaat Demiri İzleme Sistemi Tebliği

8.1.2.5. İlgili Standartlar

TS EN 12602 Önyapımlı donatılı gazbeton yapı elemanları TS 708 Çelik – Betonarme için – Donatı çeliği

TS EN 197-1 Çimento – Bölüm 1: Genel çimentolar – Bileşim, özellikler ve uygunluk kriterleri TS EN 998-1 Kâgir harcı — Özellikler — Bölüm 1: Kaba ve ince sıva harcı

1. 1. Donatışız Gazbeton Duvar Blokları ile Yığma Bina İşleri Genel Teknik Şartnamesi
    1. Kapsam

Donatışız gazbeton duvar blokları ile yapılan “Yığma Bina” uygulama kurallarına ilişkin esasları kapsar.

1. 1. 1. Tanım

Taşıyıcı Gazbeton Duvar Blokları: TS EN 771-4+A1 standardına uygun olarak, ortalama basınç mukavemeti en az 5.0 MPa olan, 60 x 25 x kalınlık [cm] boyutlarında üretilen taşıyıcı duvar malzemesidir. Taşıyıcı duvar uygulamasında duvar kalınlığı en az 24 cm olmalıdır.

İnşaat Çeliği: TS 708 standardına uygun olarak, S220/420 sınıfında üretilir.

Örgü Tutkalı: TS EN 998-2 standardına uygun olarak üretilen, gazbeton blokların örümü için özel olarak geliştirilmiş çimento esaslı malzemedir. Basınç dayanım sımfı en az 5.0 MPa olmalıdır.

Tamir Malzemesi: TS EN 998-1 standardına uygun olarak üretilen, gazbeton donatılı elemanların tamiri için özel olarak geliştirilmiş çimento esaslı malzemedir.

Karışım oranı: Su/tamir malzemesi: 1/3

Harç.

Bileşenler:

Kum: Yıkanmış, elenmiş 1520 kg/m3,

Çimento: Portland çimentosu – 42,5R ve 1440 kg/m3, TSEN 197-1. Karışım oram: Su/çimento/kum: 1/1/4

Beton: Yığma binaların betonarme bileşenlerinde beton sınıf en az C25 olmalıdır.

1. 1. 1. Uygulama Esasları

8.133.1. Nitelikler

Kullanım yeri:

Yığma Binaların oluşturulmasında ana unsur olan dış ve iç duvarlar, donatışız taşıyıcı gazbeton blokların kullanım yeridir.

Hazırlık:

Projesine uygun temel imalatları yapılır. Yapı temelinin oturacağı alanda sırasıyla aplikasyon, telöre, hafriyat, reglaj, seri kalıp, grobeton, temelde su izolasyonu uygulamaları ile kalıp-donatı- beton işleri yapılır, su basman kotuna ulaşılır.

Duvar uygulamasına başlamadan önce uygulama alanı ölçüleri diyagonaller dahil kontrol edilir. Uygulamanın yapılacağı zemin inşaat artıklarından arındırılır.

Harç zemine uygulanmadan önce zemin temizlenir ve hafif nemlendirilir. Harç ve örgü tutkalı, karışım oranlarında partiler halinde hazırlanır.

Not: Partiler halinde hazırlanan harç ve tutkal yapıştırıcısına daha sonra su, toz tutkal, çimento ve benzeri malzemeler ilave edilerek çoğaltılmaz.

Uygulama:

Gazbeton bloklarla ilk sıra duvar örmede tesviye sağlamak üzere 2-3 cm kalınlığında çimento ve kum harcı zemine serilir. Zemine serilen tesviye harcı ile temas eden gazbeton blok alt yüzü nemlendirilmelidir. Duvar bloklarının 60 cm boyutu duvar uzunluğu, 25 cm boyutu duvar yüksekliği yönünde tesviye harcı üzerine yerleştirilir. Taşıyıcı duvar uygulamalarında duvar kalınlığı en az 24 cm olmalıdır (TBDY 2018 – Tablo 11.4),

Yerleştirilen her duvar bloğu ilk sırada su terazisi ile kontrol edilmeli, ilk sıranın terazide örülmesi sağlanmalıdır. îlk sırada düşey derzlere taraklı mala kullanımı ile örgü tutkalı uygulanır. İkinci ve diğer duvar sıralarına yatay ve düşey derzlerde örgü tutkalı kullanımı ile devam edilir. Örgü tutkalı kullanımında bloklar ıslatılmaz.

Taraklı mala ile yatay ve düşey birleşim yüzlerine örgü tutkalı 2-3 mm kalınlığında, derzleri tamamen kapatacak şekilde serilmelidir. Yerleştirilen gazbeton blok, lastik tokmak kullanımı ile hafifçe vurularak daha önce yerleştirilen bloğa doğru baskılanmalı ve bir önceki blokla arasında boşluk kalmayacak biçimde sıkıştırılmalıdır. Bu yapılırken bir su terazisi ile yatay düşey doğrultuda gerekli olan terazi kontrolü yapılmalıdır. İpinde, terazisinde ve şakulde duvar örme işlemi bu yöntem ile tamamlanmalıdır.

Düşey derzlerde 30 cm (yarım blok) şaşırtma yapılmalıdır. Testere ile kesme işlemi yapılarak blokların düşey derzlerinde bini mesafesinin hiçbir zaman 15 cm’nin altında kalmaması sağlanır. Blok sıralarında düşey derz yerinin olabildiğince bir alttaki bloğun ortasına gelmesine özen gösterilir.

L ve T tipi köşe birleşimlerinde bloklar birbiri üzerine bindirilmeli, kilitlenme sağlanmalıdır.

Kapı ve pencere boşluklarının üstüne lentolar yerleştirilmelidir. Lentoların duvara oturan bölümlerinin boyu 200 mm’den az olmamalıdır. Lento yüksekliği 150 mm’den az olmamalıdır. Taşıyıcı duvarlarda bırakılacak kapı ve pencere boşluklarında Türkiye Bina Deprem Yönetmeliği (2018)’de verilen şartlara uyulmalıdır (TBDY – Şekil 11.3).

Oluşabilecek tüm kırık ve hasarların onarımı, üreticinin belirtmiş olduğu tamir malzemesi ile yapılmalıdır.

Taşıyıcı duvar uygulamalarında yatay ve düşey hatıllar, yığma duvarlar örüldükten sonra duvarlar kalıp olarak kullanılarak, TBDY 2018’de verilen şartlara göre imal edilmelidir (TBDY

– Şekil 11.2 / 11.4 / 11.5). Yatay ve düşey hatılların genişliği, en az duvar kalınlığı kadar olmalıdır. Düşey hatıllar arası mesafe 4,00 m’yi aşmamalıdır. Yatay ve düşey hatılların enkesit yüksekliği ise 30 cm’den az olmamalıdır.

Taşıyıcı duvarların üzerine yatay hatıl imalatları tamamlandıktan sonra, rijit diyafram etkisini sağlamak üzere, en az 100 mm kalınlığında betonarme döşeme yapılmalıdır.

Betonarme döşeme üzerine bir üst katın taşıyıcı duvar imalatları, alt kattaki taşıyıcı duvarlar ile üst üste gelecek şekilde ve aynı uygulama esasları ile tamamlanmalıdır.

En üst kattaki yatay hatıla oturan çatı kalkan duvarlarının üzerine düşey ve eğik hatıllar yapılır.

En üst kattaki parapet duvarları 1.00 m’den yüksek ise parapet yüksekliği boyunca her 1 m’de bir yatay hatıllar oluşturulur. Bu şartlara uyulmaması durumunda parapet duvarının yüksekliği

duvar kalınlığının 4 katını aşmamalıdır. Parapet duvarlarında düşey hatıl imalatları için TBDY’de verilen şartlara uyulmalıdır (TBDY – Şekil 11.2).

Tesisat uygulamalarında duvarlara darbe etkisiyle hasar verilmemeli ve üreticilerin uygun gördüğü ekipmanlardan faydalanılmalıdır.

8.13.3.2. Temin ve Depolama:

Paletler tesviye edilmiş düzgün bir zemin üzerine indirilir ve üç sıradan fazla üst üste istiflenmemelidir.

Ürünün indirilmesinde üretici firmanın önerdiği aparatlar kullanılmalıdır. Yatay ve düşey taşımalar forklift, transpalet vb. ekipmanlarla yapılmalıdır.

1. 1. 1. Uygunluk Kriterleri

Yapı malzemeleri yönetmeliği,

Yapı Malzemelerinin Tabi Olacağı Kriterler Hakkında Yönetmelik, Türkiye Bina Deprem Yönetmeliği,

Binalarda Su Yalıtımı Yönetmeliği, Binaların yangından korunması yönetmeliği, Binalarda enerji performansı yönetmeliği,

Binaların gürültüye karşı korunması yönetmeliği, Uyumlaştırılmış Standartlar,

İlgili rehber doküman esas alınarak düzenlenmiş Ulusal Teknik Onaylar (UTO) ve/veya Avrupa Teknik Değerlendirmeleri (ETA)

İnşaat Demiri İzleme Sistemi Tebliği

8.1.3.5. İlgili Standartlar

TS EN 771-4+A1 Kagir Birimler – Özellikler Bölüm 4: Gazbeton Kagir Birimler TS 708 Çelik – Betonarme İçin – Donatı Çeliği

TS EN 1996-1-1 Kagir Yapıların Tasarımı- Bölüm 1-1 Donatılı ve Donatışız Kagir Yapılar için genel kurallar (Eurocode 6)

TS EN 1015-11 Kagir Harcı – Deney Yöntemleri – Bölüm 11: Sertleşmiş harcın eğilmede çekme ve basınç dayanımının tayini

TS EN 206+A2 Beton- Özellik, performans, imalat ve uygunluk

1. Tuğla Yığma Bina İşleri Genel Teknik Şartnamesi

1. 1. Kapsam

Donatışız ve donatılı yığma binalarda kullanılan tuğlalar ile yığma bina uygulama kurallarına ilişkin esasları kapsar.

1. 1. Tanım

Taşıyıcı Tuğlalar (Düşey Delikli): TS EN 771-1+A1 standardı kapsamında, uzunluk, genişlik, yükseklik olarak mm cinsinden beyan edilen ebatlarda üretilen donatışız yığma binalarda kullanılan duvar malzemesidir.

İçine Donatı Yerleştirilebilecek Tuğlalar (Düşey Delikli): TS EN 771-1+A1 standardı kapsamında, uzunluk, genişlik, yükseklik olarak mm cinsinden beyan edilen ebatlarda üretilen donatılı yığma binalarda kullanılan duvar malzemesidir.

Harç: Taşıyıcı tuğlalar ile duvar örmede kullanılan çimento-kum karışımı malzemedir. Kum: Dane çapı 1 mm-6 mm aralığında yıkanmış ve elenmiş

Çimento: TS EN 197-1 standardına uygun portland çimentosu 42,5 R Karışım Oram: Su/çimento/kum:l/l/4

Çelik Çubuk – Betonarme için: TS 708 standardına uygun S220/420

1. 1. Uygulama Esasları

8.2.3.I. Nitelikler

Kullanım Yeri:

Yığma binaların taşıyıcı dış ve iç duvarlarının oluşturulmasında kullanılır.

Hazırlık:

Uygulama yapılacak bölge inşaat artıklarından temizlenir. Harç zemine serilmeden önce zeminin temiz olduğundan emin olunur ve nemlendirilir.

Harç karışım oranlarına uygun olarak partiler halinde hazırlanır. Kullanılan su temiz olmalı ve hazırlanmış harcın içine daha sonra malzeme ilavesi yapılmamalıdır.

Uygulama:

Tuğlaların düzgün şekilli ve yüzeylerinin temiz olmasına dikkat edilir. Duvar uygulamasına yapının herhangi bir köşesinden başlanır.

İlk sıra duvar örmede; zemine serilecek tesviye harcı 2-3 cm kalınlığında ve duvar genişliğinde olmalıdır. Tuğlaların tesviye harcı ile temas edecek yüzeyleri ıslatılır ve tesviye harcının üzerine bastırılarak yerleştirilir.

Köşede iki tuğla birbirine dik olarak yerleştirildikten sonra, köşeden köşeye, köşeden pencere boşluğuna veya köşeden kapı boşluğuna doğru uygulama sürdürülür. L ve T tipi köşe birleşimlerinde bloklar birbiri üzerine bindirilmeli, kilitlenme sağlanmalıdır.

Donatışız yığma duvarlarda hem yatay hem de düşey bütün derzler bağlayıcı harç ile doldurulur. Derz kalınlıklarının tüm duvarda aynı olmasına dikkat edilmelidir. Kullanılacak

harcın TS EN 1015-11 standardına göre belirlenecek olan en küçük basınç dayanımı değerleri donatışız yığma içinfm,min =5.0 MPa’dan, donatılı yığma içinfm,min = 10.0 MPa’dan daha düşük olmamalıdır. Yığma yapılarda betonarme bileşenlerinin beton sınıf en az C25 olmalıdır.

Yerleştirilen tuğlalar su terazisi veya nokta, şakül, çizgi ve rotasyon fonksiyonlu lazerler ile kontrol edilerek ilk sıranın düzgün bir şekilde örülmesi sağlanır.

İkinci sıraya başlamadan önce; ilk sıradaki tuğlaların üzerine yatay derz oluşturmak üzere harç serilir ve taraklanır. Tuğlalar, düşey derzlerde tuğla uzunluğunun yarısı kadar şaşırtma yapılarak yerleştirilir. Şaşırtma yapılırken özel üretilmiş yarım tuğlalar kullanılır. Üst üste konulan iki sıranın düşey derzlerinin duvarın hiçbir yerinde aynı doğrultuya gelmemesine dikkat edilir. Yerleştirilen tuğlalar, lastik tokmak ile hafifçe vurularak daha önce yerleştirilen tuğlaya doğru baskılanarak arasında boşluk kalmayacak şekilde sıkıştırılır. Yine su terazisi ile yatay ve düşey doğrultuda gerekli olan düzgünlük kontrolü yapılır. İpinde, terazisinde ve şakulde duvar örme işlemi bu yöntem ile tamamlanır.

Duvar mümkün olduğunca tam tuğlalar ile örülür. Gerekli görülen yerlerde parça tuğlalar kullanılacak ise tuğla istenilen boyutta kesilerek kullanılır.

Tuğla duvar örümünde kullanılan harcın kürünü tamamlaması ve duvarın mukavemetinin artırılması için tuğla duvar günde en az 1 kere olmak üzere en az 3 gün ıslatılarak nemli tutulmalıdır.

Yığma yapılarda rijit diyafram etkisini sağlamak üzere, en az 100 mm kalınlığında betonarme döşeme yapılmalıdır. Bu döşeme en az 300 mm kesit yüksekliği ve 6012 boyuna, 08/150 mm enine donatılı yatay hatıllara mesnetlenmelidir. Yatay hatılların genişliği, en az duvar kalınlığı kadar olmalıdır. Yatay hatılların düşeyde aralığı 4 m’yi açmamalıdır.

Donatılı yığma binalarda yatay donatılar yatay derzlerin içerisine veya uygun çentiklere yerleştirilmelidir. Bu donatıların düşey aralıkları 600 nım’yi geçmemelidir. Duvardaki yatay donatı oranı duvar brüt kesit alanı üzerinden %0.05’den daha az olmamalıdır.

Donatılı yığma binalarda düşey donatılar kagir birimlerdeki ceplere veya deliklere yerleştirilir. Bu donatıların oranı duvar brüt kesit alanı üzerinden %0.08‘den küçük olmamalıdır. Düşey donatı aralığı en fazla 600 mm olmalıdır. Kapı ve pencere boşluklarının her bir kenarı boyunca en az 2012 ek donatı konulmalıdır. Duvar kesitlerinin en uç kısımlarında kullanılan donatıların etrafından, çapı 4 mm’den az olmayan açık etriye şeklinde yatay donatılar geçirilmelidir.

Donatılı yığma yapılarda yukarıda belirtilen düşey donatıya ek olarak aşağıdaki durumlar için 4012‘den daha az olmayacak şekilde düşey donatı yerleştirilmeli ve bu donatıların yerleştirildiği cepler veya delikler harçla doldurulmalıdır.

Taşıyıcı duvarların serbest kenarlarında, duvar-duvar birleşimlerinde,

ek donatı aralığının 5 m’yi geçmeyeceği şekilde.

Tesisat uygulamaları sırasında duvarlara darbe etkisi ile zarar verilmemeli, bu işlemler için uygun ekipmanlar kullanılmalıdır.

8.23,2. Depolama ve Nakliye

Şantiyeye nakledilen paletli ve dökme tuğlaların indirileceği zemin tesviye edilmiş ve düzgün olması gerekmektedir.

Paketlenmiş tuğlalar üst üste 4 paletten daha fazla istiflenmemelidir. Dökme olarak istiflenecek tuğlalar üst üste 20 tuğladan fazla (4,0 – 4,5 m) istiflenmemelidir.

Tuğlalar istif bölgesinde dış etkilerden mümkün olduğunca korunmalıdır.

Dökme olarak istiflenecek tuğlalarda en üst sıra tuğlaları, delikleri yatay olacak şekilde yerleştirilmeli, böylece yağmur etkisinin azaltılması sağlanmalıdır.

Yatay ve düşey taşımalar sırasında mutlak surette özel ekipmanlar kullanılmalı, iş güvenliği ve işçi sağlığı gerekleri yerine getirmelidir.

1. 1. Uygunluk Kriterleri

Yapı Malzemeleri Yönetmeliği,

Yapı Malzemelerinin Tabi Olacağı Kriterler Hakkında Yönetmelik, Türkiye Bina Deprem Yönetmeliği,

Binaların Yangından Korunması Hakkında Yönetmelik, Binalarda Enerji Performans Yönetmeliği,

Binalarda Su Yalıtımı Yönetmeliği,

Binaların Gürültüye Karşı Korunması Hakkında Yönetmelik Uyumlaştırılmış Standartlar

İlgili rehber doküman esas alınarak düzenlenmiş Ulusal Teknik Onaylar (UTO) ve/veya Avrupa Teknik Değerlendirmeleri (ETA)

İnşaat Demiri İzleme Sistemi Tebliği

1. 1. İlgili Standartlar

TS EN 771-1+A1 Kâgir birimler – Özellikler – Bölüm 1: Kil kâgir birimler TS 708 Çelik – Betonarme için – Donatı çeliği

TS EN 1015-11 Kagir harcı – Deney yöntemleri – Bölüm 11: Sertleşmiş harcın eğilmede çekme ve basınç dayanımının tayini

1. Bims ve (Pomza) Yığma Bina İşleri Genel Teknik Şartnamesi

1. 1. Kapsam

Dolu bims/pomza bloklar ile yığma bina yapım kurallarına ilişkin esasları kapsar.

1. 1. Tanım

Dolu Bims/Pomza Blok: TS EN 771-3+A1 standardına uygun çimento bazlı, taşıyıcı olan, doğal ve hafif agregalardan oluşur. İstenilen ölçülerde ve geometride üretilir. 100 mm’den başlayarak 400mm‘ye kadar farklı genişliklerde üretimi yapılmaktadır.

Taşıyıcı Bims/Pomza Bloklar: Geometrisine bakılmaksızın basınç dayanım değeri minimum 5 N/mm2 olan bims/pomza bloklardır.

Örgü Harcı: TS EN 998-1 standardına uygun olarak üretilen, duvar örme harcı kullanılır.

1. 1. Uygulama Esasları

8.3.3.I. Nitelikler

Kullanım Yeri

Yığma binaların taşıyıcı dış duvar, iç duvar ve kat aralarının bölünmesinde kullanılır.

Yüzey Hazırlığı

Yığma bina yapılacak alanda gerekli temel çalışmaları yapılarak inşaatın su basman kotuna çıkılması gerekir. Daha sonra Duvar uygulamasına başlamadan önce zemin düzgün ve terazisinde olmalıdır. Temizlenip süpürülen zemin üzerine çimento takviyeli örme harcı kullanılarak örme işlemine başlanır.

Uygulama

Dolu bims/pomza blok ile duvar uygulamasına yapının herhangi bir köşesinden başlanır. Duvarın ilk sırası örülürken; zemine serilecek örme harcı 3 cm’yi geçmemesi gerekir. Köşede iki dolu bims/pomza blok birbirine dik olarak yerleştirildikten sonra, köşeden köşeye, köşeden pencere veya kapı boşluğuna doğru uygulama sürdürülür. L ve T tipi köşe birleşimlerinde bloklar birbiri üzerine bindirilmeli, kilitlenme sağlanmalıdır.

Dolu bims/pomza blok ile örülen ilk sıranın düzgün bir şekilde örülmesi su terazisi, şakul, mastar ipiyle veya nokta, şakul, çizgi ve rotasyon fonksiyonlu lazerlerle kontrol edilir. Dolu bims/pomza blokları yerine yerleştirildikten sonra lastik tokmak ile hafif darbelerle düzeltilmelidir. Dolu bloklar diğer sıralar örülürken üzerine harç uygulanarak yatay bağlantı derzi oluşturulur. Duvar örülmesinde blokların birbirine bindirme payı bloğun yarısı kadar olmalıdır. Bu uyanlar dikkate alınarak duvar örme işlemleri tamamlanır.

Yığma Yapı Yönetmeliklerinde döşeme üstünden döşeme üstüne en fazla 3 m yükseklik olmalıdır. Duvar ölümünde 1. Kat bitince üstünden tam hatıl dönerek bağlanmalıdır.

Döşeme bu hatıllara oturtulur.

Yığma binaların taşıyıcı duvarları planda düzenli ve ana eksenlere göre simetrik ya da simetriğe yakın biçimde düzenlenecektir. Kısmi bodrum yapılmasından kaçınılacaktır.

Tüm taşıyıcı duvarlar planda kesinlikle üst üste gelecektir. Planda birbirine dik doğrultuların her biri boyunca uzanan taşıyıcı duvarların kapı ve pencere boşlukları dikkate alınmaksızın toplam uzunluğunun brüt kat alanına oranı (0,20×1) m/m2 ‘den daha az olmayacaktır.

1. 1. 1. Temin ve Taşıma

TSE standartlarına uygun üretim yapan firmalardan temin edilmeli ve taşıma işlemi sırasında malzemeye zarar verilmemelidir.

1. 1. 1. Depolama

Üretici firmaların önerdiği şekilde ürünler depolanmalıdır.

8.3.4. Uygunluk Kriterleri

Yapı Malzemeleri Yönetmeliği,

Yapı Malzemelerinin Tabi Olacağı Kriterler Hakkında Yönetmelik, Türkiye Bina Deprem Yönetmeliği,

Binaların Yangından Korunması Hakkında Yönetmelik, Binalarda Enerji Performans Yönetmeliği,

Binalarda Su Yalıtımı Yönetmeliği,

Binaların Gürültüye Karşı Korunması Hakkında Yönetmelik Uyumlaştırılmış Standartlar

İlgili rehber doküman esas alınarak düzenlenmiş Ulusal Teknik Onaylar (UTO) ve/veya Avrupa Teknik Değerlendirmeleri (ETA)

İnşaat Demiri İzleme Sistemi Tebliği

8.3.5. İlgili Standartlar

TS EN 771-3+A1: Kâgir Birimi er-Özellikleri-Bölüm 3: Beton Kâgir Birimler (Yoğun ve hafif agregalı)

TS 708: Çelik – Betonarme için – Donatı çeliği

TS EN 998-1 :Kâgir harcı – Özellikler – Bölüm 1: Kaba ve ince sıva harcı

TS EN 772-1+A1: Kâgir Birimler-Deney Yöntemleri-Bölüm 1: Basınç Dayanımının Tayini TS 825: Binalarda ısı yalıtım kuralları

TS EN 1745; Kâgir ve kâgir mamulleri-Isıl özelliklerinin tayini yöntemi

TS EN ISO 12572: Binalarda kullanılan malzemelerin ve mamullerin ısı ve rutubet ilişkisine ait performansı-Su buharı iletim özelliklerinin tayini

TS EN 13501-1: Yapı mamulleri ve yapı elemanları, yangın sınıflandırması-Bölüm 1: Yangın karşısındaki davranış deneylerinden elde edilen veriler kullanılarak sınıflandırma

1. Deprem Yalıtım Sistemleri (Sismik İzolatörler) İşleri Genel Teknik Şartnamesi

(bkz 18.1 Deprem Yalıtım Sistemleri İşleri Genel Teknik Şartnamesi)

1. Mesleki Yeterlilik Belgesi

21/9/2006 tarihli ve 5544 sayılı Meslekî Yeterlilik Kurumu ile İlgili Düzenlemeler Hakkında Kanunun ek 1 inci maddesine dayanılarak hazırlanan Meslekî Yeterlilik Kurumu Meslekî Yeterlilik Belgesi Zorunluluğu Getirilen Mesleklere İlişkin Tebliğlerin eklerinde belirtilen mesleklerde çalışanlar için Mesleki Yeterlilik Belgesi aranır.”

DUVAR, DÖŞEME İŞLERİ GENEL TEKNİK ŞARTNAMESİ

1. Duvar İşleri

1. 1. Gazbeton Duvar İşleri

1. 1. 1. Donatılı Gazbeton Duvar Elemanları ile Duvar Yapım İşleri Genel Teknik Şartnamesi
      1. Kapsam

Donatılı gazbeton duvar elemanları ile yapılan yatay veya düşey duvar uygulama kurallarına ilişkin esasları kapsar.

1. 1. 1. 1. Tanım

Donatılı Gazbeton: TS EN 12602 standardına uygun olarak üretilen çelik hasır donatı takviyeli, uzunluk/kalınlık/anma yükü değişkenlerine göre çeşitli boyutlarda üretilen yatay ve düşey duvar yapı elemanlarıdır.

Duvar Kavrayıcısı: Donatılı gazbeton yatay/düşey duvar elemanlarım kaldırmada ve bunların montajında kullanılır.

Kutu Profil: TS EN 10305-5 standardına uygun olarak üretilmiş, dikdörtgen kesitli profillerdir. (St 37 20x40x2)

Harç:

Bileşenler:

Kum: Yıkanmış, elenmiş.

Çimento: Portland çimentosu TS EN 197-1 Karışım oranı: Su/çimento/kum: 1/1/4 Tamir Malzemesi:

TS EN 998-1 standardına uygun olarak üretilen, gazbeton donatılı elemanların tamiri için özel olarak geliştirilmiş çimento esaslı malzemedir.

Karışım oranı: Su/tamir malzemesi: 1/3

1. 1. 1. 1. Uygulama Esasları
        Nitelikler

Kullanım Yeri: Betonarme, çelik, hafif çelik, ahşap, prefabrike yapıların dış ve iç dolgu duvarları donatılı yatay/düşey duvar elemanların kullanım yeridir.

Hazırlık:

Uygulamaya başlamadan önce uygulama alanı ölçüleri diyagonaller dahil kontrol edilir.

İskele, sarf malzemeler ve duvar elemanları uygulama yerine nakledilir. Uygulamada gerekli her türlü alet-edevat, vinç, forklift temin edilir.

Tüm metal akşamın korozyondan korunması amacıyla gerekli önlemler alınmalıdır.

Uygulamanın yapılacağı zemin inşaat artıklarından arındırılır. Harç zemine serilmeden önce zemin temizlenir ve nemlendirilir. Tesviye için harç hazırlanır.

Uygulama:

Projesine uygun duvar aplikasyon işlemi ile duvar uygulamasına başlanır.

Düşey Uygulama:

Duvar elemanının oturacağı zemin (döşeme veya perde, hatıl, topuk betonu ve benzeri.) üzerine 2-3 cm tesviye harcı serilir. Projesi gereği var ise tesviye harcı altına akustik/ses/si/su/yangın yalıtımı sağlayan sönümleyici şerit uygulaması yapılır.

tik duvar sırasına 60 cm genişlikteki duvar elemanı ile başlanır. Duvar elemanı harç üzerine duvar kavrayıcısı ile yerleştirilir ve düşey doğrultudaki terazisi kontrol edilir.

Alt ve üst bağlantı elemanları ile duvar elemanı taşıyıcı sisteme detayına uygun sabitlenir. Gazbeton üreticisinin teknik uygulama detaylarına uyulmalıdır.

Sonraki sıralara lamba zıvana profil yapısı ile birbirine geçme yapan duvar elemanları ile devam edilir. Terazi kontrolü yapılan her elemanın alt ve üst bağlantısı ayrı ayrı yapılır. Son duvar eleman da yerleştirilerek uygulama tamamlanır.

Duvar uygulamasında genişliği 20 cm’den daha az olan duvar elemanı kullanılmaz.

Düşey uygulamada duvar-kolon/perde birleşim yeri ile duvar üst kenarında-kiriş/döşeme birleşim yerinde 1-2 cm boşluk bırakılır. Bırakılan boşluk mineral esaslı dolgu malzemesi ile doldurulur.

Oluşabilecek tüm kırık ve hasarların onarımı, üreticinin belirtmiş olduğu tamir malzemesi ile yapılır.

Yatay Uygulama:

Duvar elemamnın oturacağı zemin (döşeme veya perde, hatıl, topuk betonu ve benzeri.) üzerine kutu profil monte edilir ve 2-3 cm tesviye harcı serilir. Projesi gereği var ise tesviye harcı altına akustik/ses/si/su/yangın yalıtımı sağlayan sönümleyici şerit uygulaması yapılır.

Duvar imalatına montaj planına göre ilk duvar sırasına uygun genişlikteki duvar elemanı ile başlanır.

Duvar elemanı, zıvana profili alta gelecek şekilde, harç üzerine, duvar kavrayıcısı ile yerleştirilir ve yatay/düşey doğrultusu su terazisi ile kontrol edilir.

Duvar elemanları üst kenar köşelerinden kolon/perdeye sabitlenir. Gazbeton üreticisinin teknik uygulama detaylarına uyulmalıdır.

Sonraki sıralara lamba zıvana profil yapısı ile birbirine geçme yapan duvar elemanları ile devam edilir. Terazi kontrolü yapılan her elemanın üst kenar köşelerinden bağlantıları ayrı ayrı yapılır. Son duvar elemanı da yerleştirilerek uygulama tamamlanır.

Duvar uygulamasında genişliği 20 cm’den daha az olan duvar elemanı kullanılmaz.

Yatay uygulamada duvar-kolon/perde birleşim yerinde İcm, duvar üst kenarmda-kiriş/döşeme birleşim yerinde ise 2 cm boşluk bırakılır. Bırakılan boşluk mineral esaslı dolgu malzemesi ile doldurulur.

Oluşabilecek tüm kırık ve hasarların onarımı, üreticinin belirtmiş olduğu tamir malzemesi ile yapılır.

İmalat sonrası dikkat edilecek hususlar, uyanlar:

Duvarda uygulama sonrasında tesisat geçişleri ve benzeri nedenlerle boşluklar açılması üreticinin talimatları doğrultusunda yapılır. Geniş ve büyük menfez yerlerine ait boşluklar açılırken, duvar bağlantıları tahrip edilmemeli, darbe ile duvarlara hasar verilmemeli ve duvarın kararlılığının bozulmaması için tedbir alınmalıdır.

1. 1. 1. 1. Temin ve Nakliye

Donatılı duvar elemanları paletler üzerine yerleştirilir, sevk edilir. Donatılı duvar elemanlarının indirilmesinde ve istifinde 50 cm’den fazla konsol çalışmamasına dikkat edilmelidir. Paletler, tesviye edilmiş düzgün bir zemin üzerine, üç sıradan fazla üst üste istiflenmemelidir.

İndirmede hasar oluşumunu önlemek üzere, donatılı elemanlar paletler halinde, sapanla ve forklift veya vinç yardımıyla indirilir.

1. 1. 1. 1. Uygunluk Kriterleri

Bu şartnameye konu uygunluk kriterleri;

Türk Standartlarında veya yürürlüğe konulmuş Avrupa Birliği Standartlarında verilmiş kriterlere ve aşağıda belirtilen mevzuata göre değerlendirilmelidir.

Yapı Malzemeleri Yönetmeliği,

Yapı Malzemelerinin Tabi Olacağı Kriterler Hakkında Yönetmelik, Türkiye Bina Deprem Yönetmeliği,

Binaların Yangından Korunması Hakkında Yönetmelik, Binalarda Enerji Performansı Yönetmeliği,

Binalarda Su Yalıtımı Yönetmeliği,

Binaların Gürültüye Karşı Korunması Hakkında Yönetmelik Uyumlaştırılmış Standartlar

İlgili rehber doküman esas alınarak düzenlenmiş Ulusal Teknik Onaylar (UTO) ve/veya Avrupa Teknik Değerlendirmeleri (ETA)

İnşaat Demiri İzleme Sistemi Tebliği

1. 1. 1. 1. İlgili Standartlar

TS EN 12602 Önyapımlı donatılı gazbeton yapı elemanları

TS EN 197-1 Çimento – Bölüm 1: Genel çimentolar – Bileşim, özellikler ve uygunluk kriterleri TS EN 998-1 Kâgir harcı — Özellikler — Bölüm 1: Kaba ve ince sıva harcı

TS EN 10305-3 Hassas uygulamalar için çelik borular — Teknik teslim şartları — Bölüm 3: Soğuk ölçülendirilmiş, kaynaklı borular

1. 1. 1. Gazbeton Blok Duvar İşleri Genel Teknik Şartnamesi

1. 1. 1. 1. Kapsam

Gazbeton bloklar ile duvar uygulama kurallarına ilişkin esasları kapsar.

1. 1. 1. 1. Tanım

Gazbeton Blok:

TS EN 771-4+A1 standardına standardına uygun olarak 60 x 25 x kalınlık [cm] boyutlarında ve çeşitli dayanım ve yoğunluklarda üretilen dolgu ve/veya taşıyıcı duvar malzemesidir.

Örgü Tutkalı:

TS EN 998-2 standardına uygun olarak üretilen, gazbeton blokların örümü için özel olarak geliştirilmiş çimento esaslı malzemedir.

Karışım oranı: Su/tutkal: 1/3

Harç: Gazbeton bloklarla duvar örmede ilk sıranın altına serilen çimento-kum karışımı malzemedir.

Bileşenler:

Kum: Yıkanmış, elenmiş 1520 kg/m3. Çimento: Portland çimentosu -TS EN 197-1 Karışım oranı: Su/çimento/kum: 1/1/4

1. 1. 1. 1. Uygulama Esasları
        Nitelikler Kullanım Yeri:

Betonarme, çelik, hafif çelik, ahşap, prefabrike yapı sistemlerinin dış ve iç dolgu duvarlan ya da yığma yapıların taşıyıcı dış ve iç duvarları gazbeton blokların kullanım yeridir.

Hazırlık:

Uygulamaya başlamadan önce uygulama alanı ölçüleri diyagonaller dahil kontrol edilir. Uygulamanın yapılacağı zemin inşaat artıklarından arındırılır.

Harç zemine serilmeden önce zemin temizlenir ve nemlendirilir.

Harç ve örgü tutkalı, karışım oranlarında ve partiler halinde hazırlanır. Partiler halinde hazırlanan tutkal yapıştırıcısına daha sonra su, toz tutkal, çimento ve benzeri malzemeler ilave edilerek tutkal çoğaltılmaz.

Uygulama:

Gazbeton bloklarla ilk sıra duvar örmede tesviye sağlamak üzere 2-3 cm kalınlığında harç zemine serilir. Zemine serilen tesviye harcı ile temas eden gazbeton blok alt yüzü ıslatılır.

60 cm boyutu duvar uzunluğu, 25 cm boyutu duvar yüksekliği yönünde tesviye harcı üzerine yerleştirilir.

Yerleştirilen her duvar bloğu ilk sırada su terazisi ile kontrol edilmeli, ilk sıranın muntazam örülmesi sağlanmalıdır. îlk sırada düşey derzlere taraklı mala kullanımı ile gazbeton örgü

tutkalı uygulanır. İkinci ve diğer duvar sıralarına gazbeton örgü tutkalı kullanımı ile devam edilir. Gazbeton örgü tutkalı kullanımında bloklar ıslatılmaz.

Taraklı mala ile yatay ve düşey birleşim yüzlerine gazbeton örgü tutkalı 2-3 mm kalınlığında, derzleri tamamen kapatacak şekilde serilmelidir. Yerleştirilen gazbeton blok, lastik tokmak kullanımı ile hafifçe vurularak daha önce yerleştirilen bloğa doğru baskılanmalı ve bir önceki blokla arasında boşluk kalmayacak biçimde sıkıştırılmalıdır. Bu yapılırken bir su terazisi ile yatay düşey doğrultuda gerekli olan terazi kontrolü yapılmalıdır. İpinde, terazisinde ve şakulde duvar örme işlemi bu yöntem ile tamamlanmalıdır.

Projesinde aksi belirtilmedikçe düşey derzlerde 30 cm (yarım blok) şaşırtma yapılmalıdır. Şaşırtma 15 cm’den daha az yapılmaz. Duvar her üç sırada bir kolon veya perdeye, üreticinin teknik uygulama detaylarına uyarak, bağlantı elemanıyla bağlanmalıdır.

Duvar ile betonarme kolon/perde veya düşey hatıl birleşim yerlerinde ve duvarm çelik kolonla birleşim yerinde gazbeton örgü tutkalı veya mineral esaslı dolgu malzemesi kullanılmalıdır.

Duvarların kesişim noktalarında bloklar birbirine kilit yapılarak örülmelidir. Blokların birbiriyle temas eden tüm yüzeylerinin tutkal ile yapışması sağlanmalıdır.

Son sıraya yerleştirilecek bloklar, gerekiyor ise kesilerek döşeme-kiriş altı ile duvar üstü arasında 1-1,5 cm kadar bir boşluk kalması sağlanmalıdır.

Boşluk yerinde ahşap kama kullanılmaz. Kalan boşluk mineral esaslı dolgu malzemesi ile doldurulmalıdır.

Bir duvarın teşkilinde gereken durumlarda duvarın kararlılığını sağlamak üzere gazbeton bloklar ile kullanılacak yatay ve düşey hatıllar, TS 2510 standardı esas alınarak belirlenmelidir.

Dış yüzeylerde yer alan kolon, kiriş, hatıl ve perde duvar ve benzeri bütün betonarme elemanlar TS 825 esas alınarak yalıtılmalıdır.

İmalat Sonrası Dikkat Edilecek Hususlar, Uyarılar:

Tesisat uygulamalarında duvarlara darbe etkisiyle hasar verilmemelidir.

9.1.123.2 Temin, Nakliye, Depolama

Paletler tesviye edilmiş düzgün bir zemin üzerine indirilir ve üç sıradan fazla üst üste istiflenmemelidir. Ürünün indirilmesinde üretici firmanın önerdiği aparat kullanılmalıdır. Yatay ve düşey taşımalar forklift, transpalet ve benzeri ekipmanlarla yapılmalıdır.

1. 1. 1. 1. Uygunluk Kriterleri

Bu şartnameye konu uygunluk kriterleri;

Türk Standartlarında veya yürürlüğe konulmuş Avrupa Birliği Standartlarında verilmiş kriterlere ve aşağıda belirtilen mevzuata göre değerlendirilmelidir.

Yapı Malzemeleri Yönetmeliği,

Yapı Malzemelerinin Tabi Olacağı Kriterler Hakkında Yönetmelik, Türkiye Bina Deprem Yönetmeliği,

Binaların Yangından Korunması Hakkında Yönetmelik, Binalarda Enerji Performansı Yönetmeliği,

Binalarda Su Yalıtımı Yönetmeliği,

Binaların Gürültüye Karşı Korunması Hakkında Yönetmelik Uyumlaştırılmış Standartlar

İlgili rehber doküman esas alınarak düzenlenmiş Ulusal Teknik Onaylar (UTO) ve/veya Avrupa Teknik Değerlendirmeleri (ETA)

inşaat Demiri İzleme Sistemi Tebliği

1. 1. 1. 1. İlgili Standartlar

Ulusal Teknik Onay (UTO)

TS EN 771-4+A1 Kagir birimler – Özellikler – Bölüm 4: Gazbeton kâgir birimler TS EN 998-2 Kâgir harcı — Özellikler — Bölüm 2: Kâgir harcı

TS EN 197-1 Çimento – Bölüm 1: Genel çimentolar – Bileşim, özellikler ve uygunluk kriterleri TS 2510 Kargir duvarlar hesap ve yapım kuralları

1. 1. Tuğla Duvar İşleri

1. 1. 1. Yatay ve Düşey Delikli Kil Kagir Birim (Tuğlalar) İle Duvar Örme İşleri Genel Teknik Şartnamesi
      1. Kapsam

Yatay ve düşey delikli tuğlalar ile duvar uygulama kurallarına ilişkin esasları kapsar.

1. 1. 1. 1. Tanım

Yatay Delikli Tuğlalar:

TS EN 771-1+A1 kapsamında, uzunluk, genişlik, yükseklik olarak mm cinsinden beyan edilen ebatlarda üretilen dolgu duvar malzemesidir.

Düşey Delikli Tuğlalar:

TS EN 771-1+A1 kapsamında, uzunluk, genişlik, yükseklik olarak mm cinsinden beyan edilen ebatlarda üretilen dolgu duvar malzemesidir.

W Sınıfı ve Lamba ve Zıvanalı Düşey Delikli Tuğlalar:

TS EN 771-1+A1 kapsamında, uzunluk, genişlik, yükseklik olarak mm cinsinden beyan edilen ebatlarda üretilen ve ısı yalıtım amaçlı kullanılan dolgu duvar malzemesidir.

Boşluklarına Yalıtım Malzemesi Yerleştirilmiş Kompozit Tuğlalar (Yatay ve/veya Düşey Delikli)

TS EN 771-1+Al kapsamında, uzunluk, genişlik, yükseklik olarak mm cinsinden beyan edilen ebatlarda üretilen ve ısı yalıtım amaçlı kullanılan dolgu duvar malzemesidir.

Örgü Harcı:

TS EN 998-1 standardına uygun olarak üretilen çimento esaslı malzemedir. Karışım oranı: su/örgü harcı – 1/3

Harç:

Kum: Dane çapı 1 mm-6 mm aralığında yıkanmış ve elenmiş Çimento: TS EN 197-1 standardına uygun portland çimentosu 42,5 R Karışım Oram; Su/çimento/kum; 1/1/4

9.12.13 Uygulama Esasları

1. 1. 1. 1. Nitelikler Kullanım Yeri:

Tüm yapı işlerinin iç ve dış duvarlarında duvar dolgusu olarak ya da yığma yapılarda tasarım

özelliklerine göre taşıyıcı dış ve iç duvarlarda kullanılır.

Hazırlık:

Uygulama yapılacak bölge inşaat artıklarından temizlenir. Harç zemine serilmeden önce zeminin temiz olduğundan emin olunur ve nemlendirilir.

Harç ve örgü harcı karışım oranlarına uygun olarak partiler halinde hazırlanır. Kullanılan su temiz olmalı ve hazırlanmış harcın içine daha sonra malzeme ilavesi yapılmamalıdır.

Uygulama Esasları:

Duvar yapımı için seçilen tuğla tipine göre (yatay veya düşey delikli tuğla) tuğlalar gruplanır. Tuğlaların düzgün şekilli ve yüzeylerinin temiz olmasına dikkat edilir. Yatay delikli olacak şekilde tasarlanmış tuğlalar düşey delikli, düşey delikli olarak tasarlanmış tuğlalar ise yatay delikli olarak kullanılamaz.

Yatay delikli tuğlalar ile lamba ve zıvana sistemi olmayan düşey delikli tuğlaların duvar örümü sırasında; düşey doğrultuda harç kullanılarak yan yana gelen tuğlaların birbirleri ile bağlanması sağlanır. W sınıf ve lamba zıvana sistemine sahip tuğlalarda ise düşey doğrultuda harç kullanılmaz. Yan yana gelen tuğlaların lamba ve zıvana sistemi ile kenetlenmesi sağlanır.

Yerleştirilen tuğlalar su terazisi ile kontrol edilerek ilk sıranın düzgün bir şekilde örülmesi sağlanır.

ikinci sıraya başlamadan önce; ilk sıradaki tuğlaların üzerine yatay derz oluşturmak üzere harç serilir ve taraklanır. Tuğlalar, düşey derzlerde tuğla uzunluğunun yarısı kadar şaşırtma yapılarak yerleştirilir. Şaşırtma yapılırken özel üretilmiş yarım tuğlalar kullanılır. Üst üste konulan iki sıranın düşey derzlerinin duvarın hiçbir yerinde aynı doğrultuya gelmemesine dikkat edilir. Yerleştirilen tuğlalar, lastik tokmak ile hafifçe vurularak daha önce yerleştirilen tuğlaya doğru baskılanarak arasında boşluk kalmayacak şekilde sıkıştırılır. Yine su terazisi ile

yatay ve düşey doğrultuda gerekli olan düzgünlük kontrolü yapılır. İpinde, terazisinde ve şakülde duvar örme işlemi bu yöntem ile tamamlanır.

Duvar mümkün olduğunca tam tuğlalar ile örülür. Gerekli görülen yerlerde parça tuğlalar kullanılacak ise tuğla istenilen boyutta kesilerek kullanılır.

Yatay ve eğer varsa düşey derz kalınlıklarının tüm duvarda aynı olmasına dikkat edilmelidir. Örgü harcı kullanıldığında derz kalınlıkları 3 mm yi aşmamalıdır.

Lamba ve zıvana sistemli tuğlaların örümünde yatay derzler için şerit yataklama metodu kullanmalıdır. Tuğladaki boşlukların içine harç kaçmamasına dikkat edilmelidir.

Tuğla duvarların tamamı çeşitli nedenlerden dolayı örülemediği durumlarda, sonradan devam ettirilecek sıraların bağlantı sağlayabilmesi için dişler bırakılmalıdır. Genellikle dişlerin bırakılması gerekse uzunluğu yarım tuğla boyunda olmalıdır.

Duvar ile kolon/perde birleşim yerlerinde oluşan boşluklar harç veya dolgu malzemesi ile doldurulmalıdır. Betonarme yapılarda ihtiyaç duyulduğunda tuğla duvarlar kolonlara özel demir ankrajlar ile bağlanır.

Döşeme veya kiriş altı ile duvar üstü arasında kullanılacak tuğlalar tüm duvar boyunca eşit yükseklikte olmalıdır. Kalan 1 ya da 2 cm lik boşlukta ahşap kamalama yapılarak 1 m ara ile duvar kalınlığı içinde kalacak şekilde sıkıştırılır ve dolgu malzemesi ya da harç ile doldurulur.

Duvar yüzeylerinin tesviyesi için; dış duvarlarda yaklaşık 20 mm, iç duvarlarda ise 10 mm sıva yapılır.

Sandviç tuğla duvar uygulamalarında iki duvarın bütün olarak çalışması için düşeyde her 5-6 sırada yatayda 50 cm de bir korozyona uğramayan, paslanmaz değişik tip ve uzunlukta metal bağlantı elemanı yatay derzler içerisine yerleştirilmelidir.

Boşluklarına yalıtım malzemesi yerleştirilmiş kompozit tuğlalar (yatay veya düşey delikli) -ile duvar örümü; firma tarafından belirtilen ve/veya teknik onay belgesinde yer alan özel uygulama kurallarına göre yapılır.

İmalat Sonrası Dikkat Edilecek Hususlar:

Tesisat uygulamaları sırasında duvarlara darbe etkisi ile zarar verilmemeli, bü işlemler için uygun ekipmanlar kullanılmalıdır.

1. 1. 1. 1. Temin, Depolama ve Nakliye

Şantiyeye nakledilen paletli ve dökme tuğlaların indirileceği zemin tesviye edilmiş ve düzgün olması gerekmektedir.

Paketlenmiş tuğlalar üst üste 4 paletten daha fazla istiflenmemelidir. Dökme olarak istiflenecek tuğlalar üst üste 20 tuğladan fazla (4,0 – 4,5 m) istiflenmemelidir.

Tuğlalar istif bölgesinde dış etkilerden mümkün olduğunca korunmalıdır.

Dökme olarak istiflenecek tuğlalarda en üst sıra tuğlaları, delikleri yatay olacak şekilde yerleştirilmeli, böylece yağmur etkisinin azaltılması sağlanmalıdır.

Yatay ve düşey taşımalar sırasında mutlak surette özel ekipmanlar kullanılmalı, iş güvenliği ve işçi sağlığı gerekleri yerine getirmelidir.

1. 1. 1. 1. Uygunluk Kriterleri

Bu şartnameye konu uygunluk kriterleri;

Türk Standartlarında veya yürürlüğe konulmuş Avrupa Birliği Standartlarında verilmiş kriterlere ve aşağıda belirtilen mevzuata göre değerlendirilmelidir.

Yapı Malzemeleri Yönetmeliği,

Yapı Malzemelerinin Tabi Olacağı Kriterler Hakkında Yönetmelik, Türkiye Bina Deprem Yönetmeliği,

Binaların Yangından Korunması Hakkında Yönetmelik, Binalarda Enerji Performansı Yönetmeliği,

Binalarda Su Yalıtımı Yönetmeliği,

Binaların Gürültüye Karşı Korunması Hakkında Yönetmelik Uyumlaştırılmış Standartlar

İlgili rehber doküman esas alınarak düzenlenmiş Ulusal Teknik Onaylar (UTO) ve/veya Avrupa Teknik Değerlendirmeleri (ETA)

İnşaat Demiri İzleme Sistemi Tebliği

1. 1. 1. 1. İlgili Standartlar

TS EN 771-1+A1 Kâgir birimler – Özellikler – Bölüm 1: Kil kagir birimler

1. 1. 1. Klinker / Pres Tuğla ile Duvar İşleri Genel Teknik Şartnamesi

1. 1. 1. 1. Kapsam

Pres tuğla ve detaylarının dış ve iç duvar yüzeylerine uygulama kurallarına ilişkin esasları kapsar.

1. 1. 1. 1. Tanım

Klinker Pres Tuğla:

Farklı renk ve dokularda, Naturel veya düz yüzeyli, yüksek sıcaklıkta pişirilen birim ağırlığı yüksek dona ve basınca dayanıklı su emmesi düşük, yangına dayanıklı, TS EN 771-1+A1 standartlarına uygun olarak 215 x 102 x 65 mm ve 190 x 90 x 90 mm. boyutlarında kırmızı, kahve, san, degrade renklerinde üretilen duvar kaplama malzemesidir.

Harç:

Pres tuğla harcı 1 ölçek katkısız portland çimento, 6 ölçek yıkanmış elenmiş dere kumu ve temiz su kullanılır. Harcın hazırlığında oranların aynı olmasına dikkat edilir.

1. 1. 1. 1. Uygulama Esasları
        Nitelikler

Yapıların dış ve iç duvarları pres tuğlaların kullanım yerleridir.

Hazırlık:

Pres tuğla mekanın tüm sınırları ve köşeleri zemin seviyesinde belirlenerek ölçümler yapılır. Tuğla boyutlarına ilave olarak 1 cm’lik derz payı hesaba katılır.

Pres tuğla +5°C‘nin altında örülmemelidir.

Uygulama:

Tuğla inşaat derzleri üst üste gelmeyecek şekilde şaşırtmalı olarak, muntazam ve düzgün yüzey elde edilmesi için ip ve terazi kullanılır. Tuğla sıcak havada örülüyorsa, tuğla harcın suyunu çekip mukavemeti azaltmaması için tuğlalar nemlendirilir.

Tuğla üzerine konulan koyu kıvamlı harç malayla yayılıp kenarlara daha yoğun yerleşmesi için şekillendirilir, yanlara taşan harç malanın kenarıyla alınır.

Tuğlanın yan yüzüne sürülen harç ön yüzüne bulaşmayacak şekilde sıkıştırılarak sürülür, yerine konan pres tuğla elle bastırılarak veya hafif vuruşlarla yerleştirilir ve teraziye alınır.

Pres tuğla duvar örülürken çıta kullanılmayacak, derzler düzgün ve 10 mm olacak şekilde ip çekilerek dolu derzli uygulama yapılır.

Harç yeteri kadar suyunu çekip, sertlik kazanınca fazla sertleşmeden derz malası ile derz derinliği yüzeyden en fazla 3 mm olacak şekilde çekilir.

Pres tuğla duvar iç duvar ile korozyona uğramayan paslanmaz değişik tip ve uzunlukta bağlantı elamanları ile ısı yalıtım plağına zarar vermeden bağlanır. Bağlantı elemanları yatayda 90 cm, düşeyde 45 cm aralıklarla iç ve dış duvara en az 5 cm girecek şekilde yerleştirilir.

İki duvar arasında hava boşluğunda oluşacak rutubeti dışa vermesi için duvar alt ve üst kesimlerindeki düşey derzlerde her beş tuğlada bir hava sirkülasyon delikleri bırakılır.

Uygulamadan sonra kaplama tuğla yüzeyine boya, vernik, tuz ruhu ve benzeri malzemeler sürülmemeli, yüzeye bulaşan ve çıkmayan lekeler için yüzey temizleyici kullanılmalıdır.

1. 1. 1. 1. Temin, Depolama ve Nakliye

Pres tuğlaları naylon ambalajlı paketlerde paletler üzerinde uygulama yapılacak alana sevk edilir, vinç veya forklift ile indirilerek sudan uzak kapalı yerlerde depolamr.

1. 1. 1. 1. Uygunluk Kriterleri

Bu şartnameye konu uygunluk kriterleri;

Türk Standartlarında veya yürürlüğe konulmuş Avrupa Birliği Standartlarında verilmiş kriterlere ve aşağıda belirtilen mevzuata göre değerlendirilmelidir.

Yapı Malzemeleri Yönetmeliği,

Yapı Malzemelerinin Tabi Olacağı Kriterler Hakkında Yönetmelik, Türkiye Bina Deprem Yönetmeliği,

Binaların Yangından Korunması Hakkında Yönetmelik,

Binalarda Enerji Performansı Yönetmeliği, Binalarda Su Yalıtımı Yönetmeliği,

Binaların Gürültüye Karşı Korunması Hakkında Yönetmelik Uyumlaştırılmış Standartlar

ilgili rehber doküman esas alınarak düzenlenmiş Ulusal Teknik Onaylar (UTO) ve/vey a Avrupa

Teknik Değerlendirmeleri (ETA) İnşaat Demiri İzleme Sistemi Tebliği

1. 1. 1. 1. İlgili Standartlar

TS EN 771- 1+A1 Kâgir birimler – Özellikler – Bölüm 1: Kil kagir birimler

1. 1. Bims-Pomza Duvar İşleri Genel Teknik Şartnamesi

1. 1. 1. Kapsam

Bims-pomzadan elde edilen iç ve dış duvarda kullanılan kagir blokları ile TS 2510 standartlarına uygun şekilde inşaat yapılarında duvar elemanı olarak kullanılmasını kapsar.

1. 1. 1. Tanım

1. 1. 1. 1. Tanımı

TS EN 771-3+A1 standardına uygun çimento bazlı, taşıyıcı olan veya taşıyıcı olmayan, doğal ve hafif pomza agregasından oluşur. Bims/pomza bloklar brüt hacmi 300kg/m3-1000kg/m3 arasındaki yoğunluklarda üretilen duvar malzemesidir. İstenilen ölçülerde ve geometride üretilebilinir.

1. 1. 1. 1. Çeşitleri

85mm‘den başlayarak 400mm‘ye kadar farklı genişliklerde üretimi yapılmaktadır.

Taşıyıcı Olmayan Bims/Pomza bloklar

Tek Sıra Boşluklu Bims-Pomza bloklar: Tek sıra boşluktan oluşmuş bims/pomza bloklardır. TS EN 771-3+A1 standardına uygundur.

İki Sıra Boşluklu Bims-Pomza bloklar: İki sıra boşluktan oluşmuş bims/pomza bloklardır. TS EN 771-3+A1 standardına uygundur.

Üç Sıra Boşluklu Bims-Pomza bloklar: Üç sıra boşluktan oluşmuş bims/pomza bloklardır. TS EN 771-3+A1 standardına uygundur.

Dört Sıra Boşluklu Bims-Pomza bloklar: Dört sıra boşluktan oluşmuş bims/pomza bloklardır. TS EN 771-3+A1 standardına uygundur.

SW Bims-Pomza bloklar

SW Özel Yarıklı Bims-Pomza bloklar: Çok sayıda boşluktan oluşmuş bims/pomza bloklardır. TS EN 771-3+A1 standardına uygundur.

9.13.3 Uygulama Esasları

9.1.33.1 Nitelikler

Kullanım Yeri

Konutlar, konaklama yapıları, sağlık tesisleri, dini yapılar, iş merkezleri, eğitim yapıları, stadyum, fabrikalar, yol, köprü ve benzeri yapıların iç ve dış duvarları ve bölme amaçlı duvarlar için kullanılır.

Yüzey Hazırlığı: Duvar uygulamasına başlamadan önce zemin düzgün ve terazisinde olmalıdır. Temizlenip süpürülen zemin üzerine çimento takviyeli harç ile bir tesviye tabakası uygulanır.

Uygulamanın Yapılması;

Bodrum katlarındaki ve ıslak hacimlerdeki uygulamada, duvar boyunca duvarın ilk sıra taban harcından yapılan baza altına seçilen su izolasyon malzemesi uygulanmalıdır.

İlk sıra bloklar örülmeden önce taban harcı serilir. İlk sıra bloklar ipinde, terazisinde ve şakülünde örülmelidir. Kolona denk gelen kısımlarda başlangıç bloklanı kullanılmalıdır. Başlangıç bloğunun düz olan kısmına kolon-blok arasında yapıştırıcı kullanılmalıdır. İlk sıra bloklar örüldükten sonra üst sıraların uygulamasına bu sıra mukavemetini kazandıktan sonra devam edilmelidir.

Duvar uygulamasına geçmeden önce; örgü harçları veya örgü tutkalı ambalajlarını üzerinde belirtilen uygulama talimatlarına uygun şekilde temiz bir harç teknesinde karıştırılmalıdır. Karışımda temiz su kullanılmalı ve örgü harcı/tutkalı partiler halinde hazırlanmalıdır. Örgü harcı/tutkalı blokmatik veya örgü harcı malası ile blok yüzeyine homojen olarak sürülür.

Blokların uzun kenarlan duvar uzunluğu boyunca yerleştirilmelidir. Uygulama, derzlerde ışık sızıntısı olmayacak şekilde yapılmalıdır. Bloğun yerine yerleştirilmesinden hemen sonra; blok, plastik tokmak kullanılarak yerine oturtulmalıdır. Duvar örgüsü; iki yönlü yatay ve düşey terazi kontrolleri ile düzgün bir şekilde yapılmalıdır.

Duvar örgüsünde bilinen kural ve kaideler göz önünde bulundurularak derzlerin üst üste gelmemesine dikkat edilmelidir. Blok sıralarında; mümkün olduğunca, düşey derz yerlerinin ortalı olacak şekilde yerleştirilmesi gerekmektedir. (Blokların düşey derz yerlerinde bini mesafesi 15 cm’den daha az olmamalıdır. Kesilen küçük ölçekli blok parçalar duvarda yan yana kullanılmamalıdır.

Duvarın betonarme kolon, perde veya düşey hatıl birleşimlerinde; blok ile arasında boşluk kalmayacak şekilde örgü harcı kullanılmalıdır.

Çelik Taşıyıcı Montajı:

Duvarın bağlandığı taşıyıcı sistemin çelik veya betonarme olmasına bakılmaksızın; her 3 sırada bir L-köşebentlerle ankraj yapılmalıdır

Duvar stabilitesini sağlamak için duvar anma kalınlığının 1/20‘si oranındaki yükseklikte yatay hatıl uygulanmalıdır. Desteklenmemiş duvar uzunluğunda ise azami her 4.00 m’de bir dikey hatıl uygulanmalıdır. .

Pencere, kapı ve ağır malzeme ankraj noktalarında tam dolu blok kullanılmalıdır.

Son sıraya yerleştirilecek bloklar gerekiyorsa kesilmeli ve döşeme-kiriş ile duvar üstü arasında 1,5-2 cm boşluk kalması sağlanmalıdır. Bu boşluk; yanmaz polistiren köpük, taşyünü veya kolay işlenebilen bir dolgu harcı ile homojen bir şekilde boşluk kalmadan doldurulmalıdır. Bırakılan bu boşlukta hiçbir suretle ahşap kama kullanılmamalıdır.

1. 1. 1. 1. Temin ve Taşıma

TSE standartlarına uygun üretim yapan firmalardan temin edilmeli ve taşıma işlemi sırasında malzemeye zarar verilmemelidir.

1. 1. 1. 1. Depolama

Üretici firmaların önerdiği şekilde ürünler depolanmalıdır.

1. 1. 1. Uygunluk Kriterleri

Bu şartnameye konu uygunluk kriterleri:

Türk Standartlarında veya yürürlüğe konulmuş Avrupa Birliği Standartlarında verilmiş kriterlere ve aşağıda belirtilen mevzuata göre değerlendirilmelidir.

Yapı Malzemeleri Yönetmeliği,

Yapı Malzemelerinin Tabi Olacağı Kriterler Hakkında Yönetmelik, Türkiye Bina Deprem Yönetmeliği,

Binaların Yangından Korunması Hakkında Yönetmelik, Binalarda Enerji Performansı Yönetmeliği,

Binalarda Su Yalıtımı Yönetmeliği,

Binaların Gürültüye Karşı Korunması Hakkında Yönetmelik Uyumlaştırılmış Standartlar

İlgili rehber doküman esas alınarak düzenlenmiş Ulusal Teknik Onaylar (UTO) ve/veya Avrupa Teknik Değerlendirmeleri (ETA)

İnşaat Demiri İzleme Sistemi Tebliği

1. 1. 1. İlgili Standartlar

TS EN 771-3+A1: Kâgir Birimler-Özellikleri-Bölüm 3: Beton Kâgir Birimler (Yoğun ve hafif agregalı)

TS 825: Binalarda ısı yalıtım kuralları

1. 1. Çelik Yapılarda Duvar İşleri

1. 1. 1. Çelik YapılardaBims-Pomza Bloklarla Duvar İşleri Genel Teknik Şartnamesi
      1. Kapsam

Bims-Pomza Bloklarla çelik binalarda duvar bölme elemanı olarak kullanılmasını kapsar.

1. 1. 1. 1. Tanım

Bims /Pomza blok: TS EN 771-3+A1 standardınauygunçimento bazlı, taşıyıcıolan veya taşıyıcı olmayan, doğal ve hafif agregalardan oluşur.

1. 1. 1. 1. Uygulama Esasları
        Nitelikler Kullanım Yeri

Çok katlı yapılar, kuleler, spor tesisleri, mimari nitelikli yapılar, sanayi yapıları, yüksek binalar, hangarlar, depolar, sosyal yapılar, ve benzeriyapıların çelik kolon aralarının doldurulması amacıyla kullanılır.

Yüzey Hazırlığı:

Öncelikle çelik yapı düzgün ve ek yerlerinden uygun bir şekilde monte edilmelidir. Kâgir birimin konulacağı yüzey sağlam, yük taşımaya uygun, düz, temiz, çapak ve pürüzlerden arındırılmış olmalıdır.

Uygulamanın Yapılması;

Kâgir birim ile örme işlemine bir köşeden başlanır. Diğer köşeye de bir kâgir birim konularak duvarın düzgün olması için mastar ipi çekilir. Teraziye alınan zemin üzerine, kâgir birimlerin yerleştirilmesine bir köşeden başlanarak ilk sıra örülür.

Kâgir birimle örülen duvar yüksekliği her 3 m’de bir yatay hatıl ve her 4 m’de bir de düşey hatıl atılması gerekmektedir. Bazı özel durumlarda üretici firma uygun gördüğü durumlarda bu ölçüler değiştirebilir.

Duvar örülürken kâgir birimlerin arasına ve alt kısımlarına TS EN 998-2 standardına uygun ve kalınlığı 3 cm’yi geçmeyen kaba sıva harcı veya uygun bir yapıştırıcı konulur. Kâgir birim yerine yerleştirildikten sonra lastik tokmak ile hafif darbelerle düzeltilmeli, yandaki kâgir birime yaklaştırılıp teraziye alınmalıdır. Duvar örülmesinde kâgir birimleri birbirine bindirme payı bloğun yarısı kadar olmalıdır. Kâgir birim ile çelik kolon arasında 1 cm boşluk bırakılmalı ve bu ara kâgir birim ve çelik kolon arasında bir bütünlük oluşturabilmek için Al veya A2 sınıfı yanmaz esnek dolgu malzemesiyle doldurulmalıdır.

1. 1. 1. 1. Temin ve Taşıma

TSE standartlarına uygun üretim yapan firmalardan temin edilmeli ve taşıma işlemi sırasında malzemeye zarar verilmemelidir. i

1. 1. 1. 1. Depolama

Ürünler zarar görmeyecek şekilde depolanmalıdır.

1. 1. 1. 1. Uygunluk Kriterleri

Duvar işleri uygunluk kriterleri;

Türk Standartlarında veya yürürlüğe konulmuş Avrupa Birliği Standartlarında verilmiş kriterlere ve aşağıda belirtilen mevzuata göre değerlendirilmelidir.

Yapı Malzemeleri Yönetmeliği,

Yapı Malzemelerinin Tabi Olacağı Kriterler Hakkında Yönetmelik, Türkiye Bina Deprem Yönetmeliği,

Binaların Yangından Korunması Hakkında Yönetmelik,

Binalarda Enerji Performansı Yönetmeliği, Binalarda Su Yalıtımı Yönetmeliği,

Binalann Gürültüye Karşı Korunması Hakkında Yönetmelik Uyumlaştırılmış Standartlar

İlgili rehber doküman esas alınarak düzenlenmiş Ulusal Teknik Onaylar (UTO) ve/vey a Avrupa Teknik Değerlendirmeleri (ETA)

İnşaat Demiri İzleme Sistemi Tebliği

1. 1. 1. 1. İlgili Standartlar

TS EN 771-3+A1: Kâgir birimler – Özellikleri – Bölüm 3: Beton kagir birimler (Yoğun ve hafif agregalı)

TS 2510; Kâgir duvarlar hesap ve yapım kuralları TS 648: Çelik yapıların hesap ve yapım kuralları TS 825: Binalarda Isı Yalıtımı Kuralları Standardı

1. 1. 1. Çelik Binalarda Gazbeton Bloklarla Duvar İşleri Genel Teknik Şartnamesi
      1. Kapsam

Çelik yapılarda Gazbeton bloklar ile duvar uygulama kurallarına ilişkin esasları kapsar.

1. 1. 1. 1. Tanım

Gazbeton Blok, TS EN 771-4+A1 standardına uygun olarak 60 x 25 x kalınlık (cm) boyutlarında ve çeşitli dayanım ve yoğunluklarda üretilen dolgu ve/veya taşıyıcı duvar malzemesidir.

Örgü Tutkalı, TS EN 998-2 standardına uygun olarak üretilen, gazbeton blokların örümü için özel-olarak geliştirilmiş çimento esaslı malzemedir.

Karışım oram: Su/tutkal: 1/3

Harç, Gazbeton bloklarla duvar örmede ilk sıranın altına serilen çimento-kum karışımı malzemedir.

Bileşenler:

Kum: Yıkanmış, elenmiş 1520 kg/m3. Çimento: Portland çimentosu -TS EN 197-1 Karışım oram: Su/çimento/kum: 1/1/4

1. 1. 1. 1. Uygulama Esasları
        Nitelikler Kullanım Yeri:

Çelik yapı sistemlerinin dış ve iç dolgu duvarları gazbeton blokların kullanım yeridir.

Hazırlık:

Uygulamaya başlamadan önce uygulama alanı ölçüleri diyagonaller dahil kontrol edilir. Uygulamanın yapılacağı zemin inşaat artıklarından arındırılır.

Harç ve örgü tutkalı, karışım oranlarında ve partiler halinde hazırlanır. Partiler halinde hazırlanan harç veya tutkal yapıştırıcısına daha sonra su, toz tutkal, çimento ve benzeri malzemeler ilave edilerek tutkal çoğaltılmaz.

Uygulama:

Gazbeton bloklarla ilk sıra duvar örmede zemine 2-3 cm kalınlığında harç serilir. Zemine serilen harç ile temas eden gazbeton blok alt yüzü ıslatılır. 60 cm boyutu duvar uzunluğu, 25 cm boyutu duvar yüksekliği yönünde harç üzerine yerleştirilir.

Yerleştirilen her duvar bloğu ilk sırada su terazisi ile kontrol edilir, ilk sıranın muntazam örülmesi sağlanır. İlk sırada düşey derzlere taraklı mala kullanımı ile örgü tutkalı uygulanır. İkinci ve diğer duvar sıralarına örgü tutkalı kullanımı ile devam edilir. Örgü tutkalı kullanımında bloklar ıslatılmaz.

Taraklı mala ile yatay ve düşey birleşim yüzlerine örgü tutkalı 2-3 mm kalınlığında, derzleri tamamen kapatacak şekilde serilmelidir. Yerleştirilen gazbeton blok, lastik tokmak kullanımı ile hafifçe vurularak daha önce yerleştirilen bloğa doğru baskılarır ve bir önceki blokla arasında boşluk kalmayacak biçimde sıkıştırılmalıdır. Bu yapılırken bir su terazisi ile yatay düşey doğrultuda gerekli olan terazi kontrolü yapılır. İpinde, terazisinde ve şakulde duvar örme işlemi bu yöntem ile tamamlanmalıdır.

Bütün çelik elemanların ısıl geçirgenlik katsayıları yüksektir, dış yüzeylerde yer alan çelik elemanlar TS 825 standardına uygun olarak yalıtılmalıdır.

Projesinde aksi belirtilmedikçe düşey derzlerde 30 cm (yarım blok) şaşırtma yapılmalıdır. Şaşırtma 15 cm’den daha az yapılmamalıdır. Duvar her üç sırada bir çelik kolona galvanize metal bağlantı elemanıyla bağlanmalıdır.

Duvar ile çelik kolon birleşim yerinde 1 cm boşluk bırakılmalı ve bırakılan boşluk, duvar kararlılığı/deprem ve rüzgar yükü altında davranış/ısı yalıtımı-ısı köprüsü/ses yalıtımı-akustik şartlar/ yangın güvenliği/su yalıtımı hususları gözetilerek belirlenecek bir dolgu malzemesi ile doldurulmalıdır.

En üst sıraya gelen bloklar, buradaki yükseklik ölçüsüne uygun kesilmelidir.

Çelik kiriş altı ile duvar üstü arasında 1-2 cm boşluk kalması sağlanmalıdır. Boşluk yerinde kamalama yapılmamalıdır. Kalan boşluk, duvar kararlılığı/deprem ve rüzgar yükü altında davranış/ısı yalıtımı-ısı köprüsü/ses yalıtımı-akustik şartlar/yangın güvenliği/su yalıtımı hususları gözetilerek belirlenecek bir dolgu malzemesi ile doldurulmalıdır.

Duvarların kesişim noktalarında, bloklar birbirine kilit yapılarak örülmelidir. Blokların birbiriyle temas eden tüm yüzeylerinin tutkal ile yapışması sağlanmalıdır.

Bir duvarın teşkilinde gereken durumlarda duvarın, kararlılığını sağlamak üzere gazbeton bloklar ile kullanılacak yatay ve düşey hatıllar, TS 2510 esas alınarak belirlenmelidir.

İmalat Sonrası Dikkat Edilecek Hususlar, Uyarılar:

Tesisat uygulamalarında duvarlara darbe etkisiyle hasar verilmemelidir.

1. 1. 1. 1. Temin, Depolama ve Nakliye

1. 1. 1. 1. Uygunluk Kriterleri

Bu şartnameye konu uygunluk kriterleri;

Türk Standartlarında veya yürürlüğe konulmuş Avrupa Birliği Standartlarında verilmiş kriterlere ve aşağıda belirtilen mevzuata göre değerlendirilmelidir.

Yapı Malzemeleri Yönetmeliği,

Yapı Malzemelerinin Tabi Olacağı Kriterler Hakkında Yönetmelik, Türkiye Bina Deprem Yönetmeliği,

Binaların Yangından Korunması Hakkında Yönetmelik, Binalarda Enerji Performansı Yönetmeliği,

Binalarda Su Yalıtımı Yönetmeliği,

Binaların Gürültüye Karşı Korunması Hakkında Yönetmelik Uyumlaştırılmış Standartlar

İlgili rehber doküman esas alınarak düzenlenmiş Ulusal Teknik Onaylar (UTO) ve/veya Avrupa Teknik Değerlendirmeleri (ETA)

İnşaat Demiri İzleme Sistemi Tebliği

1. 1. 1. 1. İlgili Standartlar

TS EN 771-4+A1 Kagir birimler – Özellikler – Bölüm 4: Gazbeton kâgir birimler TS EN 998-2 Kâgir harcı — Özellikler — Bölüm 2: Kâgir harcı

TS EN 197-1 Çimento – Bölüm I: Genel çimentolar – Bileşim, özellikler ve uygunluk kriterleri TS 2510: Kâgir duvarlar hesap ve yapım kuralları

TS 648: Çelik yapıların hesap ve yapım kuralları TS 825: Binalarda Isı Yalıtımı Kuralları Standardı

1. 1. 1. Çelik Binalarda Tuğla Duvar İşleri Genel Teknik Şartnamesi

1. 1. 1. 1. Kapsam

Çelik yapılarda tuğla duvar uygulama kurallarına ilişkin esasları kapsar,

1. 1. 1. 1. Tanım

Kil Kagir Birim – Tuğla, TS EN 771-1+A1 standardına uygun olarak kilden üretilmiş, çeşitli yoğunluk ve boyutlara sahip, yatay veya düşey delikli, bazı tiplerinde lamba ve zıvana geçme sistemi bulunan dolgu duvar malzemeleridir.

Örgü Harcı, TS EN 998-2 standardına uygun olarak üretilen, tuğla uygulamaları için çimento esaslı malzemedir.

Karışım oranı: Su/ Örgü Harcı: 1/3

Normal Harç, tuğla uygulamaları için çimento-kum karışımı malzemedir. Bileşenler:

Kum: Yıkanmış, elenmiş 0-3 mm boyutlarında, 1500-1600 kg/m3 yoğunluğunda Çimento: TS EN 197-1 standardına uygun Portland çimentosu-42,5R ve 1400-1500 kg/m3 Karışım oram: Su/çimento/kum: 1/1/4

1. 1. 1. 1. Uygulama Esasları
        Nitelikler Kullanım Yeri

Çelik yapı sistemleri için, iç ve dış dolgu duvarların yapımına yönelik tuğla uygulama esaslarını belirler.

Hazırlık

Uygulama öncesi uygulama alanı ve ölçüleri, diyagonaller dahil kontrol edilir. Uygulamanın yapılacağı zemin inşaat artıklarından arındırılır.

Harç, karışım oranlarında ve partiler halinde hazırlanır.

Özellikle düşey delikli tuğla duvar uygulamalarında, harem tuğla deliklerine girmeyecek kıvamda yapılmasına dikkat edilir.

Uygulama

îlk sıra duvar uygulamasında, zemine 2-3 cm kalınlığında harç serilir. Çelik profilden gerekli mesafe bırakılarak ilk baştaki tuğla, tokmak ve su teraazisi ile harcın üzerine yerleştirilir. Karşı tarafa da aynı şekilde ikinci tuğla yerleştirilir ve yataydaki düzlüğü sağlamak için, iki baştaki tuğla arasına ip çekilir. îlk sıranın ara dolgu tuğlaları da, yine su terazisi ve tokmak yardımı ile ipe uygun bir şekilde harca yerleştirilir. İkinci sıra ile birlikte düşey derzler şaşırtılır ve düşeydeki düzlüğü sağlamak için uygulamada şakul de kullanılır. Diğer dolgu duvar sıralarına da, duvar uygulama tekniklerine uyularak devam edilir.

Dolgu duvar uygulamasında normal tuğla kullanılıyorsa, uygulama harcı ortalama 1800 kg/m3 yoğunluğa sahip olmalı, yatay ve/veya düşey derzler 7 mm kalınlığında yapılmalıdır. Uygulamada ısı yalıtımı açısından özel bir tuğla kullanılması durumunda ise 1000 kg/m3 veya daha düşük yoğunluğu sahip, yatay ve/veya düşey derzler 3 mm kalınlığında yapılmalıdır.

Projesinde aksi belirtilmedikçe duvar, her üç sırada bir kolon veya diyagonallere, galvanizli metal bağlantı elemanıyla bağlanır. Kolona denk gelmeyen duvar birleşimleri, geçmeli yapılarak her üç sırada bir, galvanizli metal bağlantı elemanıyla bağlanır.

Duvar ile çelik kolon-kiriş ve diyagonal profillerin birleşim yerlerinde, projede aksi belirtilmedikçe 1-2 cm boşluk bırakılır ve bırakılan boşluk duvar genleşmeleri, deprem ve rüzgar yükleri, ısı yalıtımı ve ısı köprüsü, ses yalıtımı ve akustik şartlar, yangın güvenliği ve su yalıtımı durumları gözetilerek belirlenecek bir dolgu malzemesi ile doldurulur.

En üst sıraya gelen bloklar, buradaki yükseklik ölçüsüne uygun şekilde kesilerek uygulanır.

İmalat Sonrası Dikkat Edilecek Hususlar, Uyarılar:

Tesisat kanalları açılırken, duvarlara darbe etkisiyle hasar verilmemelidir. Uygun kanal açma cihazları kullanılmalıdır.

1. 1. 1. 1. Temin, Depolama ve Nakliye

Paletler tesviye edilmiş düzgün bir zemin üzerine indirilir ve üç sıradan fazla üst üste istiflenmemelidir. Yatay ve düşey taşımalar forklift, transpalet ve benzeri ekipmanlarla yapılmalıdır.

1. 1. 1. 1. Uygunluk Kriterleri

Bu şartnameye konu uygunluk kriterleri;

Türk Standartlarında veya yürürlüğe konulmuş Avrupa Birliği Standartlarında verilmiş kriterlere ve aşağıda belirtilen mevzuata göre değerlendirilmelidir. ,

Yapı Malzemeleri Yönetmeliği,

Yapı Malzemelerinin Tabi Olacağı Kriterler Hakkında Yönetmelik, Türkiye Bina Deprem Yönetmeliği,

Binaların Yangından Korunması Hakkında Yönetmelik, Binalarda Enerji Performansı Yönetmeliği,

Binalarda Su Yalıtımı Yönetmeliği,

Binaların Gürültüye Karşı Korunması Hakkında Yönetmelik Uyumlaştırılmış Standartlar

ilgili rehber doküman esas alınarak düzenlenmiş Ulusal Teknik Onaylar (UTO) ve/veya Avrupa Teknik Değerlendirmeleri (ETA)

İnşaat Demiri İzleme Sistemi Tebliği

1. 1. 1. 1. İlgili Standartlar

TS EN 771-1+A1 Kâgir birimler – Özellikler – Bölüm 1: Kil kâgir birimler TS EN 998-2 Kâgir harcı – Özellikler – Bölüm 2: Kâgir harcı

TS EN 197-1 Çimento – Bölüm 1: Genel çimentolar – Bileşim, özellikler ve uygunluk kriterleri

1. 1. Kuru Duvar Sistemleri İşleri

1. 1. 1. Bölme Duvar Sistemleri İşleri

1. 1. 1. 1. Alçı Levha Bölme Duvar Sistemleri
        Tek İskeletli Alçı Levha Bölme Duvar Sistemi
        Tek iskeletli Tek Kat Alçı Levha ile Bölme Duvar İşleri Genel Teknik Şartnamesi
        Kapsam

Alçı Levha ve metal çerçeve bileşenlerinin kullanılması ile yapılan, taşıyıcı olmayan tek iskeletli tek kat alçı levha bölme duvar sistemi uygulama kurallarına ilişkin esasları kapsar.

9.L5.1.1.1.1.2 Tanım

Alçı Levha: TS EN 520+A1 standardına uygun; alçı çekirdek ve bu çekirdeğin her iki tarafına sıkıca yapıştırılmış kağıt tabakaların oluşturduğu düz, dikdörtgen levhalardır.

Metal Çerçeve Bileşenleri: Alçı levhalar ile yapılan bölme duvar imalatmda metal çerçevenin oluşturulmasında kullanılan, en az Z100 (100 gr/m2) galvaniz kaplı, TS EN 14195 standardına uygun çeşitli et kalınlığında ve genişliğinde profillerdir.

Bantlar: Bölme duvar uygulamalarında çerçeveyi oluşturan DU ve DC profillerin yapıya temas eden yüzlerine yapıştırılan bant.

Dübel ve Vida: Galvanizli profillerin sabitlenmesinde kullanılan ve duvar tipine göre seçilen dübel ve vida.

Sivri Uçlu Alçı Levha Borazan Vidası: Alçı levha uygulamalarında, alçı levhaları 0.7 mm et kalınlığına kadar olan galvanizli çelik sac profillere sabitlemede kullanılan, TS EN 14566+A1 standardına uygun, kaplamalı ve yüzey sertleştirme işlemi uygulanmış sivri uçlu vida.

Matkap Uçlu Alçı Levha Borazan Vidası: Alçı levha uygulamalarında, alçı levhaları 0.7 –

2.0 mm et kalınlığındaki olan galvanizli çelik sac profillere sabitlemede kullanılan, TS EN

14566 +A1 standardına uygun, kaplamalı ve yüzey sertleştirme işlemi uygulanmış matkap uçlu vida.

Yalıtım Malzemesi: Alçı levha duvar sistemlerinde ısı yalıtımım, ses yalıtımını ve yangın dayanımını arttırmak için kullanılan, farklı yoğunluklarda ve kal ılıklardaki TS EN 13162+A1 standardına uygun mineral yünler.

9.1.5.1.1.1.13 Uygulama Esasları

Bağlantı elemanları ayrıntıları için 9.3. Duvar Ve Döşeme İşleri Bağlantı Elemanları Genel Teknik Şartnamesine uyulmalıdır.

Malzemelerin Stoklanması ve Taşınması

Malzemeler kuru ortamda, üzeri doğrudan güneş ışığı ve herhangi dış hava koşullarına veya ıslanma, yüzeyden zararlı madde bulaşması, ağır saha ve şantiye şartlarından ve benzer diğer zarar verebilecek hususlardan korunmasını sağlayacak kapalı veya yan kapalı ortamlarda depolanmalıdır.

Levhaların altına, kısa kenarlarına paralel yönde kenarlardan en fazla 10 cm’den başlayarak, en fazla 50 cm aralıklarla, 10 cm genişliğinde ve kısa kenar uzunluğunda takozlar yerleştirilerek levhaların zeminle teması kesilmelidir. Üst üste konulan paletlerin arasındaki takozlar aym hizada olmalıdır.

Alçı levhalar en fazla 6 palet üst üste olacak şekilde düz satıhlarda stoklanmalıdır. (12,5 mm kalınlıkta alçı levhadan palette 50 adet olmak üzere) Alçı levhalar ve sistem elemanları orijinal paletler veya ambalajlar şeklinde teslim alınmalıdır. Alçı levhalar kesinlikle paletler üzerinde yatay şekilde tutulmalı, dikey olarak yaslanmamalıdır. Köşe, kesik kenar ve yüzeyler korunmalıdır. Alçı levhalar elde taşınırken uzun kenarı yere paralel olacak şekilde taşınmalıdır.

Taşıyıcı Sistemin Oluşturulması

Mimari plana göre iç duvarların yerleşimi zemine ve tavana şakülünde işaretlenir. Taşıyıcı sistemin çerçevesini oluşturan, taban ve tavana sabitlenecek DU profillerin döşemeye temas edecek yüzeylerine yalıtım bandı yapıştırılır. DU profiller, yüzeye uygun dübel-vidalar yardımı ile her iki profil uçlarından yaklaşık 5 cm mesafeden başlayarak 60 cm aralıklarla sabitlenir. Taşıyıcı sistemin çerçevesini oluşturan, yan duvarlara sabitlenecek DC profillerin duvara temas edecek yüzeylerine yalıtım bandı yapıştırılır. DC profiller yüzeye uygun dübel-vida yardımı ile her iki profil uçlarından yaklaşık 5 cm’den başlayarak 60 cm aralıklarla sabitlenir.

DC profilleri, kat yüksekliğinden 10 mm kısa kesilir. DC profilleri, DU profilleri arasına 60 cm aks aralıklarıyla yerleştirilmelidir. Bölme duvardan beklenen performansa göre aks aralıkları 40 cm veya 30 cm’ye düşürülebilir. Islak hacimlerde tek kat alçı levhalar üzerlerine seramik, mermer ve benzeri kaplama malzemeleri uygulanacaksa DC profil aks aralıkları en fazla 40 cm olmalıdır. DC profiller yüzleri aynı tarafa bakacak şekilde yerleştirilmelidir. DC profillerin ağızları alçı levhanın uygulama istikameti yönüne bakmalıdır. Kat yüksekliğinin DC profil boyundan uzun olduğu durumlarda, iki DC profil birbirine iki yöntem ile eklenebilir.

DU Profil İle Ekleme Yapılması

Eklenecek DU profilinin boyu, DC profil genişliğinin en az 10 katı kadar olmalıdır. Eklenen parçanın boyu 50 mm profil için 500 mm, 75 mm profil için 750 mm, 100 mm profil için ise 1000 mm olmalıdır. Ekleme iki DC’nin ek yerlerini ortalayacak şekilde yerleştirilmelidir.

DC Profil İle Bindirme Yapılması

Bindirme payları profil genişliğinin 5 katı kadar uygulanır. Örneğin 50 mm genişliğinde profil için en az 250 mm, 75 mm genişliğinde profil için en az 375 mm, 100 mm genişliğinde profil için en az 500 mm bindirme payı uygulanır. Birbirine bindirilen profiller en fazla 10 cm aralıklar ile vidalanır.

Alçı Levhaların Sabitlenmesi

Alçı levhalar kat yüksekliğinden yaklaşık 10-15 mm kısa kesilmelidir. Alçı levhalar mastar kullanılarak maket bıçağı ile kesilir. Maket bıçağı ucu ön yüzeydeki kartonu keserek çekirdeğe girmelidir. Kesilen yüzey üstte kalacak şekilde alçı levha, kesim yerinden el darbesi ile kırılır. Alçı levha ters çevrilerek, arka karton bağlantısı maket bıçağı ile kesilir. Alçı levhalar kesildikten sonra rende kullanılarak kesilen kenarlar düzeltilir. Kesilen kenarlara ve levhaların pahlı olmayan kenarlarına uygun aparatlarla yaklaşık 45° açıyla sonradan pah açılmalıdır. Alçı levhalar birleşim yerlerinde birbirine aralık kalmayacak şekilde sabitlenmelidir. Alçı levhaların profillere sabitlenmesinde tam alçı levha ile başlanıp tam levha ile devam edilmelidir. Kat yüksekliğinden 10-15 mm kısa kesilen alçı levhalar, profillere zeminden 10-15 mm yükseltilerek sabitlenmelidir. Seçilecek alçı levha kalınlığı ve sayısına göre vida boylan için Çizelge 1 ve Çizelge 2’deki değerlere uyulmalıdır.

Sivri Uçlu Alçı Levha Borazan Vidası (TMN) : > 0,70 mm profil kalınlığına kadar kullanılmalıdır.

Matkap Uçlu Alçı Levha Borazan Vidası (TSD) : 0,70 mm – 2,00 mm profil kalınlıklarında kullanılmalıdır.

Vidaların boyu, alçı levhanın profile temas eden yüzünü en az 10 mm geçmelidir. Vidalar alçı levha kenarlarına en az 10 -15 mm mesafeden sabitlenmelidir. Deforme olan vidalar sökülmeli, düşeyde 50 – 60 mm mesafeden yenileri uygulanmalıdır. Vida başları alçı levha kartonunu geçmemeli, alçı levha ile hem yüz olmalıdır. Vidalar profillere dik olacak şekilde uygulanmalıdır. İlk yüzde alçı levhaların vidalanması tamamlandıktan sonra, DC profillerinin arasına boşluk kalmayacak şekilde mineral yünler yerleştirilmelidir. Bölme duvardan beklenen performansın sağlanabilmesi için, mineral yünler tüm duvar yüksekliğince yerleştirilmelidir, ikinci yüzde alçı levhanın kaplanmasına geçilirken, ilk yüzdeki alçı levhaların yatay ve düşey ek yerlerinin şaşırtılması gerekmektedir. Alçı levhalar düşey olarak uygulandığında tek kat alçı levha uygulamalarında bir yüzdeki levhaların yatay derzleri en az 400 mm şaşırtılmalıdır.

Derz Dolgu Alçısı Uygulanması Yüzey Hazırlığı

Derz dolgu alçısı uygulanacak yüzeyler toz, yağ ve yapışmayı engelleyici maddelerden arındırılmalıdır.

Harcın Hazırlanışı

Harcın hazırlanacağı kap esnek olmalıdır.

Üreticinin tariflerinde yer alan su/alçı oranlarına uyulmalıdır Derz dolgu alçısı kap içerisindeki su yüzeyine sepelenir.

Su yüzeyini örtecek kadar sepelemeye devam edilir.

Birkaç dakika bekledikten sonra elle veya düşük devirli bir mikser ile harç her noktada aynı kıvama gelinceye kadar karıştırılarak harç haline getirilir.

Harcın Derz Yerlerine Uygulanması

TS 1475-4 standardına uygun olarak hazırlanan derz dolgu harcı çelik mala ve spatula yardımı ile alçı levha ek yerlerine derz bandı ile uygulanır.

Bu işlemden iki saat sonra çelik mala ile tekrar yüzeye uygulanır. İstenilen yüzey kalitesine göre bir kat daha uygulama yapılabilir.

Alçı levha yüzeyinde bulunan vida başları ve 3mm‘den fazla boşlukar spatula kullanılarak derz dolgu alçısı ile kapatılır.

Uyanlar

Derz dolgu alçısı kullanılacak yüzeyin tozdan arındırılmış temiz ve hafif nemli olmasına dikkat edilmelidir.

Harç hazırlanırken su mutlaka önce konulmalıdır. Alçı su yüzeyine sepelenmelidir.

Harç karıştırıldıktan sonra ne alçı ne de su ilave edilmemelidir. Hazırlanan harcın içine kesinlikle başka malzeme katılmamalıdır.

Yeni harç hazırlanırken kap içindeki eski harç kalıntıları ve kullanılan el aletleri iyice temizlenmelidir.

+5 °C ‘in altında ve +35 °C ‘ın üzerindeki sıcaklıklarda uygulama yapılmamalıdır.

9.1.5.1.1.1.1.4 Uygunluk Kriterleri

Bu şartnameye konu uygunluk kriterleri;

Türk Standartlarında veya yürürlüğe konulmuş Avrupa Birliği Standartlarında verilmiş kriterlere ve aşağıda belirtilen mevzuata göre değerlendirilmelidir.

Yapı Malzemeleri Yönetmeliği,

Yapı Malzemelerinin Tabi Olacağı Kriterler Hakkında Yönetmelik, Türkiye Bina Deprem Yönetmeliği,

Binaların Yangından Korunması Hakkında Yönetmelik, Binalarda Enerji Performansı Yönetmeliği,

Binalarda Su Yalıtımı Yönetmeliği,

Binaların Gürültüye Karşı Korunması Hakkında Yönetmelik Uyumlaştırılmış Standartlar

İlgili rehber doküman esas alınarak düzenlenmiş Ulusal Teknik Onaylar (UTO) ve/veya Avrupa Teknik Değerlendirmeleri (ETA)

İnşaat Demiri İzleme Sistemi Tebliği

9.1.5.1.1.1.1.5 İlgili Standartlar

TS EN 520+Al Alçı levhalar – Tarifler, gerekler ve deney yöntemleri

TS EN 14195 Alçı levha sistemlerinde kullanılan metal çerçeve bileşenleri – Tarifler, gerekler ve deney yöntemleri

TS EN 14566+A1 Alçı levha sistemlerinde kullanılan mekanik bağlantı elemanları – Tarifler, gerekler ve deney yöntemleri

TS 1475-1 Alçı levha ile yapılan uygulamalar – Bölüm 1: Bölme duvar uygulama kuralları

1. 1. 1. 1. Tek İskeletli Çift Kat Alçı Levha ile Bölme Duvar İşleri Genel Teknik Şartnamesi
        Kapsam

1. 1. 1. 1. Tanım

Alçı Levha: TS EN 520+Al standardına uygun; alçı çekirdek ve bu çekirdeğin her iki tarafına sıkıca yapıştırılmış kağıt tabakaların oluşturduğu düz, dikdörtgen levhalardır.

Metal Çerçeve Bileşenleri: Alçı levhalar ile yapılan bölme duvar imalatında metal çerçevenin oluşturulmasında kullanılan, en az Z100 (100 gr/m2) galvaniz kaplı, TS EN 14195 standardına uygun çeşitli et kalınlığında ve genişliğinde profillerdir.

Bantlar: Bölme duvar uygulamalarında çerçeveyi oluşturan DU ve DC profillerin yapıya temas eden yüzlerine yapıştırılan bant.

Dübel ve Vida: Galvanizli profillerin sabitlenmesinde kullanılan ve duvar tipine göre seçilen dübel ve vida.

Matkap Uçlu Alçı Levha Borazan Vidası: Alçı levha uygulamalarında, alçı levhaları 0.7 –

2.0 mm et kalınlığındaki olan galvanizli çelik sac profillere sabitlemede kullanılan, TS EN 14566+A1 standardına uygun, kaplamalı ve yüzey sertleştirme işlemi uygulanmış matkap uçlu vida.

Yalıtım Malzemesi: Alçı levha duvar sistemlerinde ısı yalıtımım, ses yalıtımını ve yangın dayanımını arttırmak için kullanılan, farklı yoğunluklarda ve kalınlıklardaki TS EN 13162+A1 standardına uygun mineral yünler.

1. 1. 1. 1. Uygulama Esasları

Bağlantı elemanları ayrıntıları için 9.3. Duvar Ve Döşeme İşleri Bağlantı Elemanları Genel Teknik Şartnamesine uyulmalıdır.

Malzemelerin Stoklanması ve Taşınması

Taşıyıcı Sistemin Oluşturulması

Mimari plana göre iç duvarların yerleşimi zemine ve tavana şakülünde işaretlenir. Taşıyıcı sistemin çerçevesini oluşturan, taban ve tavana sabitlenecek DU profillerin döşemeye temas edecek yüzeylerine yalıtım bandı yapıştırılır. DU profiller, yüzeye uygun dübel-vidalar yardımı ile her iki proEl uçlarından yaklaşık 5 cm mesafeden başlayarak 60 cm aralıklarla sabitlenir. Taşıyıcı sistemin çerçevesini oluşturan, yan duvarlara sabitlenecek DC profillerin duvara temas edecek yüzeylerine yalıtım bandı yapıştırılır. DC profiller yüzeye uygun dübel-vida yardımı ile her iki profil uçlarından yaklaşık 5 cm’den başlayarak 60 cm aralıklarla sabitlenir.

DC profilleri, kat yüksekliğinden 10 mm kısa kesilir. DC profilleri, DU profilleri arasına 60 cm aks aralıklarıyla yerleştirilmelidir. Bölme duvardan beklenen performansa göre aks aralıkları 40 cm veya 30 cm’ye düşürülebilir. Islak hacimlerde tek kat alçı levhalar üzerlerine seramik, mermer ve benzeri kaplama malzemeleri uygulanacaksa DC profil aks aralıklar en fazla 40 cm olmalıdır. DC profiller yüzleri aynı tarafa bakacak şekilde yerleştirilmelidir. DC profillerin ağızlan alçı levhanın uygulama istikameti yönüne bakmalıdır. Kat yüksekliğinin DC profil boyundan uzun olduğu durumlarda, iki DC profil birbirine iki yöntem ile eklenebilir.

DU Profil İle Ekleme Yapılması

DC Profil İle Bindirme Yapılması

Alçı Levhaların Sabitlenmesi

girmelidir. Kesilen yüzey üstte kalacak şekilde alçı levha, kesim yerinden el darbesi ile kırılır. Alçı levha ters çevrilerek, arka karton bağlantısı maket bıçağı ile kesilir. Alçı levhalar kesildikten sonra rende kullanılarak kesilen kenarlar düzeltilir. Kesilen kenarlara ve levhaların pahlı olmayan kenarlarına uygun aparatlarla yaklaşık 45° açıyla sonradan pah açılmalıdır. Alçı levhalar birleşim yerlerinde birbirine aralık kalmayacak şekilde sabitlenmelidir. Alçı levhaların profillere sabitlenmesinde tam alçı levha ile başlanıp tam levha ile devam edilmelidir. Biat yüksekliğinden 10 – 15 mm kısa kesilen alçı levhalar, profillere zeminden 10-15 mm yükseltilerek sabitlenmelidir. Seçilecek alçı levha kalınlığı ve sayısına göre vida boylan için Çizelge 1 ve Çizelge 2’deki değerlere uyulmalıdır.

Sivri Uçlu Alçı Levha Borazan Vidası (TMN) : > 0,70 mm profil kalınlığına kadar kullanılmalıdır.

Matkap Uçlu Alçı Levha Borazan Vidası (TSD) : 0,70 mm – 2,00 mm profil kalınlıklarında kullanılmalıdır.

Vidaların boyu, alçı levhanın profile temas eden yüzünü en az 10 mm geçmelidir. Vidalar alçı levha kenarlarına en az 10 -15 mm mesafeden sabitlenmelidir. Deforme olan vidalar sökülmeli, düşeyde 50 – 60 mm mesafeden yenileri uygulanmalıdır. Vida başları alçı levha kartonunu geçmemeli, alçı levha ile hem yüz olmalıdır. Vidalar profillere dik olacak şekilde uygulanmalıdır. İlk yüzde alçı levhaların vidalanması tamamlandıktan sonra, DC profillerinin arasına boşluk kalmayacak şekilde mineral yünler yerleştirilmelidir. Bölme duvardan beklenen performansın sağlanabilmesi için, mineral yünler tüm duvar yüksekliğince yerleştirilmelidir. İkinci yüzde alçı levhanın kaplanmasına geçilirken, ilk yüzdeki alçı levhaların yatay ve düşey ek yerlerinin şaşırtılması gerekmektedir. Alçı levhalar düşey olarak uygulandığında tek kat alçı levha uygulamalarında bir yüzdeki levhaların yatay derzleri; alt kattaki alçı levha derzlerinden düşeyde en az 250 mm, yatayda ise C profil aks aralığı kadar şaşırtılmalıdır. Her kattaki ve karşı yüzdeki alçı levha derz yerleri şaşırtılarak uygulanmalıdır.

Derz Dolgu Alçısı Uygulanması Yüzey Hazırlığı

Derz dolgu alçısı uygulanacak yüzeyler toz, yağ ve yapışmayı engelleyici maddelerden arındırılmalıdır.

Harcın Hazırlanışı

Harcın hazırlanacağı kap esnek olmalıdır.

Üreticinin tariflerinde yer alan su/alçı oranlarına uyulmalıdır Derz dolgu alçısı kap içerisindeki su yüzeyine sepelenir.

Su yüzeyini örtecek kadar sepelemeye devam edilir.

Birkaç dakika bekledikten sonra elle veya düşük devirli bir mikser ile harç her noktada aynı kıvama gelinceye kadar karıştırılarak harç haline getirilir.

Harcın Derz Yerlerine Uygulanması

TS 1475-4 standardına uygun olarak hazırlanan derz dolgu harcı çelik mala ve spatula yardımı ile alçı levha ek yerlerine derz bandı ile uygulanır.

Bu işlemden iki saat sonra çelik mala ile tekrar yüzeye uygulanır. İstenilen yüzey kalitesine göre bir kat daha uygulama yapılabilir.

Alçı levha yüzeyinde bulunan vida başları ve 3 mm’den fazla boşluklar spatula kullanılarak derz dolgu alçısı ile kapatılır.

Uyarılar

Derz dolgu alçısı kullanılacak yüzeyin tozdan arındırılmış temiz ve hafif nemli olmasına dikkat edilmelidir.

Harç hazırlanırken su mutlaka önce konulmalıdır. Alçı su yüzeyine sepelenmelidir.

Harç karıştırıldıktan sonra ne alçı ne de su ilave edilmemelidir. Hazırlanan harcın içine kesinlikle başka malzeme katılmamalıdır.

Yeni harç hazırlanırken kap içindeki eski harç kalıntıları ve kullanılan el aletleri iyice temizlenmelidir.

+5°C ‘ın altmda ve +35°C ‘m üzerindeki sıcaklıklarda uygulama yapılmamalıdır. 9.1.5.1.1.1.2.4 Uygunluk Kriterleri

Bu şartnameye konu uygunluk kriterleri;

Türk Standartlarında veya yürürlüğe konulmuş Avrupa Birliği Standartlarında verilmiş kriterlere ve aşağıda belirtilen mevzuata göre değerlendirilmelidir.

Yapı Malzemeleri Yönetmeliği,

Yapı Malzemelerinin Tabi Olacağı Kriterler Hakkında Yönetmelik, Türkiye Bina Deprem Yönetmeliği, • Binaların Yangından Korunması Hakkında Yönetmelik,

Binalarda Enerji Performansı Yönetmeliği, Binalarda Su Yalıtımı Yönetmeliği,

Binaların Gürültüye Karşı Korunması Hakkında Yönetmelik Uyumlaştırılmış Standartlar

İlgili rehber doküman esas alınarak düzenlenmiş Ulusal Teknik Onaylar (UTO) ve/veya Avrupa Teknik Değerlendirmeleri (ETA)

İnşaat Demiri İzleme Sistemi Tebliği

9.1.5.1.1.1.2.5 İlgili Standartlar

TS EN 520+A1 Alçı levhalar – Tarifler, gerekler ve deney yöntemleri

TS EN 14195 Alçı levha sistemlerinde kullanılan metal çerçeve bileşenleri – Tarifler, gerekler ve deney yöntemleri

TS EN 14566+A1 Alçı levha sistemlerinde kullanılan mekanik bağlantı elemanları – Tarifler, gerekler ve deney yöntemleri

TS 1475-1 Alçı levha ile yapılan uygulamalar – Bölüm 1: Bölme duvar uygulama kurallar

1. 1. 1. 1. Çift İskeletli Çift Kat Alçı Levha ile Bölme Duvar İşleri Genel Teknik Şartnamesi

1. 1. 1. 1. Kapsam

Alçı levha ve metal çerçeve bileşenlerinin kullanılması ile yapılan, taşıyıcı olmayan çift iskeletli çift kat alçı levha bölme duvar sistemi uygulama kurallarına ilişkin esasları kapsar.

1. 1. 1. 1. Tanım

Bantlar: Bölme duvar uygulamalarında çerçeveyi oluşturan DU ve DC profillerin yapıya temas eden yüzlerine yapıştırılan bant.

Dübel ve Vida: Galvanizli profillerin sabitlenmesinde kullanılan ve duvar tipine göre seçilen dübel ve vida.

Sivri Uçlu Alçı Levha Borazan Vidası: Alçı levha uygulamalarında, alçı levhalar 0.7 mm et kalınlığına kadar olan galvanizli çelik sac profillere sabitlemede kullanılan, TS EN 14566 +A1 standardına uygun, kaplamalı ve yüzey sertleştirme işlemi uygulanmış sivri uçlu vida.

Matkap Uçlu Alçı Levha Borazan Vidası: Alçı levha uygulamalarında, alçı levhaları 0.7 –

2.0 mm et kalınlığındaki olan galvanizli çelik sac profillere sabitlemede kullanılan, TS EN 14566 +A1 standardına uygun, kaplamalı ve yüzey sertleştirme işlemi uygulanmış matkap uçlu vida.

Yalıtım Malzemesi: Alçı levha duvar sistemlerinde ısı yalıtımım, ses yalıtımını ve yangın dayanımını arttırmak için kullamlan, farklı yoğunluklarda ve kalınlıklardaki TS EN 13162+A1 standardına uygun mineral yünler.

1. 1. 1. 1. Uygulama Esasları

Bağlantı elemanları ayrıntıları için 9.3. Duvar Ve Döşeme İşleri Bağlantı Elemanları Genel Teknik Şartnamesine uyulmalıdır.

Malzemelerin Stoklanması ve Taşınması

levhaların zeminle teması kesilmelidir. Üst üste konulan paletlerin arasındaki takozlar aynı hizada olmalıdır.

Alçı levhalar en fazla 6 palet üst üste olacak şekilde düz satıhlarda stoklanmalıdır. (12,5 mm kalınlıkta alçı levhadan palette 50 adet olmak üzere) Alçı levhalar ve sistem elemanları orijinal paletler veya ambalajlar şeklinde teslim alınmalıdır. Alçı levhalar kesinlikle paletler üzerinde yatay şekilde tutulmalı, dikey olarak yaslanmamalıdır. Köşe, kesik kenar ve yüzeyler korunmalıdır. Alçı levhalar elde taşımrken uzun kenarı yere paralel olacak şekilde taşınmalıdır.

Taşıyıcı Sistemin Oluşturulması

Mimari plana göre iç duvarların yerleşimi zemine ve tavana şakülünde işaretlenir. Taşıyıcı sistemin çerçevesini oluşturan, taban ve tavana sabitlenecek DU profillerin döşemeye temas edecek yüzeylerine yalıtım bandı yapıştırılır. DU profiller, yüzeye uygun dübel-vidalar yardımı ile her iki profil uçlarından yaklaşık 5 cm mesafeden başlayarak 60 cm aralıklarla sabitlenir. İkinci sıra DU profillerde yukarıda anlatılan şekilde sabitlenir. Taşıyıcı sistemin çerçevesini oluşturan, yan duvarlara sabitlenecek DC profillerin duvara temas edecek yüzeylerine yalıtım bandı yapıştırılır. Çift sıra DC profiller yüzeye uygun dübel-vida yardımı ile her iki profil uçlarından yaklaşık 5 cm’den başlayarak 60 cm aralıklarla sabitlenir.

DC profilleri, kat yüksekliğinden 10 mm kısa kesilir. DC profilleri, DU profilleri arasına 60 cm aks aralıklarıyla yerleştirilmelidir. Bölme duvardan beklenen performansa göre aks aralıkları 40 cm veya 30 cm’ye düşürülebilir. Islak hacimlerde tek kat alçı levhalar üzerlerine seramik, mermer ve benzeri kaplama malzemeleri uygulanacaksa DC profil aks aralıkları en fazla 40 cm olmalıdır. DC profiller yüzleri aynı tarafa bakacak şekilde yerleştirilmelidir. DC profillerin ağızlan alçı levhanın uygulama istikameti yönüne bakmalıdır. Sırt sırta iki DC profilinin konumlandırılması durumunda, iki DC profili birbirine metal-metal vidası ile < 750 mm aralıklarla sabitlenmelidir. Kat yüksekliğinin DC profil boyundan uzun olduğu durumlarda, iki DC profil birbirine iki yöntem ile eklenebilir.

DU Profil İle Ekleme Yapılması

DC Profil İle Bindirme Yapılması

Alçı Levhaların Sabitlenmesi

profillere sabitlenmesinde tam alçı levha ile başlanıp tam levha ile devam edilmelidir. Kat yüksekliğinden 10 – 15 mm kısa kesilen alçı levhalar, profillere zeminden 10 – 15 mm yükseltilerek sabitlenmelidir. Seçilecek alçı levha kalınlığı ve sayısına göre vida boyları için Çizelge 1 ve Çizelge 2’deki değerlere uyulmalıdır.

Sivri Uçlu Alçı Levha Borazan Vidası (TMN) : > 0,70 mm profil kalınlığına kadar kullanılmalıdır.

Matkap Uçlu Alçı Levha Borazan Vidası (TSD) : 0,70 mm – 2,00 mm profil kalınlıklarında kullanılmalıdır.

Vidaların boyu, alçı levhanın profile temas eden yüzünü en az 10 mm geçmelidir. Vidalar alçı levha kenarlarına en az 10 -15 mm mesafeden sabitlenmelidir. Deforme olan vidalar sökülmeli, düşeyde 50 – 60 mm mesafeden yenileri uygulanmalıdır. Vida başlan alçı levha kartonunu geçmemeli, alçı levha ile hem yüz olmalıdır. Vidalar profillere dik olacak şekilde uygulanmalıdır. İlk yüzde alçı levhaların vidalanması tamamlandıktan sonra, DC profillerinin arasına boşluk kalmayacak şekilde mineral yünler yerleştirilmelidir. Bölme duvardan beklenen performansın sağlanabilmesi için, mineral yünler tüm duvar yüksekliğince yerleştirilmelidir. İkinci yüzde alçı levhanın kaplanmasına geçilirken, ilk yüzdeki alçı levhaların yatay ve düşey ek yerlerinin şaşırtılması gerekmektedir. Alçı levhalar düşey olarak uygulandığında tek kat alçı levha uygulamalarında bir yüzdeki levhaların yatay derzleri en az 400 mm şaşırtılmalıdır, çift kat alçı levha uygulamalarında ise, yatay derzler alt kattaki alçı levha derzlerinden düşeyde en az 250 mm, yatayda ise C profil aks aralığı kadar şaşırtılmalıdır. Her kattaki ve karşı yüzdeki alçı levha derz yerleri şaşırtılarak uygulanmalıdır.

Derz Dolgu Alçısı Uygulanması Yüzey Hazırlığı

Derz dolgu alçısı uygulanacak yüzeyler toz, yağ ve yapışmayı engelleyici maddelerden arındırılmalıdır.

Harcın hazırlanacağı kap esnek olmalıdır.

Üreticinin tariflerinde yer alan su/alçı oranlarına uyulmalıdır

Derz dolgu alçısı kap içerisindeki su yüzeyine sepelenir. . Su yüzeyini örtecek kadar sepelemeye devam edilir.

Birkaç dakika bekledikten sonra elle veya düşük devirli bir mikser ile harç her noktada aym kıvama gelinceye kadar karıştırılarak harç haline getirilir.

Harcın Derz Yerlerine Uygulanması

TS 1475-4 standardına göre hazırlanan derz dolgu harcı çelik mala ve spatula yardımı ile alçı levha ek yerlerine derz bandı ile uygulanır.

Bu işlemden iki saat sonra çelik mala ile tekrar yüzeye uygulanır. İstenilen yüzey kalitesine göre bir kat daha uygulama yapılabilir.

Alçı levha yüzeyinde bulunan vida başları ve 3 mm’den fazla boşluklar spatula kullanılarak derz dolgu alçısı ile kapatılır.

Uyarılar

Derz dolgu alçısı kullanılacak yüzeyin tozdan arındırılmış temiz ve hafif nemli olmasına dikkat edilmelidir.

Harç hazırlanırken su mutlaka önce konulmalıdır. Alçı su yüzeyine sepelenmelidir.

Harç karıştırıldıktan sonra ne alçı ne de su ilave edilmemelidir. Hazırlanan harem içine kesinlikle başka malzeme katılmamalıdır.

Yeni harç hazırlanırken kap içindeki eski harç kalıntıları ve kullanılan el aletleri iyice temizlenmelidir.

+5° ‘ın altında ve +35°C’mn üzerindeki sıcaklıklarda uygulama yapılmamalıdır.

1. 1. 1. 1. Uygunluk Kriterleri

Bu şartnameye konu uygunluk kriterleri;

Türk Standartlarında veya yürürlüğe konulmuş Avrupa Birliği Standartlarında verilmiş kriterlere ve aşağıda belirtilen mevzuata göre değerlendirilmelidir.

Yapı Malzemeleri Yönetmeliği,

Yapı Malzemelerinin Tabi Olacağı Kriterler Hakkında Yönetmelik, Türkiye Bina Deprem Yönetmeliği,

Binaların Yangından Korunması Hakkında Yönetmelik, Binalarda Enerji Performansı Yönetmeliği,

Binalarda Su Yalıtımı Yönetmeliği,

Binaların Gürültüye Karşı Korunması Hakkında Yönetmelik Uyumlaştırılmış Standartlar

İlgili rehber doküman esas alınarak düzenlenmiş Ulusal Teknik Onaylar (UTO) ve/veya Avrupa

Teknik Değerlendirmeleri (ETA) İnşaat Demiri İzleme Sistemi Tebliği

1. 1. 1. 1. İlgili Standartlar

TS EN 520+A1 Alçı levhalar – Tarifler, gerekler ve deney yöntemleri

TS EN 14195 Alçı levha sistemlerinde kullanılan metal çerçeve bileşenleri – Tarifler, gerekler ve deney yöntemleri

TS EN 14566+A1 Alçı levha sistemlerinde kullanılan mekanik bağlantı elemanları – Tarifler, gerekler ve deney yöntemleri

TS 1475-1 Alçı levha ile yapılan uygulamalar – Bölüm 1: Bölme duvar uygulama kuralları

1. 1. 1. 1. Manyezit Esaslı Levha İle Bölme Duvar Sistemleri Genel Teknik Şartnamesi
        Kapsam

Her türlü yapıda ara bölme duvar olarak uygulamayı kapsar.

1. 1. 1. 1. Tanım

Manyezit Esaslı Levha ile Bölme Duvar Sistemleri; C profiller üzerine, manyezit esaslı levhaların vidalanması ile oluşturulan duvar sistemleridir.

Manyezit Esaslı Levhaların Özellikleri Ve Standartları için; TS 13835 / Magnezyum oksit ve magnezyum klorür kullanılarak imal edilmiş Mamul özellikleri ve deney yöntemleri.

C Profilli Bölme Duvar Sistemleri:

Manyezit esaslı levhalar farklı kalınlık ve desenlerde üretilebilir. Levhaların kalınlıkları veya desenleri oluşturulan bölme duvar sistemlerinde uygulama prensipleri açısından farklılık göstermez.

Her türlü cephe görseline uygun desenlerde üretilebilir.

Kalınlıklar proje detaylarına ve statik hesabına göre farklılık gösterebilir.

1. 1. 1. 1. Uygulama Esasları

Bağlantı elemanları ayrıntıları için 9.3. Duvar Ve Döşeme İşleri Bağlantı Elemanları Genel Teknik Şartnamesine uyulmalıdır.

1. 1. 1. 1. Nitelikler

Bölme duvarların konumu belirlenir.

U profillerin sabitleneceği hiza çırpı ipi ile döşemeye işaretlenir. Döşemedeki çizgi şakül alınarak tavan işaretlenir.

U profiller uygulama yapılacak duvarın uzunluğuna göre kesilir. Montaj kolaylığı sağlaması açısından C profiller duvar yüksekliğinden 1-2 cm kısa kesilir.

U ve C profillerin vidalanacağı zemin ve duvar yüzeylerine ses yalıtım bandı yapıştırılır. Düşey aks aralıkları 60 cm olmalıdır.

U profiller döşeme ve tavana dübellenir. Bkz. Mekanik ankraj şartnamesi

C profiller U profiller arasında döndürülerek belirlenen aks aralıklarında yerleştirilir. C ve U profiller birbirine YSB (Yıldız Silindir Başlı) Matkap Uçlu vida ile vidalanır.

Ebatlanan manyezit esaslı levhalar C profillere (havşa başı açmaya gerek olmadan) stoperli YHB (Yıldız Havşa Başlı) Matkap Uçlu vida ile vidalanır.

Vida başlan akrilik macun ile kapatılır.

Levha ek yerlerinde derz filesi ve macun kullanılır.

Macunlanan kısımlar zımpara ile düzeltilir ve yüzey tozdan arındırılarak boyaya hazır hale getirilir.

Boya uygulaması için bkz, Manyezit levha yüzeylerin boya işleri

Şekil 1 : Manyezit esaslı levha ile bölme duvar sistem bileşenleri

Manyezit Yapı Levhası Galvaniz U Profil

Galvaniz C Profil

Dübelli Vida

Stoperli YHB MatkapUçlu Vida

imm

YSB Matkap Uçlu Vida nom*

Ses Yalıtım Bandı

Şekil 2 : Manyezit esaslı levha ile bölme duvar sistem kesitleri

TAVAN BİRLEŞİM DETAYI

DÖŞEME BİRLEŞİM DETAYI:

DERZ DOLGUSU

T BİRLEŞİM DETAYI:

DUVAR BİRLEŞİM DETAYI :

SES YALITIM BANDI GALVANİZ U PROFİL

MANYEZİT ESASLI LEVHA

ISI YALITIM (TAŞYÜNÜ GALVANİZ C PROFİL

MATKAP UÇLU VİDA

DÜBELLi VİDA DERZ DOLGU

LEVHA EK YERİ:

KÖŞE BİRLEŞİM DETAYI

ISI YALITIMI (TAŞ YÜNÜ)

MANYEZİT ESASLI LEVHA MATKAP UÇLUViDA

GALVANİZ C PROFİL

AKRILIK MACUN

1. 1. 1. 1. Temin ve Taşıma

Levhalar asgari 5 adet takozlu düzgün paletler üzerinde, kuşaklanmış ve naylon ambalajla örtülmüş şekilde sevk edilmeli, araçların brandasız olarak yola çıkmaması sağlanmalıdır.

Sevkiyat esnasında araç şoförleri ani fren ve manevralardan kaçınmaları yönünde uyarılmalıdır.

1. 1. 1. 1. Depolama

Levhalar araç üzerinden itinalı bir şekilde indirilmeli, düzgün bir zemin üzerinde toplam yükseklik 3 metreyi geçmeyecek ve palet takozları alt alta aynı hizada kalacak şekilde istiflenmelidir.

Levhalar istif halindeyken nem ve sudan korunmalı, kapalı veya korunaklı alanlarda bekletilmelidir.

Levhalar stok halinde bekletilirken koruyucu ambalajının bozulmamasına özen gösterilmeli, açılan paletler tekrar folyo ile sarılarak korunmalıdır.

Kullanım esnasında paletin üst kısmındaki levhalar çekilerek alınmamalı, yukarıya doğru kaldırılarak alttaki levhaya zarar vermesi engellenmelidir.

Esneme sebebiyle kırılma olmaması için levhalar yere dik olarak ve mutlak iki kişi tarafından taşınmalıdır.

Levhaların taşınması esnasında kenarların sağa sola çarptırılmamalı ve yere sert şekilde bırakılmamalıdır.

Levhalar stok mahallinde mutlaka palet ahşap takozlar üzerinde bekletilmeli, zemin sert ve düzgün olmalıdır.

Palet halindeki levhalar araç güzergahı üzerinde bulundurulmamalı, stok sahasının nemsiz ve havadar olmasına dikkat edilmelidir.

Fabrikadan paletlenmiş olarak sevk edilen ürünlerin üzerinde bulunan bilgi etiketleri ileride olması muhtemel şikayetlere esas oluşturması için ilgili sevkiyata ait belgelerle birlikte saklanmalıdır. Ürünle ilgili şikayetlerin sağlıklı bir şekilde değerlendirilebilmesi için etiketlerin üzerindeki üretim bilgileri gerekli olacaktır.

1. 1. 1. 1. Uygunluk Kriterleri

Bu şartnameye konu uygunluk kriterleri;

Türk Standartlarında veya yürürlüğe konulmuş Avrupa Birliği Standartlarında verilmiş kriterlere ve aşağıda belirtilen mevzuata göre değerlendirilmelidir.

Yapı Malzemeleri Yönetmeliği,

Yapı Malzemelerinin Tabi Olacağı Kriterler Hakkında Yönetmelik, Türkiye Bina Deprem Yönetmeliği,

Binaların Yangından Korunması Hakkında Yönetmelik, Binalarda Enerji Performansı Yönetmeliği,

Binalarda Su Yalıtımı Yönetmeliği,

Binaların Gürültüye Karşı Korunması Hakkında Yönetmelik Uyumlaştırılmış Standartlar

İlgili rehber doküman esas alınarak düzenlenmiş Ulusal Teknik Onaylar (UTO) ve/veya Avrupa Teknik Değerlendirmeleri (ETA)

İnşaat Demiri İzleme Sistemi Tebliği

1. 1. 1. 1. İlgili Standartlar

TS 13835 Magnezyum oksit esaslı levhalar – Tarifler, gerekler ve deney yöntemleri

1. 1. 1. 1. Derzli Modüler Cam Bölme Duvar Genel Teknik Şartnamesi
        Kapsam

Modüler cam bölme duvar sistemleri ve uygulama kurallarına ilişkin esasları kapsar.

1. 1. 1. 1. Tanım

Modüler bölme duvar sistemi çelik taşıyıcı konstrüksiyon profilleri üzerine, raylı klips sistemi ile giydirilmiş dolu paneller, monoblok camlı modüller ve sisteme uygun alüminyum kasalı kapı modülünden oluşmuş derzli sistemdir.

Zemin profili kablo geçişine olanak verecek şekilde 10 cm yüksekliğindedir; görünen kısım 8 cm’ dir.

Sistem Kalınlığı: 105 mm

Derz özelliği: Yatayda ve düşeyde 6 mm derzli

Konstrüksiyon : Zemin, tavan ve dikme profilleri galvanize çeliktir. Profil kalınlıkları:

Alüminyum cam profili 1,2 – 2,5 mm Alüminyum köşe profilleri 1,7 mm Kapı kasa profili 2,0 mm. – 2,5 mm

Galvanize çelik zemin, tavan-duvar profilleri 1,0 mm Galvanize çelik dikme profili 1,6 mm

Profil rengi: Eloksal ya da boyalı Boya kalınlığı: 75 u

Panel malzemesi: 18 mm yonga levha üzeri kaplama HPL laminat – 1 mm PVC kenar bantlı Yalıtım malzemesi : 50 mm taşyünü 52 kg/m3

Yalıtım bandı: 50×3 mm polietilen ses izolasyon bandı (tek taraf yapışkanlı)

Camlı üniteler : 1,2-2,5 mm 75 u elektrostatik toz boyalı alüminyum profiller ve temperli cam kullanılarak oluşturulan prefabrike monoblok ünite (istek üzerine çift cam, çift cam arası jaluzi monte edilmiş, lamineli/akustik lamineli yalıtım camı, mat cam, desenli kumlu cam, veya film kaplı cam)

Kapı kasa ünitesi: Alüminyum kasa monoblok ünite, kanat ve kilit üzerine takılmış

Kapı cam kanat : 8 mm ya da 10 mm temperli cam kanat (Opsiyonel: çift cam arası jaluzi monte edilmiş, 4+4 mm akustik lamine cam, 5+5 mm akustik lamine cam, lamineli/akustik lamineli yalıtım camı, mat cam, desenli kumlu cam, film kaplı cam)

Kapı kilidi: Barelli kilit – alın paslanmaz çelik , Kapı kolu : Paslanmaz çelik

Kapı menteşesi: 3 Yönlü ayarlanabilir paslanmaz çelik menteşe

Köşe dönüşleri: 900 ve 1350 özel alüminyum köşe profilleri, diğer açılı dönüşler için yuvarlak alüminyum köşe profili

Cam bölme duvar sistemlerinde yaygın olarak temperli cam veya lamine cam; gürültü kontrolü ihtiyacı varsa akustik lamine cam veya akustik lamine camlı yalıtım camı kullanılır,

Temperli Cam; Ölçüsüne uygun kesilmiş ve işlenmiş cam panoların yumuşama noktasına yakın bir dereceye (650-700°C) kadar ısıtılıp hızla soğutulmasıyla elde edilir.

Renksiz, düşük demirli, renkli, reflektif, boyalı, buzlu, asitli veya kumlamalı olabilir. Düz cama göre darbelere karşı 4-5 kat daha dayanıklıdır.

Kırıldığı zaman zar büyüklüğünde parçalara ayrılarak yaralanma riskini azalttığı için emniyet camı olarak sınıflandırılır,

Lamine Cam; îki veya daha fazla cam plakanın özel bağlayıcı polivinil butiral (PVB) tabakalar yardımıyla, ısı ve basınç altında birleştirilmesiyle elde edilir.

Renksiz, renkli, düşük demirli veya buzlu camlarla üretilir. Şeffaf veya opak PVBler ile oluşturulabilir.

Kırılma halinde parçalar yerinde kalarak yaralanma risklerini engeller. Dışardan gelecek darbelere karşı can ve malın korunması amacıyla kullanılır.

Akustik Lamine Cam: İki veya daha fazla cam plakanın ses yalıtımı sağlayan özel akustik polivinil butiral (PVB) tabakalar yardımıyla, ısı ve basınç altında birleştirilmesiyle üretilir.

PVB sayesinde akustik lamine camlar ses titreşimlerini bünyesinde sönümler, böylece karşı tarafa daha az ses geçişi sağlanır.

Kırılma halinde parçalar yerinde kalarak yaralanma risklerini engeller. Dışardan gelecek darbelere karşı can ve malın korunması amacıyla kullanılır.

Akustik Lamine Camlı Yalıtım Camı: Etkin gürültü kontrolü için bir camı temperli diğer

camı akustik lamine cam olan yalıtım camı kullanılır.

Maksimum gürültü kontrolü için her iki camı da akustik lamine cam olan yalıtım camı kullanılır.

Yalıtım camı; iki veya daha çok sayıda cam plakanın aralarında ortam basıncına uygun kuru hava veya argon gazı barındıracak şekilde fabrika şartlarında bir araya getirilmesi ile elde edilir.

1. 1. 1. 1. Uygulama Esasları

Bağlantı elemanları ayrıntıları için 9.3. Duvar Ve Döşeme İşleri Bağlantı Elemanları Genel Teknik Şartnamesine uyulmalıdır.

Hazırlık ve Uygulama Tam Camlı Modül:

Çelik taşıyıcı konstrüksiyon profilleri arasına geçirilmiş monoblok çift camlı üniteden oluşmuştur. Sistem kalınlığı 105 mm’dir. Camlı ünitede 1,2-2,5 mm kalınlığında 75 u elektrostatik toz boyalı alüminyum profiller ve temperli cam veya lamine cam veya akustik lamine camlı yalıtım camları kullanılarak prefabrike ünite fabrikada hazırlanır. İki modül arasındaki derz aralığı 6 mm’dir; derz aralığında kauçuk esaslı derz fitili kullanılır. Zemin ve tavan profilleri 1,0 mm kalınlığında çelikten imal edilmiş ve üzeri 75 u elektrostatik toz boyalıdır. Zemin profili kablo geçişine olanak verecek şekilde 100 mm yüksekliğindedir; görünen kısım 80 mm dir.

Kapı Kasa Modülü:

2-2,5 mm kalınlığında alüminyumdan imal edilmiş, üzeri 75 u elektrostatik toz boyalı, monoblok kasa ünitesi çelik taşıyıcı konstrüksiyon profilleri arasına geçirilir. Kanat kasa birleşiminde paslanmaz çelik 2 adet menteşe kullanılmaktadır. Kilit, alın paslanmaz çelik yüzeylidir. Paslanmaz çelik veya alüminyum özel tip kol kullanılır. Alüminyum monoblok kasa üzerine yatay çelik taşıyıcı konstrüksiyon profili yerleştirilir; raylı klips sistemi ile 18 mm E-l kalite etrafı 1 mm PVC bantlı melamin paneller çift yüz giydirilir. Dolu panellerin arasında 50

mm. kalınlığında 52 kg/m3 yoğunlukta taşyünü kullanılır. Sistem kalınlığı 105 mm’dir. İki modül arasındaki derz aralığı 6 mm’dir; derz aralığında kauçuk esaslı derz fitili kullanılır. Kanat standart olarak 916 x 2070 x 40 mm, ebadındadır. Kanat kenarlarında sert ağaç kullanılmaktadır. Bu malzemelerin üzerine natürel cila atılmaktadır. Kanat yüzey malzemesi laminattır.

Uygulama

Proje planına göre belirlenen bölme duvar yerleri tavanda ve zeminde, şakül kullanılarak ve çırpı atılarak ya da lazer kullanılarak işaretlenir. Bu işaretleme sırasında duvar, kolon yeri, tavan karolajı ve kot yüksekliği göz önünde bulundurulmalıdır. Tavan ve zemin U profilleri, arka

kısımlarına yalıtım bandı yapıştırılarak uygulanmalıdır. Yapıştırılan yalıtım bandı uzunluğu profil uzunluğu’ kadar olmalıdır. Tavan ve zemin U profilleri, şantiyede alman rölöveye göre duvar ve kolon bitişlerine sıfır olacak şekilde yerinde kesilir. 90° birleşimlerde, U profiller bitişlerden 45° kesilir ve aralarında yaklaşık 3 mm açıklık kalacak şekilde birleştirilir. Bu tip birleşimlerde 90° iç ve 90° dış köşe bağlantı profilleri kullanılır. Köşe bağlantı profillerinin yükseklik ölçüsü, modüller takıldıktan sonra modül alt hizasından zemine olan mesafe kadardır. 135° köşe birleşimlerinde de aynı yol izlenir. Profilleri sabitlemek için atılacak vida aralıkları 600-750 mm arasında olmalıdır. Betona yapılacak montajlarda 8 mm plastik dübel ve dübel vidası metale yapılacak montajlarda borkof matkap uçlu vida kullanılmaktadır. Yalıtım bantları tüm yüzeylere sıkıca yapıştırılmış olmalıdır. Vidaların fazla sıkılması, U profillerde biçim bozukluğuna sebep olabilir. Zemin profillerinin kapı kasası ile birleştiği yerlerde, önce zemin profili sabitlenir. Kapı kasasının sabitlemesi daha sonra yapılır. Duvarlarda tavan U profili kullanılır. Net yükseklikten 20 mm kısa olarak kesilen bu profillerin tavan ve zemin profilleri ile bağlantısında özel bir bağlantı parçası kullanılmasına gerek yoktur. Tesisat kablolarının geçtiği yerlerde profiller sabitlenmeden önce kertilerek, kabloların geçmesine olanak sağlayan boşluklar açılmalıdır. Kapı kasası bulunan yerlerde, kasa yanında kalan zemin profilleri her iki yandan 8 mm olacak şekilde kasa profilinin içine girer. Boşluk ölçüsü kasanın dıştan dışa olan ölçüsünden 16 mm eksik olmalıdır. Dikmeler, proje uygulama alanının ölçülerine bağlı olarak, metal kesme makinesi kullanılarak kesilir. Tavan ve zemin arasındaki dikme boyları toleranslar göz önünde bulundurularak net yükseklikten yaklaşık 25 mm kısa olacak şekilde kesilmelidir. Panelleri takmadan önce net ölçüde kesilmiş olan dikmeler tavan ve zemin U profillerine oturtulur. Dikmeler arası mesafe yaklaşık olarak modül ölçüsündedir. Net ayarlamalar ve dikmelerin sabitlenmesi bu aşamada yapılmaz. Bu ayarlamalar panellerin montajı yapıldıktan sonra yapılacaktır. Bazı durumlarda tavan ve zemindeki beklenmeyen bir ölçü hatasından dolayı dikme kısa kalabilir. Bu durumda dikmenin altına konulan ahşap takozlarla dikme boyu artırılabilir. Kapı sabitleme parçalarına vidalanan ahşap kayıtlar sökülmeden kapı kasasının tek tarafina dikme vidalanır. Vidalama kapı arkası takozlarından yapılır. Bu şekilde kapı kasası ile yanına gelecek olan paneller arasında 6 mm derz elde edilmiş olur. Ahşap kayıt, kapı sabitleme parçalarından sökülür. Bir sonraki aşamada, kapı kasası iki kişi tarafından kaldırılarak yerine yerleştirilir. Kapı sabitleme parçası zemin profilinin üzerine oturtularak vidalanır. Kapı arkası takozu çekiçle deforme edilerek istenen yerde durmasını sağlayacak şekilde kasa profiline sıkıştırılır. Kasanın diğer tarafina gelecek dikme, zemin ve tavan profillerine yerleştirildikten sonra kapı arkası takozlarından kasaya vidalanır. Kapı kasası, ayarlanıp sabitlendikten sonra, kasa üzerinde yatay konumdaki dikme kapı arkası takozlarından kasaya vidalanır. Şantiye alanına streçlenmiş olarak gönderilir. Panellerin, proje planına uygun şekilde numaralandırılarak şantiyeye gönderilmesi montaj kolaylığı sağlayacaktır. Klips rayı, üzerindeki her delikten ahşap panele vidalanır. Panel üzerindeki doğru yere vidalama yapmak için ahşap tespit takozları kullanılır. Standart dikme kullanılarak yapılan montajlarda, klips raylarının montaj yeri paneller arasındaki 6 mm olan derz aralığına göre belirlenir. Klips rayı panelden 3 mm taşacak şekilde vidalanır. Yatay konumda duracak dikme, klips rayı çakılmış ve yalıtım bandı yapıştırılmış ahşap1 panele takılır ve ardından klips rayına vidalanarak panele sabitlenir. Alt paneller, dolu ve camlı modüllerin yerden yüksekliği ile aynı boyda kesilmiş iki adet seviye tespit takozunun üzerine açılı şekilde oturtulur. Alt taraftan başlanarak klips rayları sabitlenmiş paneller dikmelere plastik çekiç yardımıyla klipslenir. Kapı kasasının yanında panel

bulunuyorsa, montaja bu panelden başlanmalıdır. Ayarlanmış kapı kasasının üzerindeki panel, bunu takip edecek paneller için de net yüksekliği verir. Köşeler birleşimlerinin (90°, 135° ve benzeri) olduğu yerlerin montajına iç köşeden başlanmalıdır. Montaj esnasında panellerin klipslenmesi her zaman alt taraftan yukarıya doğru yapılmalıdır. Alt paneller takıldıktan sonra, üst panellerin montajına başlanır. Alt panelle üst panel arasına söküm demiri konduktan sonra üst panel, plastik çekiç yardımı ile aşağıdan yukarıya doğru çakılarak klipslenir. Net derz aralığım yakalamak için paneller klipslendikten sonra araya ahşap derz takozları konarak ayarlama yapılması gerekmektedir. Takozlar tüm paneller takılıp ayarlamalar yapıldıktan sonra alınmalıdır. Paneller klipslendikten ve derz takozları yerleştirildikten sonra vantuz veya ahşap kaldıraç yardımı ile aşağı yukar hareket ettirilerek seviye ayan yapılır. Ayarlamadan sonra dikmelerin zemin profiline tam olarak basıyor olması gerekir. Son ayarlamaların ardından paneller tek taraftan dikmelere ve zemin profiline vidalanarak sabitlenir. Kapı kasasının bulunmadığı durumlarda, ilk dikme tavan ve zemin U profillerine yerleştirilip montaja herhangi bir modülden başlanabilir. Diğer durumda montaja kapı kasasının ayarlanması ile başlanır. Cam modülün yerleştirileceği yerde zemin profiline (64/38/95 mm) iki adet cam altı takozu yerleştirilir. Tavan ve zemin U profillerine yalıtım malzemesi Yerleştirilir. Vakumlu vantuzla iki tarafından tutulan camlı modül, alt ve üst tarafından zemin ve tavan profillerine yerleştirilir.

Burada çift camlı modülün cam çıtası aşağıda kalacak şekilde yerleştirilmesi önemlidir. Aksi takdirde cam levha modülden çıkacaktır.

Aşağıdaki konulara dikkat edilmelidir:

Temperli Cam;

Temperleme işlemi camın hacmini, kimyasal yapısını, renk ve berraklığım değiştirmez.

Temperleme işleminden sonra cam panolara herhangi bir kesim, delik delme, kenar ve yüzey işleme yapılamaz.

Lamine Cam veya Akustik Lamine Cam:

Cam kenarlan suyla temas edecek şekilde açıkta bırakılmamalı, korunmalıdır.

Kenar kesimi sırasında oluşabilecek mikro ve makro çatlaklar ısıl kırılma riskini arttırabilmektedir. Bu riski ortadan kaldırmak için kenarlarına çapak veya rodaj yapılması önerilmektedir.

Nem ve sıcaklık şartlarından etkilenmemesi için azami önem gösterilmelidir. Kesim sonrasında yıkandıktan ve tamamen kurutulduktan sonra yerine takılmalıdır.

İstifleme doğrudan beton veya toprak zemin üzerinde; ıslak ve rutubetli yerlerde yapılmamalıdır.

Yaktım Camı;

Yalıtım camlan uzun kenar üzerine dike yakın durumda (~10° lik açı ile) yerleştirilmiş paletler üzerine ve palet tabanına dik oturacak şekilde stoklanmalıdır.

Her bir yalıtım camı arasına ayırıcı (örneğin mantar takoz) konularak camların birbirine doğrudan teması önlenmelidir.

Yalıtım camlarının arkası palete yaslanmalı, noktasal yük binmelerinden ve yalıtım camının tek camının tabana değmesinden kaçınılmalıdır. Aksi takdirde basınç değişikliğine bağlı olarak

meydana gelebilecek şişmeler ve 2-3 misli kuvvet yüklenmesi sonucunda kırılmalar meydana gelebilir.

Yalıtım camları yağmur, güneş, su gibi dış hava şartlarından korunmalıdır.

1. 1. 1. 1. Uygunluk Kriterleri

Bu şartnameye konu uygunluk kriterleri;

Türk Standartlarında veya yürürlüğe konulmuş Avrupa Birliği Standartlarında verilmiş kriterlere ve aşağıda belirtilen mevzuata göre değerlendirilmelidir.

Yapı Malzemeleri Yönetmeliği,

Yapı Malzemelerinin Tabi Olacağı Kriterler Hakkında Yönetmelik, Türkiye Bina Deprem Yönetmeliği,

Binaların Y angından Korunması Hakkında Yönetmelik, . Binalarda Enerji Performansı Yönetmeliği,

Binalarda Su Yalıtımı Yönetmeliği,

Binaların Gürültüye Karşı Korunması Hakkında Yönetmelik Uyumlaştırılmış Standartlar

İlgili rehber doküman esas alınarak düzenlenmiş Ulusal Teknik Onaylar (UTO) ve/veya Avrupa Teknik Değerlendirmeleri (ETA)

İnşaat Demiri İzleme Sistemi Tebliği

1. 1. 1. 1. İlgili Standartlar

TS EN 12150-1+Al Cam- Yapılarda kullanılan- Isıl olarak temperlenmiş, soda kireç silikat emniyet camı- Bölüm 1: Tanımlar ve açıklamalar

TS EN 12150-2 Cam – Yapılarda kullanılan – Isıl olarak temperlenmiş soda kireç silikat emniyet camı – Bölüm 2: Uygunluk değerlendirmesi/mamul standardı

TS EN ISO 12543-1 Cam -Yapılarda Kullanılan – Lamine Cam ve Lamine Emniyet Camı – Bölüm 1: Sözlük ve bileşen parçalarının açıklanması

TS EN ISO 12543-2 Cam -Yapılarda Kullanılan – Lamine Cam ve Lamine Emniyet Camı – Bölüm 2: Lamine emniyet camı

TS EN ISO 12543-3 Cam -Yapılarda Kullanılan – Lamine Cam ve Lamine Emniyet Camı – Bölüm 3: Lamine cam

TS EN ISO 12543-4 Cam -Yapılarda Kullanılan – Lamine Cam ve Lamine Emniyet Camı – Bölüm 4: Dayanıklılık için deney yöntemleri

TS EN 572-1+A1 Cam – Yapılarda kullanılan – Temel soda kireç silikat cam mamuller – Bölüm 1: Tarifler, genel fiziksel ve mekanik özellikler

TS EN 572-5 Cam – Yapılarda kullanılan – Temel soda kireç silikat cam mamuller – Bölüm 5: Desenli cam

TS EN 1096-1 Cam Yapılarda kullanılan – Kaplamalı cam – Bölüm 1: Tarifler ve sınıflandırma

TS EN 1096-4 Cam – Yapılarda kullanılan – Kaplamalı cam – Bölüm 4: Mamul standardı

TS EN 1279-5 Cam – Yapılarda kullanılan – Cam esaslı yalıtım birimleri – Bölüm 5: Mamul standardı

TS 13433 Cam – Yapılarda kullanılan – İnsan çarpmasıyla ilgili güvenlik için uygulama kuralları

TS EN 755-1 Alüminyum ve Alüminyum Alaşımları-Ekstrüzyonla İmal Edilmiş Tellâk Çubuk/Çubuk, Boru ve Profiller – Bölüm 1:Teknik Muayene ve Teslim Şartlan

TS EN 312 Yonga Levhalar – Özellikler

TS EN 438-3 Dekoratif lâmine levhalar (hpl) – Yüksek Basınçta Sıkıştırılmış – Termoset Reçine Esaslı(Genellikle Lamine Olarak Adlandırılan) – Bölüm 3: Destekleyici Altlıklara Yapıştırılmak Üzere Tasarlanmış 2 mm’den İnce Lâmine Levhalar İçin Sınıflandırma ve Özellikler

1. 1. 1. 1. Çimento Esaslı Levha Bölme Duvar Sistemleri
        Çimento Esaslı Levha İle Bölme Duvar Sistemleri Genel Teknik Şartnamesi

9 .1.5.1.4.1.1 Kapsam

Her türlü yapıda ara bölme duvar olarak.

9 .L5.1.4.1.2 Tanım

Çimento esaslı levha ile bölme duvar sistemleri; C profiller üzerine, çimento esaslı levhaların vidalanması ile oluşturulan duvar sitemleri,

1. 1. 1. 1. Tanımı

Çimento Esaslı Levhaların Teknik Özellikleri; Çimento esaslı levha özellikleri ve standartları için;

“TS EN 12467+A2 / Düz levhalar – Elyaf takviyeli çimento kullanılarak imal edilmiş – Mamul özellikleri ve deney metotları” ve “TS EN 634-2 / Çimentolu yonga levhalar” referans alınmalıdır.

1. 1. 1. 1. Çeşitleri

C profilli bölme duvar sistemleri:

Çimento esaslı levhalar farklı kalınlık ve desenlerde üretilebilir. Levhaların kalınlıkları veya desenleri oluşturulan bölme duvar sistemlerinde uygulama prensipleri açısından farklılık göstermez.

Her türlü cephe görseline uygun desenlerde üretilebilir.

Kalınlıklar proje detaylarına ve statik hesabına göre farklılık gösterebilir.

1. 1. 1. 1. Uygulama Esasları

Bağlantı elemanları ayrıntıları için 9.3. Duvar Ve Döşeme İşleri Bağlantı Elemanları Genel Teknik Şartnamesine uyulmalıdır.

1. 1. 1. 1. Nitelikler

Bölme duvarların, konumu belirlenir.

U profillerin sabitleneceği hiza çırpı ipi ile döşemeye işaretlenir. Döşemedeki çizgi şakul alınarak tavan işaretlenir.

U profiller uygulama yapılacak duvarın uzunluğuna göre kesilir. Montaj kolaylığı sağlaması açısından C profiller duvar yüksekliğinden 1-2 cm kısa kesilir.

U ve C profillerin vidalanacağı zemin ve duvar yüzeylerine ses yalıtım bandı yapıştırılır. Düşey aks aralıkları 60 cm olmalıdır.

U profiller döşeme ve tavana dübellenir.

C profiller U profiller arasında döndürülerek belirlenen aks aralıklarında yerleştirilir. C ve U profiller birbirine vidalanır.

Ebatlanan çimento esaslı levhalar C profillere havşa başı açılarak vidalanır. Vida başları aklilik macun ile kapatılır.

Levha ek yerlerinde derz filesi ve macun kullanılır.

Şekil 3 : Çimento esaslı levha ile bölme duvar sistem kesitleri

Tavan Birleşim Detayı:

Ses Yalıtım Bandı Dübelli Vida Galvaniz U Profil Matkap Uçlu Vida Derz Dolgusu

Isı Yalıtımı ( Taşyünü )

Galvaniz C Profil Çimento Esaslı Levha

Döşeme Birleşim Detayı:

Çimento Esaslı Levha Galvaniz C Profil

Isı Yalıtımı (Taşyünü)

Dübelli Vida Matkap Uçlu Vida

Derz Dolgusu

Galvaniz U Profil Ses Yalıtım Bandı

Duvar Birleşim Detayı:

Ses Yalıtım Bandı Dübelll Vida Galvaniz U Profil

Isı Yalıtımı (Taşyünü )

Galvaniz C Profil Matkap Uçlu Vida

Derz Dolgu

Levha Ek Yeri:

Derz Bandı ve Akrilik Macun Çimento Esaslı Levha

Isı Yalıtımı (Taşyünü )

Galvaniz C Profil Matkap Uçlu Vida

T Birleşim Detayı

Köşe Birleşim Detayı:

Isı Yalıtımı (Taşyünü) Çimento Esaslı Levha

Matkap Uçlu Vida

Galvaniz C Profil Akrilik Macun

Çimento Esaslı Levha ile Bölme Duvar Boya Özellikleri:

Boya yapılacak tüm yüzeyler, toz, kir ve yağlardan arındırılmış olmalıdır. Uygulama yağış altında yapılmamalı, yağış sonrası uygulamalarda ise yüzeyin kuru olduğundan emin olunmalıdır. Yüzeyde mevcut aderansını yitirmiş parçacıklar ve serbest kum tanecikleri, tamamen temizlenmeli ve alt zeminin sağlam olduğundan emin olunmalıdır. Boya uygulaması yapılacak yüzey, yüzeye derinlemesine nüfuz eden yüksek kaliteli, beyaz renkte, su bazlı ve alkali dayanımlı astar kullanılarak son kat boyaya hazır hale getirilmelidir. Malzeme hacim olarak maksimum %10 oranında su kullanılarak inceltilmelidir. Ürünler yüzeye tek kat 30 u olacak şekilde uzun tüylü posteki rulo ile uygulanmalıdır. Boya uygulaması öncesi astarın kuruma sürelerine dikkat edilmelidir. Astar uygulanan yüzeylere en geç 72 saat sonra boya uygulaması yapılmalıdır. Çünkü astar, boya uygulamadan 3 günden fazla beklediği takdirde tozlanır, kirlenir ve boya yapışmasında sorun yaşanabilir. Yüzey hazırlığı ve astar uygulamasının tamamlanmasının ardından boya uygulaması yapılır. Son kat boya olarak 100% saf akrilik bağlayıcılı, su bazlı, Yüzey Alev Yayılım Testi’ne göre Class 1 şeklinde sınıflandırılmış. Eşdeğer Beton Kalınlığı (R) 121 metre olan ve TS EN 1062-6 standardında öngörülen sınıflandırmaya göre beton karbonlaşmasına karşı etkili, TS EN 1062-1 standardında Öngörülen sınıflandırmaya göre Class II nefes alabilirlikte, yıkanabilir düz boya her katta 30 u kuru film kalınlığı (KFK) elde edilecek şekilde iki kat olarak dış cephe rulosu ile uygulanır. Son kat boya uygulamasında kullanılacak ekipmanın temizliği renksiz ve askıda katı madde oram bulanıklığa neden olmayacak nitelikte su ile yapılmalı; tiner ve türevleri kesinlikle kullanılmamalıdır.

1. 1. 1. 1. Temin ve Taşıma

Levhalar asgari 5 adet takozlu düzgün paletler üzerinde , kuşaklanmış ve naylon ambalajla örtülmüş şekilde sevk edilmeli, araçların brandasız olarak yola çıkmaması sağlanmalıdır.

Sevkiyat esnasında araç şoförleri ani fren ve manevralardan kaçınmaları yönünde uyarılmalıdır.

1. 1. 1. 1. Depolama

Levhalar araç üzerinden itinalı bir şekilde indirilmeli, düzgün bir zemin üzerinde toplam yükseklik 3 m’yi geçmeyecek ve palet takozları alt alta aynı hizada kalacak şekilde istiflenmelidir.

Levhalar istif halindeyken nem ve sudan korunmalı, kapalı veya korunaklı alanlarda bekletilmelidir.

Levhalar stok halinde bekletilirken koruyucu ambalajının bozulmamasına özen gösterilmeli, açılan paletler tekrar folyo ile sarılarak korunmalıdır.

Kullanım esnasında paletin üst kısmındaki levhalar çekilerek alınmamalı, yukarıya doğru kaldırılarak alttaki levhaya zarar vermesi engellenmelidir.

Esneme sebebiyle kırılma olmaması için levhalar yere dik olarak ve mutlak iki kişi tarafından taşınmalıdır.

Levhaların taşınması esnasında kenarların sağa sola çarptırılmamalı ve yere sert şekilde bırakılmamalıdır.

Levhalar stok mahallinde mutlaka palet ahşap takozlar üzerinde bekletilmeli, zemin sert ve düzgün olmalıdır.

Palet halindeki levhalar araç güzergahı üzerinde bulundurulmamalı, stok sahasının nemsiz ve havadar olmasına dikkat edilmelidir.

1. 1. 1. 1. Uygunluk Kriterleri

Bu şartnameye konu uygunluk kriterleri;

Türk Standartlarında veya yürürlüğe konulmuş Avrupa Birliği Standartlarında verilmiş kriterlere ve aşağıda belirtilen mevzuata göre değerlendirilmelidir.

Yapı Malzemeleri Yönetmeliği,

Yapı Malzemelerinin Tabi Olacağı Kriterler Hakkında Yönetmelik, Türkiye Bina Deprem Yönetmeliği,

Binaların Yangından Korunması Hakkında Yönetmelik, Binalarda Enerji Performansı Yönetmeliği,

Binalarda Su Yalıtımı Yönetmeliği,

Binaların Gürültüye Karşı Korunması Hakkında Yönetmelik

Uyumlaştırılmış Standartlar

îlgili rehber doküman esas alınarak düzenlenmiş Ulusal Teknik Onaylar (UTO) ve/veya Avrupa Teknik Değerlendirmeleri (ETA)

İnşaat Demiri İzleme Sistemi Tebliği

1. 1. 1. 1. İlgili Standartlar

TS EN 634-2 Çimentolu yonga levhalar – Özellikler – Bölüm 2 : Kuru, nemli ve açık hava şartlarında kullanılan normal portland çimentosu (npç) ile yapıştırılmış yonga levhaların özellikleri

TS EN 12467+A2 Düz levhalar – Elyaf takviyeli çimento kullanılarak imal edilmiş – Mamul özellikleri ve deney yöntemleri

1. 1. 1. 1. Çimento Esaslı Hazır Duvar Paneli İle Bölme Duvar Sistemleri Genel Teknik Şartnamesi
        Kapsam

Çimento Esaslı Hazır Duvar Panelinin Kullanım Alanları:

Her türlü yapıda ara bölme duvar olarak, Prefabrik yapılarda iç ve dış duvar olarak,

Bağlantı elemanı olarak kullanılan “ H Profil” 1er yardımı ile yapının taşıyıcı duvarı olarak.

1. 1. 1. 1. Tanım

Çimento esaslı levhalar ile yalıtım levhalarının özel bir bağlayıcı kullanılarak kompakt bir yapı haline getirilmesi yöntemi ile oluşturulan hazır bölme duvar sistemi.

1. 1. 1. 1. Tanımı

Çimento Esaslı Levha Özellikleri .

Eps Yalıtım Levhası : TS EN 13163+A2 standardına göre E sınıfı alev yürütmez polistren taneciklerinin şişirilmesi ve enjeksiyon kalıp sistemi ile kaynaşması yöntemiyle üretilen yalıtım levhası.

Levhaların standart üretim yoğunluğu 10-40 kg/m3’tür.

Düşük ısı iletkenlik katsayısı ile yüksek ısı yalıtımı sağlar. (0,035 -0,040) Yüksek buhar geçirgenliği ile nefes alır. (20-40 u)

Ömrü sonsuzdur. Bina ömrü boyunca yalıtım görevine devam eder. Taşıma kapasitesi yüksektir. (> 100 kPa)

B1 (DİN 4102), Euroclass E (EN 13501) sınıfı yanmazdır.

Dinlendirilmiş levhalardan üretildiklerinden boyutsal kararlılıkları tamdır, deforme olmazlar. Kalınlığı zamanla incelmez, sabit kaim

Çevre dostu bir malzemedir. Bünyesinde CFC ve türevi gazları içermez. Geri dönüşümlüdür. Üretim soması çevreyi kirletici atık oluşturmaz.

Levhalar EN 13163 standardına uygundur.

9.1.5.1.4.2.2.2 Çeşitleri

Çimento esaslı hazır duvar panelleri; farklı kalınlık ve desenlerde üretilebilen çimento esaslı levhalar ile farklı kalınlık ve yoğunlukta üretilebilen yalıtım levhaları kompoze edilerek oluşturulur. Çimento esaslı levhaların ve yalıtım levhalarının kalınlıkları ve desenleri, bölme duvar sistemlerinde uygulama prensipleri açısından farklılık göstermez.

Panel Kalınlıkları: 60, 80,100 mm Desen Çeşitleri:

Düz (desensiz) / Düz (desensiz) Düz (desensiz) / Desenli

9.1.5.1.42.3 Uygulama Esasları

Bağlantı elemanları ayrıntıları için 9.3. Duvar Ve Döşeme İşleri Bağlantı Elemanları Genel Teknik Şartnamesine uyulmalıdır.

1. 1. 1. 1. Nitelikler

Şekil 4 : Çimento Esaslı Hazır Duvar Paneli İle Bölme Duvar Sistemleri Kullanılan Profil Detayları

Kaynak ———- HPro” Kaynak

Ankraj Köşebenti

Joo

H Profil

Ankraj Köşebenti

Kaynak

Ankraj köşebentlerinin her iki tarafına da kaynaklı gelen H Profiller, duvar hattı boyunca zemin betonuna ve tavana monte edilmiş U Profilin içine oturtulur. Böylece tamamlanan karkasın içerisine çimento esaslı hazır duvar panelleri konularak sistem tamamlanır.

Şekil 5 : Çimento Esaslı Hazır Duvar Paneli İle Bölme Duvar Sistemleri Bağlantı Detayları

2Ti Çimento Esaslı Hazır Duvar Paneli Bağlantı Detayı

Zemin Bağlantı Köşebent!

Dış ortam

H Profil

İç ortam

3’lü Çimento Esaslı Hazır Duvar Paneli Bağlantı Detayı

Zemin Bağlantı Köşebenti

Dış ortam

H Profil

U Profil

İç ortam İç ortam

4’lü Çimento Esaslı Hazır Duvar Paneli Bağlantı Detayı

iç ortam

H Profil

İç ortam

U Profil

U Profil

İç ortam İç ortam

Çimento Esaslı Hazır Duvar Paneli ile Bölme Duvar Sistemleri Boya Özellikleri:

Boya yapılacak tüm yüzeyler, toz, kir ve yağlardan arındırılmış olmalıdır. Uygulama yağış altında yapılmamalı, yağış sonrası uygulamalarda ise yüzeyin kuru olduğundan emin olunmalıdır. Yüzeyde mevcut aderansını yitirmiş parçacıklar ve serbest kum tanecikleri, tamamen temizlenmeli ve alt zeminin sağlam olduğundan emin olunmalıdır. Boya uygulaması yapılacak yüzey, yüzeye derinlemesine nüfuz eden yüksek kaliteli, beyaz renkte, su bazlı ve alkali dayanımlı astar kullanılarak son kat boyaya hazır hale getirilmelidir. Malzeme hacim olarak maksimum %10 oranında su kullanılarak inceltilmelidir. Ürünler yüzeye tek kat 30 u olacak şekilde uzun tüylü posteki rulo ile uygulanmalıdır. Boya uygulaması öncesi astarın kuruma sürelerine dikkat edilmelidir. Astar uygulanan yüzeylere en geç 72 saat soma boya uygulaması yapılmalıdır. Çünkü astar, boya uygulamadan 3 günden fazla beklediği takdirde tozlanır, kirlenir ve boya yapışmasında sorun yaşanabilir. Yüzey hazırlığı ve astar uygulamasının tamamlanmasının ardından boya uygulaması yapılır. Son kat boya olarak 100% saf akrilik bağlayıcılı, su bazlı, Yüzey Alev Yayılım Testi’ne göre Class 1 şeklinde sınıflandırılmış, Eşdeğer Beton Kalınlığı (R) 121 m olan ve T S EN 1062-6 standardındaki sınıflandırmaya göre beton karbonlaşmasına karşı etkili, TS EN 1062-1 Sınıflandırmasına göre Class II nefes alabilirlikte, yıkanabilir düz boya her katta 30 u kuru film kalınlığı (KFK) elde edilecek şekilde iki kat olarak dış cephe rulosu ile uygulanır. Son kat boya uygulamasında kullanılacak ekipmanın temizliği renksiz ve askıda katı madde oranı bulanıklığa neden olmayacak nitelikte su ile yapılmalı; tiner ve türevleri kesinlikle kullanılmamalıdır.

1. 1. 1. 1. Temin ve Taşıma

Paneller asgari 5 adet takozla düzgün paletler üzerinde, kuşaklanmış ve naylon ambalajla örtülmüş şekilde sevk edilmeli, araçların brandasız olarak yola çıkmaması sağlanmalıdır.

Sevkıyat esnasında araç şoförleri ani fren ve manevralardan kaçınmaları yönünde uyarılmalıdır.

9.1.5.1.4.23.3 Depolama

Paneller araç üzerinden itinalı bir şekilde indirilmeli , düzgün bir zemin üzerinde toplam yükseklik 3 m’yi geçmeyecek ve palet takozları alt alta aynı hizada kalacak şekilde istiflenmelidir.

Paneller istif halindeyken nem ve sudan korunmalı, kapalı veya korunaklı alanlarda bekletilmelidir.

Paneller stok halinde bekletilirken koruyucu ambalajının bozulmamasına özen gösterilmeli, açılan paletler tekrar folyo ile sarılarak korunmalıdır.

Kullanım esnasında paletin üst kısmındaki paneller çekilerek alınmamalı, yukarıya doğru kaldırılarak alttaki levhaya zarar vermesi engellenmelidir.

Esneme sebebiyle kırılma olmaması için paneller yere dik olarak ve mutlak iki kişi tarafından taşınmalıdır.

Panellerin taşınması esnasında kenarların sağa sola çarptırılmamalı ve yere sert şekilde bırakılmamalıdır.

Paneller stok mahallinde mutlaka palet ahşap takozlar üzerinde bekletilmeli, zemin sert ve düzgün olmalıdır.

Palet halindeki paneller araç güzergahı üzerinde bulundurulmamalı, stok sahasının nemsiz ve havadar olmasına dikkat edilmelidir.

1. 1. 1. 1. Uygunluk Kriterleri

Bu şartnameye konu uygunluk kriterleri;

Türk Standartlarında veya yürürlüğe konulmuş Avrupa Birliği Standartlarında verilmiş kriterlere ve aşağıda belirtilen mevzuata göre değerlendirilmelidir.

Yapı Malzemeleri Yönetmeliği,

Yapı Malzemelerinin Tabi Olacağı Kriterler Hakkında Yönetmelik, Türkiye Bina Deprem Yönetmeliği,

Binaların Yangından Korunması Hakkında Yönetmelik, Binalarda Enerji Performansı Yönetmeliği,

Binalarda Su Yalıtımı Yönetmeliği.

Binaların Gürültüye Karşı Korunması Hakkında Yönetmelik Uyumlaştırılmış Standartlar

İlgili rehber doküman esas alınarak düzenlenmiş Ulusal Teknik Onaylar (UTO) ve/veya Avrupa

Teknik Değerlendirmeleri (ETA) İnşaat Demiri İzleme Sistemi Tebliği

4708 sayılı Yapı Denetimi Hakkında Kanun Kapsamında Denetimi Yürütülen Yapılara Ait

Taze Betondan Numune Alınması, Deneylerinin Yapılması, Raporlanması Süreçlerinin İzlenmesi ve Denetlenmesine Dair Tebliğ

1. 1. 1. 1. İlgili Standartlar

TS EN 12467+A2 Düz levhalar – Elyaf takviyeli çimento kullanılarak imal edilmiş – Mamul özellikleri ve deney yöntemleri

TS EN 13163+A2 Isı yalıtım mamulleri – Binalar için – Genleştirilmiş polistiren (EPS) fabrikasyon mamuller – Özellikler

1. 1. 1. Giydirme Duvar Sistemleri

1. 1. 1. 1. Alçı Levha Yapıştırma Giydirme Duvar İşleri Genel Teknik Şartnamesi
        Kapsam

Alçı levhalar ile iç mekânlarda oluşturulan mevcut bir duvar üzerine veya belirli bir mesafede önüne uygulanan giydirme duvarların uygulama kurallarım kapsar.

9.1.52.1.2 Tanım

Alçı Levha: TS EN 520+A1 standardına uygun; alçı çekirdek ve bu çekirdeğin her iki tarafına sıkıca yapıştırılmış kâğıt tabakaların oluşturduğu düz, dikdörtgen levhalardır.

Alçı Levha Yapıştırma Alçısı: TS EN 14496 standardına göre üretilen, alçı levhaların mevcut duvar yüzeylerine yapıştırılmasında kullanılan alçı.

1. 1. 1. 1. Uygulama Esasları

Uygulama öncesi, yüzeydeki toz, yağ gibi tutunmayı önleyici maddeler temizlenmelidir. Kuru ve sıcak yüzeyler, uygulama öncesi fırça yardımıyla ıslatılmalı, pürüzsüz yüzeyler çentiklenerek pürüzlendirilmeli, brüt beton gibi pürüzsüz yüzeylerde tutunmayı artırmak için akrilik emülsiyon esaslı astar kullanılmalıdır. Uygulama yapılacak ortam sıcaklığı +5°C‘tan az olmamalı ve 24 saat içerinde uygulandığı yüzeyde don etkisi olmamalıdır.

TS EN 14496 standardına uygun olarak üretilen yapıştırma alçısı harcı hazırlanır. Alçı, su üzerine sepelenerek eklenir, birkaç dakika beklenir ve düşük devirde karıştırıcı veya elle uygun kıvama gelinceye kadar karıştırılarak harç hazırlanır. Hazırlanan karışıma sonradan su, alçı veya herhangi bir katkı eklenmemelidir. Duvar yüzeyinde 2 cm’den fazla şakül ve terazi bozuklukları varsa, yapıştırma alçısı ile alçı levha şeritleri, duvar yüzeyine yapıştırılarak ön takozlama yapılır. Böylelikle duvar yüzeyi, yapıştırma alçısının en fazla 2 cm kalınlıkta uygulanabileceği şekilde düzenlenir.

Hazırlanan harç alçı levha arka yüzeyine yatayda en az her iki kenar ve ortası olmak üzere 3 öbek ve yaklaşık 10 cm çapında, düşeyde en fazla 400 mm aralıklar ile yumruk büyüklüğünde sürülür. Uzun ve kısa kenar çerçevede yerleştirilecek harç 10 cm içeriden öbeklenerek uygulanır. İş gücünün yetersiz olduğu durumlarda öbekleme mevcut duvar yüzeyine yukarıda tarif edildiği şekilde yapılmalıdır. Yapıştırma yöntemi ile yapılan giydirme duvarlarda kullanılan alçı levha, duvar yüksekliğinde olmalı ve yatay derz yapılmamalıdır. Yapıştırma

işlemi yapılmadan önce tavan ve tabana çırpı ipi ile giydirme duvarın konumu işaretlenerek duvarın terazisi belirlenir.

Yapıştırma sistemi ile yapılacak olan giydirme duvar oluşturulurken çırpı ipi ile belirlenen hizaya uyulmalıdır. Öbekleme işlemi tamamlandıktan sonra, duvar kenarında zemine koyulan alçı levhadan oluşturulan 10-15 mm yükseklikteki takozlar üzerine levha oturtulup, duvar kenarından başlanarak duvar yüzeyine itilerek yapıştırılır. Alçı levhalar mastar yardımıyla duvara bastırılarak (yatay-düşey-çapraz) terazisine ve şakulüne getirilerek duvar tamamlanır. Zeminde ki alçı levha parçalan, yapıştırma alçısının tamamı ile prizini tamamladıktan sonra alınmalıdır.

TS EN 13950 standardına göre üretilen kompozit levhalar da yukarıda tarif edildiği şekilde uygulanmalıdır.

Derz Dolgu Alçısı Uygulanması Yüzey Hazırlığı

Derz dolgu alçısı uygulanacak yüzeyler toz, yağ ve yapışmayı engelleyici maddelerden arındırılmalıdır.

Harcın Hazırlanışı

Harcın hazırlanacağı kap esnek olmalıdır.

Üreticinin tariflerinde yer alan su/alçı oranlarına uyulmalıdır Derz Dolgu Alçısı kap içerisindeki su yüzeyine sepelenir.

Su yüzeyini örtecek kadar sepelemeye devam edilir.

Birkaç dakika bekledikten sonra elle veya düşük devirli bir mikser ile harç her noktada aynı kıvama gelinceye kadar karıştırılarak harç haline getirilir.

Harcın Derz Yerlerine Uygulanması

TS 1475-4 standardına uygun olarak hazırlanan derz dolgu harcı çelik mala ve spatula yardımı ile alçı levha ek yerlerine derz bandı ile uygulanır. ’

Bu işlemden iki saat sonra çelik mala ile tekrar yüzeye uygulanır. İstenilen yüzey kalitesine göre bir kat daha uygulama yapılabilir.

Alçı levha yüzeyinde bulunan vida başları ve 3mm’ den fazla boşl tıkar spatula kullanılarak derz dolgu alçısı ile kapatılır.

Uyanlar

Derz dolgu alçısı kullanılacak yüzeyin tozdan arındırılmış temiz ve hafif nemli olmasma dikkat edilmelidir.

Harç hazırlanırken su mutlaka önce konulmalıdır. Alçı su yüzeyine sepelenmelidir.

Harç karıştırıldıktan sonra ne alçı ne de su ilave edilmemelidir. Hazırlanan harcın içine kesinlikle başka malzeme katılmamalıdır.

Yeni harç hazırlanırken kap içindeki eski harç kalıntılar ve kullanılan el aletleri iyice temizlenmelidir.

+5°C‘ın altında ve +35 °C‘ın üzerindeki sıcaklıklarda uygulama yapılmamalıdır.

1. 1. 1. 1. Uygunluk Kriterleri

Bu şartnameye konu uygunluk kriterleri; .

Türk Standartlarında veya yürürlüğe konulmuş Avrupa Birliği Standartlarında verilmiş kriterlere ve aşağıda belirtilen mevzuata göre değerlendirilmelidir.

Yapı Malzemeleri Yönetmeliği,

Yapı Malzemelerinin Tabi Olacağı Kriterler Hakkında Yönetmelik, Türkiye Bina Deprem Yönetmeliği,

Binaların Yangından Korunması Hakkında Yönetmelik, Binalarda Eneği Performansı Yönetmeliği,

Binalarda Su Yalıtımı Yönetmeliği,

Binaların Gürültüye Karşı Korunması Hakkında Yönetmelik Uyumlaştırılmış Standartlar

İlgili rehber doküman esas alınarak düzenlenmiş Ulusal Teknik Onaylar (UTO) ve/veya Avrupa Teknik Değerlendirmeleri (ETA)

İnşaat Demiri İzleme Sistemi Tebliği

1. 1. 1. 1. İlgili Standartlar

TS EN 520+A1 Alçı levhalar – Tarifler, gerekler ve deney yöntemleri

TS 1475-2 Alçı levha ile yaptlan uygulamalar – Bölüm 2: Giydirme duvar uygulama kuralları TS EN 14496 Alçı esaslı yapıştırıcılar – Isı / ses yalıtımı için kompozit levhalar ve alçı levhalar

için – Tarifler, gerekler ve deney yöntemleri

1. 1. 1. 1. Alçı Levha Metal Çerçeveli Bağlantılı Giydirme Duvar İşleri Genel Teknik Şartnamesi
        Kapsam

Alçı Levha ve metal çerçeve bileşenlerinin kullanılması ile yapılan, taşıyıcı olmayan tek iskeletli tek veya çift kat alçı levha bağlantılı giydirme duvar sistemi uygulama kurallarına ilişkin esasları kapsar.

1. 1. 1. 1. Tanım

Bantlar: Giydirme duvar uygulamalarında çerçeveyi oluşturan TU ve TC profillerin yapıya temas eden yüzlerine yapıştırılan bant.

Dübel ve Vida: Galvanizli profillerin sabitlenmesinde kullanılan ve duvar tipine göre seçilen dübel ve vida.

Sivri Uçlu Alçı Levha Borazan Vidası: Alçı levha uygulamalarında, alçı levhaları 0.7 mm et kalınlığına kadar olan galvanizli çelik sac profillere sabitlemede kullanılan, TS EN 14566 +A1 standardına uygun, kaplamalı ve yüzey sertleştirme işlemi uygulanmış sivri uçlu vida.

Matkap Uçlu Alçı Levha Borazan Vidası: Alçı levha uygulamalarında, alçı levhaları 0.7 –

2.0 mm et kalınlığındaki olan galvanizli çelik sac profillere sabitlemede kullanılan, TS EN 14566 +A1 standardına uygun, kaplamalı ve yüzey sertleştirme işlemi uygulanmış matkap uçlu vida.

Yalıtım Malzemesi: Alçı levha duvar sistemlerinde ısı yalıtımını, ses yalıtımım ve yangın dayanımım arttırmak için kullanılan, farklı yoğunluklarda ve kalınlıklardaki TS EN 13162+A1 standardına uygun mineral yünler.

1. 1. 1. 1. Uygulama Esasları

Bağlantı elemanları ayrıntıları için 9.3. Duvar Ve Döşeme İşleri Bağlantı Elemanları Genel Teknik Şartnamesine uyulmalıdır.

Malzemelerin Stoklanması ve Taşınması

Taşıyıcı Sistemin Oluşturulması

Giydirme duvarın konumu belirlenir. Tavan U profillerinin sabitleneceği hat mevcut duvardan olan mesafeye göre (en fazla çıkıntı olan nokta veya tesisat malzemelerinin geçtiği hizaya göre) taban, tavan ve yan duvara çırpı ipi ile işaretlenir. Bu hizalamanın derinliği, arkada kalacak yalıtım kalınlığı da göz önüne alarak seçilmelidir. Tavan U profillerinin zeminle temas eden kısımlarına yalıtım bandı yapıştırılır, yüzeye uygun dübel-vidalar yardımı ile, her iki profil uçlarından yaklaşık 5 cm mesafeden başlayarak 60 cm aralıklarla sabitlenir.

Agraf uzunluğu, mevcut duvar ile giydirme duvar mesafesine göre seçilir. Agraflar mevcut duvara sabitlenmeden Önce duvar ile birleşim kısımlarına yalıtım bandı yapıştırılarak hazırlanır.

Agrafların düşeyde aks aralıkları en fazla 1,5 m aralıklar ile uygun dübel-vidalar yardımı ile sabitlenir. Agrafların montajı tamamlandıktan sonra kanatlan TC taban genişliğince kapatılır.

Mineral yün tüm duvar boyunca agraflara geçirilerek sabitlenir. Tavan C profilleri kat yüksekliğinden 10 mm kısa kesilir ve agraflar arasına tabam alçı levhanın vidalanacağı Tavan C profillerinin şakülü ve terazisi kontrol edildikten sonra agrafların her iki kanadından metal metal vidası kullanılarak vidalanır yüzeye bakacak şekilde yerleştirilir. Tavan C profilleri gerektiğinde ekleme parçası ile birbirine eklenir.

Alçı Levhaların Sabitlenmesi

Alçı levhalar kat yüksekliğinden yaklaşık 10-15 mm kısa kesilmelidir. Alçı levhalar mastar kullanılarak maket bıçağı ile kesilir. Maket bıçağı ucu ön yüzeydeki kartonu keserek çekirdeğe girmelidir. Kesilen yüzey üstte kalacak şekilde alçı levha, kesim yerinden el darbesi ile kırılır. Alçı levha ters çevrilerek, arka karton bağlantısı maket bıçağı ile kesilir. Alçı levhalar kesildikten sonra rende kullanılarak kesilen kenarlar düzeltilir. Kesilen kenarlara ve levhaların pahlı olmayan kenarlarına uygun aparatlarla yaklaşık 45° açıyla sonradan pah açılmalıdır. Alçı levhalar birleşim yerlerinde birbirine aralık kalmayacak şekilde sabitlenmelidir. Alçı levhaların profillere sabitlenmesinde tam alçı levha ile başlanıp tam levha ile devam edilmelidir. Kat yüksekliğinden 10-15 mm kısa kesilen alçı levhalar, profillere zeminden 10-15 mm yükseltilerek sabitlenmelidir. Seçilecek alçı levha kalınlığı ve sayısına göre vida boylan için Tablo 1 ve Tablo 2’deki değerlere uyulmalıdır.

Tablo 1: Alçı levha vida aralıkları

Alçı levha	Vida düşey aralıkları (cm)
Alçı levha	Birine! kat	İkinci kat	Üçüncü kat
Tek kat uygulamalarda	S 30	–	–
Çift kat uygulamalarda	<75	£30	–
Üç kat uygulamalarda	s 75	<50	<30

Tablo 2 : Alçı levha vida boylan

Alçı levha kalınlığı (mm)	Vida boylan (mm)
Alçı levha kalınlığı (mm)	Birinci kat	İkinci kat	Üçüncü kat
12,5	25	■
15	25	–	–
18-20	35	–	–
2×12,5	25	35	– .
15+12,5	25	45	–
2×15	25	45	–
18 + 15	35	45	–
3×12,5	25	35	55

Sivri Uçlu Alçı Levha Borazan Vidası (TMN) : > 0,70 mm profil kalınlığına kadar kullanılmalıdır.

Matkap Uçlu Alçı Levha Borazan Vidası (TSD) : 0,70 mm – 2,00 mm profil kalınlıklarında kullanılmalıdır.

Vidaların boyu, alçı levhanın profile temas eden yüzünü en az 10 mm geçmelidir. Vidalar alçı levha kenarlarına en az 10 -15 mm mesafeden sabitlenmelidir. Deforme olan vidalar sökülmeli, düşeyde 50 – 60 mm mesafeden yenileri uygulanmalıdır. Vida başlan alçı levha kartonunu geçmemeli, alçı levha ile hem yüz olmalıdır. Vidalar profillere dik olacak şekilde uygulanmalıdır. Alçı levhaların vidalanması tamamlandıktan sonra, TC profillerinin arkasında boşluk kalmayacak şekilde mineral yünler yerleştirilmelidir. Bölme duvardan beklenen performansın sağlanabilmesi için, mineral yünler tüm duvar yüksekliğince yerleştirilmelidir. Alçı levhaların yatay ve düşey ek yerlerinin şaşırtılması gerekmektedir. Alçı levhalar düşey olarak uygulandığında tek kat alçı levha uygulamalarında bir yüzdeki levhaların yatay derzleri en az 400 mm şaşırtılmalıdır. Alçı levhalar düşey olarak uygulandığında tek kat alçı levha uygulamalarında bir yüzdeki levhaların yatay derzleri; alt kattaki alçı levha derzlerinden düşeyde en az 250 mm, yatayda ise C profil aks aralığı kadar şaşırtılmalıdır.

Derz Dolgu Alçısı Uygulanması .

Yüzey Hazırlığı

Derz dolgu alçısı uygulanacak yüzeyler toz, yağ ve yapışmayı engelleyici maddelerden arındırılmalıdır.

Harcın Hazırlanış!

Harcın hazırlanacağı kap esnek olmalıdır.

Üreticinin tariflerinde yer alan su/alçı oranlarına uyulmalıdır Derz dolgu alçısı kap içerisindeki su yüzeyine sepelenir.

Su yüzeyini örtecek kadar sepelemeye devam edilir.

Birkaç dakika bekledikten sonra elle veya düşük devirli bir mikser ile harç her noktada aynı kıvama gelinceye kadar karıştırılarak harç haline getirilir.

Harcın Derz Yerlerine Uygulanması

TS 1475-4 standardına uygun olarak hazırlanan derz dolgu harcı çelik mala ve spatula yardımı ile alçı levha ek yerlerine derz bandı ile uygulanır.

Bu işlemden iki saat sonra çelik mala ile tekrar yüzeye uygulanır. İstenilen yüzey kalitesine göre bir kat daha uygulama yapılabilir.

Alçı levha yüzeyinde bulunan vida başları ve 3mm‘den fazla boşlukar spatula kullanılarak derz dolgu alçısı ile kapatılır.

Uyarı

Derz dolgu alçısı kullanılacak yüzeyin tozdan arındırılmış temiz ve hafif nemli olmasına dikkat edilmelidir.

Harç hazırlanırken su mutlaka önce konulmalıdır. Alçı su yüzeyine sepelenmelidir.

Harç karıştırıldıktan sonra ne alçı ne de su ilave edilmemelidir. Hazırlanan harcın içine kesinlikle başka malzeme katılmamalıdır.

Yeni harç hazırlanırken kap içindeki eski harç kalıntıları ve kullanılan el aletleri iyice temizlenmelidir.

+5°C‘m altında ve +35°C‘ı üzerindeki sıcaklıklarda uygulama yapılmamalıdır.

1. 1. 1. 1. Uygunluk Kriterleri

Bu şartnameye konu uygunluk kriterleri;

Türk Standartlarında veya yürürlüğe konulmuş Avrupa Birliği Standartlarında verilmiş kriterlere ve aşağıda belirtilen mevzuata göre değerlendirilmelidir.

Yapı Malzemeleri Yönetmeliği,

Yapı Malzemelerinin Tabi Olacağı Kriterler Hakkında Yönetmelik, Türkiye Bina Deprem Yönetmeliği,

Binaların Yangından Korunması Hakkında Yönetmelik, Binalarda Enerji Performansı Yönetmeliği,

Binalarda Su Yalıtımı Yönetmeliği,

Binaların Gürültüye Karşı Korunması Hakkında Yönetmelik Uyumlaştırılmış Standartlar

İlgili rehber doküman esas alınarak düzenlenmiş Ulusal Teknik Onaylar (UTO) ve/veya Avrupa Teknik Değerlendirmeleri (ETA)

İnşaat Demiri İzleme Sistemi Tebliği

1. 1. 1. 1. İlgili Standartlar

TS EN 520+A1 Alçı levhalar – Tarifler, gerekler ve deney yöntemleri

TS EN 14195 Alçı levha sistemlerinde kullanılan metal çerçeve bileşenleri – Tarifler, gerekler ve deney yöntemleri

TS EN 14566+A1 Alçı levha sistemlerinde kullanılan mekanik bağlantı elemanları – Tarifler, gerekler ve deney yöntemleri

TS 1475-2 Alçı levha ile yapılan uygulamalar – Bölüm 2: Giydirme duvar uygulama kuralları

1. 1. 1. 1. Alçı Levha Metal Çerçeveli Bağımsız Giydirme Duvar İşleri Genel Teknik Şartnamesi
        Kapsam

Alçı Levha ve metal çerçeve bileşenlerinin kullanılması ile yapılan, taşıyıcı olmayan tek iskeletli tek veya çift kat alçı levha bağlantısız giydirme duvar sistemi uygulama kurallarına ilişkin esasları kapsar.

9.1.5.2 3.2 Tanım

Alçı Levha: TS EN 520+A1 standardına uygun; alçı çekirdek, ve bu çekirdeğin her iki tarafına sıkıca yapıştırılmış kağıt tabakaların oluşturduğu düz, dikdörtgen levhalardır.

Metal Çerçeve Bileşenleri: Alçı levhalar ile yapılan bölme duvar imalatında metal çerçevenin oluşturulmasında kullanılan, en az 2100 (100 gr/m2) galvaniz kaplı, TS EN 14195 standardına uygun çeşitli et kalınlığında ve genişliğinde profillerdir.

Bantlar: Giydirme duvar uygulamalarında çerçeveyi oluşturan DU ve DC profillerin yapıya temas eden yüzlerine yapıştırılan bant.

Dübel ve Vida: Galvanizli profillerin sabitlenmesinde kullanılan ve duvar tipine göre seçilen dübel ve vida.

Sivri Uçlu Alçı Levha Borazan Vidası: Alçı levha uygulamalarında, alçı levhaları 0.7 mm et kalınlığına kadar olan galvanizli çelik sac profillere sabitlemede kullanılan, TS EN 14566 +A1 standardına uygun, kaplamalı ve yüzey sertleştirme işlemi uygulanmış sivri uçlu vida.

Matkap Uçlu Alçı Levha Borazan Vidası: Alçı levha uygulamalarında, alçı levhaları 0.7 –

2.0 mm et kalınlığındaki olan galvanizli çelik sac profillere sabitlemede kullanılan, TS EN 14566 +A1 standardına uygun, kaplamalı ve yüzey sertleştirme işlemi uygulanmış matkap uçlu vida.

9.1.5.233 Uygulama Esasları

Bağlantı elemanları ayrıntıları için 9.3. Duvar Ve Döşeme işleri Bağlantı Elemanları Genel Teknik Şartnamesine uyulmalıdır.

Malzemelerin Stoklanması ve Taşıması

Taşıyıcı Sistemin Oluşturulması

Giydirme duvarın konumu belirlenir. Duvar U profillerinin sabitleneceği hat mevcut duvardan olan mesafeye göre (en fazla çıkıntı olan nokta veya tesisat malzemelerin geçtiği hizaya göre)

taban, tavan ve yan duvara çırpı ipi ile işaretlenir. Profilin genişliği yalıtım kalınlığı göz önüne alarak seçilmelidir. Duvar U profillerinin zeminle temas eden kısımlarına yalıtım bandı yapıştırılır yüzeye uygun dübel-vidalar yardımı ile, her iki profil uçlarından yaklaşık 50 mm mesafeden başlayarak 60 cm aralıklarla sabitlenir. DC profilleri kat yüksekliğinden 10 mm kısa kesilir. DC profilleri DU profilleri arasına 60 cm aks aralıklarıyla yerleştirilmelidir. Giydirme duvardan beklenen performansa göre aks aralıkları 40 cm veya 30 cm’ye düşürülebilir. DC profiller yüzleri aynı tarafa bakacak şekilde yerleştirilmelidir. DC profillerin ağızları alçı levhanın uygulama istikameti yönüne bakmalıdır. Kat yüksekliğinin DC profil boyundan uzun olduğu durumlarda iki DC profil birbirine iki yöntem ile eklenebilir.

DU Profil İle Ekleme Yapılması

Eklenecek DU profilinin boyu DC profil genişliğinin en az 10 katı kadar olmalıdır. Eklenen parçanın boyu 50 mm profil için 500 mm (a), 75 mm profil için 750 mm (a), 100 mm profil için ise 1000 mm (a) olmalıdır. Ekleme iki DC’nin ek yerlerini ortalayacak şekilde yerleştirilmelidir.

DC Profil İle Bindirme Yapılması

Bindirme payları (b) profil genişliğinin 5 katı kadar uygulanır. Örneğin 50 mm genişliğinde profil için en az 250 mm, 75 mm genişliğinde profil için en az 375 mm, 100 mm genişliğinde profil için en az 500 mm bindirme payı uygulanır. Birbirine bindirilen profiller en fazla 10 cm aralıklar ile vidalanır.

Alçı Levhaların Sabitlenmesi

Alçı levhalar kat yüksekliğinden yaklaşık 10-15 mm fasa kesilmelidir. Alçı levhalar mastar kullanılarak maket bıçağı ile kesilir. Maket bıçağı ucu ön yüzeydeki kartonu keserek çekirdeğe girmelidir. Kesilen yüzey üstte kalacak şekilde alçı levha, kesim yerinden el darbesi ile kırılır. Alçı levha ters çevrilerek, arka karton bağlantısı maket bıçağı ile kesilir. Alçı levhalar kesildikten sonra rende kullanılarak kesilen kenarlar düzeltilir. Kesilen kenarlara ve levhaların pahlı olmayan kenarlarına uygun aparatlarla yaklaşık 45° açıyla sonradan pah açılmalıdır. Alçı levhalar birleşim yerlerinde birbirine aralık kalmayacak şekilde sabitlenmelidir. Alçı levhaların profillere sabitlenmesinde tam alçı levha ile başlanıp tam levha ile devam edilmelidir. Kat yüksekliğinden 10-15 mm kısa kesilen alçı levhalar, profillere zeminden 10-15 mm yükseltilerek sabitlenmelidir. Seçilecek alçı levha kalınlığı ve sayısına göre vida boyları için Tablo 3 ve Tablo 4’deki değerlere uyulmalıdır.

Tablo 3 : Alçı levha vida aralıkları

Alçı levha	Vida düşey aralıkları (cm)
Alçı levha	Birinci kat	İkinci kat	Üçüncü kat
Tek kat uygulamalarda	£30	–	–
Çift kat uygulamalarda	£75	<30	–
Üç kat uygulamalarda	<75	£50	£30

Tablo 4 : Alçı levha vida boyları

Alçı levha kalınlığı (mm)	Vida boyları (mm)
Alçı levha kalınlığı (mm)	Birinci kat	İkinci kat	Üçüncü kat
12,5	25	–	–
15	25	–	–
18-20	35	–	–
2 X 12,5	25	35	–
15+12,5	25	45	–
2×15	25	45	•
18 + 15	35	45	–
3 x 12,5	25	35	55

Sivri Uçlu. Alçı Levha Borazan Vidası (TMN) : > 0,70 mm profil kalınlığına kadar kullanılmalıdır.

Matkap Uçlu Alçı Levha Borazan Vidası (TSD) : 0,70 mm – 2,00 mm profil kalınlıklarında kullanılmalıdır.

Vidaların boyu, alçı levhanın profile temas eden yüzünü en az 10 mm geçmelidir. Vidalar alçı levha kenarlarına en az 10 -15 mm mesafeden sabitlenmelidir. Deforme olan vidalar sökülmeli, düşeyde 50 – 60 mm mesafeden yenileri uygulanmalıdır. Vida başları alçı levha kartonunu geçmemeli, alçı levha ile hem yüz olmalıdır. Vidalar profillere dik olacak şekilde uygulanmalıdır. Alçı levhaların vidalanması tamamlandıktan sonra, DC profillerinin araşma boşluk kalmayacak şekilde mineral yünler yerleştirilmelidir. Bölme duvardan beklenen performansın sağlanabilmesi için, mineral yünler tüm duvar yüksekliğince yerleştirilmelidir. Alçı levhaların yatay ve düşey ek yerlerinin şaşırtılması gerekmektedir. Alçı levhalar düşey olarak uygulandığında tek kat alçı levha uygulamalarında bir yüzdeki levhaların yatay derzleri en az 400 mm şaşırtılmalıdır. Alçı levhalar düşey olarak uygulandığında tek kat alçı levha uygulamalarında bir yüzdeki levhaların yatay derzleri; alt kattaki alçı levha derzlerinden düşeyde en az 250 mm, yatayda ise C profil aks aralığı kadar şaşırtılmalıdır.

Derz Dolgu Alçısı Uygulanması Yüzey Hazırlığı

Derz dolgu alçısı uygulanacak yüzeyler toz, yağ ve yapışmayı engelleyici maddelerden arındırılmalıdır.

Harcın Hazırlanış!

Harcın hazırlanacağı kap esnek olmalıdır.

Üreticinin tariflerinde yer alan su/alçı oranlarına uyulmalıdır Derz dolgu alçısı kap içerisindeki su yüzeyine sepelenir.

Su yüzeyini örtecek kadar sepelemeye devam edilir.

Birkaç dakika bekledikten sonra elle veya düşük devirli bir mikser ile harç her noktada aynı kıvama gelinceye kadar karıştırılarak harç haline getirilir.

Harem Derz Yerlerine Uygulanması

TS 1475-4 standardına uygun olarak hazırlanan derz dolgu harcı çelik mala ve spatula yardımı ile alçı levha ek yerlerine derz bandı ile uygulanır.

Bu işlemden iki saat sonra çelik mala ile tekrar yüzeye uygulanır. İstenilen yüzey kalitesine göre bir kat daha uygulama yapılabilir.

Alçı levha yüzeyinde bulunan vida başlan ve 3 mm’den fazla boşluklar spatula kullanılarak derz dolgu alçısı ile kapatılır.

Uyarılar

Derz dolgu alçısı kullanılacak yüzeyin tozdan arındırılmış temiz ve hafif nemli olmasına dikkat edilmelidir.

Harç hazırlanırken su mutlaka önce konulmalıdır. Alçı su yüzeyine sepelenmelidir.

Harç karıştırıldıktan sonra ne alçı ne de su ilave edilmemelidir. Hazırlanan harcın içine kesinlikle başka malzeme katılmamalıdır.

Yeni harç hazırlanırken kap içindeki eski harç kalıntıları ve kullanılan el aletleri iyice temizlenmelidir.

+5°C‘m altında ve +35°Ccın üzerindeki sıcaklıklarda uygulama yapılmamalıdır.

9.1.5.2.3.4 Uygunluk Kriterleri

Bu şartnameye konu uygunluk kriterleri;

Türk Standartlarında veya yürürlüğe konulmuş Avrupa Birliği Standartlarında verilmiş kriterlere ve aşağıda belirtilen mevzuata göre değerlendirilmelidir.

Yapı Malzemeleri Yönetmeliği,

Yapı Malzemelerinin Tabi Olacağı Kriterler Hakkında Yönetmelik, Türkiye Bina Deprem Yönetmeliği,

Binaların Yangından Korunması Hakkında Yönetmelik, Binalarda Enerji Performansı Yönetmeliği,

Binalarda Su Yalıtımı Yönetmeliği,

Binalarm Gürültüye Karşı Korunması Hakkında Yönetmelik Uyumlaştırılmış Standartlar

İlgili rehber doküman esas alınarak düzenlenmiş Ulusal Teknik Onaylar (UTO) ve/veya Avrupa Teknik Değerlendirmeleri (ETA)

İnşaat Demiri İzleme Sistemi Tebliği

9.1.5.2.3.5 İlgili Standartlar

TS EN 520+A1 Alçı levhalar – Tarifler, gerekler ve deney yöntemleri

TS EN 14195 Alçı levha sistemlerinde kullanılan metal çerçeve bileşenleri – Tarifler, gerekler ve deney yöntemleri

TS EN 14566+A1 Alçı levha sistemlerinde kullanılan mekanik bağlantı elemanları – Tarifler, gerekler ve deney yöntemleri

TS 1475-2 Alçı levha ile yapılan uygulamalar – Bölüm 2: Giydirme duvar uygulama kuralları

1. 1. 1. Dış Kuru Duvar Sistemleri

1. 1. 1. 1. Tek İskeletli Alçı Levha Dış Duvar Sistemi İşleri Genel Teknik Şartnamesi
        Kapsam

Alçı Levha ve metal çerçeve bileşenlerinin kullanılması ile yapılan, taşıyıcı olmayan tek iskeletli alçı levha dış duvar sistemi uygulama kurallarına ilişkin esasları kapsar.

9.1.5.3.12 Tanım

Alçı Levha: TS EN 15283-1+A1 standardına uygun; alçı çekirdek ve bu çekirdeğin her iki tarafına sıkıca yapıştırılmış keçe tipi liflerin oluşturduğu düz, dikdörtgen levhalardır.

Metal Çerçeve Bileşenleri: Alçı levhalar ile yapılan bölme duvar imalatında metal çerçevenin oluşturulmasında kullanılan, en az Z275 (275 gr/m2) galvaniz kaplı, TS EN 14195 standardına uygun çeşitli et kalınlığında ve genişliğinde profillerdir.

Bantlar: Bölme duvar uygulamalarında çerçeveyi oluşturan DU ve DC profillerin yapıya temas eden yüzlerine yapıştırılan bant.

Dübel ve Vida: Galvanizli profillerin sabitlenmesinde kullanılan, duvar tipine göre seçilen dübel ve vida.

Sivri Uçlu Alçı Levha Borazan Vidası: Alçı levha uygulamalarında, alçı levhaları 0.7 mm et kalınlığına kadar olan galvanizli çelik sac profillere sabitlemede kullanılan, TS EN 14566 +A1 standardına uygun, kaplamalı ve yüzey sertleştirme işlemi uygulanmış sivri uçlu vida.

Matkap Uçlu Alçı Levha Borazan Vidası: Alçı levha uygulamalarında, alçı levhaları 0.7 –

2.0 mm et kalınlığındaki olan galvanizli çelik sac profillere sabitlemede kullanılan, TS EN 14566 +A1 standardına uygun, kaplamalı ve yüzey sertleştirme işlemi uygulanmış matkap uçlu vida.

1. 1. 1. 1. Uygulama Esasları

Bağlantı elemanları ayrıntıları için 9.3. Duvar Ve Döşeme İşleri Bağlantı Elemanları Genel Teknik Şartnamesine uyulmalıdır.

Malzemelerin Stoklanması ve Taşınması

Taşıyıcı Sistemin Oluşturulması

Mimari plana göre dış duvarların yerleşimi zemine ve tavana şakülünde işaretlenir. Taşıyıcı sistemin çerçevesini oluşturan, taban ve tavana sabitlenecek DU profillerin döşemeye temas edecek yüzeylerine yalıtım bandı yapıştırılır. DU profiller, yüzeye uygun dübel-vidalar yardımı ile her iki profil uçlarından yaklaşık 5 cm mesafeden başlayarak 60 cm aralıklarla sabitlenir. Taşıyıcı sistemin çerçevesini oluşturan, yan duvarlara sabitlenecek DC profillerin duvara temas edecek yüzeylerine yalıtım bandı yapıştırılır. DC profiller yüzeye uygun dübel-vida yardımı ile her iki profil uçlarından yaklaşık 5 cm’den başlayarak 60 cm aralıklarla sabitlenir.

DC profilleri, kat yüksekliğinden 10 mm kısa kesilir. DC profilleri, DU profilleri arasına 60 cm aks aralıklarıyla yerleştirilmelidir. Duvardan beklenen performansa göre aks aralıkları 40 cm veya 30 cm’ye düşürülebilir. DC profiller yüzleri aynı tarafa bakacak şekilde yerleştirilmelidir. DC profillerin ağızlan alçı levhanın uygulama istikameti yönüne bakmalıdır.

Alçı Levhaların Sabitlenmesi

Alçı levhalar kat yüksekliğinden yaklaşık 10-15 mm kısa kesilmelidir. Alçı levhalar mastar kullanılarak maket bıçağı ile kesilir. Maket bıçağı ucu ön yüzeydeki cam elyaf şilteyi keserek çekirdeğe girmelidir. Kesilen yüzey üstte kalacak şekilde alçı levha, kesim yerinden el darbesi ile kırılır. Alçı levha ters çevrilerek, arka cam elyaf bağlantısı maket bıçağı ile kesilir. Alçı levhalar kesildikten sonra rende kullanılarak kesilen kenarlar düzeltilir. Kesilen kenarlara ve levhaların pahli olmayan kenarlarına uygun aparatlarla yaklaşık 45° açıyla sonradan pah açılmalıdır. Alçı levhalar birleşim yerlerinde birbirine aralık kalmayacak şekilde sabitlenmelidir. Alçı levhaların profillere sabitlenmesinde tam alçı levha ile başlanıp tam levha ile devam edilmelidir. Kat yüksekliğinden 10-15 mm kısa kesilen alçı levhalar, profillere zeminden 10-15 mm yükseltilerek sabitlenmelidir. Seçilecek alçı levha kalınlığı ve sayısına göre vida boyları için Tablo 5 ve Tablo 6’daki değerlere uyulmalıdır.

Tablo 5 : Alçı levha vida aralıkları

Alçı levha	Vida düşey aralıkları (cm)
Alçı levha	Birinci kat	ikinci kat	Üçüncü kat
Tek kat uygulamalarda	<30	–	–
Çift kat uygulamalarda	<75	<30	–
Üç kat uygulamalarda	<75	£50	£30

Tablo 6 : Alçı levha vida boylan

Alçı levha kalınlığı (mm)	Vida boylan (mm)
Alçı levha kalınlığı (mm)	Birinci kat	ikinci kat	Üçüncü kat
12,5	25	–	–
15	25	–	–
18-20	35	–	–
2×12,5	25	35	–
15+12,5	25	45	–
2×15	25	45	–
18 + 15	35	45	–
3×12,5	25	35	55

Sivri Uçlu Alçı Levha Borazan Vidası (TMN) : > 0,70 mm profil kalınlığına kadar kullanılmalıdır.

Matkap Uçlu Alçı Levha Borazan Vidası (TSD) : 0,70 mm – 2,00 mm profil kalınlıklarında kullanılmalıdır.

Vidaların boyu, alçı levhanın profile temas eden yüzünü en az 10 mm geçmelidir. Vidalar alçı levha kenarlarına en az 10 -15 mm mesafeden sabitlenmelidir. Deforme olan vidalar sökülmeli, düşeyde 50 – 60 mm mesafeden yenileri uygulanmalıdır. Vida başları alçı levha cam elyaf şiltesini geçmemeli, alçı levha ile hem yüz olmalıdır. Vidalar profillere dik olacak şekilde uygulanmalıdır. îlk yüzde alçı levhaların vidalanması tamamlandıktan sonra, DC profillerinin arasına boşluk kalmayacak şekilde mineral yünler yerleştirilmelidir. Bölme duvardan beklenen performansın sağlanabilmesi için, mineral yünler tüm duvar yüksekliğince yerleştirilmelidir. İkinci yüzde alçı levhanın kaplanmasına geçilirken, ilk yüzdeki alçı levhaların yatay ve düşey ek yerlerinin şaşırtılması gerekmektedir. Alçı levhalar düşey olarak uygulandığında tek kat alçı levha uygulamalarında bir yüzdeki levhaların yatay derzleri en az 400 mm şaşırtılmalıdır, çift kat alçı levha uygulamalarında ise, yatay derzler alt kattaki alçı levha derzlerinden düşeyde en az 250 mm, yatayda ise C profil aks aralığı kadar şaşırtılmalıdır. Uygulama çift veya daha fazla kat alçı levha ile yapılıyorsa, her kattaki ve karşı yüzdeki alçı levha derz yerleri şaşırtılarak uygulanmalıdır.

1. 1. 1. 1. Uygunluk Kriterleri

Bu şartnameye konu uygunluk kriterleri;

Türk Standartlarında veya yürürlüğe konulmuş Avrupa Birliği Standartlarında verilmiş kriterlere ve aşağıda belirtilen mevzuata göre değerlendirilmelidir.

Yapı Malzemeleri Yönetmeliği,

Yapı Malzemelerinin Tabi Olacağı Kriterler Hakkında Yönetmelik, Türkiye Bina Deprem Yönetmeliği,

Binaların Yangından Korunması Hakkında Yönetmelik, Binalarda Eneği Performansı Yönetmeliği,

Binalarda Su Yalıtımı Yönetmeliği,

Binaların Gürültüye Karşı Korunması Hakkında Yönetmelik Uyumlaştırılmış Standartlar

İlgili rehber doküman esas alınarak düzenlenmiş Ulusal Teknik Onaylar (UTO) ve/veya Avrupa Teknik Değerlendirmeleri (ETA)

İnşaat Demiri İzleme Sistemi Tebliği

1. 1. 1. 1. İlgili Standartlar

TS EN 15283-1+A1 Liflerle güçlendirilmiş alçı levhalar – Tarifler, gerekler ve deney yöntemleri – Bölüm 1: Keçe tipi liflerle güçlendirilmiş alçı levhalar

TS EN 520+A1 Alçı levhalar – Tarifler, gerekler ve deney yöntemleri

TS EN 14195 Alçı levha sistemlerinde kullanılan metal çerçeve bileşenleri – Tarifler, gerekler ve deney yöntemleri

TS EN 14566+A1 Alçı levha sistemlerinde kullanılan mekanik bağlantı elemanları – Tarifler, gerekler ve deney yöntemleri

1. 1. 1. 1. Çift İskeletli Alçı Levha Dış Duvar Sistemi İşleri Genel Teknik Şartnamesi
        Kapsam

Alçı levha ve metal çerçeve bileşenlerinin kullanılması ile yapılan, taşıyıcı olmayan çift iskeletli alçı levha dış duvar sistemi uygulama kurallarına ilişkin esasları kapsar.

1. 1. 1. 1. Tanım

Bantlar: Bölme duvar uygulamalarında çerçeveyi oluşturan DU ve DC profillerin yapıya temas eden yüzlerine yapıştırılan bant.

Dübel ve Vida: Galvanizli profillerin sabitlenmesinde kullanılan, duvar ve tipine göre seçilen dübel ve vida.

Sivri Uçlu Alçı Levha Borazan Vidası: Alçı levha uygulamalarında, alçı levhaları 0.7 mm et kalınlığına kadar olan galvanizli çelik sac profillere sabitlemede kullanılan, TS EN 14566 +A1 standardına uygun, kaplamalı ve yüzey sertleştirme işlemi uygulanmış sivri uçlu vida.

Matkap Uçlu Alçı Levha Borazan Vidası: Alçı levha uygulamalarında, alçı levhaları 0.7 –

2.0 mm et kalınlığındaki olan galvanizli çelik sac profillere sabitlemede kullanılan, TS EN 14566 +A1 standardına uygun, kaplamalı ve yüzey sertleştirme işlemi uygulanmış matkap uçlu vida.

Yalıtım Malzemesi: Alçı levha duvar sistemlerinde ısı yalıtımını, ses yalıtımını ve yangın dayanımını arttırmak için kullanılan, farklı yoğunluklarda ve kalınlıklardaki TS EN 13162+A1 standardına uygun mineral yünler.

1. 1. 1. 1. Uygulama Esasları

Bağlantı elemanları ayrıntıları için 9.3. Duvar Ve Döşeme İşleri Bağlantı Elemanları Genel Teknik Şartnamesine uyulmalıdır.

Malzemelerin Stoklanması ve Taşınması

Alçı levhalar en fazla 6 palet üst üste olacak şekilde düz satıhlarda stoklanmalıdır. (12,5 mm kalınlıkta alçı levhadan palette 50 adet olmak üzere) Alçı levhalar ve sistem elemanlar orijinal paletler veya ambalajlar şeklinde teslim alınmalıdır. Alçı levhalar kesinlikle paletler üzerinde yatay şekilde tutulmalı, dikey olarak yaslanmamalıdır. Köşe, kesik kenar ve yüzeyler korunmalıdır. Alçı levhalar elde taşınırken uzun kenarı yere paralel olacak şekilde taşınmalıdır.

Taşıyıcı Sistemin Oluşturulması

Mimari plana göre dış duvarların yerleşimi zemine ve tavana şakülünde işaretlenir. Taşıyıcı sistemin çerçevesini oluşturan, taban ve tavana sabitlenecek DU profillerin döşemeye temas edecek yüzeylerine yalıtım bandı yapıştırılır. DU profiller, yüzeye uygun dübel-vidalar yardımı ile her iki profil uçlarından yaklaşık 5 cm mesafeden başlayarak 60 cm aralıklarla sabitlenir. İkinci sıra DU profiller de yukarıdaki anlatılan şekilde sabitlenir. Taşıyıcı sistemin çerçevesini oluşturan, yan duvarlara sabitlenecek DC profillerin duvara temas edecek yüzeylerine yalıtım bandı yapıştırılır. Çift sıra DC profiller yüzeye uygun dübel-vida yardımı İle her iki profil uçlarından yaklaşık 5 cm’den başlayarak 60 cm aralıklarla sabitlenir.

DC profilleri, kat yüksekliğinden 10 mm kısa kesilir. DC profilleri, DU profilleri arasına 60 cm aks aralıklarıyla yerleştirilmelidir. Duvardan beklenen performansa göre aks aralıkları 40 cm veya 30 cm’ye düşürülebilir. DC profiller yüzleri aynı tarafa bakacak şekilde yerleştirilmelidir. DC profillerin ağızları alçı levhanın uygulama istikameti yönüne bakmalıdır. Çift iskeletli DC profilleri farklı tiplerde profiller ile de birbirine sabitlenebilir.

Alçı Levhaların Sabitlenmesi

Alçı levhalar kat yüksekliğinden yaklaşık 10-15 mm kısa kesilmelidir. Alçı levhalar mastar kullanılarak maket bıçağı ile kesilir. Maket bıçağı ucu ön yüzeydeki cam elyaf şilteyi keserek çekirdeğe girmelidir. Kesilen yüzey üstte kalacak şekilde alçı levha, kesim yerinden el darbesi ile kırılır. Alçı levha ters çevrilerek, arka cam elyaf bağlantısı maket bıçağı ile kesilir. Alçı levhalar kesildikten sonra rende kullanılarak kesilen kenarlar düzeltilir. Kesilen kenarlara ve levhaların pahlı olmayan kenarlarına uygun aparatlarla yaklaşık 45° açıyla sonradan pah açılmalıdır. Alçı levhalar birleşim yerlerinde birbirine aralık kalmayacak şekilde sabitlenmelidir. Alçı levhaların profillere sabiti enmesinde tam alçı levha ile başlanıp tam levha ile devam edilmelidir. Kat yüksekliğinden 10-15 mm kısa kesilen alçı levhalar, profillere zeminden 10-15 mm yükseltilerek sabitlenmelidir. Seçilecek alçı levha kalınlığı ve sayısına göre vida boyları için Tablo 7 ve Tablo 8’deki değerlere uyulmalıdır.

Tablo 7 : Alçı levha vida aralıkları

Alçı levha	Vida düşey aralıkları (cm)
Alçı levha	Birinci kat	İkinci kat	Üçüncü kat
Tek kat uygulamalarda	<30	–	–
Çift kat uygulamalarda	£75	£30	–
Üç kat uygulamalarda	<75	<50	<30

Tablo 8 : Alçı levha vida boyları

Alçı levha kalınlığı (mm)	Vida boyları (mm)
Alçı levha kalınlığı (mm)	Birinci kat	İkinci kat	Üçüncü kat
12,5	25	–	–
15	25	–	–
18-20	35	–	–
2×12,5	25	35	–
15 + 12,5	25	45	–
2×15	25	45	–
18 + 15	35	45	–
3×12,5	25	35	55

Sivri Uçlu Alçı Levha Borazan Vidası (TMN) : > 0,70 mm profil kalınlığına kadar kullanılmalıdır.

Matkap Uçlu Alçı Levha Borazan Vidası (TSD) : 0,70 mm – 2,00 mm profil kalınlıklarında kullanılmalıdır.

Vidaların boyu, alçı levhanın profile temas eden yüzünü en az 10 mm geçmelidir. Vidalar alçı levha kenarlarına en az 10 -15 mm mesafeden sabitlenmelidir. Deforme olan vidalar sökülmeli, düşeyde 50 – 60 mm mesafeden yenileri uygulanmalıdır. Vida başları alçı levha cam elyaf şiltesini geçmemeli, alçı levha ile hem yüz olmalıdır. Vidalar profillere dik olacak şekilde uygulanmalıdır. İlk yüzde alçı levhaların vidalanması tamamlandıktan sonra, DC profillerinin arasına boşluk kalmayacak şekilde mineral yünler yerleştirilmelidir. Bölme duvardan beklenen performansın sağlanabilmesi için, mineral yünler tüm duvar yüksekliğince yerleştirilmelidir. İkinci yüzde alçı levhanın kaplanmasına geçilirken, ilk yüzdeki alçı levhaların yatay ve düşey ek yerlerinin şaşırtılması gerekmektedir. Alçı levhalar düşey olarak uygulandığında tek kat alçı levha uygulamalarında bir yüzdeki levhaların yatay derzleri en az 400 mm şaşırtılmalıdır, çift kat alçı levha uygulamalarında ise, yatay derzler alt kattaki alçı levha derzlerinden düşeyde en az 250 mm, yatayda ise C profil aks aralığı kadar şaşırtılmalıdır. Uygulama çift veya daha fazla kat alçı levha ile yapılıyorsa, her kattaki ve karşı yüzdeki alçı levha derz yerleri şaşırtılarak uygulanmalıdır. ■

1. 1. 1. 1. Uygunluk Kriterleri

Bu şartnameye konu uygunluk kriterleri;

Türk Standartlarında veya yürürlüğe konulmuş Avrupa Birliği Standartlarında verilmiş kriterlere ve aşağıda belirtilen mevzuata göre değerlendirilmelidir.

Yapı Malzemeleri Yönetmeliği,

Yapı Malzemelerinin Tabi Olacağı Kriterler Hakkında Yönetmelik, Türkiye Bina Deprem Yönetmeliği,

Binaların Yangından Korunması Hakkında Yönetmelik, Binalarda Enerji Performansı Yönetmeliği,

Binalarda Su Yalıtımı Yönetmeliği,

Binalarm Gürültüye Karşı Korunması Hakkında Yönetmelik Uyumlaştırılmış Standartlar

İlgili rehber doküman esas alınarak düzenlenmiş Ulusal Teknik Onaylar (UTO) ve/veya Avrupa Teknik Değerlendirmeleri (ETA)

İnşaat Demiri İzleme Sistemi Tebliği

1. 1. 1. 1. İlgili Standartlar

TS EN 15283-1+A1 Liflerle güçlendirilmiş alçı levhalar – Tarifler, gerekler ve deney yöntemleri – Bölüm 1: Keçe tipi liflerle güçlendirilmiş alçı levhalar

TS EN 520+A1 Alçı levhalar – Tarifler, gerekler ve deney yöntemleri

TS EN 14195 Alçı levha sistemlerinde kullanılan metal çerçeve bileşenleri – Tarifler, gerekler ve deney yöntemleri

TS EN 14566+A1 Alçı levha sistemlerinde kullanılan mekanik bağlantı elemanları – Tarifler, gerekler ve deney yöntemleri

1. 1. 1. 1. Çimento Esaslı Levha Dış Duvar Sistemi Genel Teknik Şartnamesi
        Kapsam

Betonarme ve çelik yapılarda kuru dış duvar sistemi olarak.

1. 1. 1. 1. Tanım

Çimento esaslı levhalar ile kuru dış duvar sistemi oluşturulması

1. 1. 1. 1. Tanımı

Çimento esaslı levha özellikleri ve standartlan için; “TS EN 12467 / Düz levhalar – Elyaf takviyeli çimento kullanılarak imal edilmiş – Mamul özellikleri ve deney metotları” ve “TS EN 634-2 / Çimentolu yonga levhalar” referans alınmalıdır.

1. 1. 1. 1. Çeşitleri

Farklı kalınlık ve desenlerde üretilebilen çimento esaslı levhalar uygulama prensipleri açısından farklılık göstermez. Her türlü cephe görseline uygun desenlerde üretilebilir. Kalınlıklar proje detaylarına ve statik hesabına göre farklılık gösterebilir.

1. 1. 1. 1. Uygulama Esasları

Bağlantı elemanları ayrıntıları için 9.3. Duvar Ve Döşeme İşleri Bağlantı Elemanları Genel Teknik Şartnamesine uyulmalıdır.

1. 1. 1. 1. Nitelikler Ses Yalıtım Bandı:

Çimento esaslı levha ile kuru duvar sistemi oluşturulmasında ses yalıtım bandı, galvanize U ve C Profillerin vidalanacağı zemin ve duvar yüzeylerine yapıştırılır.

U Profillerin Montajı:

Kaplama yapılacak yüzeye galvanize U Profiller tabana ve tavana en fazla 40 cm aks aralıklarında dübelli vida kullanılarak montajı yapılır. Minha olan kısımlarda minhanın alt ve üst kısımlarında yine tavan ve tabanda olduğu gibi yatay düzlemde U profiller monte edilir.

C Profillerin U Profillere Montajı:

Yatayda kullanılan U profillere, galvanize C Profiller, en fazla 60 cm aks aralıkları ile matkap uçlu vida kullanılarak dikey düzlemde monte edilir.

Çimento Esaslı Levha Kaplama Altı Taşyünü İle Yalıtım Yapılması :

U ve C galvanize Profillerin oluşturduğu karkas sisteminin aralarına karkas görünecek bir şekilde taş yünü plakalar istenilen yoğunluk ve kalınlıkta boşluksuz yerleştirilir.

M Profillerin C Profillere Montajı:

Çimento esaslı levhanın montajı yapılacağı galvanize M Profiller, düşeydeki C Profillere paralel bir şekilde monte edilir.

Hazırlanmış Profillere Çimento Esaslı Levhaların Montajı :

Projesine ve detayına göre, çimento esaslı levhaların montajına uygun hazırlanmış galvanize profiller üzerine içten en. az 10 mm ve dıştan 12 mm kalınlığındaki plakalar en az 2 mm derinliğinde havşa açılarak vidalanacaktır. Her iki plakanın birleşim yerlerinde mutlaka M Profili olmalıdır. Montajı bitmiş plakaların vida başları akrilik esaslı macun, ek yerleri ise poliüretan esaslı mastik ile doldurulacaktır. Gerektiği hallerde zımparalanabilir olması sebebiyle ek yerlerinde altta poliüretan macun uygulandıktan sonra üst kısımda akrilik macun kullanılmalıdır. Kullanılan macunların birbiri ile uyumluluğu imalatçı firmalardan teyit ettirilmeli, her iki macunun da alkali dirençli ve su bazlı boya ile boyanabilir yapıda olmasına dikkat edilmelidir. Macunun plakaların üzerine taşırılmamasına dikkat edilmelidir. Macunun taşan kısımları, iki plakanın birleşim yerlerindeki yükselti farkları, zımpara vs. ile temizlenecektir. Boya işlemine geçilmeden önce yüzeyin kuru, tozdan arındırılmış olmasına dikkat edilmelidir.

Şekil 6 : Çimento esaslı levha dış duvar sistem bileşenleri

Doğal Çimento Levha Galvanize U Profil

t | Y

Pt – L ” ; ‘

: plorhveeallas”Ueens

. •

Galvanize C Profil Galvanize M Profil

Dübelli Vida Matkap uçlu vida

Ses Yalıtım Bandı

Şekil 7 : Çimento esaslı levha dış duvar sistem kesitleri

Düz Duvar detayı

Köşe Birleşim Detayı:

Betonarme Kolon Geçiş Detayı:

Döşeme Birleşim Detayı :

BİNA İÇİ

Döşeme kaplaması

BİNA DIŞI

Astar ve Aklilik Esaslı Boya Çimento Esaslı Levha

Galvanize M Profili Galvanize C100 Profili Yalıtım Levhası

Galvanize U Profili

Matkap Uçlu Vida

Akrilik Macun Galvanize U Profili

B/A Döşeme

Tavan Birleşim Detayı:

B/A Döşeme

Matkap Uçlu Vida Akrilik Macun

Galvanize U Profili

– Aslar ve Akrilik Esaslı Boya

Çimento Esaslı Levha

Galvanize M Profili Galvanize C100 Profil Yalıtım Levhası

BİNA İÇİ BİNA DIŞI

Kapı Karkas görünüşü

İç mekan görünüşü

Çimento Esaslı Levha İle Kuru Duvar Boya Özellikleri:

Boya yapılacak tüm yüzeyler, toz, kir ve yağlardan arındırılmış olmalıdır. Uygulama yağış altında yapılmamalı, yağış sonrası uygulamalarda ise yüzeyin kuru olduğundan emin olunmalıdır. Yüzeyde mevcut aderansını yitirmiş parçacıklar ve serbest kum tanecikleri, tamamen temizlenmeli ve alt zeminin sağlam olduğundan emin olunmalıdır. Boya uygulaması yapılacak yüzey, yüzeye derinlemesine nüfuz eden yüksek kaliteli, beyaz renkte, su bazlı ve alkali dayanımlı astar kullanılarak son kat boyaya hazır hale getirilmelidir. Malzeme hacim olarak maksimum %10 oranında su kullanılarak inceltilmelidir. Ürünler yüzeye tek kat 30 u olacak şekilde uzun tüylü posteki rulo ile uygulanmalıdır. Boya uygulaması öncesi astarın kuruma sürelerine dikkat edilmelidir. Astar uygulanan yüzeylere en geç 72 saat sonra boya uygulaması yapılmalıdır. Çünkü astar, boya uygulamadan 3 günden fazla beklediği takdirde tozlanır, kirlenir ve boya yapışmasında sorun yaşanabilir. Yüzey hazırlığı ve astar uygulamasının tamamlanmasının ardından boya uygulaması yapılır. Son kat boya olarak 100% saf akrilik bağlayıcılı, su bazlı, Yüzey Alev Yayılım Testi’ne göre Class 1 şeklinde sınıflandırılmış, Eşdeğer Beton Kalınlığı (R) 121 metre olan ve TS EN 1062-6 standardındaki sınıflandırmaya göre beton karbonlaşmasına karşı etkili, TS EN 1062-1 standardındaki sınıflandırmaya göre Class II nefes alabilirlikte, yıkanabilir düz boya her katta 30 u kuru film kalınlığı (KFK) elde edilecek şekilde iki kat olarak dış cephe rulosu ile uygulanır. Son kat boya uygulamasında kullanılacak ekipmanın temizliği renksiz ve askıda katı madde oranı bulanıklığa neden olmayacak nitelikte su ile yapılmalı; tiner ve türevleri kesinlikle kullanılmamalıdır.

9.1.5.33.3.2 Temin ve Taşıma

Levhalar asgari 5 adet takozlu düzgün paletler üzerinde , kuşaklanmış ve naylon ambalajla örtülmüş şekilde sevk edilmeli, araçların brandasız olarak yola çıkmaması sağlanmalıdır.

Sevkiyat esnasında araç şoförleri ani fren ve manevralardan kaçınmaları yönünde uyarılmalıdır.

9,1.5,3.33.3 Depolama

Levhalar istif halindeyken nem ve sudan korunmalı, kapalı veya korunaklı alanlarda bekletilmelidir.

Levhalar stok halinde bekletilirken koruyucu ambalajının bozulmamasına özen gösterilmeli, açılan paletler tekrar folyo ile sarılarak korunmalıdır.

Kullanım esnasında paletin üst kısmındaki levhalar çekilerek alınmamalı, yukarıya doğru kaldırılarak alttaki levhaya zarar vermesi engellenmelidir.

Esneme sebebiyle kırılma olmaması için levhalar yere dik olarak ve mutlak iki kişi tarafından taşınmalıdır.

Levhaların taşınması esnasında kenarların sağa sola çarptırılmamalı ve yere sert şekilde bırakılmamalıdır.

Levhalar stok mahallinde mutlaka palet ahşap takozlar üzerinde bekletilmeli, zemin sert ve düzgün olmalıdır.

Palet halindeki levhalar araç güzergahı üzerinde bulundurulmamalı, stok sahasının nemsiz ve havadar olmasına dikkat edilmelidir.

Fabrikadan paletlermiş olarak sevk edilen ürünlerin üzerinde bulunan bilgi etiketleri ileride olması muhtemel şikayetlere esas oluşturması için ilgili sevkiyata ait belgelerle birlikte saklanmalıdır. Ürünle ilgili şikayetlerin sağlıklı bir şekilde değerlendirilebilmesi için etiketlerin üzerindeki üretim bilgileri gerekli olacaktır.

1. 1. 1. 1. Uygunluk Kriterleri

Bu şartnameye konu uygunluk kriterleri;

Türk Standartlarında veya yürürlüğe konulmuş Avrupa Birliği Standartlarında verilmiş kriterlere ve aşağıda belirtilen mevzuata göre değerlendirilmelidir.

Yapı Malzemeleri Yönetmeliği,

Yapı Malzemelerinin Tabi Olacağı Kriterler Hakkında Yönetmelik, Türkiye Bina Deprem Yönetmeliği,

Binaların Yangından Korunması Hakkında Yönetmelik, Binalarda Enerji Performansı Yönetmeliği,

Binalarda Su Yalıtımı Yönetmeliği,

Binaların Gürültüye Karşı Korunması Hakkında Yönetmelik Uyumlaştırılmış Standartlar

ilgili rehber doküman esas alınarak düzenlenmiş Ulusal Teknik Onaylar (UTO) ve/veya Avrupa Teknik Değerlendirmeleri (ETA)

inşaat Demiri İzleme Sistemi Tebliği

1. 1. 1. 1. İlgili Standartlar

TS EN 634-2 Çimentolu yonga levhalar – Özellikler – Bölüm 2 : Kuru, nemli ve açık hava şartlarında kullanılan normal portland çimentosu ile yapıştırılmış yonga levhaların özellikleri

TS EN 12467+A2 Düz levhalar – Elyaf takviyeli çimento kullanılarak imal edilmiş – Mamul özellikleri ve deney yöntemleri

1. 1. 1. 1. Manyezit Esaslı Levha İle Kuru Dış Duvar Sistemi Genel Teknik Şartnamesi
        Kapsam

Betonarme ve çelik yapılarda kuru dış duvar sistemi olarak.

1. 1. 1. 1. Tanım

Manyezit esaslı levhalar ile kuru dış duvar sistemi oluşturulması

1. 1. 1. 1. Tanımı

Manyezit esaslı levhaların özellikleri ve standartları için; TS 13835 Magnezyum oksit ve magnezyum klorür kullanılarak imal edilmiş – Mamul özellikleri ve deney yöntemleri.

1. 1. 1. 1. Çeşitleri

Manyezit esaslı levhalar farklı kalınlık ve desenlerde üretilebilir. Farklı kalınlık ve desenlerde üretilebilen Manyezit esaslı levhalar uygulama prensipleri açısından farklılık göstermez.

Kalınlıklar proje detaylarına ve statik hesabına göre faiklılık gösterebilir.

1. 1. 1. 1. Uygulama Esasları

Bağlantı elemanları ayrıntıları için 9.3. Duvar Ve Döşeme İşleri Bağlantı Elemanları Genel Teknik Şartnamesine uyulmalıdır.

1. 1. 1. 1. Nitelikler Ses Yalıtım Bandı:

Manyezit esaslı levha ile kuru duvar sistemi oluşturulmasında ses yalıtım bandı, galvanize U ve C Profillerin vidalanacağı zemin ve duvar yüzeylerine yapıştırılır.

U Profillerin Montajı:

Kaplama yapılacak yüzeye galvanize U Profiller tabana ve tavana en fazla 40cm aks aralıklarında dübelli vida kullanılarak montajı yapılır. Minha olan kısımlarda minhanın alt ve üst kısımlarında yine tavan ve tabanda olduğu gibi yatay düzlemde U Profiller monte edilir.

C Profillerin U Profillere Montajı:

Yatayda kullanılan U profillere, galvanize C Profiller, en fazla 60 cm aks aralıkları ile matkap uçlu vida kullanılarak dikey düzlemde monte edilir.

Çimento Esaslı Levha Kaplama Altı Taşyünü İle Yalıtım Yapılması:

U ve C galvanize Profillerin oluşturduğu karkas sisteminin aralarına karkas görünecek- bir şekilde taş yünü plakalar istenilen yoğunluk ve kalınlıkta boşluksuz yerleştirilir.

M Profillerin C Profillere Montajı:

Manyezit esaslı levhanın montajı yapılacağı galvanize M Profiller, düşeydeki C Profillere paralel bir şekilde monte edilir.

Hazırlanmış Profillere Manyezit Esaslı Levhaların Montajı:

Projesine ve detayına göre, manyezit esaslı levhaların montajına uygun hazırlanmış galvanize profiller üzerine içten en az 10 mm ve dıştan 12 mm kalınlığındaki plakalar havşa başı açmaya gerek olmadan stoperli YHB (Yıldız Havşa Başlı) Matkap Uçlu vida ile vidalanır. Her iki plakanın birleşim yerlerinde mutlaka M Profili olmalıdır. Montajı bitmiş plakaların vida başları akrilik esaslı macun, ek yerleri ise poliüretan esaslı mastik ile doldurulacaktır. Gerektiği hallerde zımparalanabilir olması sebebiyle ek yerlerinde altta poliüretan macun uygulandıktan sonra üst kısımda akrilik macun kullanılmalıdır. Kullanılan macunların birbiri ile uyumluluğu imalatçı firmalardan teyit ettirilmeli, her iki macunun da alkali dirençli ve su bazlı boya ile

boyanabilir yapıda olmasına dikkat edilmelidir. Macunun plakaların üzerine taşırılmamasına dikkat edilmelidir. Macunun taşan kısımları, iki plakanın birleşim yerlerindeki yükselti farkları, zımpara vs. ile temizlenecektir. Boya işlemine geçilmeden önce yüzeyin kuru, tozdan arındırılmış olmasına dikkat edilmelidir.

Şekil 8 : Manyezit esaslı levha dış duvar sistem bileşenleri

Manyezit Yapı Levhası Galvaniz U Profil

Galvaniz C Profil Stoperli YHB Matkap Uçlu Vida

1N yossserkeece.. P 2 72172275.o

M Profil YSB Matkap Uçlu Vida

Dübelli Vida Ses Yalıtım Bandı

Manyezit Esaslı Levha İle Kuru Duvar Boya Özellikleri:

Boya yapılacak tüm yüzeyler, toz, kir ve yağlardan arındırılmış olmalıdır. Uygulama yağış altında yapılmamalı, yağış sonrası uygulamalarda ise yüzeyin kuru olduğundan emin olunmalıdır. Yüzeyde mevcut aderansını yitirmiş parçacıklar ve serbest kum tanecikleri, tamamen temizlenmeli ve alt zeminin sağlam olduğundan emin olunmalıdır. Boya uygulaması yapılacak yüzey, yüzeye derinlemesine nüfuz eden yüksek kaliteli, beyaz renkte, su bazit ve alkali dayanımlı astar kullanılarak son kat boyaya hazır hale getirilmelidir. Malzeme hacim olarak maksimum %10 oranında su kullanılarak inceltilmelidir. Ürünler yüzeye tek kat 30 u olacak şekilde uzun tüylü posteki rulo ile uygulanmalıdır. Boya uygulaması öncesi astarın kuruma sürelerine dikkat edilmelidir. Astar uygulanan yüzeylere en geç 72 saat sonra boya uygulaması yapılmalıdır. Çünkü astar, boya uygulamadan 3 günden fazla beklediği takdirde tozlanır, kirlenir ve boya yapışmasında sorun yaşanabilir. Yüzey hazırlığı ve astar uygulamasının tamamlanmasının ardından boya uygulaması yapılır. Son kat boya olarak 100% saf akrilik bağlayıcılı, su bazlı, Yüzey Alev Yayılım Testime göre Class 1 şeklinde sınıflandırılmış, Eşdeğer Beton Kalınlığı (R) 121 metre olan ve TS EN 1062-6 standardındaki sınıflandırmaya göre beton karbonlaşmasına karşı etkili, TS EN 1062-1 standardındaki sınıflandırmaya göre Class II nefes alabilirlikte, yıkanabilir düz boya her katta 30 u kuru film kalınlığı (KFK) elde edilecek şekilde iki kat olarak dış cephe rulosu ile uygulanır. Son kat boya uygulamasında kullanılacak ekipmanın temizliği renksiz ve askıda kati’madde oranı bulanıklığa neden olmayacak nitelikte su ile yapılmalı; tiner ve türevleri kesinlikle kullanılmamalıdır.

1. 1. 1. 1. Temin ve Taşıma

Levhalar asgari 5 adet takozlu düzgün paletler üzerinde, kuşaklanmış ve naylon ambalajla örtülmüş şekilde sevk edilmeli, araçların brandasız olarak yola çıkmaması sağlanmalıdır.

1. 1. 1. 1. Depolama

Levhalar istif halindeyken nem ve sudan korunmalı, kapalı veya korunaklı alanlarda bekletilmelidir.

.Levhalar stok halinde bekletilirken koruyucu ambalajının bozulmamasına özen gösterilmeli, açılan paletler tekrar folyo ile sarılarak korunmalıdır.

Kullanım esnasında paletin üst kısmındaki levhalar çekilerek alınmamalı, yukarıya doğru kaldırılarak alttaki levhaya zarar vermesi engellenmelidir.

Esneme sebebiyle kırılma olmaması için levhalar yere dik olarak ve mutlak iki kişi tarafından taşınmalıdır.

Levhaların taşınması esnasında kenarların sağa sola çarptırılmamalı ve yere sert şekilde bırakılmamalıdır.

Levhalar stok mahallinde mutlaka palet ahşap takozlar üzerinde bekletilmeli, zemin sert ve düzgün olmalıdır.

Palet halindeki levhalar araç güzergahı üzerinde bulundurulmamalı, stok sahasının nemsiz ve havadar olmasına dikkat edilmelidir.

1. 1. 1. 1. Uygunluk Kriterleri

Bu şartnameye konu uygunluk kriterleri;

Türk Standartlarında veya yürürlüğe konulmuş Avrupa Birliği Standartlarında verilmiş kriterlere ve aşağıda belirtilen mevzuata göre değerlendirilmelidir.

Yapı Malzemeleri Yönetmeliği,

Yapı Malzemelerinin Tabi Olacağı Kriterler Hakkında Yönetmelik, Türkiye Bina Deprem Yönetmeliği,

Binaların Yangından Korunması Hakkında Yönetmelik, Binalarda Eneği Performansı Yönetmeliği,

Binalarda Su Yalıtımı Yönetmeliği,

Binaların Gürültüye Karşı Korunması Hakkında Yönetmelik Uyumlaştırılmış Standartlar

ilgili rehber doküman esas alınarak düzenlenmiş Ulusal Teknik Onaylar (UTO) ve/veya Avrupa Teknik Değerlendirmeleri (ETA)

inşaat Demiri İzleme Sistemi Tebliği

1. 1. 1. 1. İlgili Standartlar

TS 13835 Magnezyum oksit esaslı levhalar – Tarifler, gerekler ve deney yöntemleri

1. Döşeme İşleri

1. 1. Donatılı Gazbeton Döşeme Elemanları İle Döşeme Yapım İşleri Genel Teknik Şartnamesi
    1. Kapsam

Donatılı gazbeton döşeme elemanları ile yapılan döşemelerin uygulama kurallarına ilişkin esasları kapsar.

1. 1. 1. Tanım

Donatılı Gazbeton Döşeme Elemanı: TS EN 12602 standardına uygun olarak gazbeton 5 sınıfında (5 MPa basınç dayanımı), çelik hasır donatı takviyeli, uzunluk/kalınlık/anma yükü değişkenlerine göre çeşitli boyutlarda üretilen döşeme yapı elemanıdır.

Döşeme/Çatı Kavrayıcısı: Donatılı gazbeton çatı/döşeme elemanlarını kaldırmada ve bunların montajında kullanılır.

inşaat Çeliği: TS 708 uygun olarak, S220/420 sınıfında üretilir.

Harç:

Bileşenler:

Kum: Yıkanmış, elenmiş

Çimento: Portland çimentosu – TS EN 197-1 Karışım oram: Su/çimento/kum: 1/1/4

Tamir Malzemesi: TS EN 998-1 standardına uygun olarak üretilen, gazbeton donatılı elemanların tamiri için özel olarak geliştirilmiş çimento esaslı malzemedir.

Karışım oranı: Su/tamir malzemesi: 1/3

1. 1. 1. Uygulama Esasları

Kullanım Yeri: Betonarme, çelik, hafif çelik, ahşap, prefabrike yapı sistemlerinde inşa edilen, yapıların kat döşemelerinde kullanılır.

Hazırlık:

Donatılı döşeme elemanlarının oturacağı mesnet betonarme ise, beton dökümü öncesi donatılı döşeme elemanlarının birleşim yerlerine denk gelecek şekilde, donatı filizleri yerleştirilir. Mesnet çelik profilden ise donatı filizleri profil üzerine elektrik kaynağı ile kaynaklanır.

Uygulamaya başlamadan önce uygulama alanı ölçüleri diyagonaller dahil kontrol edilir.

Uygulamanın yapılacağı taşıyıcı sistem üzerindeki inşaat artıkları temizlenir, taşıyıcı sistem betonarme ise harç serilmeden önce zemin nemlendirilir.

Uygulama:

Döşeme elemanlarının yerleştirileceği zemin betonarme ise tesviye harcı serilir.

Döşeme/çatı kavrayıcısı ile döşeme elemanları; betonarme yapı elemanları (kiriş/hatıl) üzerine 7 cm, çelik yapı elemanları üzerine 5 cm’den az olmayan mesnet derinliği sağlanarak projesine uygun yerleştirilir.

Oluşabilecek tüm kırık ve hasarların onarımı, üreticinin belirtmiş olduğu tamir malzemesi ile yapılır.

Depolama ve nakliyede dikkat edilecek hususlar:

Donatılı döşeme elemanları paletler üzerine yerleştirilir, sevk edilir.

Donatılı döşeme elemanlarının indirilmesinde ve istifinde 50 cm’den fazla konsol çalışmamasına dikkat edilmelidir. Paletler, tesviye edilmiş düzgün bir zemin üzerine indirilir ve üç sıradan fazla üst üste istiflenmemelidir.

İndirmede hasar oluşumunu önlemek üzere, donatılı elemanlar paletler halinde, sapanla ve forklift veya vinç yardımıyla indirilir.

İmalat sonrası dikkat edilecek hususlar, uyanlar:

Döşemede uygulama sonrasında tesisat geçişleri ve benzeri nedenlerle boşluklar açılması üreticinin talimatlan doğrultusunda yapılır.

1. 1. 1. Uygunluk Kriterleri

Bu şartnameye konu uygunluk kriterleri;

Türk Standartlarında veya yürürlüğe konulmuş Avrupa Birliği Standartlarında verilmiş kriterlere ve aşağıda belirtilen mevzuata göre değerlendirilmelidir.

Yapı Malzemeleri Yönetmeliği,

Yapı Malzemelerinin Tabi Olacağı Kriterler Hakkında Yönetmelik, Türkiye Bina Deprem Yönetmeliği,

Binaların Yangından Korunması Hakkında Yönetmelik, Binalarda Enerji Performansı Yönetmeliği,

Binalarda Su Yalıtımı Yönetmeliği,

Binaların Gürültüye Karşı Korunması Hakkında Yönetmelik Uyumlaştırılmış Standartlar

İlgili rehber doküman esas alınarak düzenlenmiş Ulusal Teknik Onaylar (UTO) ve/veya Avrupa Teknik Değerlendirmeleri (ETA)

İnşaat Demiri İzleme Sistemi Tebliği

1. 1. 1. İlgili Standartlar

TS EN 12602 Önyapımlı donatılı gazbetonyapı elemanları

TS EN 197-1 Çimento – Bölüm 1: Genel çimentolar – Bileşim, özellikler ve uygunluk kriterleri TS 708 Çelik – Betonarme için – Donatı çeliği

TS EN 998-1 Kâgir harcı — Özellikler — Bölüm 1: Kaba ve ince sıva harcı

1. 1. Bims-Pomza Asmolen İşleri Genel Teknik Şartnamesi

9.2.2,1 Kapsam

Bims-Pomzadan mamul asmolen bloklarının inşaatlarda ara kat ve tavanlarda döşeme malzemesi olarak kullanılmasını kapsar.

1. 1. 1. Tanım

1. 1. 1. 1. Tanımı

TS 407/T1 standardına uygun çimento bazlı, taşıyıcı olmayan, doğal ve hafif agregalardan oluşur. İstenilen ölçülerde ve geometride üretilebilinir.

1. 1. 1. 1. Çeşitleri

250 mm’den başlayarak 400mm‘ye kadar farklı genişliklerde üretimi yapılmaktadır.

Tek Sıra Boşluklu Asmolenler: Tek sıra boşluktan oluşmuş bimsbloklardır. TS 407’ye uygundur.

İki Sıra Boşluklu Asmolenler: İki sıra boşluktan oluşmuş bimsbloklardır. TS 407‘ye uygundur.

Üç Sıra Boşluklu Asmolenler: Üç sıra boşluktan oluşmuş bimsbloklardır. TS 407‘ye uygundur.

1. 1. Uygulama Esasları Kullanım Yeri

İnşaat yapılarında, kat aralarında, tavanlarda, dolgu, ısı yalıtım, ses yalıtımı ve düzgün bir yüzey elde etmek için kullanılırlar.

1. 1. 1. Nitelikler

Yüzey Hazırlığı: Asmolenleri döşemeye başlamadan önce zemin düzgün ve terazisinde olmalıdır.

Uygulamanın Yapılması: Asmolenlerin döşeneceği yüzeye kalıp çakılır. Kalıp üzerine iki asmolen sırası arasında bir miktar boşluk olacak şekilde kaç sıra asmolen döşeneceği belirlenir. Kalıp üzerine asmolenler yüzeye düz kalıp platformu şeklinde bir baştan başlanarak sırayla diğer başa kadar arasında boşluk olmayacak bir şekilde dizilir. Dizme işlemi yapılırken delik olan yüzeylerin alta gelmemesine dikkat edilir. İçine beton dolmaması için başta ve son bölümlerde kapalı asmolen uygulanması önerilir.

1. 1. 1. Temin ve Taşıma

TSE standartlarına uygun üretim yapan firmalardan temin edilmeli ve taşıma işlemi sırasında malzemeye zarar verilmemelidir.

9.2.233 Depolama

Üretici firmaların önerdiği şekilde ürünler depolanmalıdır.

9.2.2.4 Uygunluk Kriterleri

Bu şartnameye konu uygunluk kriterleri;

Türk Standartlarında veya yürürlüğe konulmuş Avrupa Birliği Standartlarında verilmiş kriterlere ve aşağıda belirtilen mevzuata göre değerlendirilmelidir.

Yapı Malzemeleri Yönetmeliği,

Yapı Malzemelerinin Tabi Olacağı Kriterler Hakkında Yönetmelik, Türkiye Bina Deprem Yönetmeliği,

Binaların Yangından Korunması Hakkında Yönetmelik,

Binalarda Enerji Performansı Yönetmeliği, Binalarda Su Yalıtımı Yönetmeliği,

Binaların Gürültüye Karşı Korunması Hakkında Yönetmelik Uyumlaştırılmış Standartlar

İlgili rehber doküman esas alınarak düzenlenmiş Ulusal Teknik Onaylar (UTO) ve/veya Avrupa Teknik Değerlendirmeleri (ETA)

İnşaat Demiri İzleme Sistemi Tebliği

9.2.2.5 İlgili Standartlar

TS 407/T1: Beton Mamuller-Döşeme Sistemleri-Statik Çalışmaya Katılmayan Asmolen Hafif Beton Blok

TS EN 13369: Ön Dökümlü Beton Mamuller-Genel Kurallar

TS EN 15037-2+A1: Ön Dökümlü Beton Mamuller-Dişli Döşeme Sistemleri-Bölüm 2: Beton Bloklar

TS EN ISO/IEC 17025: Deney ve Kalibrasyon Laboratuarlarımın Yeterliliği İçin Genel Şartlar

1. 1. EPS Asmolen Döşeme İşleri Genel Teknik Şartnamesi

1. 1. 1. Kapsam

Genleştirilmiş polistiren (EPS) kullanılarak imal edilen, statik çalışmaya katılmayan prizma şekilli (dişsiz) asmolen blokların bina döşemelerinde dolgu malzemesi olarak kullanılmasını kapsar

1. 1. 1. Tanım

Tüketici tarafından istenilen ölçülerde, prizma şeklinde, TS EN 13163+A2 standardına göre asgari CS(10) 30 sınıfında, Yangına karşı davranış sınıfı TS EN 13501-1 standardına göre asgari “E” sınıfı, uzunluk, genişlik, gönyeden sapma ve yüzey düzgünlüğü TS EN 13163+A2 standardına göre sınıflandırılmış olmalıdır.

1. 1. 1. Uygulama Esasları

1. 1. 1. 1. Nitelikler

EPS Asmolenler döşeme kalıbı yapılmış yüzeye, taşıyıcı kirişlerin demir donatısından ona bağlanan diğer taşıyıcı kirişin demir donatısına kadar, tali kiriş demir donatıları arasına gelecek şekilde, boşluk kalmayacak şekilde dizilir.Üzerine tabiiye betonu dökülür, sonrasında ihtiyaca göre şap ve kaplama malzemesi uygulanır.

1. 1. 1. 1. Temin ve Taşıma

Taşıma ve elleçleme açısından mamullerin TS EN 12089 standardına göre bükme dayanımı asgari 50 kPa olmalıdır.

9.2.3.3.3 Depolama

Üretici firmaların önerdiği şekilde depolanmalıdır.

9.2.3.4 Uygunluk Kriterleri

Bu şartnameye konu uygunluk kriterleri;

Türk Standartlarında veya yürürlüğe konulmuş Avrupa Birliği Standartlarında verilmiş kriterlere ve aşağıda belirtilen mevzuata göre değerlendirilmelidir.

Yapı Malzemeleri Yönetmeliği,

Yapı Malzemelerinin Tabi Olacağı Kriterler Hakkında Yönetmelik, Türkiye Bina Deprem Yönetmeliği,

Binaların Yangından Korunması Hakkında Yönetmelik, Binalarda Enerji Performansı Yönetmeliği,

Binalarda Su Yalıtımı Yönetmeliği,

Binaların Gürültüye Karşı Korunması Hakkında Yönetmelik Uyumlaştırılmış Standartlar

İlgili rehber doküman esas alınarak düzenlenmiş Ulusal Teknik Onaylar (UTO) ve/veya Avrupa

Teknik Değerlendirmeleri (ETA) İnşaat Demiri İzleme Sistemi Tebliği

9.2.3.5 İlgili Standartlar

TS EN 13163+A2: Isı Yalıtım Mamulleri-Binalar için-Genleştirilmiş Polistrenden (EPS) Fabrikasyon Mamuller -Özellikler

TS EN 13501-1 : Yapı mamulleri ve yapı elemanları, yangın sınıflandırması bölüm 1: Yangın karşısındaki davranış deneylerinden elde edilen veriler kullanılarak sınıflandırma

TS EN 12089 : Binalar için ısı yalıtım malzemeleri-Eğilme davranışının tayini

1. 1. Tuğla Asmolen Döşeme İşleri Genel Teknik Şartnamesi

1. 1. 1. Kapsam

Kilden imal edilmiş, yapı katlarını ayıran döşemelerde, boşluk oluşturmak için kullanılan statik çalışmaya katılan ve katılmayan, Al sınıf yanıcılık sımfına sahip yanmaz asmolen kil blokların döşeme malzemesi olarak kullanılmasını kapsar.

1. 1. 1. Tanım

TS EN 15037-3+A1 standardına uygun olarak kilden üretilmiş, döşemelerde statik çalışmaya katılan, çeşitli yoğunluk ve boyutlarda, Al sınıfı yamalık sınıfına sahip yanmaz (asmolen kil blok) döşeme dolgu malzemeleridir.

TS 1261 standardına uygun olarak kilden üretilmiş, döşemelerde statik çalışmaya katılmayan, çeşitli yoğunluk ve boyutlarda, Al sınıfı yanıcılık sınıfına sahip yanmaz (asmolen kil blok) döşeme dolgu malzemeleridir.

1. 1. Uygulama Esasları

1. 1. 1. Nitelikler

Statik Çalışmaya Katılan Asmolen Kil Blok Uygulaması

Statik çalışmaya katılan asmolen kil bloklar, ön dökümlü kirişler arasına her iki tarafında bulunan tırnaklar vasıtasıyla, bitişik bir şekilde dizilir. Bütün kirişlerin arası asmolen kil bloklar ile doldurulduktan sonra, deliklerin içerisine beton girmemesi için, bütün sıraların her iki başında önlem alınır

Statik Çalışmaya Katılmayan Asmolen Kil Blok Uygulaması

Dişli döşeme kiriş donatılarının arasına asmolen bloklar, birleşim yerlerinde boşluk kalmayacak şekilde dizilir. Dizme işlemi sırasında blokların delikleri, uygulama yüzeyine paralel olacak şekilde yapılır. Uygulamada kirişlerin arasına dizilen bloklar, kirişlerin tam ortasına yerleştirilerek, kiriş donatısı ve blok arasında uygun pas payımn kalmasına dikkat edilir. Bütün kirişlerin arası asmolen bloklar ile doldurulduktan sonra, deliklerin içerisine beton girmemesi için bütün sıraların her iki başında önlem alınır.

1. 1. 1. Depolama

Üretici firmaların önerdiği şekilde depolanmalıdır.

1. 1. 1. Uygunluk Kriterleri

Bu şartnameye konu uygunluk kriterleri;

Türk Standartlarında veya yürürlüğe konulmuş Avrupa Birliği Standartlarında verilmiş kriterlere ve aşağıda belirtilen mevzuata göre değerlendirilmelidir.

Yapı Malzemeleri Yönetmeliği,

Yapı Malzemelerinin Tabi Olacağı Kriterler Hakkında Yönetmelik, Türkiye Bina Deprem Yönetmeliği,

Binaların Yangından Korunması Hakkında Yönetmelik, Binalarda Enerji Performansı Yönetmeliği,

Binalarda Su Yalıtımı Yönetmeliği,

Binaların Gürültüye Karşı Korunması Hakkında Yönetmelik Uyumlaştırılmış Standartlar

İlgili rehber doküman esas alınarak düzenlenmiş Ulusal Teknik Onaylar (UTO) ve/veya Avrupa Teknik Değerlendirmeleri (ETA)

İnşaat Demiri İzleme Sistemi Tebliği

1. 1. 1. İlgili Standartlar

TS EN 15037-3+A1 Ön dökümlü beton mamuller – Dişli döşeme sistemleri – Bölüm 3: Kil bloklar

TS 1261 Kil mamuller – Döşeme sistemleri – Statik çalışmaya katılmayan asmolen kil blok TS EN 15037-1 Ön dökümlü beton mamuller – Dişli döşeme sistemleri – Bölüm 1: Kirişler

1. Duvar ve Döşeme İşleri Bağlantı Elemanları Genel Teknik Şartnamesi

1. 1. Kapsam

Duvar ve döşeme işlerinde kullanılacak bağlantı ve mekanik montaj elemanlarının özelliklerini belirtmektedir.

1. 1. Tanım

1. 1. 1. Tanımı

Kimyasal Dübel (Betona Uygulanan):

Kullanım amacına uygun, statik durum için, ETAG 001 (Avrupa Teknik Onay Klavuzu) Bölüm 5’e göre test edilmiş, EOTA TR029 (Yapışma Esaslı Ankrajların Tasarımı hakkında teknik rapor) veya CEN/TS 1992-4-5 standardına göre tasarlanmış beton-çelik bağlantı detaylarında kullanılması ilgili ETA’larca veya bu şartlara uygun UTO’larca uygun yapı malzemeleridir. Deprem durumu için ise EOTA Teknik Raporu TR045’e göre tasarım yapılmalı ve malzeme deprem durumuna uygun ETA veya bu şartlara uygun UTO belgesine sahip olmalıdır.

Kimyasal Dübel (Nervürlü İnşaat Demiri İle Betonarmeye Sonradan Filiz Ekimi):

TS EN 1992-1-1 standardına göre tasarlanmış beton-beton birleşimlerindeki filiz ekimi uygulamalarında (sonradan yerleştirilen nervürlü inşaat demiri) kullanılan, EOTA TR-023’e göre Avrupa Teknik Değerlendirmeleri’ne (ETA) veya kullanım amacına uygun Ulusal Teknik Onaya (UTO) sahip, kimyasal malzemelerdir.

Kimyasal Dübel (Yığma Yapı Malzemelerine Uygulanan):

ETAG 029 (Yığma Yapılarda Uygulanacak Ankrajlar) göre test edilmiş ve tasarlanmış bağlantı detaylarında kullanılması ilgili ETA’larca veya UTO’larca uygun yapı malzemeleridir.

Mekanik/Çelik Dübel:

Statik durum için; ETAG 001’in ilgili bölümüne göre test edilmiş, ETAG 001 Ek C veya TS EN 1992-4 standardına göre tasarlanmış beton-çelik bağlantı detaylarında kullanılması ilgili Avrupa Teknik Değerlendirmesine (ETA) veya UTO’ya uygun yapı malzemeleridir. Deprem

durumu için ise; EOTA TR045‘e (teknik rapor) göre tasarım yapılmalı ve malzeme deprem durumuna uygun ETA veya UTO belgesine sahip olmalıdır.

Plastik Dübel:

ETAG 020’nin ilgili bölümlerine göre test edilmiş, ETAG 020 Ek C’ye göre tasarlanmış, %1 00 geri kazanılmamış orijinal hammaddeden imal edilmiş, bağlantı detaylarında kullanılması ilgili Avrupa Teknik Değerlendirmesi’ne (ETA) veya UTO’ya uygun yapı malzemeleridir. Beton, tuğla, alçı levha, ahşap veya gazbeton üzerinde tekli veya çoklu kullanımına ait taşıma kapasiteleri malzemenin Avrupa Teknik Onayı (ETA) veya UTO belgesinde belirtilmeli ve burada belirtilen laboratuvar test sonuçlarına göre elde edilmiş değerler ile tüm statik hesaplar yapılabilmelidir.

Civata : TSE, EN, ISO normlarına uygun Pul: TSE, EN, ISO normlarına uygun Somun : TSE, EN, ISO normlarına uygun

Vida : TSE, EN, ISO, normlarına, kullanım koşullarına göre gerekirse ETA veya UTO onaylarına uygun; kuru iç mekanlar için TS EN ISO 9227 standardına göre en az 48 saat kırmızı pas dayanımı sağlayan kaplamalı ve yüzey sertleştirme ısıl işlemi uygulanmış, dış mekanlar için minimum A2 paslanmaz malzemeden üretilmiş olmalıdır. Uygulama ve delme testleri laboratuvar ortamında-otomatik makinada yapılmış (TS EN ISO 10666), kullanım yerine uygun contalı veya contasız olmalıdır. Yüzey süreksizliği metrik vidalarda TS EN 26157-1 ve TS EN 26157-3 standartlarına göre, metrik olmayanlarda diş formunun ve vidanın işlevini olumsuz yönde etkileyecek yüzey bozukluklarının uygun yönteme göre kontrolü yapılmış olmalıdır.

Conta: EPDM malzemeden olmalıdır.

Perçin: TSE, EN, ISO normlarına uygun

9.3.2.2 Çeşitleri

Kimyasal Dübeller, SafEpoksi Vinilester

Metil Akrilat Polyester

Hibrit olarak çeşitlendirilir.

Mekanik Dübeller; üzerlerindeki yükü ana malzemeye (beton) dağıtma prensiplerini belirleyen fiziksel (tasarımsal) farklılıklarına göre;

Tork Kontrollü Genleşme Dübelleri Alttan Kesme Dübelleri

Deformasyon Kontrollü Genleşme Dübelleri olarak çeşitlendirilir.

Plastik dübeller kullanım yerlerinde göre; Genel Kullanım Dübelleri

Alçı Levha Dübelleri,

Gazbeton Dübelleri

Çatı ve Cephe İzolasyon Dübelleri olarak çeşitlendirilir.

Vidalar, Civatalar, montaj olduğu alt yapıya göre; Matkap uçlu vidalar

Trifon vidalar (kendinden diş açan) Ahşap esaslı malzeme vidalan

Sac vidaları

Somunlar Pullar Civatalar

1. 1. Uygulama Esasları

Kullanılacak bağlantı elemanları standartlarda belirtilen mukavemet sınıflarına ve korozyon durumuna göre seçilip dizayn yüklerine göre hesaplanacaktır. Üreticinin teknik onaylarında belirtilen montaj detaylarına uyulacaktır. Kullanılacak dübel ve yapılacak uygulama türüne göre “6.10.1. Kimyasal Ankraj (Dübel) İle Beton-Beton Birleşimi (Filiz Ekimi) İşleri Genel Teknik Şartnamesi”, “6.10.2. Mekanik Dübel Kullanılarak Sağlanan Beton-Çelik Bağlantıları İşleri Genel Teknik Şartnamesi” ve “6.10.3. Kimyasal Ankraj (Dübel) İle Beton-Çelik Bağlantı İşleri Genel Teknik Şartnamesi” dikkate alınacaktır.

Ankraj plakalarına yapılacak montajlarda kullanılacak vidalar, ürünlerin hesaplanabilir olduğunu gösteren Avrupa Teknik Onayı (ETA) veya Ulusal Teknik Onay (UTO) belgelerine haiz, minimum A2 paslanmaz, statik yüklere göre hesaplanmış vidalar olmalıdır.

TS EN ISO 12944-2 standardındaki çevre sınıflarına göre bina korozyon sınıfı seçilmelidir. Dış hava şartlarına maruz kalacak vida-civatalar standartlara uygun, minimum A2 paslanmaz çelik özellikte veya ön delik gerektiren vidalar olmalıdır. Dış hava şartlarına maruz kalmayacak bağlantı elemanları korozyona direnç sağlayan kaplamalı olmalıdır. Bağlantı elemanları ile birlikte UV ışınım dayanımlı, geri kazanılmamış orijinal hammaddeden imal edilmiş, basınç dayanımı yüksek EPDM contalı pullar kullanılmalıdır.

Tüm prosesleri (hammadde-üretim-ısıl işlem-kaplama-paketleme) kontrollü-raporları/ sertifikaları sunulabilen, gerekli tüm kalite kontrol testleri üretim aşamasında ve fabrika çıkış kontrolü ile yapılmış vidalar tercih edilmelidir.

1. 1. Uygunluk Kriterleri

Bu şartnameye konu uygunluk kriterleri;

Türk Standartlarında veya yürürlüğe konulmuş Avrupa Birliği Standartlarında verilmiş kriterlere ve aşağıda belirtilen mevzuata göre değerlendirilmelidir.

Yapı Malzemeleri Yönetmeliği,

Yapı Malzemelerinin Tabi Olacağı Kriterler Hakkında Yönetmelik, Türkiye Bina Deprem Yönetmeliği,

Binaların Yangından Korunması Hakkında Yönetmelik,

Binalarda Enerji Performansı Yönetmeliği,

Binalarda Su Yalıtımı Yönetmeliği, . Binaların Gürültüye Karşı Korunması Hakkında Yönetmelik Uyumlaştırılmış Standartlar

İlgili rehber doküman esas alınarak düzenlenmiş Ulusal Teknik Onaylar (UTO) ve/veya Avrupa

Teknik Değerlendirmeleri (ETA) ■

Kimyasal ankraj (dübel) kullanılması durumunda, malzemenin sağlığa zararlı solvent içermediği uygun sertifikalarla (VOC Belgesi, ve benzeri.) belgelenmelidir.

İnşaat Demiri İzleme Sistemi Tebliği,

1. 1. İlgili Standartlar

6.10.1, 6.10.2 ve 6.10.3 nolu teknik şartnamelerdeki standartlar geçerlidir

TS EN ISO 3506-1: Bağlama elemanları – Korozyona dirençli paslanmaz çelik bağlama elemanlarının mekanik özellikleri – Bölüm 1: Belirli kalite sınıflarına ve mukavemet sınıflarına sahip cıvatalar, vidalar ve saplamalar

TS EN 10088-5: Paslanmaz çelikler – Bölüm 5:Yapı amaçlı korozyona dirençli çeliklerden yapılan çubuklar, filmaşinler, teller, profiller ve parlak mamullerin teknik teslim şartları

TS EN ISO 4042: Bağlama elemanları-Elektroliz yoluyla kaplama sistemi

TS EN ISO 10684: Bağlama elemanları – Sıcak daldırma galvaniz kaplamalar

TS EN ISO 898-1 :Bağlama elemanlarının mekanik özellikleri – Karbon çeliği ve alaşımlı çelikten imal edilmiş – Bölüm 1: Belirtilen mukavemet sınıfına sahip cıvatalar, vidalar ve saplamalar – Normal diş ve ince adımlı diş

TS EN ISO 898-2: Bağlama elemanları – Karbon çeliği ve alaşımlı çelikten yapılmış bağlama elemanlarının mekanik özellikleri – Bölüm 2: Belirtilen mukavemet sınıflarına sahip somunlar

TS 79-21 EN ISO 7089 Rondelalar-Bölüm 21: Düz rondelalar- Normal seriler- Mamul kalitesi a

TS EN ISO 15480 Civatalar-Deliğini ve vida dişini kendi açan-Altıköşe başlı, rondelalı

TS EN ISO 15481 Civatalar-Deliğini ve vida dişini kendi açan-Yıldız tornavida yuvalı, bombe başlı

TS EN ISO 15482 Civatalar-Deliğini ve vida dişini kendi açan-Yıldız tornavida yuvalı, havşa düz başlı

EOTATR023 “Assessment of post-installed rebar connections” EOT A TR029 ” Design of bonded anchors”

EOTA TR045 “ Design of metal anchors for use in concrete under seismic actions”

TS EN 1992-1-1: Beton yapıların tasarımı – Bölüm 1 -1: Genel kurallar ve binalara uygulanacak kurallar (Eurocode 2)

ETAG 020 Plastic Anchors

ETAG 029 “Metal Injection Anchors for use in Masonry”

1. Mesleki Yeterlilik Belgesi

21/9/2006 tarihli ve 5544 sayılı Meslekî Yeterlilik Kurumu ile ilgili Düzenlemeler Hakkında Kanunun ek 1 inci maddesine dayanılarak hazırlanan Meslekî Yeterlilik Kurumu Meslekî Yeterlilik Belgesi Zorunluluğu Getirilen Mesleklere İlişkin Tebliğlerin eklerinde belirtilen mesleklerde çalışanlar için Mesleki Yeterlilik Belgesi aranır.”

1. Kapılar

1. 1. Çelik Kapı İşleri Genel Teknik Şartnamesi

1. 1. 1. Kapsam

Ahşap, pirinç, bakır, alüminyum, cam gibi malzemeler ile giydirmeli çelik kapı üretiminde kullanılan malzeme özellikleri, imalat ve yerine montaj kurallarına ilişkin esasları kapsamaktadır.

1. 1. 1. Tanım

1. 1. 1. 1. Tanımı

Kilit Sistemi

Kapılar da kullanılan kilit sistemleri değişkenlik göstermekle birlikte üç ya da dört milli, döner sürgülü ya da kancalı kilit sistemleri halinde piyasada bulunmaktadır.

Kanat

Dış yüzeyde en az 0.90 mm kalınlığında sac kullanılmalıdır.

Kanat çevresi AISI 304 kalite paslanmaz çelik, alüminyum ve benzeri malzemeden üretilmiş görsel ve estetik olarak farklı malzemelerle kapatılmalıdır.

Kilit ve menteşe tarafları zorlamalara karşı kuvvetlendirilmelidir.

Standardın talep ettiği şekilde menteşe tarafında emniyet fişekleri kullanılmalıdır. Kapı kanadı çevresinde toz contaları kullanılmalıdır.

Kanat içerisinde ses ve ısı yalıtımı sağlayan malzemeler kullanılmalıdır. Örneğin çeşitli plastik köpükleri, mineral yünleri ve benzeri

Kapı Sac Kasası

Kapı kanadını taşıyacak uygun kalınlıkta (en az 1,50 mm) sac kullanılmalıdır.

İç kasa korozyona karşı elektrostatik toz. boya ile boyanmalıdır. Toz boya uygulanamadığı yerlerde koruyuculuğu artırmak için astar uygulanmalıdır.

Kapıda Kullanılacak Donanımlar Menteşe

Kapıyı taşıyacak özellikte uygun menteşe ve menteşe pimleri kullanılmalıdır.

Kapılarda kullanılan, menteşeler arası mesafeler TS 12655 standardına uygun olmalıdır.

Aksesuar

Kapı üzerindeki aksesuarlar TS EN 1670 standardına göre uygun korozyon direncine haiz olmalıdır.

Ahşap Bilgileri Kör Kasa

Kör kasalı montaj uygulaması olan çelik kapılarda;

İç-dış kasanın duvar ile arasındaki boşluğu uygun şekilde doldurmaya yarayan kör kasanın ölçüsü duvar genişliği ölçüsünde olmalıdır.

Kör kasa ankraj milleri ile duvara sabitlenmeli ve montaj köpüğü ile desteklenmelidir.

Ahşap Paneller

Ahşap panel için kullanılacak MDF en az 6 mm olmalıdır.

Pervazlar

Ahşap tipli pervazlar en az 10 mm kalınlıkta olmalıdır. En boy ölçüleri projedeki tasarıma göre değişiklik gösterebilir.

Kasa Kaplaması

Ahşap tipli kasa kaplamaları en az 6 mm kalınlıkta olmalıdır. En boy ölçüleri projedeki tasarıma göre değişiklik gösterebilir.

Kanat Bini Çıtası

Bazı kapı modellerinde kanat bini çıtası uygulanmaktadır. Kanat bini çıtası ahşap, alüminyum ve benzeri farklı tip ve malzemelerden üretilmiş olmalıdır.

1. 1. 1. 1. Çeşitleri

Çelik kapılar kullanım yerine göre değişkenlik göstermekte olup kapılar, iç mekân kapısı ve dış mekân kapısı olarak iki çeşittir. Bu durumda ürün özellikleri farklılık göstereceği için ürünlerin etiketinde bu ayrım belirtilmelidir.

Etiketler kapı üzerinde görünür bir alanda olması sağlanmalıdır.

Dış mekân kapılarda dış kasa-iç kasa ve kanat sacı galvaniz olmalıdır.

Dış mekân kapılarda rozet ve kollar paslanmaz malzemeden üretilmiş olmalıdır.

1. 1. 1. Uygulama Esasları

Bağlantı elemanları ayrıntıları için 16.7 Kapı, Pencere ve Camlama Sistemleri Bağlantı Elemanları Teknik Şartnamesi’ne uyulmalıdır.

1. 1. 1. 1. Nitelikler

Hazırlık:

Uygulama yapılacak yüzeyler düzgün, pürüzsüz ve mastarında düzlemler haline getirilmelidir.

Montaj yapılacak kapı boşluğu Yüklenici firma tarafından montaj başlamadan önce kontrolleri yapılmalıdır.

Kasa ve/veya kapı montajını etkileyecek düzeyde ölçü, duvarın çap olması, gönye kaçıklığı ve benzeri gibi hatalar varsa düzeltilmelidir.

Kör Kasa Montajı:

Kör kasa çelik kapı iç-dış kasası ile duvar boşluğu arasına gelmelidir.

Kör kasa ankraj milleri ile (en az 08 çapında mil) duvara çakılmalıdır. Terazisine dikkat edilmelidir.

îç Kasa kör kasa üzerine vidalanarak montajlanmalıdır.

İç-Dış Kasa Montajı:

Kapı kasası, duvardaki boşluğa dıştan, pervaz yönünden sokularak terazi ve gönyesinde monte edilmelidir. Kasa teraziye ve gönyeye alınmalıdır.

Duvar imalatında kullamılan malzemeye uygun, onaylı bağlantı elemanı ile monte edilmelidir.

Kapı kanatları ve kasaları iklim koşullarına, korozyona dayanıklı olmalıdır. Bunun için galvanizli sac, elektrostatik toz boyalı sac, astarlanmış sac ve benzeri uygun malzeme kullanılmalıdır.

TS EN 1670 standardına göre uygun korozyon direncine haiz olmalıdır.

Kapı Kanadı Montajı:

İmalat aşamasında yuvaları hazırlanmış olan menteşeler kapı paneline ve kasaya monte edildikten sonra kapı kanadı yerine takılmalıdır.

Kanat, kasa ve varsa fitiline tam olarak oturacak, kasma, açma ve benzeri istenmeyen durumlar oluşmamalıdır.

Kanat ile kasa arasında varsa fitilin çalışma alanını aşan boşluklar olmamalı ve tüm kanat yüzeyi fitili gerektirdiği kadar ve eşit ölçüde sıkıştırılmalıdır.

Kilit Mekanizması ve Aksesuar Montajı:

Kasa ve kanat montajı yapıldıktan sonra kilit karşılığı ayarı yapılmalıdır.

Kanadın kasaya oturma ve kilidin yuvasını karşılamasında kusursuz çalışma sağlanmalıdır.

Kanat üzerindeki kilidin karşılığına oturmasında, dolayısıyla kapının kapatılmasında herhangi bir zorlama, ilave güç harcanması, kasma ve benzeri istenmeyen durumlar oluşmamalıdır.

İmalatın Korunması:

Uygulama alanı temizlendikten ve kontrol edildikten sonra imalat baloncuklu naylon ve benzeri malzemeye sarılarak korumaya alınmalıdır.

İmalat üzerinde çalışma devam edecekse, imalat üzerinde her türlü tedbir alındıktan sonra çalışmaya izin verilmelidir.

1. 1. 1. 1. Temin ve Taşıma

Kapılar ambalajlanarak şantiye sahasına hasar görmemiş orijinal paletlerinde, naylona sarılmış ve nakliye sırasında iklim koşullarına uygun olarak gerekli önlemler alınmış halde sevk edilmelidir.

1. 1. 1. 1. Depolama

İmalatta kullanılacak malzemeler, kuru, yeterli havalandırması olan, nem, direk güneş ışığı, su ve benzeri değişken hava koşullarından etkilenmeyecek şartlarda saklanmalıdır.

Tüm elemanlar etiketlenmelidir. Etiketlerde her ürünün bileşenleri ilişkilendirilmelidir. Tipleri, açılış yönleri, proje kodları ve benzeri belirtilmelidir.

1. 1. 1. Uygunluk Kriterleri

Yapı Malzemeleri Yönetmeliği,

Yapı Malzemelerinin Tabi Olacağı Kriterler Hakkında Yönetmelik, Türkiye Bina Deprem Yönetmeliği,

Binalarm Yangından Korunması Hakkında Yönetmelik, Binalarda Enerji Performansı Yönetmeliği,

Binalarda Su Yalıtımı Yönetmeliği,

Binaların Gürültüye Karşı Korunması Hakkında Yönetmelik Uyumlaştırılmış Standartlar

ilgili rehber doküman esas alınarak düzenlenmiş Ulusal Teknik Onaylar (UTO) ve/veya Avrupa Teknik Değerlendirmeleri (ETA)

1. 1. 1. İlgili Standartlar

TS 12655 Kapılar – Hırsıza dirençli – Çelik kapılar –

TS EN 14351-1+A2 Pencereler ve kapılar- Mamul standardı, performans özellikleri – Bölüm 1: Pencereler ve yaya geçişine uygun hazır dış kapılar

1. 1. Ahşap İç Kapı İşleri Genel Teknik Şartnamesi

1. 1. 1. Kapsam

Ahşap esaslı malzemelerden standart olarak endüstriyel üretilen iç oda kapılarının üretim ve teknik özelliklerini kapsamaktadır.

1. 1. 1. Tanım

1. 1. 1. 1. Tanımı

Kapı; bir mekâna girip çıkarken geçilen, mafsallı (menteşe düzeneği) sürgülü, açılıp kapanabilir ahşap malzemeden imal edilmiş olup kanat, kasa ve pervazdan oluşmaktadır.

Kanat; kapının bir ucu kasaya bağlı, bir ucu eksen hareket özelliğine sahip, üzerinde kilit ve menteşe bulunduran bölümdür.

Kasa; kanat ile duvar arasında sabit olan, taşıyıcı bölümdür. ■

Pervaz; kasa ile duvar boşluğu arasında ki görüntüyü güzelleştirmek için kullanılan sabit bölümdür.

1. 1. 1. 1. Çeşitleri

Melamin, lake boyalı, endüstriyel ahşap, doğal ahşap, laminant ve amerikan panel yüzeyler ile uygulanabilirler.

Melamin Kapı

Yüzeyi MDF levha üzerine melamin formaldehit reçinesi emdirilmiş kâğıdın sıcak preslenmesiyle imalat yapılan kapılardır.

Lake Boya Kapı

MDF levhalar üzerine astar boyası ve zımpara yapılması sonrasında son kat olarak poliüretan, akrilik veya uv esaslı boyalar yapılan kapılardır.

Endüstriyel Ahşap Kapı

İnce dilimler halinde kesilen ağacın özel işlemlerden geçirilmesi ve MDF levhalar üzerine yapıştırılması, yapıştırılan kısmından kesilerek endüstriyel bir form elde edilmesi neticesinde imal edilen bu ürünler, endüstriyel ahşap haline getirilmiş kaplama hali ile baskı yapılan kapılardır.

Doğal Ahşap Kaplama Kapı

Uygun ölçülerdeki MDF levhalar üzerine ağaç üzerinden direk kesme yöntemi ile alınarak hazırlanan 0,5 veya 0,6 cm kalınlığında yüzeyin basılması ve üzerine cila yapılması ile imal edilen kapılardır.

Laminant Kapı

Uygun ölçülerdeki MDF levhalar üzerine yüzeyi melamin formaldehit emdirilmiş kâğıda film uygulaması yapılarak elde edilen laminantın baskısı yapılarak üretilen kapılardır.

Amerikan Panel Kapı

Hazır olarak preste şekil verilen MDF levhalar üzerine son kat poliüretan boya atılarak yapılan kapılardır.

1. 1. 1. Uygulama Esasları

Bağlantı elemanları ayrıntıları için 16.7 Kapı, Pencere ve Camlama Sistemleri Bağlantı Elemanları Teknik Şartnamesi’ne uyulmalıdır.

1. 1. 1. 1. Nitelikler

Kanat

Uygun kalınlıktaki MDF plakasının üzerine preslenmiş yüzeyler kullanılır. Bu yüzeylere istenildiği takdirde fiıga ve benzeri kanal uygulamaları CNC tezgahında açılır.

MDF plakaları hazırlanan kapı iskeletine D3 normunda tutkal ile yapıştırılmak ve oluşabilecek kapı dönmelerini engellemek amacıyla soğuk preste 100 bar basınç altında kanat birleştirme işlemi gerçekleştirilir.

Preste en az 30 dk bekleme işleminden sonra, kanatlar presten alınarak en az 6 saat dinlendirilmelidir.

Presten çıkan kanatların dinlenme ve tutkalın sertleşme işlemi tamamlandıktan sonra, kanatlar dört cumbası da ebatlanmak üzere ebatlama işlemine alınır. Ebatlama işleminde önce çizici ile ardından testere bıçağı ile ebatlanarak pürüzsüz ve hassas bir şekilde cumbalar temizlenir.

Ebatlama işlemi tamamlanana kanatlar yüzey rengine uygun 4 tarafına 0,80 mm PVC bantlanmak üzere kenar bantlama işlemine alınır. Kenar bantlamadan önce ön freze işlemi yapılarak pürüzsüz bir cumba elde edilerek, daha sonra cumbalara holtmelt eva bazlı tutkalla beraber 0,80 mm bant yapıştırılacak ve solvent temizleme işlemi ile finiş yapılır. Lake Kapılarda bu işlemler boya öncesinde yapılmaktadır.

Kenar bantlama işlemi tamamlanan kanatlar delik ünitesine alınarak kilit ve kol yeri yuvaları açılır, ardından ürünler paketleme aşamasına alınır.

Paketleme aşamasında önce streç film, üzerine karton ambalajla kanat paketleme işlemi sonlandırılır. Paketleme üzerine renk ve bilgi etiketi yapıştırılır.

Direkt kapı kanadı kalınlığında kullanılan MDF veya HDF levhalardan oluşan kanatlarda iskelet oluşturulmasına gerek bulunmamaktadır. Bu ürünlerde presleme işlemi de yapılmaz.

Kapı İç Dolgusu

Hücre çapı 22 mm altıgen şeklinde, özel formüllü kraft hamurdan imal edilmiş 20.000 kg/m2 basma direncine sahip petek kâğıt kullanılır.

Petek kalınlığı en az 28 mm, 175 gr/m2 dır.

Petekler kesinlikle içten delikli olacak, petek üzerinde tutkalla tıkanan süzmeye neden olan delikler olmayacaktır.

Direk kapı kanadı kalınlığında kullanılan MDF veya HDF levhalı kapılarda iskelet oluşturulmadığından kanatlarda iç dolgu bulunmamaktadır.

Serenler

Seren ve kayıtlarda genelde 24 – 28 – 32 x 42 mm ebadında veya yüzeyde kullanılacak MDF kalınlığına uygun ölçülerde, kilit ve birleşme yerleri ekstra ağaç ilaveli, tamamen fırın kurusu bağıl nem derecesi 12 ± 2 olan ağaçtan budaklarından temizlenmiş ve fingerjoint sistemiyle yeniden eklenmiş veya tek boy masif ahşap malzeme kullanılmalıdır.

Serenler köknar veya ladin ağacından yapılmalıdır.

Serenlerin birleşim yerlerinde rutubete dayanıklı D3 normunda iskelet tutkalı kullanılmalıdır.

Direk kapı kanadı kalınlığında kullanılan MDF veya HDF levhalı kapılarda iskelet oluşturulmadığından kanatlarda seren bulunmamaktadır.

Kapı Kasası

MDF malzemeden üretilen kapı kasalarında üç farklı üretim tekniğinden biri kullanılır. Bunlardan;

Birinci yöntemde; 1 adet direkt yapılması istenen kasa kalınlığındaki MDF plakası kullanılarak kasa elde edilir.

İkinci yöntemde; 2 adet uygun ölçüdeki MDF plakası preslenerek kasa elde edilir. Üçüncü yöntemde; ise 3 adet MDF plakası preslenerek kasa elde edilir.

Kasa preslemede neme dayanıklı D3 normunda beyaz tutkal kullanılmalıdır. Presleme işlemi en az 200 bar yüksek basınçlı soğuk preste yapılmalıdır.

Presleme işlemi tamamlanan düz veya sandviç paneller kullanılacak olan kasa ebadına göre panel ebatlama makinesinde ebatlanır. Ebatlanan ürünler profil makinasına alınarak fitil, lamba ve pervaz geçme kanalları açılır.

Kasa kalınlığı ürün tip ve modeline göre 36,40, 42, 45 veya 50 mm olarak yapımı tamamlanır. Kasa lamba derinliği kanat kalınlığına uygun olarak yapılır.

Melamin ve laminant kapılarda kasanın üzerine poliolefin kopolimeri veya poliüretan bazlı tutkal ile 0,20 mm kalınlığında mikro laminant kaplanmalıdır.

Lake kapı kasasında, poliüretan tutkal aracılığı ile Polipropilen (PP) kaplama yapılarak üzerine astar ve boya uygulanmalıdır.

Endüstriyel ve doğal ahşap kaplama kapı kasalarında poliolefin kopolimeri bazlı tutkal ile 0,50 mm kalınlığında kaplama yapılmalıdır.

Amerikan panel kapı kasasında direkt son kat poliüretan boya atılarak tamamlanır.

Tamamlanan ürünler 45° birleştirmeye uygun olarak net bir şekilde ebatlanarak minifiks delikleri açılır.

Pervaz

Pervaz üretimi esnasında duvar tarafına gelen kısımlara sıva kanalı açılır.

Kasada açılan kanal sistemine göre hareketli pervaz en az 25 x 80 mm olarak üretimi yapılır. Pervazlar boy olarak gönderilir.

Kasa ve Pervaz kaplama şekilleri birbirinin aynıdır.

16.1.2.3.2, Uygulama

Kapımn takılacağı zemin nihai zemin olmalıdır. Kasa bu zemin üzerine oturtulmalıdır.

Eğer zemin; parke, seramik ve benzeri uygulamalar ile yükselecekse, bu pay hem kanadın hem de kasanın altına konulacak destek ile boşluk olarak bırakılmalıdır.

WC – banyo gibi ıslak mekanlarda kullanılacak kapıların, suyun gelebileceği köşelere silikon tarzında yalıtım malzemeleri uygulayarak, kasa ve pervazın su ile teması engellenmelidir.

Yan kasa ve başlık kasasını düzgün ve temiz bir zeminde, montaj yönüne uygun bir şekilde yan yana getirilir. Seri işlerde bir kalıp masası hazırlanarak bu masa üzerinde birleştirmeler yapılması işlemlerin daha hızlı ve rahat yapılmasını sağlar.

İmalat aşamasında başlık ve yan kasaların birleşme noktasına açılan kılavuz deliklerinden, kasalar 45° olacak şekilde tutturulmalı ve çelik dübellerle birleştirilmelidîr.

Birleştirilmiş kasa yerine kaldırıp duvar boşluğuna ortalanır. Üst köşelerin üstüne ve yanına, ölçüye uygun kama çakarak kasanın yerinde sıkı şekilde durmasını sağlanır. Eğer gerekiyor ise kasanın altına yükseltmek için parça konulur.

Kapı kanadı kasa üzerinde en az iki noktadan menteşe ile monte edilmelidir.

Kamaların yerleştirildiği hizalardan ayarlı gerdirme aparatlarını takıp kanadın arasında kalması gereken 3-4 mm’lik boşluğa göre ince ayar yaparak gerdirilmeli ve kamaların sıkıştırılması sağlanmalıdır.

Poliüretan köpüğü ilk önce kasanın üst köşelerine L şeklinde sıkılır. Ardından ayarlı gerdirme aparatlarının hizasına gelecek şekilde en az 8 cm, en fazla 10 cm köpük uygulanır. Bu noktaların haricinde veya belirtilen miktardan fazla köpük uygulaması kasanın şişmesine sebep olabilir.

Köpüğün kuruma süresi geçtikten sonra taşan köpükleri kasaya zarar vermeyecek şekilde kesici bir alet ile temizlenir. Köpüğün kuruma süresi üretici firmanın talimatlarına göre değişiklik göstermekte olup bu süreye riayet edilmelidir. Kasa ile duvar arasındaki mesafe de bu ölçüyü etkileyebilir.

Son olarak kanat ve kasanın gönyeli bir şekilde düzgün monte edilip edilmediği bir kez daha kontrol edilmelidir.

Pervazlar kasa genişliğine göre ayarlanarak ebatlanmalı ve monte edilmelidir.

Son işlem olarak kilit firmasının talimatlarına göre kilit, karşılık ve kapı kolu montajı yapılarak işlemler sonlandırılmalıdır.

16.1.2.3.3. Teinin ve Taşıma

Üretimi yapılan kapı elemanları, her biri aynı paketlenerek ve ölçülerine göre etiketlenerek, ilgili bayilere veya müşterilere gönderilmelidir.

1. 1. 1. Uygunluk Kriterleri

Yapı Malzemeleri Yönetmeliği,

Yapı Malzemelerinin Tabi Olacağı Kriterler Hakkında Yönetmelik, Türkiye Bina Deprem Yönetmeliği,

Binaların Yangından Korunması Hakkında Yönetmelik, Binalarda Enerji Performansı Yönetmeliği,

Binalarda Su Yalıtımı Yönetmeliği,

Binaların Gürültüye Karşı Korunması Hakkında Yönetmelik Uyumlaştırılmış Standartlar

İlgili rehber doküman esas alınarak düzenlenmiş Ulusal Teknik Onaylar (UTO) ve/veya Avrupa

Teknik Değerlendirmeleri (ETA)

1. 1. 1. İlgili Standartlar

TS EN 14351-2 Pencereler ve kapılar- Mamul standardı, performans karakteristikleri – Bölüm2: Yaya geçişine uygun hazır iç kapılar

1. 1. PVC Kapı İşleri Genel Teknik Şartnamesi

1. 1. 1. Kapsam

PVC doğrama üretiminde kullanılan malzeme özellikleri, imalat ve yerine montaj kurallarına ilişkin esasları kapsar.

1. 1. 1. Tanım

1. 1. 1. 1. Tanımı

PVC Profil

TS EN 12608-1+A1 standartlarına uygun olarak üretilmiş ve PVC doğrama yapımında kullanılan PVC profil.

Ana profil (kasa, kanat, ortakayıt, kapı kanat profilleri) cidar kalınlıkları TS EN 12608- 1+A1 standardına uygun olacaktır. İdare, profillerin TS EN 12608-1+Al standardında belirtilen cidar kalınlıklarına göre A sınıfı veya B sınıfı olmasını talep eder.

TS EN 12608-1+A1 standardına göre cidar kalınlığı sınıflandırması:

Sınıf A’. Ana profillerin görünür yüzey cidar kalınlıkları 2.8 mm’den az, görünmeyen yüzey cidar kalınlıkları ise 2.5 mm’den az olmamalıdır,

Sınıf B: Ana profillerin görünür yüzey cidar kalınlıkları 2.5 mm’den az, görünmeyen yüzey cidar kalınlıkları ise 2.0 mm’den az olmamalıdır,

Profil görünümü uniform, düz ve pürüzsüz olmalı, yüzeylerde çukurlar, kirlilikler boşluklar ve benzeri kusurlar olmamalıdır.

Profil görünen yüzeyleri üretim nakliye ve doğrama montajında zarar görmemesi için montajdan sonra kolay sökülebilecek leke bırakmayacak özelliklere sahip koruyucu bant ile kaplanmış olmalıdır.

Profil Derinliği; kasa profilinin duvara oturduğu dıştan dışa genişlik ölçüsü (mm), Profil Yüksekliği; pencereye karşıdan bakıldığında görünüş yüksekliği (mm)

PVC profiller, plastik ısıl kaynak ile birleştirilecek köşeler son derece düzgün, tıraşlanmış ve birleşimler 45° olacaktır. Profillerin köşe birleşimlerinde kaynak yerine vida, kanat bağlantısı veya köşe mesnet demirleri gibi madeni doğrama profiller kullanılmayacaktır,

PVC Kasa, kanat, ortakayıt, kapı kanat profilleri, dıştan içe en az 3 odacıklı,

Statik amaçlı kullanılacak ortakayıt profilleri en az 2 odacıktı,
Statik mukavemet gerekecek kapı kanat profilleri en az 3 odacıklı olmalıdır.

Ana profillerin tümünün genişliği en az 60 mm olmalıdır,

Profil serilerinde en az 2 conta sistemi (iç-dış contalı) olmalıdır, Tüm kanat profillerinde ispanyolet yatağı 16 mm olmalıdır,

Tüm kanat profilleri, rahat kapanma ve uygun kilitlenme için 13 mm aks mesafesinde kilitleme ölçüsüne sahip olmalıdır,

Kaynak köşesinin, en büyük yük altında hesaplanan ortalama gerilmesi, TS EN 12608-1+Al standardına göre minimum 35 N/mm2 olmalıdır. Toplam yüksekliği 100 mm’den fazla olan profillerde 28 N/mm2 olmalıdır.

Profilin UV dayanımı, TS EN 12608-1+Al standardında belirtildiği gibi, 12 GJ/m2 olmalıdır.

Profil üzerinde TS EN 12608-1+Al standardına göre ve profil pencereye dönüştüğünde okunabilecek şekilde işaretleme yapılmalı ve şu bilgiler olmalıdır,

İmalatçı adı veya ticari marka, Standart numarası veya işaret, İklim bölgesi sınıfı,

Darbe mukavemeti sınıfı, Cidar kalınlığı sımfi, İmalat kodu (tarih…)

Profil tipi /kodu

Cam

Camlar 16.3. Cam İşleri Genel Teknik Şartnamesi’ne uygun olacak şekilde; üretimi, sevkiyatı ve montajı yapılmalıdır.

PVC Cam Çıtası

PVC cam çıtalarının köşe birleşimleri 45° veya 90° olmalıdır. Cam çıtaları co-ex veya TPE contalı olmalıdır.

Contalar

PVC profiller üzerinde kullanılacak olan contalar, termoplastik elastomer (TPE) malzemeden üretilecek olup, TS EN 12365-1 standardına uygun olmalıdır.

TPE conta, PVC profilin köşe birleşim yerlerinde köşe kaynak işlemi sırasında birbirine ısı ile kaynayarak yapışmalıdır. Bu sayede, doğramanın sızdırmazlık değerleri de üst seviye çıkarılmaktadır,

Doğrama sistemi en az 2 conta içermelidir.

PVC doğrama sisteminde kullanılacak contalar güneşin ultraviyole ışınlarına (UV) dayanıklı olmalıdır.

Destek Sacları

Destek sacları TS EN ISO 1461 standardına uygun olarak galvanizle sıcak daldırma metodu ile kaplanmış ve tuz testine dayanıklı olmalıdır.

Destek sacları profil boyunca tek parça olmalı, profil birleşim yerlerinde iç köşede 3 cm’den fazla boşluk olmamalı, özellikle kol ve kilit montajı yapılan profildeki destek sacına uygun delme kertmeler yapılarak sürekliliği sağlanmalıdır.

Kullanım amaçlarının (asgari statik mukavemet, donanım montajı, nakliye sırasında doğramaların zarar görmemesi, doğrama montajının gönyesinde yapılması ve benzeri) sağlanabilmesi için doğrama çevresini oluşturan kasa profili metal takviye destek sacı cidar kalınlığı kesinlikle 1.2 mm’nin altında olmamalıdır.

Destek sacı sabitlemede kullanılan YSB veya YHB vidaları profil başlarından 15 cm’den başlayarak, lamine profillerde 30 cm, beyaz profillerde 40 cm aralık ölçüsünden fazla olmamalıdır. Vidalar TS EN ISO 15481 veya TS EN ISO 15482 standardına uygun, ZnCr+3 kaplamalı, sementasyon ısıl işlemli, sıkma sonunda kilitlemesini yapan, diş katlanma kontrollü, raporlu-sertifikalı olmalıdır.

Kanat, kapı kanat ve ortakayıt profillerinde kullanılan destek sacları, kritik kesit için yapılacak statik hesaba göre gereken atalet momentini sağlayabilecek kalınlık ve şekilde olmalıdır.

PVC profil firmalarının teknik kataloglarında önerilen destek sacı kalınlıklarından daha ince destek sacı kullanılmamalıdır.

Bina/yapı cephesinin yüksekliği dikkate alınarak TS 498 standartlarına uygun rüzgâr yüklerine göre statik hesap yapılmalı, rapor idareye sunulmalıdır.

PVC Doğramalarda Kullanılacak Donanımlar Çift Açılım Donanımları

TS EN 13126-8 standardına göre, belgelendirilmiş olmalıdır.

Kullanılan donanım grubunda, statik değerlere uygunsa menteşeler arası mesafe ve ispanyolet kilitleme pimleri arası mesafe 800 mm’yi geçmemelidir.

Pencere Kolu

TS EN 13126-1 ve TS EN 13126-3 standartlarına göre, belgelendirilmiş olmalıdır. Pencere kollan elektrostatik toz boyalı veya eloksal kaplamalı alüminyum kol olmalıdır.

Kol üstünde 7 mm x 7 mm ölçülerinde kare çubuk kullanılmalı ve kare çubuk boyu ispanyolet göbeğinden en az 2 mm taşacak uzunlukta olmalıdır.

Pencere kollarında bağlama vidalarını gizleyen kapak olmalıdır. Kol montajında kullanılan vida TS EN ISO 7046-2 standardına uygun, kaplamalı, ısıl işlemli, yıldız havşa başlı olmalıdır.

Kollar en az 10.000 açma-kapama testinden geçmiş olmalıdır.

Kapı Kolu

Kollan elektrostatik toz boyalı veya eloksal kaplamalı alüminyum kol olmalıdır.

Kullanılacak donanıma göre kol üstünde 7 mm x 7 mm veya 8 mm x 8 mm ölçülerinde kare çubuk kullanılmalı ve kare çubuk boyu, karşılıklı kollardan her birinin içine girecek boyda olmalıdır.

Vidalar, direkt karşı kol aynasına bağlanacaktır. Kapı kolu destek sacına ya da PVC profile sabitlenmeyecektir. Kol montajında kullanılan vida TS EN ISO 7046-2 standardına uygun, kaplamalı, ısıl işlemli olmalıdır.

Kollar 10.000 açma-kapama testinden geçmiş olmalıdır.

Menteşeler

Pencere menteşeleri TS EN 1935 standardında bahsedilen tüm özelliklere sahip olacak şekilde, en az 70 mm uzunluğunda, zamak döküm, sac menteşe veya çift açılım görünümlü tek açılım menteşe kullanılmalıdır. Menteşe pimi tek parça olmalıdır.

Kapı menteşeleri TS EN 1935 standardında bahsedilen tüm özelliklere sahip olacak şekilde, en az 90 mm uzunluğunda, zamak döküm, sac menteşe veya çift açılım görünümlü tek açılım menteşe kullanılmalıdır. Menteşe pimi tek parça olmalıdır.

Zamak ve sac menteşe montajı kanat köşelerinden, en fazla 150 mm mesafeden başlayarak yapılmalıdır. Menteşeler arası mesafe de 800 mm’yi geçmeyecek şekilde menteşe sayıları belirlenmelidir. Ölçüler menteşe merkezinden alınmalıdır.

Menteşeler profil rengine uygun elektrostatik boya ile boyanmış olmalı veya idare tarafindan uygun görülen renkte aym donanım markalı orijinal plastik enjeksiyon menteşe kapak takımı kullanılmalıdır.

Menteşeler kanat yüklerini taşıyabilecek özelliklerde olmalıdır.

İspanyolet

TS EN 13126-4 standardında bahsedilen tüm özelliklere sahip olmalıdır.

Pencere ve kapı ispanyolet lama genişlikleri 16 mm olmalıdır.

İspanyoletler paslanmaya karşı alkali çinko kaplama (8-12 u) yapılmış olmalıdır. Pencere ispanyoletlerinde pencere kol vidalarının bağlanacağı dişli kısımlar olmalıdır. İspanyolet kilit pimleri, baskı ayar imkânı veren şekilde eksantrik olmalıdır.

İspanyolet karşılıkları konik çektirme özelliğine sahip şekilde, donanım firmalarının onay verdikleri zamak veya çelik karşılıklar kullanılmalıdır.

Vidalar

Bağlantı elemanları ayrıntıları için 16.7 Kapı, Pencere ve Camlama Sistemleri Bağlantı Elemanları Teknik Şartnamesi’ne uyulmalıdır.

Vidalar uygulama yerine göre uygun tip ve ölçüde olmalıdır,

Montaj vidaları başı kasa yüzeyine oturacak şeklide sadece boşluğunu alacak kadar sıkılmalı ve vida başı plastik kapak ile kapatılmalı veya tabandaki destek sacına kadar sıkılarak, delik montaj tapasım silikonlayarak kapatılmalıdır.

İspanyolet kolları, ispanyolet mekanizmasının göbeğinde bulunan önceden açılmış diş yuvalarına bağlanmalıdır.

Doğramanın montaj vidalama işlemi, ilk vidalar kasanın köşelerinden 150 mm uzaklıktan açılmalı ve diğer ortaya gelen vidalar arasındaki açıklık 700 mm’den fazla olmamalıdır.

İspanyolet montajında ZnCr+3 kaplamalı, ısıl işlemli, sıkma sonunda yüzeye kilitlenen ispanyolet vidası kullanılmalıdır.

Ortakayıtlı pencere sistemlerinde, ortakayıdın sağ ve sol tarafından 150’şer mm mesafeden montaj vidası atılmalıdır. Ortakayıt kasa arasındaki mesafe de en yüksek vida açıklığı 700 mm olmalıdır. Ortakayıda kadar olan ölçü ile ortakayıttan sonraki ölçü ayrı ayrı değerlendirilip, söz konusu ölçüye göre standarttan çıkan gerekli sayıda vida atılmalıdır. Ortakayıt bağlantısı için, TS EN ISO 7045 standardına uygun, ZnCr+3 kaplamalı, sementasyon ısıl işlemli, yıldız silindir başlı vida kullanılmalıdır.

Su Tahliye Ve Basınç Dengeleme Delikleri

Su tahliye ve basınç dengeleme delikleri, sistem sahibi firmanm, teknik imalat dosyasında tanımlandığı şekilde açılmalıdır.

Körkasa ‘

Doğramama monte edildiği metal kutu profilleridir.

1. 1. 1. Uygulama Esasları

Bağlantı elemanları ayrıntıları için 16.7 Kapı, Pencere ve Camlama Sistemleri Bağlantı Elemanları Teknik Şartnamesi’ne uyulmalıdır.

1. 1. 1. 1. Nitelikler

Doğrama imalatı yapan firma, uygulamasını yaptığı doğrama tipleri için, TS EN 14351-1+A2 standardına göre belirlenen performans beyanlarını İdare’ye vermelidir.

Performans beyanında.

Hava geçirgenliği, Su geçirmedik,

Rüzgâr Yüküne dayanım sınıflandırması ve

Doğramaya ait ısıl geçirgenlik katsayı değerleri (Up) İdare’ nin onayına sunulacaktır.

Doğrama ısıl geçirgenlik değeri (Up) değeri TS 825 standardına uyumlu olmalıdır,

Sistem sahibi firma tarafından, TS EN ISO 10077-2 standardındaki hesaplama modeline göre belirlenecektir.

Doğrama, yatay ve düşeyde iç köşeden 15 cm mesafeden başlanarak aralarındaki mesafe 70 cm’yi geçmeyecek şekilde montaj elemanları ile duvara sabitlenmelidir.

Yapı fiziği kurallarına uygun olacak miktarda mutlaka doğrama-duvar arasında derz boşluğu bırakılmalıdır. Bu derz boşluğu doğrama boyutlarına göre sistem sahibi firmanın belirlediği mesafelerde olacak hiçbir zaman 5 mm’nin altında olmayacaktır.

Doğrama- duvar arasındaki derz boşlukları TS EN 15651-1 standartlarını sağlayan poliüretan mastik ve benzeri izolasyon malzemeleri ile kapatılmalı, dış ve iç çevrede UV koruyucu özellikte katkılı poliüretan mastik uygulanarak sızdırmazlık sağlanmalıdır.

Yapılan doğramalar, yüklenicinin elinde bulunan sistem sahibi firmanın önerdiği Teknik İmalat Dosyasına uygun bir şekilde üretilmelidir.

Ortakayıt Bağlama Parçaları;

Sistem sahibi firmanın belirlediği teknik imalat dosyası, referans alınacaktır,

Çektirme vidasının çevresinden su girişini önlemek amacıyla, parçanın tabanında izolasyon contası bulunmalıdır,

Metal ortakayıt bağlantı parçalan, yan yüzeylerden ortakayıt profillerine mutlaka destek saçma vidalanmalıdır.

Doğrama- Duvar Montaj Elemanları

Montaj vidaları kullanılırken, vida başı kasa yüzeyine oturacak şekilde sadece boşluğunu alacak kadar sıkılmalı ve vida başı profil gövde rengine uygun renkte plastik tapa ile kapatılmalı veya tabandaki destek sacına kadar sıkılarak, delik montaj tapası silikonlanarak kapatılmalıdır.

Montaj için dübel kullanılacaksa duvar cinsine göre uygun dübel seçilmelidir.

Doğrama Montajında Dikkat Edilecek Hususlar;

Doğramalar, montaj sonrasında tüm kenarları boyunca duvardan veya körkasadan ayrılmış olmalı ve direkt temas etmemelidir. Duvarla arasında, doğrama ölçülerine göre hesaplanan veya istenen en düşük ısıl genleşme paylarına sahip olmalıdır.

Tüm doğramaların iç ve dış yüzeylerde duvarla ve altta mermer veya denizlik ile birleştiği noktalara polietilen dolgu fitili çekilip, yapışma özelliği, elastikiyet, mukavemet ve ultraviyoleye dayanıklı (UV filtreli) ve suya dayanıklı malzeme olarak uygun sızdırmazlık malzemesi çekilmelidir.

Derz dolgu malzemesi uygulanacak yüzey, kuru, tozsuz ve yağdan arınmış olmalıdır.

1. 1. 1. 1. Temin ve Taşıma

İmalatı biten doğramalar ambalajlanarak taşıma sehpasıyla birlikte montaj edilecekleri şantiyeye sevk edilirler.

PVC doğramanın üretimi ve montajı şantiyenin iş programına uygun olarak yapılacaktır.

Taşıma sırasında, ısıl genleşme riskleri göz önünde bulundurularak gereken gölgeleme önlemleri alınmalıdır.

Sevkiyat konteynır ile yapılacaksa, havalandırmalı (menfezli) tip konteymr seçilmelidir.

Projede eğer pervazlı kasa doğramalar kullanılıyorsa, üretim tesisinde, sevkiyatında ve montaj alanında stoklanması sırasında doğrama yükünün pervaz çıkıntısına binmemesi için ahşap, plastik ve benzeri geçici takozlarla alt kasa profilinin pervazdan dolayı oluşan boşluk kısmı desteklenerek yükün zemine aktarılması sağlanmalıdır.

1. 1. 1. 1. Depolama

Doğramalar montaj yerinde yine taşıma sehpasında veya benzeri platform oluşturularak dik vaziyette depolanmalıdır.

Doğrama ambalajı, sevkiyat ve şantiyede stoklama sırasında sera etkisi yapmayacak şekilde havalandırmaya imkân vermelidir.

Şantiyede doğramalar, güneş ışığına maruz kalmayacak şekilde havalandırma yapılabilen kapalı alanlarda stoklanmalıdır.

Pervazlı kasa doğramaların stoklamasında doğrama yükünün pervaz çıkıntısına binmemesi için ahşap, plastik ve benzeri geçici takozlarla alt kasa profilinin pervazdan dolayı oluşan boşluk kısmı desteklenerek yükün zemine aktarılması sağlanmalıdır

1. 1. 1. Uygunluk Kriterleri

Yapı Malzemeleri Yönetmeliği,

Yapı Malzemelerinin Tabi Olacağı Kriterler Hakkında Yönetmelik, Türkiye Bina Deprem Yönetmeliği,

Binaların Yangından Korunması Hakkında Yönetmelik, Binalarda Enerj i Performansı Yönetmeliği,

Binalarda Su Yalıtımı Yönetmeliği,

Binaların Gürültüye Karşı Korunması Hakkında Yönetmelik Uyumlaştırılmış Standartlar

İlgili rehber doküman esas alınarak düzenlenmiş Ulusal Teknik Onaylar (UTO) ve/veya Avrupa Teknik Değerlendirmeleri (ETA)

PVC Doğrama Performans Özellikleri

Yüklenici Firma, Teknik şartname ve projelere uygun olarak imalatı yapılacak doğramanın TS EN 143 51 – 1+A2 standardına uygun yapılan, performans kriterlerini yansıtan aşağıda belirtilen tip test raporlarını İdare’ye vermelidir.

Hava geçirgenliği (en az sınıf 4, menteşeli sistemler),

Su sızdırmazlığı (en az 9A- 600 pascal, menteşeli sistemler) Rüzgâr Yüküne dayanım sınıflandırması.

Doğramaya ait ısıl geçirgenlik katsayı değerleri, Up, en fazla 1.8 W/m2K olmalıdır.

Yüklenici firma sistem sahibi firmanın hazırlamış olduğu doğrama imalatı prensiplerini oluşturan teknik imalat dosyasına uygun üretim yapmak ve gerektiğinde ürün kabul kontrolü için bu dosyayı İdare’ye sunmalıdır.

Isı İletkenlik Katsayısı:

Isıl iletkenlik değeri olarak, 3 farklı değerin tanımı yapılmalıdır.

Kesite ait Uf değeri, Cama ait Ug değeri ve

Doğrama için geçerli olan Up – Upencere değeri, TS EN ISO 10077-2 standardına göre hesaplanarak İdare’ye iletilmelidir.

Doğrama ısı iletkenlik katsayısı (Up) değeri TS 825 standardına uyumlu olmalıdır.

Rüzgâr Yükü Hesaplamaları:

Doğramalarda kullanılacak olan destek sacı atalet moment değerleri, Ix ve doğrama ebatları göz önüne alınarak, rüzgâr yüküne uygunluğu kontrol edilmelidir.

İdarenin belirleyeceği rüzgâr yüküne göre veya TS 498 standardına göre veya bölgeye ait rüzgâr hızı değerlerinden hesaplanacak rüzgâr yüküne göre statik kontrol yapılmalıdır.

Ortakayıt ve kanat profillerinde kullanılacak destek saclarının statik mukavemet hesapları için aşağıdaki kriterler dikkate alınmalıdır.

Müsaade Edilen Maksimum Sehim Miktarı:

Proje sahibi, rüzgâr yükü hesaplamalarında kullanılmak üzere, birim uzunlukta izin verilen sehim miktar (L/200 veya L/300; L: Doğrama yüksekliği) tercihini belirtecektir.

(L/200-Metrede 5 mm; L/300- Metrede 3.3 mm)

Rüzgâr Hızı:

Şartnamede belirlediği bir değer yoksa, TS 498 standartlarına göre veya uygulama alanına en yakın meteoroloji istasyon verilerinin son 10 yıllık aylık bazda ölçülen maksimum rüzgâr hızlarının ortalama değeri alınarak, statik hesap yapılmalıdır.

Meteoroloji istasyonlarından alınan rüzgâr hızlan, TS EN 1991-1-4 standartlarına göre, doğramanın montaj edileceği yükseklik için belirlenerek, statik hesaplar yapılır ve İdare’nin onayına sunulur.

1. 1. 1. İlgili Standartlar

TS EN 12608-1+A1 Pencere ve kapıların üretiminde kullanılan plastikleştirici katılmamış polivinilklorür (PVC-U) profiller – Sınıflandırma, gerekler ve deney yöntemleri – Bölüm 1: Yüzeyi açık renkli kaplamasız PVC-U profiller

TS EN 14351-1+A2 Pencereler ve kapılar- Mamul standardı, performans özellikleri – Bölüm 1: Pencereler ve yaya geçişme uygun hazır dış kapılar

TS EN ISO 10077-2 Kapılar, pencereler ve panjurların ısıl performansı – Isıl iletimin hesaplanması – Bölüm 2: Kasalar için sayısal metot

TS EN 12412-2 Pencere, kapı ve panjurların ısıl performansı-Sıcak kutu metoduyla ısıl iletim değerinin belirlenmesi – Bölüm 2: Çerçeveler

TS EN 13126-4 Bina hırdavatı – Pencere ve camlı kapı hırdavatı – Gereklilikler ve deney yöntemleri – Bölüm 4: Kanal sürgüleri (ispanyoletler)

TS498 Yapı Elemanlarının Boyutlandırılmasında Almacak Yüklerin Hesap Değerleri

TS 825 Binalarda ısı yalıtım kuralları

1. 1. Alüminyum Kapı İşleri Genel Teknik Şartnamesi

1. 1. 1. Kapsam

Bu şartname, binalarda kullanılan, alüminyum kapı ve pencerelerle ilgili uygulama esasları, uygunluk kriterleri ve ilgili standartları kapsamaktadır.

1. 1. 1. Tanım

1. 1. 1. 1. Tanımı

Alüminyum pencereler, yapı üzerinde açılan boşluklara monte edilen, iç ortama doğal ışığın girmesini, dış ortam ile görsel temasın kurulmasını sağlayan ve havalandırma amaçlı kullanılan yapı elemanlarıdır.

Alüminyum kapılar, yapı üzerinde açılan boşluklara monte edilen, yaya giriş ve çıkışına izin veren, üzerinde kilitleme düzeneği bulunan ve giriş çıkışın kontrol edilebildiği yapı elemanlarıdır.

Alüminyum pencere ve kapılar, ısı yalıtımlı ve ısı yalıtımsız olarak üretilebilir.

1. 1. 1. 1. Çeşitleri

Alüminyum pencere ve kapılar, ısı bariyerli alüminyum profiller kullanılarak üretiliyorsa, ısı yalıtımlı sistem; sadece alüminyum profiller kullanılarak üretiliyorsa ısı yalıtımsız sistem olarak isimlendirilir.

Alüminyum pencerelerde aşağıda belirtilen tipler uygulanabilir.

Sabit pencere

Tek kanat pencere

Tek kanat pencere yanında sabit bölümlü Tek kanat pencere üzeri sabit bölümlü Çift kanat pencere

Çift kanat pencere yanında sabit bölümlü Çift kanat pencere üzeri sabit bölümlü

Vasistas pencere Ters vasistas pencere Pivot pencere

Alüminyum kapılarda aşağıda belirtilen tipolojiler uygulanabilir.

Tek kanat kapı

Tek kanat kapı yanında sabit bölümlü Tek kanat kapı üzeri sabit bölümlü

Çift kanat kapı ‘

Çift kanat kapı yanında sabit bölümlü Çift kanat kapı üzeri sabit bölümlü Katlanır kapılar

Kayar kapılar

1. 1. 1. Uygulama Esasları

Bağlantı elemanları ayrıntıları için 16.7 Kapı, Pencere ve Camlama Sistemleri Bağlantı Elemanları Teknik Şartnamesi’ne uyulmalıdır.

1. 1. 1. 1. Nitelikler

Alüminyum profillerin kesim işlemi tamamlandıktan sonra kol, ispanyolet mekanizması, kilit ve benzeri aksesuarların montajı için gerekli olan freze işlemleri gerçekleştirilmelidir.

Freze işlemleri tamamlandıktan sonra alüminyum profiller mekanik olarak birleştirilmelidir. Mekanik birleştirme, hidrolik köşe presi işlemi veya vidalı bağlantılar ile yapılmalıdır. Mekanik bağlantı işlemi, kapı ve pencere sisteminin köşeleri 90° açılı olacak şekilde herhangi bir boşluk veya düzensizlik oluşturmadan, su yalıtımı sağlayacak sızdırmazlık elemanları (nötr silikon veya epoksi) kullanılarak birleştirilmelidir.

Profiller üzerindeki koruyucu folyo bantlar imalat ve montaj esnasında sökülmeyecektir Sadece köşe presi yapılan bölüm lokal olarak kaldırılacaktır.

Köşe presi işleminden sonra kapı üzerine aksesuarların montajı gerçekleştirilmelidir.

Sızdırmazlık contalarınm köşe birleşimleri, imal edildiği malzemeye uygun bir yapıştırıcı ile yapıştırılmalıdır. Fitilin köşesinde sürekli dönüş yapılmayacaktır. Camlar 16.3. Cam İşleri Şartnamesi’ne uygun olacak şekilde; üretimi, sevkiyatı ve montajı yapılmalıdır.

Kullanılan camlar, sabit bölümlerde cam kenarından 150 mm mesafe ile cam yatay genişliğinin 1/4‘ü mesafe arasında mesafede olacak şekilde, her iki kenarda birer adet cam takozu ile doğramaya taşıttırılmalıdır. Açılır bölümlerin, cam takozlama işlemi, alt menteşe tarafindan yatay ve düşeyde ve çaprazında yatayda ve düşeyde olacak uygulanmalıdır.

Bağlantı elemanları ve ankrajlar alüminyum, paslanmaz çelik veya çinko kaplamalı çelik olmalıdır. Kapı ve pencerelerin binaya montajında kullanılan kör kasanın malzemesine uygun olarak galvaniz kaplamalı montaj vidaları kullanılmalıdır. Gazbeton, tuğla, bims gibi bloklarla örülmüş duvarlara montaj için uygun dübeller kullanılmalıdır. Tüm prosesleri kalite kontrollü

(hammadde-üretim-ısıl işlem-kaplama-paketleme) ve rapor/sertifikaları ürün yanında sunulabilir olmalıdır.

Çelik ankraj kullanımında, ankraj ile alüminyum arasında yalıtım sağlanmalıdır. Kör kasa uygulamalarında, çelik kör kasa ile alüminyum profil arasında 3 mm kalınlığında ısı iletim katsayısı en fazla 0,040 W/mK olan yalıtım bandı kullanılmalıdır.

Alüminyum profillerinin aşağıdaki tabloda bulunan mekanik özelliklere sahip olması gerekmektedir.

Tablo 1: Alüminyum profillerin mekanik özellikleri (yangına dayanıklı alüminyum kapılar)

Tablo 2: Isı bariyeri mekanik özellikleri

Isı İletim Katsayısı [W/m.K]	0,32
Eğilme Mukavemeti [MPa] (TS EN ISO 527-2)	en az 80
Çekme Mukavemeti [MPa] (TS EN ISO 178)	en az 80
Darbe Mukavemeti JkJ/m21 (TS EN ISO 179-1)	30
Elastik Modül [MPa] (TS EN ISO 178)	7300 – 8000
Şekil Dayanımı [dakika] (220 °C)	en az 15
Şekil Dayanımı [dakika] (85 °C’deki NaOH banyosu içinde)	en az 15

Alüminyum kapı ve pencereler, talep edilen sınıflarda TS EN 1026; TS EN 1027; TS EN 12211; TS EN 14024 standartlarına göre performans testlerine tabi tutulmalıdır. Isı yalıtımlı alüminyum kapı ve pencere sistemleri detaylarının ısı geçirim katsayısı, DİN 4108 ve TS EN ISO 10077-1 standardına uygun olarak hesaplama yöntemi ile ve/veya TS EN ISO 12567-2 standardına uygun olarak test yöntemi ile belirlenmelidir.

Kapı ve pencerelerin binaya montajı sonrası, koruyucu folyolar, harç, alçı ve benzeri kirliliklerden dolayı kaldırılmayacaktır. Her durumda montajdan en fazla 1,5 ay sonra kaldırılacaktır. Daha uzun süre koruma gereken durumlarda, doğrama profilleri ve camların üzerine koruyucu sprey polimer tabaka püskürtülerek, koruma sağlanmalıdır.

Binaya montaj işleminde, montaj ve uygulama kılavuzlarına uygun olarak ve/veya sistem firması tarafından yazılı olarak onaylanmış detay çizimlerine uygun üretilmiş kapı ve pencereler binaya monte edilmelidir.

Duvar, tavan ve döşeme montaj vidaları, dübelleri ve ankrajları kapı ve pencerelerin ağırlıklarını taşıyacak nitelikte ve sistem firması tarafından onaylanmış detaylara uygun olmalıdır.

Bina ile kapı ve pencereler arasında kalan kör kasa, levha kaplama, dönüş ve benzeri bitiş bölümleri, sistem firması montaj kılavuzuna uygun olarak detaylandırılmalı ve monte edilmelidir.

Kapı ve pencerelerin montajı açılır kanatların çalışmasına engel olmayacak şekilde şakulünde, terazisinde ve diyagonalinde yapılmalıdır.

1. 1. 1. 1. Temin ve Taşıma

İmalatı tamamlanmış olan, kapı ve pencereler paketlenmeden önce zarar görme ihtimali bulunan köşe birleşimleri, kol, menteşe ve benzeri aksesuar kısımları hazırlanan karton koruyucular ile kapatılmalıdır.

Kapı ve pencereler balonlu naylon ve benzeri ürünler ile paketlenecek ve sevkiyat için hazırlanan ahşap, alüminyum veya çelik paletlere dikkatli bir şekilde sabitlenerek, paletlere yerleştirilmelidir.

Sevkiyata hazırlanan paletler dikkatli bir şekilde forklift, vinç ve benzeri araçlar ile sevkiyat aracına yerleştirilmelidir.

Taşıma esnasında kapıların köşeleri tek noktadan yere bırakılmamalıdır.

1. 1. 1. 1. Depolama

Kapı ve pencereler, yağmur, kar, ultraviyole ışınlarına ve/veya şantiye ortamındaki kimyasal malzemelere maruz kalmayacak kapalı bir depolama alanında muhafaza edilmelidir.

Kapı ve pencereler, kendileri için hazırlanan paletler üzerinde aralarında birbirlerine teması engelleyecek şekilde ahşap çıta ve benzeri malzeme konularak yerleştirilmelidir.

Alüminyum profiller üzerindeki koruyucu bantlar ile 2 aydan fazla dış ortam şartlarına maruz bırakılmamalıdır.

Hiçbir kanat veya kasaya kendi ağırlığı dışında, diğer kanat ve malzemeler ve benzeri bir ağırlık taşıtılmamalıdır.

1. 1. 1. Uygunluk Kriterleri

Yapı Malzemeleri Yönetmeliği,

Yapı Malzemelerinin Tabi Olacağı Kriterler Hakkında Yönetmelik, Türkiye Bina Deprem Yönetmeliği,

Binaların Yangından Korunması Hakkında Yönetmelik, Binalarda Enerji Performansı Yönetmeliği,

Binalarda Su Yalıtımı Yönetmeliği,

Binaların Gürültüye Karşı Korunması Hakkında Yönetmelik Uyumlaştırılmış Standartlar

İlgili rehber doküman esas alınarak düzenlenmiş Ulusal Teknik Onaylar (UTO) ve/veya Avrupa Teknik Değerlendirmeleri (ETA)

1. 1. 1. İlgili Standartlar

TS EN 12210 Pencereler ve Kapılar – Rüzgâr yüküne karşı direnç – Sınıflandırma

TS EN 12211 Pencereler ve kapılar – Rüzgâr yüküne direnç – Deney yöntemi

TS EN 14351-1+A2 Pencereler ve kapılar – Mamul standardı, performans özellikleri – Bölüm 1: Pencereler ve yaya geçişine uygun hazır dış kapılar

TS 498 Yapı elemanlarının boyutlandırılmasında alınacak yüklerin hesap değerleri

TS EN 1991-1-1 Yapılar üzerindeki etkiler – Bölüm 1-1: Genel etkiler – Yoğunluklar, binaların zatî ağırlıkları ve maruz kaldığı diğer yükler (eurocode 1)

TS EN 573-3+A2 Alüminyum ve alüminyum alaşımları – Kimyasal bileşim ve biçimlendirilebilir ürünlerin şekli – Bölüm 3: Kimyasal bileşim

TS EN 755-1 Alüminyum ve alüminyum alaşımları – ekstrüzyonla imal edilmiş tellik çubuk/çubuk, boru ve profiller – Bölüm 1 :Teknik muayene ve teslim koşullan

TS EN 755-2 Alüminyum ve alüminyum alaşımları – Ekstrüzyonla imal edilmiş tellik çubuk/çubuk, boru ve profiller – Bölüm 2: Mekanik özellikler

TS EN 12020-1 Alüminyum ve alüminyum alaşımları-EN AW 6060 ve EN AW 6063 alaşımlarından ekstrüzyon ile imal edilmiş hassas profiller – Bölüm 1: Teknik Muayene ve Teslim şartlan

TS EN 12020-2 Alüminyum ve alüminyum alaşımları – En AW – 6060 ve En AW – 6063 alaşımlarından ekstrüzyon ile ima! edilmiş hassas profiller – bölüm 2: Boyut ve şekil toleransları

TS 825 Binalarda ısı yalıtım kuralları

TS EN ISO 10077-1 Pencere, kapı ve panjurların ısıl performansı – Isı iletiminin hesaplanması

– Bölüm 1: Basitleştirilmiş metot

TS EN ISO 10077-2 Kapılar, pencereler ve panjurların ısıl performansı – Isıl iletimin hesaplanması – Bölüm 2: Kasalar için sayısal metot

TS EN ISO 8990 Isı yalıtımı – Kararlı durum ısı iletim özellikleri tayini – Kalibre edilmiş mahfazalı sıcak kutu

TS EN ISO 52022-3 Binaların enerji performansı – Bina bileşenleri ve elemanlarının termik, güneş ve günışığı özellikleri – Bölüm 3: Güneş enerjisi koruma özellikli cihazların güneşle ve güneş ışığının özellikleriyle karşılaştırmalı olarak hesaplanması (ISO 52022-3:2017)

TS EN ISO 12567-2 Pencere ve kapılar ısıl performansı – Sıcak kutu metodu ile ısıl geçirgenliğin belirlenmesi – Bölüm 2: Çatı pencereleri ve çıkıntı yapan diğer pencereler”

TS 901-2 Lifli ses yalıtım malzemeleri – Binalarda kullanılan

TS EN 1155 Bina donanımı – İki yöne açılan otomatik kapılar için elektrikle tahrik edilen açık tutma cihazları – Kurallar ve deney metotları

TS EN 1125 Bina donanımı – Kaçış yönünde kullanılan yatay kolla çalışan panik çıkış tertibatları – Kurallar ve deney metotları

TS 11797 EN 947 Menteşeli ve döner kapılar- Düşey yüke karşı direncin belirlenmesi

TS EN 948 Menteşeli ve döner kapılar – Statik burulmaya karşı direncin tayini TS EN 12046-1 Çalıştırma kuvvetleri – Deney yöntemi – Bölüm 1: Pencereler TS EN 12046-2 Çalıştırma kuvvetleri – Deney metodu – Bölüm 2: Kapılar

TS EN 14609 Pencereler – Statik burma etkisine karşı direncin tayini

TS EN 1191 Pencereler ve kapılar – Tekrarlı açılma ve kapanmaya karşı direnç – Deney yöntemi

TS EN 1627 Yayalar için kapı takımları, pencereler, giydirme cepheler, korkuluklar ve. panjurlar – Hırsıza dirençli – Kurallar ve sınıflandırma

TS EN 12206-1 Boyalar ve vernikler – Alüminyum ve alüminyum alaşımlarının mimari amaçlarla kaplanması – Bölüm 1: Termoset kaplama tozundan hazırlanan kaplamalar

TS EN 12207 Pencereler ve kapılar – Hava geçirgenliği – Sınıflandırma TS EN 12208 Pencereler ve kapılar – Su sızdırmazlık – Sınıflandırma TS EN 1026 Kapı ve pencereler – Hava geçirgenliği – Deney metodu TS EN 1027 Kapı ve pencereler – Su geçirmezlik – Deney metodu

TS EN 12210 Pencere ve kapılar – Rüzgâr yüküne karşı direnç – Sınıflandırma

TS EN ISO 10140-3 Akustik – Yapı elemanlarının ses yalıtımının laboratuvarda ölçülmesi – Bölüm 3; Darbe sesi yalıtımının ölçülmesi

TS EN ISO 717-1 Akustik – Yapılarda ve yapı elemanlarında ses yalıtımının derecelendirilmesi

– Bölüm 1: Hava ile yayılan sesin yalıtımı

TS EN ISO 16283-1 Akustik- Yapı elemanlarında ve yapılarda ses yalıtımının alan ölçümü- Bölüm l:Hava ile yayılan sesin yalıtımı(ISO 16283-1:2014)

TS EN 12600 Cam – Yapılarda kullanılan – Sarkaç deneyi – Düz cam için çarpma deneyi ve sınıflandırma

TS EN 410 Cam – Yapılarda kullanılan – Cam yapı elemanlarının ışık ve güneş ışınımı ile ilgili özelliklerinin belirlenmesi

TS EN 673 Cam yapılarda kullanılan- Isı geçirgenliğinin (u değeri) tayini- Hesaplama metodu

TS EN 1096-1 Cam- Yapılarda kullanılan- Kaplamalı cam- Bölüm 1: Tarifler ve sınıflandırma

TS EN 1279-1 Cam – Yapılarda kullanılan – Cam esaslı yalıtım birimleri – Bölüm 1: Genel özellikler, yalıtım biriminin tanımlanması, yenileme kuralları, boyut toleransları ve görünüş kalitesi

TS EN 356 Emniyet camları- Yapılarda kullanılan- El darbelerine karşı dayanıklılığın denenmesi ve sınıflandırılması

TS EN ISO 12543-1 Cam- Yapılarda kullanılan- Lamine cam ve lamine emniyet camı – Bölüm 1: Sözlük ve bileşen parçalarının açıklanması

TS EN ISO 12543-4 Cam – Yapılarda kullanılan – Lamine cam ve lamine emniyet camı – Bölüm 4; Dayanıklılık için deney yöntemleri

TS EN ISO 12543-5 Cam – Yapılarda kullanılan – Lamine Cam ve Lamine Emniyet Camı – Bölüm 5: Boyutlar ve kenar işlemesi

TS EN 14449 Cam – Yapılarda kullanılan – Lamine Cam ve Lamine Emniyet Camı – Uygunluk Değerlendirmesi l Ürün Standardı

TS EN 1748-1-1 Cam – Yapılarda kullanılan – özel temel mamuller – Borosilikat camlar – bölüm 1-1: Tarifler, genel fiziksel ve mekanik özellikler

TS EN 13022-2 Cam – Binalarda kullanılan – Yapısal sızdırmaz cam sistemleri – Bölüm 2: Montaj kuralları

TS 4922 Alüminyum ve alüminyum alaşımlarının anodik oksidasyon işlemi ile kaplanması – Teknik özellikler

TS EN 10021 Çelik mamuller için teknik teslim şartlan

TS EN ISO 1461 Demir ve çelikten imal edilmiş malzemeler üzerine sıcak daldırmayla yapılan galvaniz kaplamalar – Özellikler ve deney metotları (ISO 1461:2022)

TS EN 13501-2 Yapı mamülerinin ve yapı elemanlarının yangın sınıflandırması – Bölüm 2: Havalandırma hizmetleri hariç, yangına direnç ve/veya duman kontrol deneylerinden elde edilen verileri kullanarak sınıflandırma

TS EN ISO 1182 Mamullerin yangına tepki deneyleri – Tutuşmazlık deneyi

TS EN ISO 1716 Yapı ürünlerinin yangına tepki deneyleri – Brüt yanma ısısının tayini (kalorifik değer) (ISO 1716:2018)

TS EN 13823+A1 Yapı ürünleri için yangına tepki deneyleri-Tek bir yakma unsura ile ısıl etkiye maruz kalan-Döşemeler haricindeki yapı ürünleri

TS EN ISO 11925-2 Yangına tepki testleri – Doğrudan alev çarpmasına maruz kalan ürünlerin tutuşabilirliği – Bölüm 2: Tek alev kaynağı testi

TS EN 13050 Giydirme cepheler – Su sızdırmazlık – Dinamik hava basıncı ve su püskürtme etkisi altında laboratuvar deneyi

TS EN ISO 10140-2 Akustik – Yapı elemanlarının ses yalıtımıma laboratuvarda ölçülmesi – Bölüm 2: Hava ile yayılan ses yalıtımının ölçülmesi

TS EN ISO 10848-2 Akustik – Bitişik odalar arasında hava ile yayılan sesin ve darbe sesinin yanal iletiminin laboratuvarda ve yerinde ölçülmesi – Bölüm 2: Bağlantı etkisinin az olduğu durumlarda Tip B elemanlara yönelik uygulama

TS EN ISO 9972 Binaların ısıl performansı- Binaların hava geçirgenliğinin tayini- Fan basıncı altında tutma deneyi

TS EN 13049 Pencereler ve kapılar – Hafif ve şiddetli kütle darbesi – Deney metodu, güvenlik kuralları ve sınıflandırma

TS EN 12811-1 Geçici iş donanımları – Bölüm 1: îş iskeleleri – Performans gerekleri ve genel tasarım

TS EN ISO 11600 Bina inşaatı – Derz malzemeleri – Sızdırmazlık malzemeleri için sınıflandırma ve gerekli şartlar

TS ISO 4997 Yassı çelik mamuller – Yapı kalitesinde – Soğuk haddelenmiş karbon çelik levha

TS EN ISO 12944-4 Boyalar ve vernikler – Çelik yapıların koruyucu boya sistemleriyle korozyona karşı korunması – Bölüm 4: Yüzey tipleri ve yüzey hazırlama

TS 13695 Plastikler – Kalıplanmış parçalar – Toleranslar ve kabul koşulları

TS EN 12086 Isı yalıtım malzemeleri – Binalar için – Su buharı geçirgenlik özelliklerinin tayini

TS EN ISO 29767 Binalar için ısı yalıtım mamulleri – Suya kısmi batırma yoluyla kısa süreli su emmenin tayini (ISO 29767:2019)

TS EN 13162+A1 Isı yalıtım mamulleri – Binalar için – Mineral yünlü (MW) fabrikasyon mamuller – Özellikler

TS EN 62305-1 Yıldırımdan korunma – Bölüm 1: Genel kurallar

TS ISO 3302-1 Lastik- Mamul toleransları – Bölüm 1: Boyut toleranslan

TS ISO 48-4 Kauçuk, vulkanize veya termoplastik – Sertlik tayini – Bölüm 4: Durometre yöntemiyle girinti sertliği (Shore sertliği)

TS 13777 Kompozit paneller- Polietilen veya mineral dolgulu- Her iki yüzü alüminyum levha kaplı

TS EN 14024 Metal profiller – Isı bariyerli – Mekanik performans – Değerlendirme için gerekler, kanıtlar ve deneyler

TS EN ISO 527-1 Plastikler-Çekme özelliklerinin tayini-Bölüm 1: Genel prensipler

TS EN ISO 178 Plastikler- Esneklik özelliklerinin tayini

TS EN ISO 179-2 Plastikler-Charpy darbe özelliklerinin tayini-Bölüm 2: Ölçü aletli darbe deneyi

1. 1. Yangına Dayanıklı Kapılar

1. 1. 1. Yangına Dayanıklı Alüminyum Kapı İşleri Genel Teknik Şartnamesi
      1. Kapsam

Bu şartname, binalarda kullanılan, yangına dayanıklı alüminyum kapılarla ilgili uygulama esasları, uygunluk kriterleri ve İlgili standartlan kapsamaktadır.

1. 1. 1. 1. Tanım
        Tanımı

Yangına dayanıklı kapılar, yapı içerisinde giriş ve çıkışa izin veren, üzerinde yangına dayanıklı kilitleme düzeneği bulunan ve iki ortam arasına yangının geçişini geciktiren yapı elemanlarıdır.

Yangına dayanıklı kapılar, çelik, ahşap ve alüminyum camlı olarak üretilebilmektedir.

1. 1. 1. 1. Çeşitleri

Yangına dayanıklı kapılar bütünlük (E), yalıtım (I) ve ışınım (W) kriterlerindeki performanslarına göre sınıflandırılması yapılmalıdır.

Bütünlük (E): Kapının güvenli tarafa doğru açılabilecek bir boşluktan alev ve sıcak gaz geçişini engelleme yeteneğidir.

Yalıtım (I): Kapının yanan bölümden, yanmayan bölüme ısı geçişini engelleme yeteneğidir.

Işıma (W): Kapının güvenli tarafa bakan yüzeyinden, güvenli ortam içerisinde bulunan malzemelere ışıma ısısı iletimini engelleme yeteneğidir.

Yangına dayanıklı kapıların, sınıflandırılması aşağıdaki tablolarda belirtildiği gibi yapılmalıdır.

Tablo 3: Kapıların yangına dayanım sınıfları

E	15	20	30	45	60	90	120	180	240
Eli	15	20	30	45	60	90	120	180	240
EI2	15	20	30	45	60	90	120	180	240
EW		20	30		60

Yangına dayanıklı camlı alüminyum kapılarda kullanılan camın yangına dayanım sınıfi, kapının beyan edilen yangına dayanım sınıf ile en az eşdeğer seviyede olmalıdır.

Yangına dayanıklı kapıların monte edildiği kasa, döşeme, duvar, tavan veya çevreleyici yapı elamanı da eşdeğer yangına dayanım & yanmazlık sınıfına sahip olmalıdır.

Yangına dayanıklı kapılar aşağıda belirtilen tipolojiler uygulanabilir.

Tek kanat kapı ■

Tek kanat kapı yanında sabit bölümlü Tek kanat kapı üzeri sabit bölümlü Çift kanat kapı

Çift kanat kapı yanında sabit bölümlü

Çift kanat kapı üzeri sabit bölümlü ‘

1. 1. 1. 1. Uygulama Esasları

Bağlantı elemanları ayrıntıları için 16.7 Kapı, Pencere ve Camlama Sistemleri Bağlantı Elemanları Teknik Şartnamesi’ne uyulmalıdır.

1. 1. 1. 1. NitelikIer

Alüminyum profillerin kesim işlemi tamamlandıktan sonra kol, kilit ve benzeri aksesuarların montajı için gerekli olan freze işlemleri gerçekleştirilmelidir.

Freze işlemleri tamamlandıktan sonra alüminyum profiller mekanik olarak birleştirilmelidir. Mekanik birleştirme, hidrolik köşe presi işlemi veya vidalı bağlantılar ile yapılmalıdır. Mekanik bağlantı işlemi, kapı sisteminin köşeleri 90° açılı olacak şekilde herhangi bir boşluk veya düzensizlik oluşturmadan, su ve yangın yalıtımını sağlayacak silikonlar kullanılarak birleştirilmelidir.

Profiller üzerindeki koruyucu bantlar imalat ve montaj esnasında sökülmemelidir. Köşe presi işleminden sonra kapı üzerine aksesuarların montajı gerçekleştirilmelidir.

Sızdırmazlık contalarının köşe birleşimleri, imal edildiği malzemeye uygun bir yapıştırıcı ile yapıştın İmalıdır.

Yangına dayanıklı kapı üzerinde dış yüzeyden iç yüzeye açılan delik olmamalıdır.

Kapı ve pencerelerin binaya montajında kullanılan kör kasanın malzemesine uygun olarak galvaniz kaplamalı montaj vidaları kullanılmalıdır.

Gazbeton, tuğla, bims gibi bloklarla örülmüş duvarlara montaj için uygun dübeller kullanılmalıdır. Tüm prosesleri kalite kontrollü (hammadde – üretim – ısıl işlem – kaplama – paketleme) ve rapor/sertifikaları ürün yanında sunulabilir olmalıdır.

Kullanılan yangına dayanıklı camlar, doğrama içerisinde mekanik olarak sabitlenmelidir.

Alüminyum profillerinin aşağıdaki tabloda bulunan mekanik özelliklere sahip olması gerekmektedir.

Tablo 4: Alüminyum profillerin mekanik özellikleri (yangına dayanıklı alüminyum kapılar)

Tablo 5: Isı bariyeri mekanik özellikleri (yangına dayanıklı alüminyum kapılar)

Isı İletim Katsayısı [W/m.K]	0,32
Eğilme Mukavemeti [MPa] (DİN 53455)	en az 80
Çekme Mukavemeti [MPa] (DİN 53452)	en az 80:
Darbe Mukavemeti [kJ/m2] (DİN 53453)	30
Elastik Modül [MPa] (DİN 53457)	7300 – 8000
Şekil Dayanımı [dakika] (220 °C)	en az 15
Şekil Dayanımı [dakika] (85 °C’deki NaOH banyosu içinde)	en az 15

Yangına dayanıklı kapılar, TS EN 14351-1+A2 standardına uygun olarak, yangına dayanım özelliği olmayan, klasik alüminyum kapıların performans özelliklerine sahip olmalıdır.

Akredite laboratuvarlarda TS EN 1Ö34-1+A1 standardına göre yangın dayanım test raporlarına sahip olmalıdır.

İmalatı yapan firma, uygulamasını yaptığı sisteme ait yangın dayanım/deney sınıflandırma sertifikasını vermelidir.

Deney raporunda belirtildiği şekilde montaj yapılmalıdır.

Yangın dayanım süresi kullanım yeri ve projesine göre binaların yangından korunması hakkında yönetmeliğe uygun değerlerde olmalıdır.

Kaçış için kullanılacak olan kapılar kilitlenmeyecek olup, kilitli olmamalıdır.

Merdivenden tabi zemin seviyesinde güvenlikli bir alana açılan bütün kaçış yolu kapılarının ve bir kattaki kullanıcı sayısının 100 ü geçmesi halinde kaçış merdiveni kapılarının kapı kolu

. kullanılmadan, panik kollu veya benzeri bir düzenek ile açılabilmesi gerekir

Binada kapı kasasının monte edileceği duvar, tavan ve döşeme en az kapının yangına dayanıklılık süresi kadar yangına dayanıklı ve kapı ağırlığım taşıyabilecek özellikte olmalıdır.

Kapıların binaya montajı sonrası, koruyucu folyolar, harç, alçı ve benzeri kirliliklerden dolayı kaldırılmamalıdır.

Binaya montaj işleminde, montaj ve uygulama kılavuzlarına uygun olarak ve/veya sistem firması tarafından yazılı olarak onaylanmış detay çizimlerine uygun üretilmiş doğramalar binaya monte edilmelidir.

Duvar, tavan ve döşemeye montaj vidalan, dübelleri ve ankrajları kapı ağırlığını taşıyacak nitelikte ve sistem firması tarafından onaylanmış detaylara uygun olmalıdır.

Bina ile kapı arasında kalan kör kasa, levha kaplama, dönüş ve benzeri bitiş bölümleri, mutlaka ilgili yangın dayanımına sahip olarak sistem firması montaj kılavuzuna uygun olarak detaylandırılmalı ve monte edilmelidir.

Kapı montajı kapı kanadının çalışmasına engel olmayacak şekilde şakulünde, terazisinde ve diyagonalinde yapılmalıdır.

Y angına dayanıklı kapıların tarafsız ve akredite laboratuvarlar da yapılmış yangın dayanımı test raporları olmalıdır.

Kapı üzerinde kapının yangına dayanım özelliğini belirten paslanmaz yangın plakası bulunmalıdır. Yangın plakası paslanmaz plaka üzerine soğuk damga yöntemi ile aşağıdaki bilgiler okunabilecek bir punto ile basılı olarak temin edilmelidir. Yangın plakalanı kapı üzerinde uygun görülen bölgeye tahribatsız olarak sökülemeyecek şekilde perçin ve benzeri ile sabitlenmelidir.

1. 1. 1. 1. Temin ve Taşıma

İmalatı tamamlanmış olan kapılar paketlenmeden önce zarar görme ihtimali bulunan köşe birleşimleri, kol, menteşe ve benzeri aksesuar kısımları hazırlanan karton koruyucular ile kapatılmalıdır.

Kapılar balonlu naylon ve benzeri ürünler ile paketlenecek ve sevkıyat için hazırlanan ahşap, alüminyum veya çelik paletlere dikkatli bir şekilde sabitlenerek, paletlere yerleştirilmelidir.

Sevkiyata hazırlanan paletler dikkatli bir şekilde forklift, vinç ve benzeri araçlar ile sevkıyat aracına yerleştirilmelidir.

Taşıma esnasında kapıların köşeleri tek noktadan yere bırakılmamalıdır.

1. 1. 1. 1. Depolama

Kapılar, yağmur, kar, ultraviyole ışınlarına ve/veya şantiye ortamındaki kimyasal malzemelere maruz kalmamalı kapalı bir depolama alanında muhafaza edilmelidir.

Kapılar, kendileri için hazırlanan paletler üzerinde aralarında birbirlerine teması engelleyecek şekilde ahşap çıta ve benzeri malzeme konularak yerleştirilmelidir.

Alüminyum profiller üzerindeki koruyucu bantlar ile iki aydan fazla dış ortam şartlarına maruz bırakılmamalıdır.

Hiçbir kanat veya kasaya kendi ağırlığı dışında diğer kanat ve malzemeler ve benzeri bir ağırlık taşıtılmamalıdır.

1. 1. 1. 1. Uygunluk Kriterleri

Yapı Malzemeleri Yönetmeliği,

Yapı Malzemelerinin Tabi Olacağı Kriterler Hakkında Yönetmelik, Türkiye Bina Deprem Yönetmeliği,

Binaların Yangından Korunması Hakkında Yönetmelik, Binalarda Enerji Performansı Yönetmeliği,

Binalarda Su Yalıtımı Yönetmeliği,

Binaların Gürültüye Karşı Korunması Hakkında Yönetmelik

Uyumlaştırılmış Standartlar

İlgili rehber doküman esas alınarak düzenlenmiş Ulusal Teknik Onaylar (UTO) ve/veya Avrupa Teknik Değerlendirmeleri (ETA)

Şekil 1: Örnek yangın plakası

B Fire Resistant Door: xx-xx Serial No : xx-xxxx

Production Date : xx-xx – xxxx Ref. Test Report : xxxxxxx Manufacturer ID : xxxxxxx Installer ID : xxxxxxx

inci Satır: Kapının yangına dayanım sımfı belirtilmelidir. Örneğin: EI-30
nci Satır: Seri Numarası: İlk iki hane yılın son iki rakamını gösterecektir. Devam eden 4 hane de o yıl her bir üretilen yangın doğraması için l’den başlayarak verilen sayı olacaktır.
üncü Satır: Üretim Tarihi: İlk iki hane günü, ikinci iki hane ayı, son 4 hane yılı ifade edilecek şekilde yer alacaktır.
üncü Satır: Atıfta Bulunulan Test Raporu: İlgili kapı ölçüleri ve 1 inci satırdaki özelliği kapsayan test ve/veya sınıflandırma raporu numarasını ifade edecek şekilde yer alacaktır.
inci Satır: Üretici Kimliği: İlgili kapının üretimindeki personelin seri numarası ve/veya gelecekte üretimi yapan firma, departman, personel numarasını içerecektir.
net Satır. Montajcının Kimliği: İlgili kapının montajını yapan firma ve personelin bilgilerini içerecektir. Bu bilgiler, ilgili firmadan temin edilerek sistem firması tarafından projenin dosyasında 10 yıl saklı tutulacaktır.

1. 1. 1. 1. İlgili Standartlar

TS EN 14351-1+A2 Pencereler ve kapılar – Mamul standardı, performans özellikleri – Bölüm 1: Pencereler ve yaya geçişine uygun hazır dış kapılar

TS EN 1991-1-1 Yapılar üzerindeki etkiler – Bölüm 1-1: Genel etkiler – Yoğunluklar, binaların zatî ağırlıkları ve maraz kaldığı diğer yükler (eurocode 1)

TS EN 573-3+A2 Alüminyum ve alüminyum alaşımları – Kimyasal bileşim ve biçimlendirilebilir ürünlerin şekli – Bölüm 3: Kimyasal bileşim

TS EN 755-1 Alüminyum ve alüminyum alaşımları-Ekstrüzyonla imal edilmiş tellik çubuk/çubuk, boru ve profiller – Bölüm I :Teknik muayene ve teslim koşullan

TS EN 755-2 Alüminyum ve alüminyum alaşımları – Ekstrüzyonla imal edilmiş tellik çubuk/çubuk, boru ve profiller – Bölüm 2: Mekanik özellikler

TS EN 12020-1 Alüminyum ve alüminyum alaşımlar – EN AW 6060 ve EN AW 6063 alaşımlarından ekstrüzyon ile imal edilmiş hassas profiller – Bölüm 1: Teknik Muayene ve Teslim şartları

TS EN 12020-2 Alüminyum ve alüminyum alaşımları – EN AW- 6060 ve EN AW- 6063 alaşımlarından ekstrüzyon ile imal edilmiş hassas profiller – bölüm 2: Boyut ve şekil toleranslan

TS 825 Binalarda ısı yalıtım kuralları

TS EN ISO 10077-1 Pencere, kapı ve panjurların ısıl performansı – Isı iletiminin hesaplanması

– Bölüm 1: Basitleştirilmiş metot

TS EN ISO 10077-2 Kapılar, pencereler ve panjurların ısıl performansı – Isıl iletimin hesaplanması – Bölüm 2: Kasalar için sayısal metot

TS EN ISO 8990 Isı yalıtımı – Kararlı durum ısı iletim özellikleri tayini – Kalibre edilmiş mahfazalı sıcak kutu

TS EN ISO 52022-1 Binaların enerji performansı – Bina bileşenleri ve elemanlarının termik, güneş ve gün ışığı özellikleri – Bölüm 1: Güneş enerjisi ile güneş enerjisi koruma özellikli camların kombinasyonu (ISO 52022-1: 2017) için gün ışığı özelliklerinin basitleştirilmiş hesaplama yöntemi

TS EN ISO 12567-2 Pencere ve kapıların ısıl performans – Sıcak kutu metodu ile ısıl geçirgenliğin belirlenmesi – Bölüm 2; Çatı pencereleri ve çıkıntı yapan diğer pencereler”

TS 901-2 Lifli ses yalıtım malzemeleri – Binalarda kullanılan

TS EN 1155 Bina donanımı – İki yöne açılan otomatik kapılar için elektrikle tahrik edilen açık tutma cihazları – Kurallar ve deney metotları

TSEN 1125 Bina donanımı – Kaçış yönünde kullanılan yatay kolla çalışan panik çıkış tertibatları – Kurallar ve deney metotları

TS 11797 EN 947 Menteşeli ve döner kapılar- Düşey yüke karşı direncin belirlenmesi

TS EN 14609 Pencereler – Statik burma etkisine karşı direncin tayini

TSEN 1191 Pencereler ve kapılar – Tekrarlı açılma ve kapanmaya karşı direnç – Deney yöntemi

TS EN 1627 Yayalar için kapı takımları, pencereler, giydirme cepheler, korkuluklar ve panjurlar – Hırsıza dirençli – Kurallar ve sınıflandırma

TS EN 1523 Pencere, kapı- Panjur ve kepenkler- Mermi direnci – Deney metodu

TS EN 12207 Pencereler ve kapılar – Hava geçirgenliği – Sınıflandırma

TS EN 12208 Pencereler ve kapılar – Su sızdırmazlık – Sınıflandırma

TS EN 1634-1+A1 Kapı ve kepenk takımları, bina hırdavatının açılabilir pencereleri ve elemanları için yangına dayanıklılık ve duman kontrol deneyleri – Bölüm 1: Kapı ve kepenk takımları ve açılabilir pencereler için yangına dayanıklılık deneyi

TS EN 1634-2 Kapı, kepenk ve açılabilir pencere takımları ve bina hırdavatı elemanları için yangına direnç ve duman kontrolü deneyleri – Bölüm 2: Bina hırdavatı elemanları için yangına direncin nitelendirilmesi deneyi

TS EN 1634-3 Yangına dayanıklılık deneyleri – Kapı ve kepenkler – bölüm 3: Duman kontrol kapılan ve kepenkleri

TS EN 1026 Kapı ve pencereler – Hava geçirgenliği – Deney metodu

TS EN 1027 Kapı ve pencereler – Su geçirmezlik – Deney metodu

TS EN 12207 Pencereler ve kapılar – Hava geçirgenliği – Sınıflandırma

TS EN 12208 Pencereler ve kapılar – Su sızdırmazlık – Sınıflandırma

TS EN 12210 Pencereler ve kapılar – Rüzgâr yüküne karşı direnç – Sınıflandırma

TS EN ISO 10140-3 Akustik – Yapı elemanlarının ses yalıtımının laboratuvarda ölçülmesi – Bölüm 3: Darbe sesi yalıtımının ölçülmesi

TS EN ISO 717-1 Akustik – Yapılarda ve yapı elemanlarında ses yalıtımının derecelendirilmesi – Bölüm 1: Hava ile yayılan sesin yalıtımı

TS EN ISO 16283-1 Akustik- Yapı elemanlarında ve yapılarda ses yalıtımının alan ölçümü- Bölüm l:Hava ile yayılan sesin yalıtımı (ISO 16283-1:2014)

TS EN 12600 Cam – Yapılarda kullamlan – Sarkaç deneyi – Düz cam için çarpma deneyi ve sınıflandırma

TS EN 410 Cam – Y apılarda kullamlan – Cam yapı elemanlarının ışık ve güneş ışınımı ile ilgili özelliklerinin belirlenmesi

TS EN 673 Cam yapılarda kullanılan- Isı geçirgenliğinin (u değeri) tayini- Hesaplama metodu

TS EN 1096-1 Cam- Yapılarda kullanılan- Kaplamalı cam- Bölüm 1: Tarifler ve sınıflandırma

TS EN 1279-1 Cam – Yapılarda kullanılan – Cam esaslı yalıtım birimleri – Bölüm 1: Genel özellikler, yalıtım biriminin tanımlanması, yenileme kuralları, boyut toleranslan ve görünüş kalitesi

TS EN 356 Emniyet camları- Yapılarda kullamlan- El darbelerine karşı dayanıklılığın denenmesi ve sınıflandırılması

TS EN ISO 12543-1 Cam – Yapılarda kullamlan – Lamine Cam ve Lamine Emniyet Camı – Bölüm 1: Sözlük ve bileşen parçalarının açıklanması

TS EN ISO 12543-4 Cam Yapılarda kullanılan Lamine Cam ve Lamine Emniyet Camı – Bölüm 4: Dayanıklılık İçin Deney Yöntemleri

TS EN ISO 12543-5 Cam ■ Yapılarda kullanılan – Lamine Cam ve Lamine Emniyet Camı – Bölüm 5 ; Boyutlar ve kenar işlemesi

TS EN 14449 Cam – Yapılarda kullanılan – Lamine Cam ve Lamine Emniyet Camı – Uygunluk Değerlendirmesi / Ürün Standardı

TS EN 1748-1-1 Cam – Yapılarda kullanılan – özel temel mamuller – Borosilikat camlar – bölüm 1-1: Tarifler, genel fiziksel ve mekanik özellikler

TS EN 13022-2 Cam – Binalarda kullanılan – Yapısal sızdırmaz cam sistemleri – Bölüm 2: Montaj kuralları

TS 4922 Alüminyum ve alüminyum alaşımlarının anodik oksidasyon işlemi ile kaplanması – Teknik özellikler

TS EN 10021 Çelik mamuller için teknik teslim şartları

TS EN ISO 1461 Demir ve çelikten imal edilmiş malzemeler üzerine sıcak daldırmayla yapılan galvaniz kaplamalar – Özellikler ve deney metotları (ISO 1461:2022)

TS EN 13501-2 Yapı mamullerinin ve yapı elemanlarının – Yangın sınıflandırması – Bölüm 2: Havalandırma hizmetleri hariç, yangma direnç ve/veya duman kontrol deneylerinden elde edilen verileri kullanarak sınıflandırma

TS EN ISO 1182 Mamullerin yangına tepki deneyleri – Tutuşmazlık deneyi

TS EN ISO 1716 Yapı ürünlerinin yangına tepki deneyleri – Brüt yanma ısısının tayini (kalorifık değer) (ISO 1716:2018)

TS EN 13823+A1 Yapı ürünleri için yangına tepki deneyleri-Tek bir yakma unsuru ile ısıl etkiye maruz kalan-Döşemeler haricindeki yapı ürünleri

TS EN ISO 11925-2 Yangına tepki testleri – Doğrudan alev çarpmasına maruz kalan ürünlerin tutuşabilirliği – Bölüm 2: Tek alev kaynağı testi

TS EN 13050 Giydirme cepheler – Su sızdırmazlık – Dinamik hava basma ve su püskürtme etkisi altında laboratuvar deneyi

TS EN ISO 10140-2 Akustik – Yapı elemanlarının ses yalıtımının laboratuvarda ölçülmesi – Bölüm 2: Hava ile yayılan ses yalıtımının ölçülmesi

TS EN ISO 9972 Binaların ısıl performansı- Binaların hava geçirgenliğinin tayini- Fan basıncı altında tutma deneyi

TS EN 13049 Pencereler ve kapılar – Hafif ve şiddetli kütle darbesi – Deney metodu, güvenlik kuralları ve sınıflandırma

TS EN 12811-1 Geçici iş donanımları – Bölüm 1: tş iskeleleri – Performans gerekleri ve genel tasarım

TS EN ISO 11600 Bina inşaatı – Derz malzemeleri – Sızdırmazlık malzemeleri için sınıflandırma ve gerekli şartlar

TS ISO 4997 Yassı çelik mamuller – Yapı kalitesinde – Soğuk haddelenmiş karbon çelik levha

TS EN ISO 12944-4 Boyalar ve vernikler – Çelik yapıların koruyucu boya sistemleriyle korozyona karşı korunması – Bölüm 4: Yüzey tipleri ve yüzey hazırlama

TS 13695 Plastikler – Kalıplanmış parçalar – Toleranslar ve kabul koşulları

TS EN 12086 Isı yalıtım malzemeleri – Binalar için – Su buharı geçirgenlik özelliklerinin tayini

TS EN ISO 29767 Binalar için ısı yalıtım mamulleri – Suya kısmi batırma yoluyla kısa süreli su emmenin tayini (ISO 29767:2019)

TS EN 13162+A1 1st yalıtım mamulleri – Binalar için – Mineral yünlü (MW) fabrikasyon mamuller – Özellikler

TS EN 62305-1 Yıldırımdan korunma – Bölüm 1: Genel kurallar

TS ISO 3302-1 Lastik- Mamul toleransları – Bölüm 1: Boyut toleransları

TS ISO 48-4 Kauçuk, vulkanize veya termoplastik – Sertlik tayini – Bölüm 4: Durometre yöntemiyle girinti sertliği (Shore sertliği)

TS 13777 Kompozit paneller- Polietilen veya mineral dolgulu- Her iki yüzü alüminyum levha kaplı

TS EN ISO 15481 Cıvatalar-Deliğini ve vida dişini kendi açan-Yıldız tornavida yuvalı, bombe başlı

1. 1. 1. Yangına Dayanıklı Camlı Sac Kapı İşleri Genel Teknik Şartnamesi 16.1.5.2.1. Kapsam

Bu şartname, yangına dayanımlı sac kapıların üretiminde kullanılan malzeme özellikleri, imalat ve yerinde montaj kurallarına ilişkin esasları kapsamakta olup yangına dayanımlı ahşap, alüminyum ve kompozit kapılar kapsam dışıdır.

1. 1. 1. 1. Tanım
        Tanımı

Yangına dayanıklı sac kapılar, yapı içerisinde giriş ve çıkışa izin veren üzerinde yangına dayanıklı kilitleme düzeneği bulunan ve iki ortam arasına yangının geçişini geciktiren yapı elemanlarıdır.

1. 1. 1. 1. Çeşitleri

Yangına dayanıklı kapılar bütünlük (E), yalıtım (I), ışınım (W) ve benzeri kriterleri ile yangına dayanım süreleri “Binaların Yangından Korunması Hakkında Yönetmelik’e göre belirlenir.

Kapılar kullanım yerine göre değişkenlik gösterebilir. İçerdiği özellikler aynı kalabilir ancak aksesuarlarda farklılık olabilir. Seçilen aksesuarlar TS EN 1634-2 standardına göre uygun olmalıdır.

Yangına dayanıklı kapılar aşağıda belirtilen tiplerde uygulanabilir.

Tek kanat kapı

Tek kanat kapı yanında sabit bölümlü Tek kanat kapı üzeri sabit bölümlü Çift kanat kapı

Çift kanat kapı yanında sabit bölümlü Çift kanat kapı üzeri sabit bölümlü Tek kanat camlı

Tek kanat yanında sabit bölümlü Tek kanat üzeri sabit bölümlü

1. 1. 1. 1. Uygulama Esasları

Bağlantı elemanları ayrıntıları için 16.7 Kapı, Pencere ve Camlama Sistemleri Bağlantı Elemanları Teknik Şartnamesi’ne uyulmalıdır,

Akredite laboratuvarlarda TS EN 1634-1+A1 standardına göre yangın dayamm test raporlarına sahip olmalıdır.

İmalatı yapan firma, uygulamasını yaptığı sisteme ait yangın dayanım deney / sınıflandırma sertifikasını vermelidir.

Deney raporunda belirtildiği şekilde montaj yapılmalıdır.

1. 1. 1. 1. Nitelikler

Yangına Dayanımlı Sac Kapı Malzemesi

Kapı kanadı dkp sac, galvanizli sac ve benzeri sac malzemeden üretilmelidir. Kapı kanadı elektrostatik toz boya ile boyanmalıdır.

Teknik Özellikleri;

Kanat en az 0,90 mm dkp sac, galvanizli sac ve benzeri sac kullanılmalıdır.

Kanadı taşıyacak iç kasa en az 1,50 mm dkp sac, galvanizli sac ve benzeri sac kullanılmalıdır. Dış kasa ölçüsü duvar genişliğine göre değişkenlik gösterebilir ve kasanın tamamlayıcısıdır.

Kanat içerisinde ses, ısı ve alev geçişini önleyecek mineral yünleri, alçı panel ve benzeri yalıtım malzemeleri kullanılır.

Yangın dayanımlı sac kapılarına ait yangın dayanım süresi kullanım yeri ve projesine göre binaların yangından korunması hakkında yönetmeliğine uygun değerlerde olmalıdır.

Kullanılan menteşe, panik bar, kilit, oynar kol, hidrolik ve benzeri aksesuarların TS EN 1634 2 standardına göre Binaların Yangından Korunması Hakkında Yönetmelik’e uygun değerlerde olmalıdır.

Kaçış için kullanılacak olan kapılar kilitlenmeyecek olup, kilitli olmamalıdır.

Yangın kapısı kanadı ve kasası üzerinde ısı ile genişleyen yangına dayanımlı conta ve duman sızdırmazlığı sağlayan toz fitili olmalıdır.

Yangın kapısı kanatları içine güçlendirici plakalar yerleştirilmiş olmalıdır, . Bütün yangın kapısı bileşenleri tamamen galvanize edilmiş sac ve/veya dkp sac olmalıdır.

Yangın kapısı kanatta en az 2 adet menteşe olmalıdır.

Menteşeler kendi kendine kapanma sağlayan yaylı menteşe olmalıdır.

Menteşe tarafından yapılacak mekanik zorlamalara karşı en az 2 adet sabit emniyet fişeği bulunmalıdır.

Kapı kanatlan – kasaları iklim koşullarına ve TS EN 1670 standardına göre korozyona dayanıklı olmalıdır.

Aksesuarlar

Yangın kapılarında kullanılan tüm aksesuar, cam, kilit, menteşe, kol ve benzeri birleşenlerinin de beyan edilen yangına dayanım süresi ile en az eşit ve/veya üstü sürede olmalıdır.

Her türlü aksesuar, menteşe, panik bar, conta, kilit mekanizması dahil tüm aksesuarlar CE işaretlemesi ve/veya ürün TS EN 1634-1+A1 standardına uygun olmalıdır.

Yangına dayanımlı kapılarda kullanılan tüm hırdavat malzemeleri, kaplamalı ya da elektrostatik toz boyalı olmalıdır.

Muadil malzemelerin kullanımı için sertifika veren kuruluştan onay alınmalıdır.

Uygulama Hazırlık

Uygulama yapılacak yüzey, toz, kalıntı veya herhangi öncül imalat hasarı giderilmiş olmalıdır. Uygulama yapılacak yüzeyler düzgün, mastarında, terazisinde ve gönyesinde olmalıdır.

Malzemenin Hazırlanması ve Uygulanması; >

Kasa teraziye ve gönyeye alınmalıdır.

Duvar imalatında kullanılan malzemeye uygun, onaylı bağlantı elemanı ya da imalatta, çelik kör kasa kullanılıyorsa kaynakla veya uygun onaylı vida-dübel ile montaj yapılmalıdır.

Kasa iç yüzeyinde şişkinlik, dönüklük ve benzeri olumsuzluklar oluşmamalıdır. Kasa iki yanında en az 5, üstten en az 3 yerden duvara montajlanmalıdır.

Montajı tamamlanmış kasanın duvar ile arasındaki boşluk test numunesinde belirtilen mineral yünleri, yangına dayanımlı köpükler, alçı levha ve benzeri dolgu malzemesi ile aym olmalıdır.

Projede / tasarımda belirtilen ebat ve formlarda pervazlar monte edilmeli ve kasa montajı tamamlanmalıdır.

Yangın Kapısı Kanadı;

Kanadın iç detayları tipine, projesine ve numunesine uygun olmalıdır.

Hazırlanmış olan kanat, montajı yapılmış kasaya menteşeler aracılığıyla bağlanmalıdır.

Kanat, kasa ve fitiline tam olarak oturmalı, kasma, açma, kapanmama ve benzeri istenmeyen durumlar oluşmamalıdır.

Kanat ile kasa arasında fitilin çalışma alanını aşan boşluklar olmamalı ve tüm kanat yüzeyi fitili gerektirdiği kadar eşit ölçüde sıkıştırılmalıdır.

Kilit Mekanizması ve Aksesuar Montajı;

Üretici firma tarafindan belirlenen montaj kılavuzuna uygun şekilde yapılmalıdır. Kasa ve kanat montajı yapıldıktan sonra dil karşılığı ayarı yapılmalıdır.

Kanat üzerindeki dilin karşılığına oturmasında, dolayısıyla kapının kapatılmasında herhangi bir zorlama, ilave güç harcanması, kasma ve benzeri istenmeyen durumlar oluşmamalıdır.

İmalatın Korunması

Montaj sonrası kapılar zarar görmeyecek şekilde ambalaj yapılmalıdır. Örneğin baloncuklu naylon ve benzeri

Uyarılar ve Öneriler

Gazbeton duvar üzerine uygulanacak yangın kapıları için gazbeton yüzeylere ankraj milleri sabitlemesi yapılmasına uygun dübeller kullanılarak montaj yapılmalıdır.

Yangın kapıları kenarlarında oluşabilecek boşluklar yüklenici/ İdare onayladığı marka yangın dayanımlı köpük veya benzeri yalıtım malzemeleri ile doldurulmalıdır.

Kör kasa kullanılan montajlarda kapaklar için kör kasa uygulaması kapı imalatçısı tarafından yapılmalıdır.

Kör kasa boyutları, projede seçilecek olan marka, model kapılara göre değişiklik gösterebilir. Kör kasa boyutları, projesine ve kapı modeline uygun olarak belirlenip monte edilmelidir.

Tanıtma ve Kullanma kılavuzu yönetmeliğine göre kullanım bilgileri ve montaj talimatım içeren veriler bulunmalıdır.

Satış Sonrası Hizmetleri yönetmeliğine göre kapıların kullanım ömrü on yıldır.

Yüklenici, imalatta kullanılacak her türlü malzemenin teknik ve uygulama bilgilerini, test sertifikalarını, garanti belgelerini sunmalıdır.

Her bir kapı için ayrı ayrı kapı seri numaraları belirtilmek sureti ile yangın dayanımlı kapı olduğuna dair üretici sertifikasını sunmalıdır.

16.1.5.2.3 .l.Temin ve Taşıma

Saha içi taşımada malzemenin taşınması sırasında belirgin veya kalıcı zarar gelmemesine dikkat edilmelidir.

16.1.5.2.3.3.Depolama

Malzemeler sahaya, hasar görmemiş orijinal sandıklarında, üzerlerinde montaj öncesi çıkartılabilen, çizilmelere karşı koruyucu film tabakalı naylona sarılmış gibi önlemleri alınarak sevk edilmelidir.

Montajda kullanılacak malzemeler, kuru, yeterli havalandırması olan, nem, direk güneş ışığı, su ve benzeri değişken hava koşullarından etkilenmeyecek şartlarda saklanmalıdır.

Üretici firmanın belirlediği saklama koşullarına uyulmalıdır.

Depolama bölgesi zemininde, malzemede kimyasal bozulmaya yol açabilecek sülfat, kül ve benzeri malzeme bulunmamalıdır.

Tüm yangın kapıları etiketlenmeli. Etiket üzerinde seri numarası olmalıdır.

1. 1. 1. 1. Uygunluk Kriterleri

Yapı Malzemeleri Yönetmeliği,

Yapı Malzemelerinin Tabi Olacağı Kriterler Hakkında Yönetmelik, Türkiye Bina Deprem Yönetmeliği,

Binaların Yangından Korunması Hakkında Yönetmelik, Binalarda Enerji Performansı Yönetmeliği,

Binalarda Su Yalıtımı Yönetmeliği,

Binaların Gürültüye Karşı Korunması Hakkında Yönetmelik Uyumlaştırılmış Standartlar

İlgili rehber doküman esas alınarak düzenlenmiş Ulusal Teknik Onaylar (UTO) ve/veya Avrupa Teknik Değerlendirmeleri (ETA)

1. 1. 1. 1. İlgili Standartlar

TS EN 16034 Yaya geçişine uygun kapı takımları, endüstriyel, ticari, garaj kapıları ve açılabilen pencereler – Ürün standart, performans ve özellikleri -Yangın direnci ve/veya duman kontrol özellikleri .

TS EN 13501-4 Yapı mamulleri ve yapı elemanları – Yangın sınıflandırması – Bölüm 4: Duman kontrol sistemlerinin bileşenleri üzerinde yapılan yangına direnç deneylerinden elde edilen veriler kullanılarak sınıflandırma.

TS EN 1634-1+A1 Kapı ve kepenk takımları, bina hırdavatının açılabilir pencereleri ve elemanları için yangına dayanıklılık ve duman kontrol deneyleri- Bölüm 1: Kapı ve kepenk takımları ve açılabilir pencereler için yangına dayanıklılık deneyi

TS EN 1634-2 Kapı, kepenk ve açılabilir pencere takımları ve bina hırdavatı elemanları için yangına direnç ve duman kontrolü deneyleri – Bölüm 2; Bina hırdavatı elemanları için yangına direncin nitelendirilmesi deneyi

1. 1. 1. Yangına Dayanıklı Ahşap Kapı İşleri Genel Teknik Şartnamesi 16.1.5.3.1. Kapsam

Bu şartname, binalarda kullanılan, yangına dayanıklı kanat ve kasası ahşap kapılarla ilgili uygulama esasları, uygunluk kriterleri ve ilgili standartları kapsamaktadır.

1. 1. 1. 1. Tanım
        Tanımı

Yangına dayanıklı ahşap kapılar, yapı içerisinde giriş ve çıkışa izin veren, üzerinde yangına dayanıklı kilitleme düzeneği bulunan ve iki ortam araşma yangının geçişini geciktiren ahşap panelli, ahşap, alüminyum veya çelik kasalı ve kısmı olarak camlı üretilen yapı elemanlarıdır.

1. 1. 1. 1. Çeşitleri

Yangına dayanıklı kapılar bütünlük (E), yalıtım (I) ve ışınım (W) kriterlerindeki performanslarına göre sınıflandırılması yapılmalıdır.

Bütünlük (E): Kapının güvenli tarafa doğru açılabilecek bir boşluktan alev ve sıcak gaz geçişini engelleme yeteneğidir.

Yalıtım (I): Kapının yanan bölümden, yanmayan bölüme ısı geçişini engelleme yeteneğidir.

Işıma (W): Kapının güvenli tarafa bakan yüzeyinden, güvenli ortam içerisinde bulunan malzemelere ışıma ısısı iletimini engelleme yeteneğidir.

Yangına dayanıklı ahşap kapıların, sınıflandırılması aşağıdaki tablolarda belirtildiği gibi yapılmalıdır.

Tablo 6: Ahşap kapıların yangına dayanım sınıflan

E	15	20	30	45	60	90	120	180	240
Eli	15	20	30	45	60	90	120	180	240
EI2	15	20	30	45	60	90	120	180	240
EW		20	30		60

Yangına dayanıklı ahşap kapılarda cam kullanılması durumunda camın yangına dayanım sımfi, kapının beyan edilen yangına dayanım sınıfı ile en az eşdeğer seviyede olmalıdır.

Yangına dayanıklı ahşap kapıların monte edildiği kasa, döşeme, duvar, tavan veya çevreleyici yapı elamanı da eşdeğer yangına dayanım veya yanmazlık sınıfına sahip olmalıdır.

Yangına dayanıklı ahşap kapılar aşağıda belirtilen tipolojiler uygulanabilir.

Tek kanat kapı

Tek kanat kapı yanında sabit bölümlü Tek kanat kapı üzeri sabit bölümlü Çift kanat kapı

Çift kanat kapı yanında sabit bölümlü Çift kanat kapı üzeri sabit bölümlü

1. 1. 1. 1. Uygulama Esasları

Bağlantı elemanları ayrıntıları için 16.7 Kapı, Pencere ve Camlama Sistemleri Bağlantı Elemanları Teknik Şartnamesi’ne uyulmalıdır.

1. 1. 1. 1. Nitelikler

Kapı kanadını oluşturan paneller, yangına dayanıklı malzemelerden kullanılmalıdır. Panelin etrafı tek sıra veya gerektiğinde çift sıra serenden imal edilmelidir. Kapı imalatında kullanılacak

serenler üzerinde hava akışını sağlayan dikey kanallar olmalıdır. Aksesuar montajı için açılacak yuvalar, hiçbir şekilde içeride veya dışarıda 3 mm’nin altında panel kalınlığı kalmamalıdır. Kullanılan tüm aksesuarlar, şişen bantlar ile koruma altına alınmalıdır.

Kapının kapalı tutulduğunda duman, ısı ve alev geçişine belirli bir süre direnç göstermesi gerektiğinden iç dolgusu malzemesinin kapının sarkmasını, burkulmasını ve dönmesini engelleyen özellikte olmalıdır. Metal aksesuarın montajı ağaç malzemeye yapılmalıdır.

Laminasyon işlerinde ve köşe preslerinde kullanılacak olan yapıştırıcılar, tutuşmaya sebebiyet vermemelidir.

Alüminyum kapı kasasını oluşturan panellerin köşe birleşimleri, köşe gönyesi ve köşe takozu ile mekanik olarak birleştirilmelidir. Kapı kasası içerisinde yangına dayanıklı kalsiyum silikat plakalar bulunmalıdır. .

Kapı kasasının ahşap olarak kullanılması durumunda istenilen yangın dayanım sınıfına göre ağaç, yonga levha, MDF HDF ve benzeri levhalardan imal edilmelidir. Tercih edilen malzemenin vida tutma direncinin yüksek olması ayrıca laminasyon işleminin sıcak preste ve yangın dayanımlı tutkallar ile olması gerekmektedir.

Kapıda kullanılacak aksesuarların CE işaretlemesi veya muadili akredite kuruluşlarca onaylı kullanım belgelerinin olması gerekmektedir.

Kapının yalıtımında kullanılacak intumesan (ısıyla şişen) fitillerin sertifikalı olmasına dikkat edilmelidir.

Sızdırmazlık contalarının köşe birleşimleri, imal edildiği malzemeye uygun bir yapıştırıcı ile yapıştırılmalıdır.

Yangına dayanıklı kapı üzerinde dış yüzeyden iç yüzeye açılan delik olmamalıdır. Kullanılan yangına dayanıklı camlar, kapı içerisine mekanik olarak sabitlenmelidir.

Yangına dayanıklı ahşap kapılar, TS EN 14351-1+A2, TS EN 14351-2 standartlarına uygun olarak klasik (yangına dayanım özelliği olmayan) ahşap kapıların performans özelliklerine sahip olmalıdır.

Akredite laboratuvarlarda TS EN 1634-1+A1 standardına göre yangın dayanım test raporlarına sahip olmalıdır.

İmalatı yapan firma, uygulamasını yaptığı sisteme ait yangın dayanım/deney sınıflandırma sertifikasını vermelidir.

Deney raporunda belirtildiği şekilde montaj yapılmalıdır.

Yangın dayanım süresi kullanım yeri ve projesine göre binalarm yangından korunması hakkında yönetmeliğe uygun değerlerde olmalıdır.

Kaçış için kullanılacak olan kapılar kilitlenmeyecek olup, kilitli olmamalıdır.

Kasa ile duvar arasındaki boşluk en az kapını yangına dayanım süresine sahip mastik ile doldurulmalıdır.

Pervazların takılır ve pervaz duvar birleşimini yine yangın dayanımlı mastikle cama macun çeker gibi doldurulmalıdır.

Binada kapı kasasının monte edileceği duvar, tavan ve döşeme en az kapının yangına dayanıklılık süresi kadar yangına dayanıklı ve kapı ağırlığını taşıyabilecek özellikte olmalıdır.

Kapıların binaya montajı sonrası, koruyucu folyolar, harç, alçı ve benzeri kirliliklerden dolayı kaldın Imamalıdır.

Duvar, tavan ve döşemeye montaj vidalan, dübelleri ve ankrajlan kapı ağırlığım taşıyacak nitelikte onaylanmış detaylara uygun olmalıdır.

Bina ile kapı arasında kalan kör kasa, levha kaplama, dönüş ve benzeri bitiş bölümleri, mutlaka ilgili yangın dayanımına sahip olarak detaylandırılmalı ve monte edilmelidir.

Kapı montajı kapı kanadının çalışmasına engel olmayacak şekilde şakulünde, terazisinde ve diyagonalinde yapılmalıdır.

Yangına dayanıklı kapıların tarafsız ve akredite laboratuvarlarda TS EN 1634-1+A1 veya BS 476/22 standartlarına göre yapılmış test raporlanı olmalıdır.

Alüminyum veya çelik kapı kasası üzerinde kapının yangına dayanım özelliğini belirten paslanmaz yangın plakası bulunmalıdır. Yangın plakası paslanmaz plaka üzerine soğuk damga yöntemi ile aşağıdaki bilgiler okunabilecek bir büyüklükte basılı olarak temin edilecektir. Yangın plakaları kapı üzerinde uygun görülen bölgeye tahribatsız olarak sökülemeyecek şekilde sabitlenmelidir.

1. 1. 1. 1. Temin ve Taşıma

Kapılar balonlu naylon ve benzeri ürünler ile paketlenecek ve sevkıyat için hazırlanan ahşap, malzemeler paletlere dikkatli bir şekilde yerleştirilmelidir.

Sevkıyata hazırlanan paletler dikkatli bir şekilde forklift, vinç ve benzeri araçlar ile sevkiyat aracına yerleştirilmelidir.

Taşıma esnasında kapıların köşeleri tek noktadan yere bırakılmamalıdır.

1. 1. 1. 1. Depolama

Kapılar, yağmur, kar, ultraviyole ışınlarına ve/veya şantiye ortamındaki kimyasal malzemelere maruz kalmayacak kapalı bir depolama alanında ambalaj malzemesi üzerinde paletlerde yatay bir şekilde muhafaza edilmelidir.

Kapılar, kendileri için hazırlanan paletler üzerinde aralarında birbirlerine teması engelleyecek şekilde ahşap çıta ve benzeri malzeme konularak yerleştirilmelidir.

Alüminyum profiller üzerindeki koruyucu bantlar ile 2 aydan fazla dış ortam şartlatma maruz bırakılmamalıdır.

Hiçbir kanat veya kasaya kendi ağırlığı dışında diğer kanat, malzemeler ve benzeri bir ağırlık taşıtılmamalıdır.

1. 1. 1. 1. Uygunluk Kriterleri

Yapı Malzemeleri Yönetmeliği,

Yapı Malzemelerinin Tabi Olacağı Kriterler Hakkında Yönetmelik, Türkiye Bina Deprem Yönetmeliği,

Binaların Yangından Korunması Hakkında Yönetmelik, Binalarda Enerji Performansı Yönetmeliği,

Binalarda Su Yalıtımı Yönetmeliği,

Binaların Gürültüye Karşı Korunması Hakkında Yönetmelik Uyumlaştırılmış Standartlar

İlgili rehber doküman esas alınarak düzenlenmiş Ulusal Teknik Onaylar (UTO) ve/veya Avrupa Teknik Değerlendirmeleri (ETA)

Şekil 2 : Örnek yangın plakası

Fire Resistant Door: XX-Xx

Serial No : xx-xxxx s Production Date : xx – xx – xxxx
Ref. Test Report : xxxxxxx

.Q Manufacturer ID : xxxxxxx

Installer ID : xxxxxxx

Unci Satır: Kapının yangına dayanım sınıfı belirtecektir. Örneğin: EI-30

nci Satır: Seri Numarası İlk iki hane yılın son iki rakamım gösterecektir. Devam eden 4 hane de o yıl her bir üretilen yangın doğraması için T den başlayarak verilen sayı olacaktır.
üncü Satır: Üretim Tarihi İlk iki hane günü, ikinci iki hane ayı, son 4 hane yılı ifade edilecek şekilde yer alacaktır.
üncü Satır: Atıfta bulunulan Test Raporu İlgili kapı ölçüleri ve 1 inci satırdaki özelliği kapsayan test ve/veya sınıflandırma raporu numarasını ifade edecek şekilde yer alacaktır.
inci Satır: Üreticinin Kimliği İlgili kapının üretimindeki personelin ser, numarası ve/veya gelecekte üretimi yapan firma, departman, personel numarasını içerecektir.
ncı Satır: Montajcının Kimliği İlgili kapımn montajım yapan firma ve personelin bilgilerini içerecektir. Bu bilgiler, ilgili firmadan temin edilerek sistem firması tarafından projenin dosyasında 10 yıl saklı tutulacaktır.

16.1.53.5. İlgili Standartlar

TS EN 14351-1+A2 Pencereler ve kapılar – Mamul standardı, performans özellikleri – Bölüm 1: Pencereler ve yaya geçişme uygun hazır dış kapılar

TS EN ISO 10077-1 Pencere, kapı ve panjurların ısıl performansı – Isı iletiminin hesaplanması

– Bölüm 1: Basitleştirilmiş metot

TS 901-2 Lifli ses yalıtım malzemeleri – Binalarda kullanılan

TS 11797 EN 947 Menteşeli ve döner kapılar- Düşey yüke karşı direncin belirlenmesi

TS EN 948 Menteşeli ve döner kapılar – Statik burulmaya karşı direncin tayini

TS EN 1191 Pencereler ve kapılar – Tekrarlı açılma ve kapanmaya karşı direnç – Deney yöntemi

TS EN 1634-2 Kapı, kepenk ve açılabilir pencere takımları ve bina hırdavatı elemanları için yangına direnç ve duman kontrolü deneyleri – Bölüm 2: Bina hırdavatı elemanları için yangına direncin nitelendirilmesi deneyi

TS EN 1634-3 Yangına dayanıklılık deneyleri – Kapı ve kepenkler – bölüm 3: Duman kontrol kapılan ve kepenkleri

TS EN ISO 10140-3 Akustik – Yapı elemanlarının ses yalıtımının laboratuvarda ölçülmesi – Bölüm 3: Darbe sesi yalıtımının ölçülmesi

TS EN ISO 717-1 Akustik – Yapılarda ve yapı elemanlarında ses yalıtımının derecelendirilmesi – Bölüm 1: Hava ile yayılan sesin yalıtımı

TS EN ISO 16283-1 Akustik- Yapı elemanlarında ve yapılarda ses yalıtımının alan ölçümü- Bölüm 1: Hava ile yayılan sesin yalıtımı (ISO 16283-1:2014)

TS EN 1121 Kapılar – İki farklı ortam arasındaki davranış – Deney metodu

TS EN 1294 Kapı kanatlan – Ardışık uniform iklim şartlarındaki nem değişimleri etkisinde davranışın tayini

TS EN 13501-2 Yapı mamulleri ve yapı elemanlan – Yangın sınıflandırması – Bölüm 2: Yangına dayanım deneylerinden elde edilen veriler kullanılarak sınıflandırma (havalandırma tesisatları hariç)

TS EN ISO 1182 Ürünlerin Yangına Tepkisi – Yanmazlık Testi

TS EN 13501-1 Yapı mamulleri ve yapı elemanları, yangın smıflandırması bölüm 1: Yangın karşısındaki davranış deneylerinden elde edilen veriler kullanılarak sınıflandırma

TS EN 1363-1 Yangına dayanıklılık deneyleri Bölüm 1: Genel kurallar

TS EN 1363-2 Yangına dayanıklılık deneyleri Bölüm 2: Alternatif ve ilave işlemler

TS EN 950 Kapı Kanatlan – Sert Cisim Darbesine Direncin Belirlenmesi

TS EN ISO 10140-4 Akustik – Yapı elemanlarının ses yalıtımının laboratuvarda ölçülmesi – Bölüm 4: Ölçme prosedürleri ve kurallar

1. 1. Cam Kapılar
    1. Otomatik Kayar Cam Kapı İşleri Genel Teknik Şartnamesi 16.1.6.1.1. Kapsam

Yaya trafiğinin olduğu süpermarket, havalimanı, alışveriş merkezi, oteller, hastaneler ve benzeri mahallerde yaygın olarak kullanılan otomatik kayar kapı sistemlerinin uygulama kurallarına ilişkin esasları kapsamaktadır.

16.1.6.1.2, Tanım

Otomatik kayar kapı elektrik ile çalışan bir motor ve onu tetikleyen bir aktivatör vasıtasıyla açılıp kapanan sistemlerdir.

Kayar kapı alüminyum yüzeyi/rengi naturel eloksal ya da istenilen renklerde yapılabilmelidir. Ebatlar:

Tek kanatlı kayar kapı geçiş açıklığı : 700 — 1800 mm Çift kanatlı kayar kapı geçiş açıklığı : 800-3000 mm Geçiş yüksekliği en fazla : 3000 mm

Tek kanat en fazla kanat ağırlığı : 1X100 kg

Çift kanat en fazla kanat ağırlığı : 2X100 kg

1. 1. 1. 1. Uygulama Esasları

Bağlantı elemanları ayrıntıları için 16.7. Kapı, Pencere ve Camlama Sistemleri Bağlantı Elemanları Teknik Şartnamesi’ne uyulmalıdır.

Kullanılacak alüminyum kanat profilleri cidar kalınlığı en az 2 mm olmalıdır. Mekanizma mekanik açıdan dayanıklı materyallerden oluşmalıdır.

Mekanizma sistem ağırlığını taşıyacak en az 2 mm cidar kalınlığına sahip alüminyum veya çelik konstrüksiyon, mekanizma boyunca yapılmalıdır.

Kanatlar makara sistemi ile mekanizmaya aşılmalıdır.

Teflon makara sistemi kullanılmalıdır. (Makaraların yerinden çıkmasına karşı emniyet sistemi vardır.)

Makara yolu için özel profil sistemi dizayn edilmiştir.

Özel dişli kayış sistemi ile yüksek güvenlik ve sessiz çalışma özelliği bulunmaktadır. Çıkarılabilir parçalar sayesinde kolay onarım imkanı sağlar.

Otomatik kayar kapı sistemlerinde standart olarak en az 6 mm renksiz temperli ya da en az 4+4 (0,76 mm PVB) renksiz lamine cam olmalıdır. Lamine camın kenarları suyla temas edecek şekilde açıkta bırakılmamalı, korunmalıdır.

Lamine camın kenar kesimi sırasında oluşabilecek mikro ve makro çatlaklar ısıl kırılma riskini doğurabilir. Bu riski azaltmak için lamine camın kenarlarına çapak veya rodaj yapılması önerilmektedir.

Lamine camın nem ve sıcaklık şartlarından etkilenmemesi için azami önem gösterilmelidir. Lamine cam kesim sonrasında yıkandıktan ve tamamen kurutulduktan sonra yerine takılmalıdır. Temperleme işlemi camın hacmini, kimyasal yapısını, renk ve berraklığım değiştirmez.

Temperleme işleminden sonra cam panolara herhangi bir kesim, delik delme, kenar ve yüzey işleme yapılamaz

1 6.1.6.1.3.1.Nitelikler

Teknik Özellikler

Kendinden öğrenebilme özelliği bulunan mikro işlemci olmalıdır. Yüksek performanslı DC motor bulunmalıdır.

Enerjiyi düzenleyen sistem trafosu bulunmalıdır.

Kanatların sıkıştırmasına karşı motorun otomatik geri çalıştırma özelliği olmalıdır. Kış ve yaz kullanımı için değişkenli açılım ayarı olmalıdır.

Mikro işlemci, kapı kanat ağırlığı ayarını yapabilmelidir.

Kapının kilitlenmesi istenmesi durumunda elektromekanik kilit kullanılmalıdır.

Elektromekanik kilit kullanılması halinde; elektrik kesintisinde veya kapıya önceden bağlanmış olan herhangi bir panik sinyalinin devreye girmesi ile önceden belirlenen senaryoya uygun olarak hareketli kanatlar otomatik olarak kapalı veya açık pozisyona geçmelidir.

Opsiyonel olarak acil durdurma butonu kullanılabilir.

Standart olarak her kapıda en az bir adet perde fotoseli kullanılmalıdır.

Kapıda aktivatör olarak radar, buton, el sensörü, kart okuyucu, tuşlu kod ve benzeri ürünler kullanılabilir.

5 Konumlu Program Şalteri İşlev Seçenekleri:

Otomatik Çalışma

Gece Pozisyonu (Kilitli konum)

Tek Yönlü Açılım (Dış aktivatör devre dışı bırakılır) Tamamen Açık

Kış Konumu (Kısmi açılma)

Standart Özellikler

Açılma hızı en az Kapanma hızı en az Açık kalma süresi

Besleme gerilimi ve frekansı Mikro işlemci giriş ve çıkış voltajı Enerji tüketimi en fazla

: 50 cm/sn

: 40 cm/sn

: Ayarlanabilir olmalı

: 230 V, 50/60 Hz

:24V

: 180W

Mekanizma için koruma sınıfı : IP 20

Radar için koruma sınıft : IP 54

1. 1. 1. 1. Uygunluk Kriterleri

Yapı Malzemeleri Yönetmeliği, Makine Emniyeti Yönetmeliği,

Belirli Gerilim Sınırları İçin Tasarlanan Elektrikli Ekipman Yönetmeliği, Elektromanyetik Uyumluluk Yönetmeliği,

Yapı Malzemelerinin Tabi Olacağı Kriterler Hakkında Yönetmelik, Türkiye Bina Deprem Yönetmeliği,

Binaların Yangından Korunması Hakkında Yönetmelik, Binalarda Enerji Performansı Yönetmeliği,

Binalarda Su Yalıtımı Yönetmeliği,

Binaların Gürültüye Karşı Korunması Hakkında Yönetmelik Uyumlaştırılmış Standartlar

İlgili rehber doküman esas alınarak düzenlenmiş Ulusal Teknik Onaylar (UTO) ve/veya Avrupa Teknik Değerlendirmeleri (ETA)

1. 1. 1. 1. İlgili Standartlar

TS EN ISO 12543-1 Cam — Yapılarda kullanılan – Lamine Cam ve Lamine Emniyet Camı –

Bölüm 1: Sözlük ve bileşen parçalarının açıklanması

TS EN ISO 12543-4 Cam. — Yapılarda kullanılan – Lamine Cam ve Lamine Emniyet Camı – Bölüm 4; Dayanıklılık İçin Deney Yöntemleri

TS EN ISO 12543-5 Cam — Yapılarda kullanılan Lamine Cam ve Lamine Emniyet Camı – Bölüm 5: Boyutlar ve kenar işlemesi

TS 13433 Cam – Yapılarda kullanılan – İnsan çarpmasıyla ilgili güvenlik için uygulama kuralları

TSEN 12150-2 Cam – Yapılarda kullanılan – Isıl olarak temperlenmiş soda kireç silikat emniyet camı – Bölüm 2: Uygunluk değerlendirmesi/mamul standardı

TSEN 12150-1+A1 Yapılarda kullanılan cam – Isıl olarak temperlenmiş soda kireç silikat emniyet camı- Bölüm 1: Tanımlar ve açıklamalar

1. 1. 1. Temperli Cam Kapı İşleri Genel Teknik Şartnamesi

1. 1. 1. 1. Kapsam

Temperli cam kapı uygulama kurallarına ilişkin esasları kapsamaktadır.

1. 1. 1. 1. Tanım

Temperli cam; Ölçüsüne uygun kesilmiş ve işlenmiş cam panoların yumuşama noktasına yakın bir dereceye (650-700°C)kadar ısıtılıp hızla soğutulmasıyla elde edilmektedir.

Temperli cam düzcama göre darbelere karşı en az 3 en çok 5 kat daha dayanıklıdır. Kırıldığı zaman zar büyüklüğünde parçalara ayrılarak yaralanma riskini azalttığı için emniyet camı olarak sınıflandırılmaktadır.

1. 1. 1. 1. Uygulama Esasları

Bağlantı elemanları ayrıntıları için 16.7. Kapı, Pencere ve Camlama Sistemleri Bağlantı Elemanları Teknik Şartnamesi’ne uyulmalıdır.

1. 1. 1. 1. Nitelikler

Temperleme işlemi camın hacmini, kimyasal yapışım, renk ve berraklığını değiştirmez.

Temperleme işleminden sonra cam panolara herhangi bir kesim, delik delme, kenar ve yüzey işleme yapılamaz.

1. 1. 1. 1. Uygunluk Kriterleri

Yapı Malzemeleri Yönetmeliği,

Yapı Malzemelerinin Tabi Olacağı Kriterler Hakkında Yönetmelik, Türkiye Bina Deprem Yönetmeliği,

Binaların Yangından Korunması Hakkında Yönetmelik, Binalarda Enerji Performansı Yönetmeliği,

Binalarda Su Yalıtımı Yönetmeliği,

Binaların Gürültüye Karşı Korunması Hakkında Yönetmelik Uyumlaştırılmış Standartlar

İlgili rehber doküman esas alınarak düzenlenmiş Ulusal Teknik Onaylar (UTO) ve/veya Avrupa Teknik Değerlendirmeleri (ETA)

1. 1. 1. 1. İlgili Standartlar

TS EN 12150-2 Cam – Yapılarda kullanılan – Isıl olarak temperlenmiş soda kireç silikat emniyet camı – Bölüm 2: Uygunluk değerlendirmesi/mamul standardı

TS EN 12150-1+Al Yapılarda kullanılan cam – İsıl olarak temperlenmiş soda kireç silikat emniyet camı – Bölüm 1: Tanımlar ve açıklamalar

TS 13433 Cam- Yapılarda kullanılan- İnsan çarpmasıyla ilgili güvenlik için uygulama kuralları

1. 1. 1. Döner Cam Kapı İşleri Genel Teknik Şartnamesi 16.1.6.3.1. Kapsam

Mevcut mimari cepheye uyum sağlayacak şekilde, binaların ana girişlerinde yaya trafiğinin düzgün bir şekilde akmasını sağlarken; binayı gürültü, toz ve kirden koruyan, ısı ve enerji tasarrufu sağlayan döner kapı sistemlerinin uygulama kurallarına ilişkin esasları kapsamaktadır.

1. 1. 1. 1. Tanım

Kendi ekseni etrafında dönen, 3 ya da 4 kanatlı, manuel ya da otomatik çalışma prensibine sahip sistemlerdir.

Döner kapı yüzeyi istenilen renkli eloksal veya paslanmaz kaplama olabilir. İç Çap ; 1700 – 3800 mm

Geçiş Yüksekliği : 2100 – 4000 mm Kanopi Yüksekliği : 200 – 800 mm

1. 1. 1. 1. Uygulama Esasları

Bağlantı elemanları ayrıntıları için 16.7. Kapı, Pencere ve Camlama Sistemleri Bağlantı Elemanları Teknik Şartnamesi’ne uyulmalıdır.

1. 1. 1. 1. Nitelikler

Kanat camları en az 6 mm renksiz temperli ya da en az 4+4 (0,76 mm PVB) renksiz lamine cam olmalıdır.

Yanak camlan en az 4 + 4 mm (0,76 mm PVB) lamine cam olmalıdır.

Kanat profilleri döner kapı için üretilmiş özel profil sistemi olup, min. 30 mm derinliğinde ve görünen yüzeyi en az 60 mm genişliğinde olmalıdır.

İç ve üst tavan alüminyum levha kaplı olmalıdır.

Üst tavanda su yalıtımı opsiyonel olarak sunulabilir. Saçak veya sundurma gibi döner kapı üst yüzeyini suya karşı koruyacak cephe elemanları sağlanmadığı taktirde, bu özellik standart olarak sunulmalıdır.

Aydınlatma için tavanda en az 3 adet halojen spot bulunmalı ve bunlara ait 1 adet trafo kanopi içine gizlenmelidir.

Döner kapı alüminyum dikme ve kanat profillerine ait cidar kalınlığı ortalama 2 mm olmalıdır. Kanatlarda izolasyonu sağlayan fırçalar “at kılı fırça” olmalıdır.

Sistem opsiyonel olarak paslanmaz çelikten imal edilmiş yer çemberi (floor ring) üzerine monte edilebilir. Yer çemberi zeminde olabilecek eğimleri absorbe edip kapının düzlemsel yüzeyde çalışmasını sağlamaktadır.

Sistem kendi kendini taşımaktadır, ilave bir taşıyıcı sisteme ihtiyaç duyulmamaktadır.

Teknik Özellikler

En az bir hareketli kanat üzerinde mekanik kilit sistemi olmalıdır. Opsiyonel olarak elektromekanik kilit sistemi kullanılabilir.

DC redüktörlü motor kullanılmalıdır. Döner Kapı Koruma sınıf IP 20 olmalıdır.

Sistem -15 °C ile +50 °C arasında çalışabilmelidir.

Enerji tüketimi maksimum 300W (aydınlatma dahil) olmalıdır. Sistem 230V ile çalışmalıdır.

Kanat hızı maksimum 800 mm/sn olmalıdır.

Sürücü ünitesi 4 konumlu manuel program şalteri ile 3 değişik modda çalıştırılabilir:

Otomatik Konuml: Bekleme durumundaki döner kapı, kullanıcının yaklaşmasıyla çalışmaya başlamalıdır. Ayarlanan süre sonunda da başlangıçtaki (X) pozisyonunda durmalıdır.

Otomatik Konum2: Kapı sürekli olarak yaklaşık dakikada 1 tur atacak şekilde dönmelidir. Kullanıcı döner kapı alanına girerse hız standart hıza döner ve geçiş tamamlanınca döner kapı hızı eski haline dönmelidir.

Kilit Konumu: Aktivatörler devre dışıdır ve kapı manuel olarak kilitlenir. Eğer elektromekanik kilit sistemi kullanılırsa kapı otomatik olarak kilitlenmelidir.

Manuel Konumu: Kapı manuel olarak kullanılmalıdır.

Emniyet Aktivatörleri;

Radar, hareketi algılayıp kapının otomatik dönüşünü başlatmaktadır.

Kolon emniyet bandı, giriş ve çıkışta sabit kanat kolonunda bulunur ve dönen kanatlar ile sabit kanadın arasında sıkışmayı önlemektedir.

Topuk emniyet bandı, kanatların alt kenarında bulunan sensör hareketli kanatların çarpması anında kapının durmasını sağlamaktadır.

Opsiyonel olarak hareketli kanat üstü emniyet sensörü, kapı hızından daha yavaş ilerleyen yayalara kanadın çarpmasını engellemektedir.

Opsiyonel olarak kolon sensörü, kapının dönüş yönündeki sabit kanatlarında bulunur, dönme anında sabit ve hareketli kanat arasında sıkışmayı önlemektedir.

Acil durdurma butonu, iç mekanda acil durum olması halinde kullanılarak kapının manuel konuma geçmesini sağlamaktadır.

Engelli butonu, kapının daha yavaş hızda dönerek engelli geçişine olanak sağlamaktadır.

Uyarı ve Öneriler

imalat ölçüleri ve çalışma kontrolleri iş veren tarafından TS EN 16005 standardına uygun olarak imal edildiği kontrol edilmelidir. Sistem -20°C ile + 60 °C arasında çalışabilmelidir. RW ses yalıtım seviyesi AAMA TIR Al’e uygun olmalıdır. Koruma sımfı IP 20 olmalıdır. Makine emniyet yönetmeliklerine uygun olarak üretilmelidir. Belirli gerilim sınırlan dahilinde kullanılmak üzere tasarlanmış elektrikli teçhizat ile ilgili yönetmeliğe uygun olarak üretilmelidir. Manuel camlı döner kapı kanadı veya kanatlarının TS EN 16005 standardındaki madde 4.7.1.6’da tarif edildiği gibi bir kuvvetle açılıp kapanmalıdır. Rüzgâr veya diğer çevre faktörlerinden etkileşim alınmayacaktır.

Ekstrüzyon profilleri aşağıdaki mekanik özelliklere sahip olmalıdır.

Tablo 7: Ekstrüzyon profilleri mekanik özellikleri

Alüminyum Profiller Eloksal ve Elektrostatik Toz Boya Özellikleri

Alüminyum yüzeyindeki doğal oksit tabakası anodik işlemlerle dış ortam şartlarına dayanıklı hale getirilmelidir.

Cam kalınlığı / kombinasyon, laminasyon tipi / koruması, delik pozisyonları ve çaplan sistem firması tarafindan belirlenecektir. Lamine cam üretimleri TS EN 14449 standardına uygun yapılmalıdır.

1. 1. 1. 1. Temin ve Taşıma

İmalatı tamamlanmış olan camlı döner kapılar paketlenmeden önce zarar görme ihtimali bulunan köşe birleşimleri, kol, menteşe ve benzeri aksesuar kısımları hazırlanan karton koruyucular ile kapatılmalıdır.

Camlı döner kapı elemanları balonlu naylon ve benzeri ürünler ile paketlenecek ve sevkiyat için hazırlanan ahşap, alüminyum veya çelik paletlere dikkatli bir şekilde sabitlenerek, paletlere yerleştirilmelidir.

Sevkiyata hazırlanan paletler dikkatli bir şekilde forklift, vinç ve benzeri araçlar ile sevkiyat aracına yerleştirilmelidir.

Taşıma esnasında camların köşeleri tek noktadan yere bırakılmamalıdır.

1. 1. 1. 1. Depolama

Camlı döner kapı elemanları, sürekli olarak yağmur, kar ve ultraviyole ışınlarına maruz kalmayacak bir depolama alanında muhafaza edilmelidir.

Korkuluklar, kendileri için hazırlanan paletler üzerinde aralarında birbirlerine teması engelleyecek şekilde ahşap çıta ve benzeri malzeme konularak yerleştirilmelidir.

Alüminyum profiller üzerindeki koruyucu bantlar ile 2 aydan fazla dış ortam şartlarına maruz bırakılmamalıdır.

1. 1. 1. 1. Uygunluk Kriterleri

Yapı Malzemeleri Yönetmeliği, Makine Emniyeti Yönetmeliği,

Belirli Gerilim Sınırları İçin Tasarlanan Elektrikli Ekipman Yönetmeliği,

Elektromanyetik Uyumluluk Yönetmeliği,

Yapı Malzemelerinin Tabi Olacağı Kriterler Hakkında Yönetmelik, Türkiye Bina Deprem Yönetmeliği,

Binaların Yangından Korunması Hakkında Yönetmelik, Binalarda Enerji Performansı Yönetmeliği,

Binalarda Su Yalıtımı Yönetmeliği,

Binaların Gürültüye Karşı Korunması Hakkında Yönetmelik Uyumlaştırılmış Standartlar

İlgili rehber doküman esas alınarak düzenlenmiş Ulusal Teknik Onaylar (UTO) ve/veya Avrupa Teknik Değerlendirmeleri (ETA)

1. 1. 1. 1. İlgili Standartlar

TS EN 755-2 Alüminyum ve alüminyum alaşımları – Ekstrüzyonla imal edilmiş tellik çubuk/çubuk, boru ve profiller – Bölüm 2: Mekanik özellikler

TS EN 12020-1 Alüminyum ve alüminyum alaşımlar-EN AW 6060 ve EN AW 6063 alaşımlarından ekstrüzyon ile imal edilmiş hassas profiller Teknik Muayene ve Teslim şartlan

TS EN 12020-2 Alüminyum ve alüminyum alaşımlanı – En aw- 6060 ve en aw- 6063 alaşımlarından ekstrüzyon ile imal edilmiş hassas profiller – Bölüm 2: Boyut ve şekil toleransları

DİN 4108-1/5 Binalarda ısıl koruma ve enerji ekonomisi

TS EN ISO 10077-1 Pencere, kapı ve pancurların ısıl performansı – Isı iletiminin hesaplanması

Bölüm 1: Basitleştirilmiş metot ,

TS EN ISO 10077-2 TS EN ISO 10077-2: Kapılar, pencereler ve panjurların ısıl performansı

Isıl iletimin hesaplanması – Bölüm 2: Kasalar için sayısal metot

TS EN ISO 52022-1 Binaların enerji performansı – Bina bileşenleri ve elemanlarının termik, güneş ve. gün ışığı özellikleri – Bölüm 1: Güneş enerjisi ile güneş enerjisi koruma özellikli camların kombinasyonu (ISO 52022-1: 2017) için gün ışığı özelliklerinin basitleştirilmiş hesaplama yöntemi

TS EN 1063 Emniyet camları- Yapılarda kullanılan- Mermi darbesine karşı dayanıklılığın denenmesi ve sınıflandırılması

TS EN 1627 Yayalar için kapı takımları, pencereler, giydirme cepheler, korkuluklar ve panjurlar – Hırsıza dirençli – Kurallar ve sınıflandırma

TS EN 1523 Pencere, kapı- Panjur ve kepenkler- Mermi direnci – Deney metodu

TS EN 12600 Cam – Yapılarda kullanılan – Sarkaç deneyi – Düz cam için çarpma deneyi ve sınıflandırma

TS EN 410 Cam-Yapılarda kullanılan- Cam yapı elemanlarının ışık ve güneş ışınımı ile ilgili özelliklerinin belirlenmesi

TS EN 673 Cam – Y apılarda kullanılan – Isıl geçirgenlik (U değeri) tayini – Hesaplama metodu

TS EN 16005 Güçle çalıştırılan yaya geçişine uygun hazır kapılar – Kullanımda güvenlik ■ Kurallar ve deney yöntemleri

TS EN ISO 12543-2 Cam- Yapılarda kullanılan – Lamine cam ve lamine emniyet camı – Bölüm 2: Lamine emniyet camı

TS EN ISO 12543 -3 Cam- Yapılarda kullanılan – Lamine cam ve lamine emniyet camı – Bölüm 3: Lamine cam

TS EN 12150-2 Cam – Yapılarda kullanılan – Isıl olarak temperlenmiş soda kireç silikat emniyet camı – Bölüm 2: Uygunluk değerlendirmesi/mamul standardı

1. 1. Garaj ve Depo Kapıları

1. 1. 1. Garaj ve Depo Sarmal Kapıları İşleri Genel Teknik Şartnamesi (bkz 16.4.1.1. PVC Alüminyum ve Çelik Panjur İşleri)
    2. Garaj ve Depo Seksiyonel kapıları İşleri Genel Teknik Şartnamesi
      1. Kapsam

Bu teknik şartname; yapılarda kullanılan seksiyonel depo/ fabrika kapısı ve bileşenlerinin imalatı ve uygulamaları ile ilgili teknik esasları kapsamaktadır.

1. 1. 1. 1. Tanım

Motorlu seksiyonel kapı bileşenleri

Poliüretan dolgulu çelik sandviç panel (istek üzere; alüminyum çerçeveli şeffaf görünümlü panel)

Galvaniz çelik kapı rayları ve köşebentler

20.000 kullanımlık (her açma + kapama = 1 kullanım) ve özel kumlanmış seksiyonel kapı yayları

Galvaniz çelik kapı menteşeleri .

Galvaniz çelik milli plastik tekerlekler Galvaniz çelik teker yuvaları Alüminyum döküm halat makaraları Galvaniz konsollar ve bilyalar Sızdırmazlık contaları

Halat

Halat kopma emniyet sistemi Optosensör alt güvenlik sistemi

Seksiyonel kapı motoru ve entegre manuel caraskal sistemi Seksiyonel kapı kumanda panosu

Galvaniz çelik kapı menteşeleri: Panel birleşim noktalarındaki kılavuz deliklere, montaj cıvatası ile monte edilen, kapı genişliğine bağlı olarak dar veya geniş menteşe sistemi-

Galvaniz çelik milli plastik tekerlekler: Kapının içten sağ ve sol kenarlarına teker yuvaları ile monte edilen, kapı genişliğine bağlı olarak dar veya geniş tekerlek sistemiz

Galvaniz çelik teker yuvaları – Kapının içten bakış sağ ve sol kenarlarına monte edilen, kapı genişliğine bağlı olarak dar veya geniş?

Alüminyum döküm halat makaraları – Seksiyonel kapıların çalışmasını sağlayan halatların sarıldığı alüminyum döküm makaralar. Kapı çalışma şekline göre yukarıda, arkada veya önde monte edilmelidir.

Galvaniz mil: Seksiyonel kapıların yay, halat makaraları mile monte edilmelidir. Konsol ve bilyalar tamamen galvaniz görünümlüdür.

Sızdırmazlık contaları: Seksiyonel kapı panellerinin birleşim noktalarında, kapının at ve üstünde ve ayrıca yan rayların üzerinde kauçuk contalarla maksimum seviyede sızdırmazlık sağlanmaktadır.

Halatlar, kapıların yukarı aşağı hareketini sağlayan temel ekipmanlardandır.

Kapı hareketini sağlayan halatların kopması durumunda kapının düşmesini engelleyen, olduğu pozisyonda kalmasını sağlayan çelik ekipmanlardır.

Kapımn alt contasının içerisine yerleştirilen, contanın herhangi bir engel ile ezilmesi durumunda devreye giren alt güvenlik sistemidir.

Seksiyonel kapı motoru: Direkt milden kavramalı, redüktörlü 400 V, IP54 koruma sınıfı seksiyonel kapı motoru, motora entegre manuel caraskal sistemidir.

Aç-dur-kapa butonlu, 400V, IP54 koruma sınıfı, ilave 230 V ve 24 V çıkışları bulunan, arıza bildirim kodlu, dijital ekranlı, otomatik kapanma özellikli, kumanda panosu

1. 1. 1. 1. Uygulama Esasları

Bağlantı elemanları ayrıntıları için 16.7. Kapı, Pencere ve Camlama Sistemleri Bağlantı Elemanlar Teknik Şartnamesi’ne uyulmalıdır.

1. 1. 1. 1. Uygunluk Kriterleri

Yapı Malzemeleri Yönetmeliği, Makine Emniyeti Yönetmeliği,

Belirli Gerilim Sınırları îçin Tasarlanan Elektrikli Ekipman Yönetmeliği, Elektromanyetik Uyumluluk Yönetmeliği,

Yapı Malzemelerinin Tabi Olacağı Kriterler Hakkında Yönetmelik, Türkiye Bina Deprem Yönetmeliği,

Binaların Yangından Korunması Hakkında Yönetmelik, Binalarda Enerji Performansı Yönetmeliği,

Binalarda Su Yalıtımı Yönetmeliği,

Binalarm Gürültüye Karşı Korunması Hakkında Yönetmelik Uyumlaştırılmış Standartlar

ilgili rehber doküman esas alınarak düzenlenmiş Ulusal Teknik Onaylar (UTO) ve/veya Avrupa Teknik Değerlendirmeleri (ETA)

1. 1. Hermetik (Steril Ortam) Kapıları İşleri Genel Teknik Şartnamesi

1. 1. 1. Kapsam

Hermetik kapılar tam steril alan, yan steril alan, septik ameliyathane salonları, aseptik ameliyathane salonları, şartlandırılmış ortam, laboratuvar salonları, hijyenik hepa filtreden geçen pozitif/dengede basınçlı ortamın sağlanmasına yardım eden kapılardır.

1. 1. 1. Tanım

Hermetik (sızdırmaz) kapılarda kapı, hareketli kanadın kapanması esnasında iki yandan ve üstten duvara baskı yaparak ve aynı zamanda zemine oturarak kapanan bir yapıdadır. Hermetik kapılar, ayarlanarak hava kaçıran/kaçırmayan tipte ve özellikte kapılardır. Otomatik yana kayar kapı, ters istikamette kayan iki veya bir adet hareketli kanatın duvar veya sabit kanatın üzerinde motor yardımıyla kaymasından oluşur. Hareketi sağlayan operatör mikroprosesörlüdür.

1. 1. 1. Uygulama Esasları

Bağlantı elemanları ayrıntıları için 16.7. Kapı, Pencere ve Camlama Sistemleri Bağlantı Elemanları Teknik Şartnamesi’ne uyulmalıdır.

1. 1. 1. 1. Nitelikler

Mekanizma kutusu ve kapağı ekstrude alüminyum veya paslanmaz çelikten imal edilmiş olmalıdır. Boyalı sacdan imal edilmiş olan kutu ve kapak olmamalıdır. Kapak menteşeli bir sisteme sahip olup kolay açılabilir ve herhangi bir arıza esnasında müdahale edilebilir olmalıdır.

Motor en az 2 yıl ömürlü ve garantili olmalıdır. Motor manyetik alan oluşturmayan ve bakım gerektirmeyen DC fırçasız motor olmalıdır.

Güç tüketimi en fazla 300 VA

Besleme gerilimi 50/60 Hz’ te 230 VAC + % 6-10 Koruma sımfı IP 20

Mikroprosesör kontrollü olmalıdır.

Dijital program şalteri olmalıdır. Tam açık-Tam kapalı- Tek yön geçiş- Otomatik- Yan açılım ve programlama komutlarına buradan ulaşılabilmeli. Üzerinden arıza kodlan görülerek, sorun tespiti yapılabilmelidir. Açılım, kapanım hızlan güçleri gibi değerler mekanizma kapağı sökülmeksizin bu şalter üzerinden ayarlanabilmelidir.

Herhangi bir aksilik halinde (kanadın sıkışması, önüne cisim konulması ve benzeri) motor’ve mikroprosesörün zarar görmesini engelleyecek oto koruma sistemi olmalıdır.

Elektrik kesilmesi halinde ve kanat engelle karşılaştığında ne yapması gerektiğini belirleme özelliğine haiz olmalıdır.

Mikroprosesör isteğe bağlı olarak eklenebilecek her türlü otomasyon sistemlerine uyumlu olmalıdır.

Başka bir kapı ile herhangi kablo bağlantısı olmaksızın haberleşerek diğeri kapanmadan, kapanmama veya açılmama (air-lock) fonksiyonu bulunmalıdır.

Mekanizma içerisinde, elektrik kesilmelerinde kapıyı açacak bir akü sistemi mutlaka bulunmalıdır.

Mekanizma en az 100 kg’lık kanatlar ile çalışabilir olmalıdır.

Herhangi bir çarpma esnasında hareketli kanatların raydan çıkmasını önleyecek düzeneğe sahip olmalıdır.

1. 1. 1. Uygunluk Kriterleri

Yapı Malzemeleri Yönetmeliği, Makine Emniyeti Yönetmeliği,

Belirli Gerilim Sınırları İçin Tasarlanan Elektrikli Ekipman Yönetmeliği, Elektromanyetik Uyumluluk Yönetmeliği,

Yapı Malzemelerinin Tabi Olacağı Kriterler Hakkında Yönetmelik, Türkiye Bina Deprem Yönetmeliği,

Binaların Yangından Korunması Hakkında Yönetmelik, Binalarda Enerji Performansı Yönetmeliği,

Binalarda Su Yalıtımı Yönetmeliği,

Binaların Gürültüye Karşı Korunması Hakkında Yönetmelik Uyumlaştırılmış Standartlar

İlgili rehber doküman esas alınarak düzenlenmiş Ulusal Teknik Onaylar (UTO) ve/veya Avrupa Teknik Değerlendirmeleri (ETA)

1. 1. Güvenlik Kapıları
    1. Bombaya Dayanıklı Kapı İşleri Genel Teknik Şartnamesi 16.1.9.1.1. Kapsam

Bu şartname, binalarda kullanılan, bombaya dayanıklı kapılarla ilgili uygulama esasları, uygunluk kriterleri ve ilgili standartları kapsamaktadır.

1. 1. 1. 1. Tanım
        Tanımı

Bombaya dayanıklı kapılar, yapı içerisinde giriş ve çıkışa izin veren, üzerinde kilitleme düzeneği bulunan ve dışarıdan gelebilecek bombalı saldırılara karşı kapalı konumda iken patlamanın etkilerinin iç ortama geçmesine izin vermeyen yapı elemanlarıdır.

Bombaya dayanıklı kapılar, çelik ve alüminyum camlı bombaya dayanıklı kapılar olarak üretilebilir.

1. 1. 1. 1. Çeşitleri

Bombaya dayanıklı kapıların, sınıflandırılması aşağıdaki tablolarda belirtildiği gibi yapılmalıdır:

Tablo 8: Bombaya dayanıklı kapıların patlayıcı miktarı ve patlama mesafesine göre sınıflandırılması

Koruma sınıfı	Patlayıcı Ağırlığı [kg]	Mesafe [m]
1	3	5,0
2	3	3,0
3	12	5,5
4	12	4,0
5	20	4,0

Bombaya dayanıklı camlı alüminyum kapılarda kullanılan camlar, ilgili test sertifikasında/raporunda yer alan kombinasyon, kalınlık ve işlemde üretilerek kullanılmalıdır.

Bombaya dayanıklı kapıların monte edildiği kasa, döşeme, duvar, tavan veya çevreleyici yapı elamanı da eşdeğer seviyede bombaya dayanım özelliğine sahip olmalı ve kapı üzerinden transfer edilen yükleri taşımalıdır. ‘

Bombaya dayanıklı kapılar, aşağıda belirtilen tipolojiler uygulanabilir.

Tek kanat kapı

Tek kanat kapı yanında sabit bölümlü Tek kanat kapı üzeri sabit bölümlü Çift kanat kapı

Çift kanat kapı yanında sabit bölümlü Çift kanat kapı üzeri sabit bölümlü

Tablo 9: Bombaya Dayanıklı Sistemlerin Koruma Sınıflan

r. 1

1. 1. 1. 1. Uygulama Esasları

Bağlantı elemanları ayrıntıları için 16.7. Kapı, Pencere ve Camlama Sistemleri Bağlantı Elemanları Teknik Şartnamesi’ne uyulmalıdır.

1. 1. 1. 1. Nitelikler

Alüminyum profillerin kesim işlemi tamamlandıktan sonra kol, kilit ve benzeri aksesuarların montajı için gerekli olan freze işlemleri gerçekleştirilmelidir.

Freze işlemleri tamamlandıktan sonra alüminyum profiller mekanik olarak birleştirilmelidir. Mekanik birleştirme, hidrolik köşe presi işlemi veya vidalı bağlantılar ile yapılmalıdır. Mekanik bağlantı işlemi, kapı sisteminin köşeleri 90° açılı olacak şekilde herhangi bir boşluk veya düzensizlik oluşturmadan, su yalıtımını sağlayacak nötr silikonlar kullanılarak birleştirilmelidir.

Profiller üzerindeki koruyucu bantlar imalat ve montaj esnasında sökülmemelidir. Köşe presi işleminden sonra kapı üzerine aksesuarların montajı gerçekleştirilmelidir.

Sızdırmazlık contalarının köşe birleşimleri, imal edildiği malzemeye uygun bir yapıştırıcı ile yapıştırılmalıdır.

Bombaya dayanıklı kapı üzerinde dış yüzeyden iç yüzeye açılan delik olmamalıdır. Kullanılan balistik özellikteki camlar, doğrama içerisinde mekanik olarak sabitlenmelidir. Kullanılan çelikler, kesim ölçüsünde iken antipas boya ile boyanmalıdır.

Alüminyum profillerinin aşağıdaki tabloda bulunan mekanik özelliklere sahip olmalıdır.

Tablo 10: Alüminyum Zırh Profillerin Mekanik Özellikleri

Kapmın binaya montaj noktalan, adetleri, ankraj tipleri statik ve dinamik hesapları yapılmalı ve/veya test raporundakilerin aynısı uygulanmalıdır.

Bombaya dayanıklı kapı sisteminde kullanılacak yalıtımlı alüminyum profillerin ısı bariyerleri aşağıdaki mekanik özelliklere sahip olmalıdır.

Tablo 11: Isı Bariyeri Mekanik Özellikleri (Bombaya Dayanıklı Kapı)

Isı İletim Katsayısı [W/m.K]	0,32
Eğilme Mukavemeti [MPa] (TS EN ISO 527-2)	en az 80
Çekme Mukavemeti [MPa] (TS EN ISO 178)	en az 80
Darbe Mukavemeti [kJ/m2] (TS EN ISO 179-1)	30
Elastik Modül [MPa] (TS EN ISO 178)	7300 – 8000
Şekil Dayanımı [dakika] (220 °C)	en az 15
Şekil Dayanımı [dakika] (85 °C‘deki NaOH banyosu içinde)	en az 15

Bombaya dayanıklı kapılar, TS EN 14351-1+A2 standardına uygun olarak klasik (bombaya dayanıklı özelliği olmayan) alüminyum kapıların performans özelliklerine sahip olmalıdır.

Test numunesinde kullanılan tüm malzemelerin, bina üzerine montaj işlemi gerçekleştirilen kapılar ile aynı olduğunun kontrolü İdare tarafından yapılmalıdır.

Bina üzerine monte edilen kapılar, beyan edilen sertifikadaki ölçü ve tiplerin kapsamında olacak ve/veya ilgili tipoloji tarafsız ve akredite test laboratuvarında ve/veya Türk Silahlı Kuvvetleri bünyesinde test edilmelidir.

Kapı üzerindeki aksesuarların düzgün bir şekilde çalıştığı kontrol edilmelidir. Kapı üzerindeki menteşeler en az 2 eksende ayar imkânı sağlamalıdır.

Kapı üzerindeki kapı pompası, kapının ölçü ve ağırlığına uygun olarak seçilmelidir. Kapı ağırlığı 300 kg’i geçtiği takdirde otomatik açkı mekanizması kullanılmalıdır.

Kapıların binaya montajı sonrası, koruyucu folyolar, harç, alçı ve benzeri kirliliklerden dolayı kaldı rılmamalıdır.

Binaya montaj işleminde, montaj ve uygulama kılavuzlarına uygun olarak ve/veya yazılı olarak onaylanmış detay çizimlerine uygun üretilmiş doğramalar binaya monte edilmelidir.

Bina ile kapı arasında kalan kör kasa, levha kaplama, dönüş ve benzeri bitiş bölümleri, mutlaka ilgili mermi direncine sahip olarak detaylandırılmalı ve monte edilmelidir.

Kapı montajı kapı kanadının çalışmasına engel olmayacak şekilde şakulünde, terazisinde ve diyagonalinde yapılmalıdır.

1. 1. 1. 1. Temin ve Taşıma

Kapılar balonlu naylon ve benzeri ürünler ile paketlenmeli ve sevkiyat için hazırlanan ahşap, alüminyum veya çelik paletlere dikkatli bir şekilde sabitlenerek, paletlere yerleştirilmelidir.

Sevkiyata hazırlanan paletler dikkatli bir şekilde forklift, vinç ve benzeri araçlar ile sevkiyat aracına yerleştirilmelidir.

Taşıma esnasında kapıların köşeleri tek noktadan yere bırakılmamalıdır.

1. 1. 1. 1. Depolama

Kapılar, sürekli olarak yağmur, kar ve ultraviyole ışınlarına maruz kalmayacak bir depolama alanında muhafaza edilmelidir.

Kapılar, kendileri için hazırlanan paletler üzerinde aralarında birbirlerine teması engelleyecek şekilde ahşap çıta ve benzeri malzeme konularak yerleştirilmelidir.

Alüminyum profiller üzerindeki koruyucu bantlar ile 2 aydan fazla dış ortam şartlarına maruz bırakılmamalıdır.

Hiçbir kanat veya kasaya kendi ağırlığı dışında diğer kanat ve malzemeler ve benzeri bir ağırlık taşıtı Imamalıdır.

1. 1. 1. 1. Uygunluk Kriterleri

Yapı Malzemeleri Yönetmeliği,

Yapı Malzemelerinin Tabi Olacağı Kriterler Hakkında Yönetmelik, Türkiye Bina Deprem Yönetmeliği,

Binaların Yangından Korunması Hakkında Yönetmelik, Binalarda Enerji Performansı Yönetmeliği,

Binalarda Su Yalıtımı Yönetmeliği,

Binaların Gürültüye Karşı Korunması Hakkında Yönetmelik Uyumlaştırılmış Standartlar

İlgili rehber doküman esas alınarak düzenlenmiş Ulusal Teknik Onaylar (UTO) ve/veya Avrupa Teknik Değerlendirmeleri (ETA)

1. 1. 1. 1. İlgili Standartlar

TS EN 14351-1+A2 Pencereler ve kapılar – Mamul standardı, performans özellikleri – Bölüm 1: Pencereler ve yaya geçişine uygun hazır dış kapılar

TS 498 Yapı elemanlarının boyutlandırılmasında alınacak yüklerin hesap değerleri

TSEN 1991-1-1 Yapılar üzerindeki etkiler – Bölüm 1-1: Genel etkiler – Yoğunluklar, binaların zatî ağırlıkları ve maruz kaldığı diğer yükler (eurocode 1)

TS EN 573-3+A2 Alüminyum ve alüminyum alaşımları – Kimyasal bileşim ve biçimiendirilebilir ürünlerin şekli – Bölüm 3: Kimyasal bileşim

TS EN 755-1 Alüminyum ve alüminyum alaşımları – ekstrüzyonla imal edilmiş tellik çubuk/çubuk, boru ve profiller – Bölüm l:Teknik muayene ve teslim şartları,

TS EN 755-2 Alüminyum ve alüminyum alaşımları – Ekstrüzyonla imal edilmiş tellik çubuk/çubuk, boru ve profiller – Bölüm 2: Mekanik özellikler

TS EN 12020-1 Alüminyum ve alüminyum alaşımlar-EN AW 6060 ve EN AW 6063 alaşımlarından ekstrüzyon ile imal edilmiş hassas profiller – Bölüm 1: Teknik Muayene ve Teslim şartları

TS EN 12020-2 Alüminyum ve alüminyum alaşımları – EN AW- 6060 ve EN AW- 6063 alaşımlarından ekstrüzyon ile imal edilmiş hassas profiller – bölüm 2: Boyut ve şekil toleransları

TS 825 Binalarda ısı yalıtım kuralları

TS EN ISO 10077-1 Pencere, kapı ve pancurların ısıl performansı – Isı iletiminin hesaplanması – Bölüm 1: Basitleştirilmiş metot

TS EN ISO 10077-2 Kapılar, pencereler ve panjurların ısıl performansı – Isıl iletimin hesaplanması – Bölüm 2: Kasalar için sayısal metot

TS EN ISO 8990 Isı yalıtımı – Kararlı durum ısı iletim özellikleri tayini – Kalibre edilmiş mahfazalı sıcak kutu

TS EN ISO 12567-2 Pencere ve kapılar ısıl performans – Sıcak kutu metodu ile ısıl geçirgenliğin belirlenmesi – Bölüm 2: Çatı pencereleri ve çıkıntı yapan diğer pencereler”

TS 901-2 Lilli ses yalıtım malzemeleri – Binalarda kullanılan

TS EN 1155 Bina donanımı – İki yöne açılan otomatik kapılar için elektrikle tahrik edilen açık tutma cihazları – Kurallar ve deney metotları

TS EN 1125 Bina donanımı – Kaçış yönünde kullanılan yatay kolla çalışan panik çıkış tertibatları – Kurallar ve deney metotları

TS 11797 EN 947 Menteşeli ve döner kapılar- Düşey yüke karşı direncin belirlenmesi

T S EN 948 Menteşeli ve döner kapılar – Statik burulmaya karşı direncin tayini TS EN 12046-1 Çalıştırma kuvvetleri – Deney yöntemi – Bölüm 1: Pencereler TS EN 12046-2 Çalıştırma kuvvetleri – Deney metodu – Bölüm 2: Kapılar

TS EN 14609 Pencereler – Statik burma etkisine karşı direncin tayini

TSEN1191 Pencereler ve kapılar – Tekrarlı açılma ve kapanmaya karşı direnç – Deney yöntemi

TS EN 1627 Yayalar için kapı takımları, pencereler, giydirme cepheler, korkuluklar ve panjurlar – Hırsıza dirençli – Kurallar ve sınıflandırma

TS EN 1523 Pencere, kapı- Panjur ve kepenkler- Mermi direnci – Deney metodu

TS EN 1522 Pencere, kapı, panjur, kepenk-Mermi direnci özellikler ve sınıflandırma

TS EN 12210 Pencere ve kapılar – Rüzgâr yüküne karşı direnç – Sınıflandırma

TS EN ISO 10140-3 Akustik – Yapı elemanlarının ses yalıtımının laboratuvarda ölçülmesi – Bölüm 3: Darbe sesi yalıtımının ölçülmesi

TS EN ISO 717-1 Akustik – Yapılarda ve yapı elemanlarında ses yalıtımının derecelendirilmesi – Bölüm 1: Hava ile yayılan sesin yalıtımı

TS EN ISO 16283-1 Akustik- Yapı elemanlarında ve yapılarda ses yalıtımının alan ölçümü- Bölüm 1 :Hava ile yayılan sesin yalıtımı(ISO 16283-1:2014)

TS EN 12600 Cam – Yapılarda kullanılan – Sarkaç deneyi – Düz cam için çarpma deneyi ve sınıflandırma

TS EN 410 Cam – Yapılarda kullanılan – Cam yapı elemanlarının ışık ve güneş ışınımı ile ilgili özelliklerinin belirlenmesi

TS EN 673 Cam yapılarda kullanılan- Isı geçirgenliğinin (u değeri) tayini- Hesaplama metodu

TS EN 1096-1 Cam- Yapılarda kullanılan- Kaplamalı cam- Bölüm 1: Tarifler ve sınıflandırma

TS EN 356 Cam – Yapılarda kullanılan – Emniyet camlan- El darbelerine karşı dayanıklılığın denenmesi

TS EN ISO 12543-1 Cam – Yapılarda kullanılan – Lamine Cam ve Lamine Emniyet Camı – Bölüm 1: Tarifler ve Bileşenlerin Açıklanması

TS EN ISO 12543-4 Cam – Yapılarda kullanılan – Lamine Cam ve Lamine Emniyet Camı – Bölüm 4: Dayanıklılık Deney Metotları

TS EN ISO 12543-5 Cam – Yapılarda kullanılan – Lamine Cam ve Lamine Emniyet Camı – Bölüm 5: Boyutlar ve kenar işlemesi

TS EN 14449 Cam – Yapılarda kullanılan – Lamine Cam ve Lamine Emniyet Camı – Uygunluk Değerlendirmesi / Ürün Standardı

TS EN 1748-1-1 Cam – Yapılarda kullanılan – özel temel mamuller – Borosilikat camlar – bölüm 1-1: Tarifler, genel fiziksel ve mekanik özellikler

TS EN 13022-2 Cam – Binalarda kullanılan – Yapısal sızdırmaz cam sistemleri – Bölüm 2: Montaj kuralları

TS 4922 Alüminyum ve alüminyum alaşımlarının anodik oksidasyon işlemi ile kaplanması – Teknik özellikler

TS EN 10021 Çelik mamüller için teknik teslim şartları

TS EN ISO 1461 Demir ve çelikten imal edilmiş malzemeler üzerine sıcak daldırmayla yapılan galvaniz kaplamalar – Özellikler ve deney metotları

TS EN ISO 10140-2 Akustik – Yapı elemanlarının ses yalıtımının laboratuvarda ölçülmesi – Bölüm 2: Hava ile yayılan ses yalıtımının ölçülmesi

TS EN 13049 Pencereler – Hafif ve şiddetli kütle darbesi – Deney metodu, güvenlik kuralları ve smıflandırma

TS EN 12811-1 Geçici iş donanımları – Bölüm 1: tş iskeleleri – Performans gerekleri ve genel tasarım

TS EN ISO 11600 Bina inşaatı – Derz malzemeleri – Sızdırmazlık malzemeleri için sınıflandırma ve gerekli şartlar

TS ISO 4997 Yassı çelik mamuller – Yapı kalitesinde – Soğuk haddelenmiş karbon çelik levha

TS EN ISO 12944-4 Boyalar ve vernikler – Çelik yapıların koruyucu boya sistemleriyle korozyona karşı korunması – Bölüm 4: Yüzey tipleri ve yüzey hazırlama

TS 13695 Plastikler – Kalıplanmış parçalar – Toleranslar ve kabul koşulları

TS EN 12086 Isı yalıtım malzemeleri – Binalar için – Su buharı geçirgenlik özelliklerinin tayini

TS EN ISO 29767 Binalar için ısı yalıtım mamulleri – Suya kısmi batırma yoluyla kısa süreli su emmenin tayini

TS EN 13162+A1 Isı yalıtım mamulleri – Binalar için – Mineral yünlü (MW) fabrikasyon mamuller – Özellikler

TS EN 62305-1 Yıldırımdan korunma – Bölüm 1: Genel kurallar

TS ISO 3302-1 Lastik- Mamul toleranslan – Bölüm 1: Boyut toleranslan

TS ISO 48-4 Kauçuk, vulkanize veya termoplastik – Sertlik tayini – Bölüm 4: Durometre yöntemiyle girinti sertliği (Shore sertliği)

TS 13777 Kompozit paneller- Polietilen veya mineral dolgulu- Her iki yüzü alüminyum levha kaplı ■

TS EN 1063 Emniyet camlan-Yapılarda kullanılan-Mermi darbesine karşı dayanıklılığın denenmesi ve sınıflandırılması

1. 1. 1. Kurşuna Dayanıklı Kapı İşleri Genel Teknik Şartnamesi 16.1.9.2.1. Kapsam

Bu şartname, binalarda kullanılan, alüminyum kurşuna dayanıklı özellikteki kapılarla ilgili uygulama esasları, uygunluk kriterleri ve ilgili standartlan kapsamaktadır.

1. 1. 1. 1. Tanım
        Tanımı

Kurşuna dayanıklı kapılar, yapı içerisinde giriş ve çıkışa izin veren, üzerinde kilitleme düzeneği bulunan ve dışarıdan gelebilecek silahlı saldırılara karşı kapalı konumda iken iç ortama mermi girişine izin vermeyen yapı elemanlarıdır.

Kurşuna dayanıklı kapılar, çelik ve alüminyum camlı kurşuna dayanıklı kapılar olarak üretilebilir.

1. 1. 1. 1. Çeşitleri

Kurşuna dayanıklı kapıların, sınıflandırılması aşağıdaki tablolarda belirtildiği gibi yapılacaktır.

Tablo 12: Kurşuna Dayanıklı Kapılar Tabanca ve Yivli Tüfeklerle Deneyi İçin Sınıflandırma ve Özellikler

Sınıf	Silah tipi	Mermi çapı	Mermi	Deney koşulu
Sınıf	Silah tipi	Mermi çapı	Tip	Kütle g	Deney atış mesafesi m	Mermi hızı m/s
FB1	Yivli tüfek	22 LR	URN	2,6 ±0.1	10+0,5	360 ±10
FB2	Tabanca	9 mm Luger	FJ”/RN/SC	8,0 ±0.1	5±0,5	400 ± 10
FB3	Tabanca	357 Mag.	FJO/CB/SC	10,2 ±0,1	5 ±0,5	430+10
FB4	Tabanca Tabanca (Not)	357 Mag. 44 Rem. Mag.	FJ”/CB/SC FJPIFN/SC	10,2 + 0,1 15,6 + 0,1	5 ±0,5 5 + 0,5	430 ± 10 440 + 10
FB5	Yivli tüfek	5,56 v 45’	FJS/PB/SCP1	4,0 ±0,1	10 ±0,5	950 + 10
FB6	Yivli tüfek Yivli tüfek (Not)	5,56 x 45′ 7,62 x 51	FJ®IPB/SCP1 FJO/PB/SC	4,0+ 0,1 9,5+ 0,1	10 ±0,5 10 ±0,5	950 + 10 630 + 10
FB7	Yivli tüfek	*7.6251“**	FJCWPB/HC1	9,8 ±0,1	10 ±0,5	320+10
L = Kurşun FJC) = Dışı tamamen çelik kaplı CB = Konik mermi FJC2) = Dışı tamamen bakır alaşımlı FJ = Dışı tamamen metal mermi FN = Kesik uçlu mermi HC1 = Sert çelik çekirdek, külle (3,7 ± 0,1) g sertlik 63 HRC’den fazla PB – Sivri uçlu mermi RN = Yuvarlak uçlu mermi SC = Yumuşak çekirdek (kurşun) SCPl = Çelik delicili yumuşak çekirdek (kurşun) (tip SS109) ‘ [5,56 x 45] için belirtilen değerlere erişilebilmesi için tavsiye edilen namlu yiv adım boyu = (173 i 10) mm’dir. “ FB7 sınıfı için belirtilen değerlere erişilebilmesi için tavsiye edilen namlu yiv adım boyu = (254 ± 10) mm’dir.
Not 1 – Bir noktaya tek atış yapılacağında, EN 1523:1998‘in 6. Maddesi içinde tarif edilen atış doğruluğuna erişilebilmesi için, deney atış mesafesi düşürülebilir. Bu durumda, merminin hızını ölçmek mümkün olmayabilir. Not 2 * Deney numunesi, F84 veya FB6 olarak sınıflanabilmesi için, her iki mermi çapındaki mühimmat ite denenmelidir.

Tablo 13: Kurşuna Dayanıklı Kapılar Av Tüfekleriyle Deney İçin Sınıflandırma ve Genel Özellikler

Sınıf	Silah tipi	Mermi çapı	Mermi	Deney koşulu
Sınıf	Silah tipi	Mermi çapı	Tip	Kütle 9	Deney atış mesafesi m	Mermi hızı m/s
FSG	Av tüfeği	12/70	Saçma31	31+0,5	10 + 0,5	420 ±20
3) = Brenneke.

Kurşuna dayanıklı camlı alüminyum kapılarda kullanılan camların kurşun geçirmezlik sınıfı, kapının beyan edilen kurşun geçirmezlik sımfı ile en az eşdeğer seviyede olmalıdır.

Tablo 14: Kurşuna Dayanıklı Kapıların Testlerinde Kullanılacak Camların Kurşun Geçirmezlik Sınıfları

Sınıf	Deneyde kullanılacak en düşük cam sınıfı (EN 1063‘e uygun)
FB1	BR1
FB2	BR2
FB3	BR3
FB4	BR4
FB5	BR5
FB6	BR6
FB7	BR7
FSG	SG2

Kurşuna dayanıklı kapıların monte edildiği kasa, döşeme, duvar, tavan veya çevreleyici yapı elamanı da eşdeğer seviyede kurşuna dayanıklı özelliğe sahip olmalıdır.

Kurşuna dayanıklı kapılar aşağıda belirtilen tipolojiler uygulanabilir.

Tek kanat kapı

Tek kanat kapı yanında sabit bölümlü Tek kanat kapı üzeri sabit bölümlü Çift kanat kapı

Çift kanat kapı yanında sabit bölümlü Çift kanat kapı üzeri sabit bölümlü

1. 1. 1. 1. Uygulama Esasları

Bağlantı elemanları ayrıntıları için 16.7. Kapı, Pencere ve Camlama Sistemleri Bağlantı Elemanları Teknik Şartnamesi’ne uyulmalıdır.

1. 1. 1. 1. Nitelikler

Alüminyum profillerin kesim işlemi tamamlandıktan sonra kol, kilit ve benzeri aksesuarların montajı için gerekli olan freze işlemleri gerçekleştirilmelidir.

Freze işlemleri tamamlandıktan sonra alüminyum profiller mekanik olarak birleştirilmelidir. Mekanik birleştirme, hidrolik köşe presi işlemi veya vidalı bağlantılar ile yapılmalıdır. Mekanik bağlantı işlemi, kapı sisteminin köşeleri 90° açılı olacak şekilde herhangi bir boşluk veya düzensizlik oluşturmadan, su yalıtımım sağlayacak nötr silikonlar kullanılarak birleştirilmelidir.

Profiller üzerindeki koruyucu bantlar imalat ve montaj esnasında sökülmemelidir. Köşe presi işleminden sonra kapı üzerine aksesuarların montajı gerçekleştirilmelidir.

Sızdırmazlık contalarının köşe birleşimleri, imal edildiği malzemeye uygun bir yapıştırıcı ile yapıştırılmalıdır. ■

Barel yuvası freze işlemi, montaj boşluğu bırakılmadan aksesuarın ölçülerinde açılmalıdır.

Kurşuna dayanıklı kapı üzerinde dış yüzeyden iç yüzeye açılan delik olmamalıdır. Kullanılan balistik özellikteki camlar, doğrama içerisinde mekanik olarak sabitlenmelidir. Kullanılan balistik çelikler, kesim ölçüsünde iken antipas boya ile boyanmalıdır.

Alüminyum zırh profilleri aşağıdaki tabloda bulunan mekanik özelliklere sahip olmalıdır.

Tablo 15: Alüminyum Zırh Profillerin Mekanik Özellikleri

Tablo 16: Zırh çeliklerinin mekanik özellikleri

Çekme Mukavemeti [MPa]	1600
Akma Mukavemeti [MPa]	1400
Brinell Sertliği [HB500]	525 – 575

Kurşuna dayanıklı kapı sistemi yalıtımlı alüminyum profillerin ısı bariyerleri aşağıdaki mekanik özelliklere sahip olmalıdır.

Tablo 17: Isı Bariyeri Mekanik Özellikleri

Isı İletim Katsayısı [W/m.K]	0,32 ■
Eğilme Mukavemeti [MPa] (DİN 53455)	en az 80
Çekme Mukavemeti [MPa] (DİN 53452)	en az 80
Darbe Mukavemeti [kJ/m2] (DİN 53453)	30
Elastik Modül [MPa] (DİN 53457)	7300 – 8000
Şekil Dayanımı [dakika] (220 °C)	en az 15
Şekil Dayanımı [dakika] (85 °C‘deki NaOH banyosu içinde)	en az 15

Kurşuna dayanıklı kapılar, TS EN 14351-1+A2 standardına uygun olarak klasik (kurşuna dayanıklı özelliği olmayan) alüminyum kapıların performans özelliklerine sahip olmalıdır.

Test numunesinde kullanılan tüm malzemelerin, bina üzerine montaj işlemi gerçekleştirilen kapılar ile aynı olduğunun kontrolü İdare tarafindan yapılmalıdır.

İşveren aksini belirtmediği sürece, bina üzerine monte edilmiş olan kapılardan herhangi biri sökülerek tarafsız ve akredite bir laboratuvarda ve/veya Türk Silahlı Kuvvetleri bünyesinde ilgili kurşun geçirmezlik testi yapılmalıdır.

Kapı üzerindeki aksesuarların düzgün bir şekilde çalıştığı kontrol edilmelidir. Kapı üzerindeki menteşeler en az 2 eksende ayar imkanı sağlamalıdır.

Kapı üzerindeki kapı pompası, kapının ölçü ve ağırlığına uygun olarak seçilmelidir. Kapı ağırlığı 300 kg’ı geçtiği takdirde otomatik açkı mekanizması kullanılmalıdır.

Kapıların binaya montajı sonrası, koruyucu folyolar, harç, alçı ve benzeri kirliliklerden dolayı kaldırılmamalıdır.

Binaya montaj işleminde, montaj ve uygulama kılavuzlarına uygun olarak ve/vey a yazılı olarak onaylanmış detay çizimlerine uygun üretilmiş doğramalar binaya monte edilecektir.

Bina ile kapı arasında kalan bitiş bölümleri, örneğin kör kasa, levha kaplama, dönüş ve benzeri bölümler, mutlaka ilgili mermi direncine sahip olarak detaylandırılacak ve monte edilecektir.

Kapı montajı kapı kanadının çalışmasına engel olmayacak şekilde şakulünde, terazisinde ve diyagonalinde yapılmalıdır.

Kurşuna dayanıklı kapıların tarafsız ve akredite laboratuvarlarda yapılmış test raporları olacaktır.

1. 1. 1. 1. Temin ve Taşıma

Kapılar balonlu naylon ve benzeri ürünler ile paketlenecek ve sevkiyat için hazırlanan ahşap, alüminyum veya çelik paletlere dikkatli bir şekilde sabitlenerek, paletlere yerleştirilmelidir.

Sevkiyata hazırlanan paletler dikkatli bir şekilde forklift, vinç ve benzeri araçlar ile sevkiyat aracına yerleştirilmelidir.

Taşıma esnasında kapıların köşeleri tek noktadan yere bırakılmamalıdır.

1. 1. 1. 1. Depolama

Kapılar, sürekli olarak yağmur, kar ve ultraviyole ışınlarına manız kalmayacak bir depolama alanında muhafaza edilmelidir.

Kapılar, kendileri için hazırlanan paletler üzerinde aralarında birbirlerine teması engelleyecek şekilde ahşap çıta ve benzeri malzeme konularak yerleştirilmelidir.

Alüminyum profiller üzerindeki koruyucu bantlar ile 2 aydan fazla dış ortam şartlarına maruz bırakılmamalıdır.

Hiçbir kanat veya kasaya kendi ağırlığı dışında diğer kanat ve malzemeler ve benzeri bir ağırlık taşıtılmamalıdır.

1. 1. 1. 1. Uygunluk Kriterleri

Yapı Malzemeleri Yönetmeliği,

Yapı Malzemelerinin Tabi Olacağı Kriterler Hakkında Yönetmelik, Türkiye Bina Deprem Yönetmeliği,

Binaların Yangından Korunması Hakkında Yönetmelik, Binalarda Enerji Performansı Yönetmeliği,

Binalarda Su Yalıtımı Yönetmeliği,

Binaların Gürültüye Karşı Korunması Hakkında Yönetmelik Uyumlaştırılmış Standartlar

İlgili rehber doküman esas alınarak düzenlenmiş Ulusal Teknik Onaylar (UTO) ve/veya Avrupa Teknik Değerlendirmeleri (ETA)

1. 1. 1. 1. İlgili Standartlar

TS EN 14351-1+A2 Pencereler ve kapılar – Mamul standardı, performans özellikleri – Bölüm 1: Pencereler ve yaya geçişine uygun hazır dış kapılar

TS 498 Yapı elemanlarının boyutlandırılmasında alınacak yüklerin hesap değerleri

TS EN 1991-1-1 Yapılar üzerindeki etkiler – Bölüm 1-1: Genel etkiler – Yoğunluklar, binaların zatî ağırlıkları ve maruz kaldığı diğer yükler (eurocode 1)

TS EN 573-3+A2 Alüminyum ve alüminyum alaşımları – Kimyasal bileşim ve biçimlendirilebilir ürünlerin şekli – Bölüm 3: Kimyasal bileşim

TS EN 755-1 Alüminyum ve alüminyum alaşımları – ekstrüzyonla imal edilmiş tellik çubuk/çubuk, boru ve profiller – Bölüm 1 :Teknik muayene ve teslim şartları,

TS EN 755-2 Alüminyum ve alüminyum alaşımları – Ekstrüzyonla imal edilmiş tellik çubuk/çubuk, boru ve profiller – Bölüm 2: Mekanik özellikler

TS EN 12020-1 Alüminyum ve alüminyum alaşımlar-EN AW 6060 ve EN AW 6063 alaşımlarından ekstrüzyon ile imal edilmiş hassas profiller – Bölüm 1: Teknik Muayene ve Teslim şartları

TS EN 12020-2 Alüminyum ve alüminyum alaşımları – EN AW- 6060 ve EN AW- 6063 alaşımlarından ekstrüzyon ile imal edilmiş hassas profiller – bölüm 2: Boyut ve şekil toleransları

TS 825 Binalarda ısı yalıtım kuralları

TS EN ISO 10077-1 Pencere, kapı ve panjurların ısıl performansı – Isı iletiminin hesaplanması

– Bölüm 1: Basitleştirilmiş metot

TS EN ISO 10077-2 Kapılar, pencereler ve panjurların ısıl performansı – Isıl iletimin hesaplanması – Bölüm 2: Kasalar için sayısal metot

TS EN ISO 8990 Isı yalıtımı – Kararlı durum ısı iletim özellikleri tayini – Kalibre edilmiş mahfazalı sıcak kutu

TS EN ISO 12567-2 Pencere ve kapıların ısıl performansı – Sıcak kutu metodu ile ısıl geçirgenliğin belirlenmesi – Bölüm 2: Çatı pencereleri ve çıkıntı yapan diğer pencereler

TS 901-2 Lifli ses yalıtma malzemeleri – Binalarda kullanılan